Kimi Raikkonen: ένα θερμό χειροκρότημα για τον 'Iceman'

Θα ξεκινήσω προκαλώντας Θεούς και δαίμονες: ο Kimi Raikkonen είναι μακράν ο πιο ταλαντούχος οδηγός που έχει πιάσει τιμόνι μονοθεσίου της Formula 1 μετά τον αείμνηστο Ayrton Senna. Άσχετα με στατιστικές και αριθμούς, αναλύσεις και απόψεις, άσχετα με το αν διαφωνείς ή αν στο τέλος της ημέρας έχεις ένα εκατομμύριο άλλα πράγματα να θυμάσαι από εκείνον, ο ‘Iceman’ είναι από τους οδηγούς που εμφανίζονται μία φορά στα είκοσι χρόνια.

Μόνο που παράλληλα με ότι χάρισμα του έχει δοθεί από όποιον Θεό κι αν πιστεύει, διαθέτει μία τόσο αυθεντική προσωπικότητα που δεν μπορεί παρά να σε εκπλήσσει. Για πολλούς είναι ο James Hunt του σήμερα – πιο politically incorrect πεθαίνεις! Μπορεί με περίσσια άνεση να γυρίσει την πλάτη στον σημαντικότερο χορηγό, στον πιο διακεκριμένο VIP. Από την επική ατάκα στη Βραζιλία το 2006, πως έχασε την ομιλία κάπου… Πελέ επειδή είχε πάει για χέσιμο, μέχρι τα θρυλικά πια team radios με την ατάκα «Leave me alone, I know what I am Doing» που έγιναν μπλουζάκια, ο Kimi δίνει νέα διάσταση στο δόγμα ‘My way’.

Κι όλα αυτά, σε μία εποχή που η Formula 1 είναι πιο αποστειρωμένη και από χειρουργείο του δέκατου κύκλου του Grey’s Anatomy, και που οι περισσότεροι συνάδελφοι του μετατρέπονται σε κεφάτες μαριονέτες για το χατίρι κάθε σπόνσορα που τα σκάει στην ομάδα. Κόντρα στα ‘πρέπει’ κάθε συμβολαίου, ο Kimi αντιπαραβάλλει την ωμή αυθεντικότητά του και ανέκφραστες μονολεκτικές απαντήσεις, συνοδευόμενες με νωχελικές κινήσεις και συχνά προκλητική αδιαφορία. Θα το παραδεχθώ: πολλές συμπεριφορές του θα τις κατηγορούσαμε αν τις υϊοθετούσαν άλλοι. Όταν, όμως, τις κάνει αυτός, είναι αλλιώς. Απλά, επειδή είναι ο Kimi.

Όπως λέει και ο καλός συνάδελφος και ανταποκριτής των Autosport.com/Motorsport-Total.com, Δημήτρης Παπαδόπουλος (a.k.a. F1enigma): “O Raikkonen είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση οδηγού. Δεν κυνηγά να διαφημιστεί και ο κόσμος το λατρεύει αυτό. Δεν τον ενδιαφέρει το… περιτύλιγμα της F1, παρά μόνο το αγωνιστικό κομμάτι. Δεν μπλέκεται σε politics και δεν ιδιαίτερα αγαπητός στους δημοσιογράφους γιατί δύσκολα τους δίνει υλικό. Αντίθετα, στον κόσμο είναι αγαπητός επειδή είναι διαφορετικός”.
Dare to be different λοιπόν!

Κάτι σαν απολογισμός καριέρας

Με τον Kimi έχω μία περίεργη σύνδεση καθώς ήταν ο πρώτος οδηγός F1 γεννημένος την ίδια χρονιά με εμένα. Ως ‘79ers, εκπροσωπούμε το φινάλε μίας δεκαετίας την οποία οι περισσότεροι που διαβάζετε τούτα τα λόγια έχετε γνωρίσει μόνο μέσω φωτογραφιών και κειμένων. Βέβαια, τα κοινά μας στοιχεία, περιορίζονται στη χρονιά γέννησης – άντε και στην αγάπη για το παγωτό αλλά σε αυτό θα σταθώ αργότερα. Τον είχα, όμως, σαν σημείο αναφοράς όσων μπορεί να έχει πετύχει ένας άνθρωπος στην ηλικία μου. Κι όταν στα 21 του έκανε ντεμπούτο στον μαγικό κόσμο της F1, ζήλευα τόσο μα τόσο πολύ. Ένας πιτσιρικάς ξανθομπάμπουρας με κόκκινα μάγουλα, με μόλις 23 αγώνες μονοθεσίων στην πλάτη του, ξαφνικά να τα βάζει με τον Michael Schumacher, τον Juan Pablo Montoya και τα άλλα θηρία της εποχής. Με Δούρειο Ίππο για να μπει στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού την ομάδα της Sauber, που τότε ακόμα, έφερνε στην F1 τα σπουδαιότερα ταλέντα, όχι τους πλουσιότερους οδηγούς-χορηγούς.

Πολλοί είχαν σπεύσει να πατήσουν φρένο σ’ αυτό το ντεμπούτο, λέγοντας πως ο μικρός θα ήταν επικίνδυνος (όπως συνέβη πέρυσι με τον Max Verstappen). Είχαν δίκιο. Ήταν. Όχι όμως για την ασφάλειά τους, αλλά για τη φήμη τους, καθώς βαθμολογήθηκε στην μόλις πρώτη του εμφάνιση! Και τότε, το 2001, βαθμολογούνταν μόνο οι πρώτοι έξι, όχι όσοι βρίσκονταν στο Top 10. Εκείνοι οι 58 γύροι στη Μελβούρνη ήταν αρκετοί για να του εξασφαλίσουν συμβόλαιο στη McLaren την επόμενη χρονιά.

Στις πέντε σεζόν του στη Βρετανική ομάδα κέρδισε εννιά αγώνες, με τους επτά (!) να έρχονται μέσα σε μία σεζόν – το 2005. Στις υπόλοιπες μετρούσε εγκαταλείψεις ξανά και ξανά, για κάθε πιθανή αιτία, από κινητήρα, κιβώτιο, από σπασμένες αεροτομές και αναρτήσεις. Η φήμη του γκαντέμη δεν άργησε να του κολλήσει, όπως και αυτή του ‘Βασιλιά του Σπα’. Σε μία πίστα που ισχύει το κλισέ ‘ξεχωρίζουν οι άντρες από τα παιδιά’, μου είχε χαρίσει τα λεφτά μου επί 14 παίρνοντας μία ανέλπιστη νίκη το 2004 και αναγκάζοντας έναν δημοσιογράφο να τρέξει την πίστα (σχεδόν) γυμνό,ς καθώς είχε ποντάρει κόντρα στο χρέπι που είχε φτιάξει τότε η McLaren. Παρότι, όμως, στα χρόνια του στην ιστορική ομάδα αδικήθηκε από την τύχη και τις περιστάσεις, ίσως επειδή όλοι την έχουμε συνδέσει με ‘ιπτάμενους Φινλανδούς’ όπως ο Mika Hakkinen, στα δικά μου μάτια εκεί ταίριαζε απόλυτα. Μη περιμένετε κάποια επιστημονική ή έστω εμπεριστατωμένη εξήγηση – απλά μου κολλούσε πιο πολύ.

Ακολούθησε η μεταγραφή στην αιώνια αντίπαλο Ferrari. Σα να λέμε από βάζελος, γαύρος… ενδεικτική ενδεχομένως της αδιαφορίας του για brand names, χρώματα και βάρος φανέλας. Από τα ασημί, πέρασε στα κόκκινα και η καριέρα του στη Scuderia ξεκίνησε με pole position, ταχύτερο γύρο και νίκη, σε μία σεζόν που ολοκληρώθηκε και με τίτλο – τον τελευταίο που έχει εορταστεί στο Μαρανέλο! Ωστόσο, όσα αρχίζουν ωραία συνήθως τελειώνουν με πόνο και έτσι οι δύο πλευρές δεν κατάφεραν να συμπορευθούν ξανά προς την κορυφή. H σεζόν του 2009 ήταν τόσο χάλια που εκτός από μία ακόμα νίκη στο Βέλγιο, το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε ήταν το περίφημο πια παγωτό στη Μαλαισία – μία επιθυμία της στιγμής που έκτοτε τον συνοδεύει!

Ήρθε λοιπόν το πολύκροτο διαζύγιο, παρότι οι δύο πλευρές είχαν συμβόλαιο για μία ακόμα σεζόν. Ο Kimi έπρεπε να κάνει στην άκρη για να έρθει ο ‘δουλευταράς’ Fernando Alonso και από το να πάει σε άλλη ομάδα και μάλιστα με σημαντικές περικοπές στις απολαβές του, ο ‘Iceman’ προτίμησε να συνεχίσει να λαμβάνει τον παχυλό του μισθό από τους Ιταλούς για να τους… κοιτάει και ταυτόχρονα να πειραματιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι.
Οι ξερόλες που δεν έχουν μυρωδιά από motorsport θα πουν “σιγά, δεν έκανε και τίποτα εκεί”. Τόσο δα όμως να αντιλαμβάνεσαι από αγώνες, αρκεί για να καταλάβεις πως το να χάνει κάποιος μόνο ένα δευτερόλεπτο στο χιλιόμετρο από τον εννέα φορές παγκόσμιο πρωταθλητή WRC, Sebastien Loeb, αξίζει μετάλλιο και όχι ειρωνεία. Άσχετα αν στην πορεία έστειλε μερικά διαλυμένα αγωνιστικά Citroen στα σκουπίδια.

Είχαμε την τύχη τότε να έρθει και στα μέρη μας, για να τρέξει στο Ράλι Ακρόπολις. Ουρές τον κυνηγούσαν στο service park – δεν βλέπεις, άλλωστε, συχνά παγκόσμιους πρωταθλητές της F1 στα μέρη μας. Από τότε, θα μοιραστώ μία ιστορία από μία αθεράπευτη fan του, την Όλγα Αναγνωστάκη, που είναι στην ομάδα διαχείρισης της μεγαλύτερης κοινότητας για την F1 στη χώρα μας, του γκρουπ ‘F1 Fans in Greece’ στο Facebook. Μπορεί, λοιπόν, να ‘λιώσει’ ο ‘Iceman’;
“Ράλι Ακρόπολις του 2011, στο Service Park και πάρα πολύς κόσμος να προσπαθεί να τραβήξει μια φωτογραφία του Kimi, να πάρει ένα αυτόγραφο. Ο Φινλανδός δεν φημίζεται για την κοινωνικότητά του και η στάση του επιβεβαιώνει τις φήμες. Αφήνοντας το αμάξι δεν επιλέγει να επιστρέψει στο motorhome από τον δρόμο που παίρνουν όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί, αλλά μέσα από ένα χωράφι. Είχα υποψιαστεί ότι θα πάει στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από τους δημοσιογράφους και το πλήθος και βρισκόμουν ακριβώς εκεί… στη μέση του πουθενά. Τα πρώτα δευτερόλεπτα ήταν αμήχανα. Έβαλα στην τσάντα τη φωτογραφική και αμέσως χαλάρωσε”.

“Στα επόμενα 3 λεπτά που περιμέναμε το μηχανάκι που θα ερχόταν να τον πάρει, είδα έναν Kimi που δεν περίμενα. Ήταν άνετος και αστειεύτηκε με την αμηχανία (για να μην πω πανικό) μου. Σε όλη τη διάρκεια χαμογελούσε και απάντησε με ειλικρίνεια σε μερικές από τις χιλιάδες ερωτήσεις που είχα στο μυαλό μου. Μου μίλησε για την αγάπη του για την οδήγηση και κυρίως για την F1 και παραδέχτηκε ότι του έλειπε. Το μηχανάκι έφτασε ενώ ταυτόχρονα πλησίαζε και ο κόσμος που πλέον τον είχε βρει. Με χαιρέτησε, μου χαμογέλασε κι έφυγε. Ναι, ο Kimi είναι γλυκός, ευγενικός, με χιούμορ κι ας είναι ο ‘Iceman’».
Η F1, όμως, του έλειπε. Και το 2012 ήρθε η ώρα της μεγάλης επιστροφής. Με τη Lotus που μπορεί να μη χτυπούσε τίτλο, αλλά του επέτρεπε να κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο, που του χάρισε ρόλο ηγέτη. Η συνεργασία τους αποδείχθηκε ιδανική! Ο Raikkonen πήρε δύο νίκες και ανέβηκε άλλες 13 φορές στο βάθρο – εκεί όπου πρώτα δοκιμάζει τη σαμπάνια και μετά αρχίζει να λούζει με αυτή τους γύρω του.

Εκτός, όμως, από τις νίκες, το αλκοόλ, την ησυχία του και το παγωτό, ο Kimi αγαπάει και το χρήμα. Κι επειδή στη Lotus τον πλήρωναν με αγάπη μόνο, το 2014 επέστρεψε στην ομάδα που έδειχνε τα συναισθήματά της βάσει μισθοδοσίας. Ντύθηκε, λοιπόν, ξανά στα κόκκινα της Ferrari.
Μία χρονιά στη Scuderia που ανήκε τότε στον Fernando Alonso και άλλη μία στη Ferrari του Sebastian Vettel. Αμφότερες με μονοθέσια που δεν ήταν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα του, με τη νέα υβριδική τεχνολογία να μην αποδεικνύεται φίλη του και δύο εμφανή μειονεκτήματα: πως σε αντίθεση με τους teammates του δεν μπορούσε ούτε να συσπειρώνει την ομάδα κάνοντας όλους να δουλεύουν σαν σκυλιά γύρω αλλά ούτε και να δουλεύει υπερωρίες στον προσομοιωτή.

Kimi-Impersonate
Όπως, όμως, μαρτυρά και το παραπάνω video, με τον Seb τα πράγματα είναι αλλιώς. Ακόμα και πριν τη συνύπαρξή τους κάτω από την ίδια στέγη, αν υπήρχε ένας οδηγός τη φάτσα του οποίου ο Kimi δεν είχε πρόβλημα να αντικρίζει και εκτός πίστας, ήταν ο Γερμανός. Αφού λοιπόν ταιριάζουν τα χνώτα τους, αφού δεν συγκρούονται οι φιλοδοξίες τους και αφού τα εγώ τους μπορούν να χωρέσουν στην ίδια ομάδα, όχι μόνο πορεύονται και φέτος μαζί αλλά η Ferrari προχώρησε από τώρα σε επέκταση του συμβολαίου του Raikkonen και για το 2017!
Οι εμφανίσεις του φέτος στην πίστα δικαιολογούν την απόφαση αυτή – είναι, άλλωστε, μπροστά από τον Vettel στη βαθμολογία. Μπορεί να μην είναι ο εκρηκτικός Kimi της εποχής της McLaren, μπορεί να έχει ξεχάσει τι πάει να πει pole position (έχει να πάρει από το 2008!) αλλά είναι ένας true racer που μπορεί να εξασφαλίσει αυτό ακριβώς που δείχνουν να αγνοούν οι Lewis Hamilton και Nico Rosberg: ακόμα και αν πρέπει να μονομαχήσει για τη νίκη, ακόμα κι αν ο άμεσος αντίπαλος είναι ο teammate του, μπορεί να το κάνει fair and square, χωρίς να χαρίσει μεροκάματο στους φαναρτζήδες της περιφέρειας Εμίλια-Ρομάνα.

Η παρουσία του θα επιτρέψει στον Vettel να μην τρώγεται με τα ρούχα του και ταυτόχρονα θα χαρίσει στη Ferrari την απαιτούμενη ηρεμία για να επικεντρωθεί στο να φτιάξει επιτέλους ένα μονοθέσιο πρωταθλητή. Με την εμπειρία του να μπορεί να βοηθήσει καταλυτικά στο fine tuning αυτού. Όπως, άλλωστε, μας αποκαλύπτουν τα λόγια του Δημήτρη Παπαδόπουλου, μύθος είναι από μόνος του, μην ασχολείστε με τους ‘μύθους’ για εκείνον…
“Ο κόσμος μάλλον δεν ξέρει ότι είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος και πολύ, πολύ διαφορετικός στην εξωαγωνιστική του ζωή από αυτό που βλέπουμε στις πίστες. Του αρέσει να προσφέρει, ενώ είναι μύθος το ότι δεν δουλεύει σκληρά. Στα meetings με τους μηχανικούς του, του αρέσει να… ζωγραφίζει και το κάνει εκπληκτικά”.

Ομολογώ πως δεν ξέρω πόσο καλά ζωγραφίζει στο χαρτί, ξέρω όμως καλά πως ‘ζωγραφίζει’ εντός πίστας. Να θέσω και μία άλλη διάσταση. Μπορεί σε αντίθεση με τον Vettel ο Alonso να είναι μανούλα στο να παίρνει το 110% από ένα μέτριο μονοθέσιο, όταν όμως το μονοθέσιο είναι τέλειο, κανένας δεν μπορεί να το κάνει τόσο… ένα με τον εαυτό του όσο ο Vettel. Κι αν η Ferrari δημιουργήσει ένα τέτοιο μονοθέσιο το 2017, ο Raikkonen θα είναι ο ιδανικός φύλακας άγγελος του Sebastian στην προσπάθεια επαναφοράς της Ferrari στην κορυφή. Τότε και μόνο τότε θα αποδειχθεί χρυσάφι η επιλογή του Maurizio Arrivabene, γιατί αν η διάδοχος της SF16-H εξακολουθεί να λειτουργεί μόνο σε θερμοκρασίες καύσωνα, τότε κάθε αρετή του Iceman στην οποία επένδυσαν, όσο κι αν τον λατρεύουμε, θα λιώσει σαν παγωτό στην πορεία…

Υστερόγραφο #1: Για όποιον νομίζει πως ο Kimi Raikkonen είναι ένας βαρετός τύπος που δεν γελάει ποτέ, η επίσκεψή του στο (original) Top Gear αρκεί για να αλλάξει γνώμη. Απλά απολαύστε τον…

Υστερόγραφο #2: Καλοκαίρι που είναι, θα κλείσουμε το αφιέρωμα στον «Iceman» με το Top 5 των τραγουδιών που σύμφωνα με τις πληροφορίες μας ακούει στα ακουστικά του λίγο πριν την εκκίνηση κάθε Grand Prix!