ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Μη μου σηκώνεις το μεσαίο δάκτυλο! Όταν οι πίστες της F1 έγιναν ρινγκ

Στην Ουγγαρία ο Lewis Hamilton ύψωσε εμφατικά το μεσαίο δάκτυλο στον Esteban Gutierrez και το ONEMAN θυμάται τις φορές που ο εκλεπτυσμένος κόσμος της F1 φώναξε το σύνθημα 'Ντου και ξύλο στον οδηγό το θρύλο'!

Η Formula 1 δεν έχει μόνο gentlemen racers, δεν αφορά μόνο fair play και σαμπάνια σε κολονάτα ποτήρια. Με το ‘σεις’ και με το ‘σας’ πρωταθλητής δεν έγινε κανείς και έτσι διαχρονικά έχουμε δει πολλές στιγμές όπου οι πίστες θυμίζουν περισσότερο αρένες και οι… ‘χεράδες’ του βολάν, προσπαθούν να μιμηθούν τον βασιλιά του ΜΜΑ Conor McGregor.

Σε έναν πολιτικά ορθό κόσμο λοιπόν όπου λογοκρίνονται κινήσεις και πράξεις, διαχρονικά υπάρχουν στιγμές που τα πράγματα ξεφεύγουν – άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Άλλοτε αυθεντικά και άλλοτε… θεατρικά. Ας τις θυμηθούμε!

Middle Finger Stories

Δεδομένου πως οι πιλότοι έχουν πολλά να χωρίσουν, σε μικρό χώρο, με μεγάλη πίεση και συχνά μηδενικές αντοχές, η επίδειξη του μεσαίου δακτύλου αποτελεί την πιο συχνή πρακτική. Aν μαζεύαμε όλα τα καταγεγραμμένα παραδείγματα, δεν θα τελειώναμε ποτέ. Το αξιοσημείωτο είναι πως αποτελεί κίνηση στην οποία δεν επιδίδονται μόνο τα ‘κακά παιδιά’ αλλά και πιο cool τύποι, όπως για παράδειγμα το χαμογελαστό παλικάρι που ακούει στο όνομα Daniel Ricciardo.

 

Βέβαια οι στιγμές ευγενούς άμιλλας δεν αφορούν μόνο αντιπάλους, έχουμε δει και teammates να αποδεικνύουν έτσι πως στο γκαράζ μίας ομάδας επικρατεί ‘αγάπη μόνο’. Για παράδειγμα στο στρατόπεδο της Red Bull Racing όπου ο Mark Webber ξεσπούσε έτσι μην αντέχοντας να παραμένει κρυμμένος επί σειρά ετών στη σκιά του ταλαντούχου teammate του.

Μιας και μιλάμε για οδηγούς που περιορίζονταν εσαεί σε… υποστηρικτικό ρόλο, δεν μπορούμε παρά να αναφερθούμε στον David Coulthard που ‘χαιρέτησε’ με αυτόν τον τρόπο τον Michael Schumacher που με το γνωστό του τακτ, του έκανε σταθερά μπλοκ άουτ στην πίστα του Μάνι Κούρ και το γαλλικό Grand Prix του 2000!

 

Schumi vs DC

Μιας και αναφερθήκαμε στους Schumacher-Coulthard, δεν ήταν η πρώτη στιγμή έντασης μεταξύ τους αφού ως εκπρόσωποι των δύο μεγαθήριων της εποχής (Ferrari-McLaren), έβλεπαν συχνά τους δρόμους τους να συναντώνται. Ή καλύτερα να τέμνονται, με καταστροφικές συνέπειες.

Επική στιγμή η μεταξύ τους σύγκρουση στο Βέλγιο το 1998, υπό καταρρακτώδη βροχή και με τον Γερμανό να ετοιμάζεται να ρίξει γύρο στον Σκωτσέζο. Φρέναρε ο οδηγός της McLaren; Απλά έκοψε πολύ ρυθμό; Ή απλά δεν υπολόγισε σωστά ο Schumi; Ό,τι κι αν έφταιγε, η σύγκρουση τους έβγαλε νοκ-άουτ από τον αγώνα τον οδηγό της Ferrari – ουσιαστικά και εκτός κούρσας τίτλου, στην τρίτη μάλιστα σεζόν προσπάθειάς του να δώσει τέλος στα πέτρινα χρόνια της Scuderia. Όσα ακολούθησαν στο pit lane του Σπα, έχουν μείνει στην ιστορία.

 

Με τον Schumacher να κατευθύνεται προς το γκαράζ της McLaren με άγριες διαθέσεις, τον τότε επικεφαλής της ιταλικής ομάδας Jean Todt να προσπαθεί μάταια να τον φρενάρει και τον Coulthard, να… περιμένει φορώντας ακόμα το κράνος για παν ενδεχόμενο! Χαριτολογώντας μετά από καιρό ο DC είπε πως αν του έριχνε μία κουτουλιά με το κράνος, ο ‘καβγάς’ θα τελείωνε νωρίς. Δεν υπολόγιζε όμως πως ο Schumi ήταν στραβοτσάγουλος (που λένε στο χωριό της γυναίκας μου) από μόνος του και έτσι δεν θα είχε πολλά να χάσει.

Fisichella vs Villeneuve

Ανάλογη περίπτωση αν και χωρίς το ίδιο μεγάλο κοινό, ήταν αυτή του έξαλλου Giancarlo Fisichella που είδε τον Jacques Villeneuve να κάνει βόλτες στην πίστα, με αποτέλεσμα να τον βγάζει νοκ-άουτ από τη συνέχεια των κατατακτήριων δοκιμών του Grand Prix Ευρώπης του 2006. Χωρίς παρατρεχάμενους, ο Ιταλός έσπευσε στο γκαράζ της BMW ζητώντας το λόγο από τον παγκόσμιο πρωταθλητή του 1997. Τελικά τον ‘στόλισε’ με πολλά κοσμητικά επίθετα, ‘The Italian way’!

 

Κοντός vs Ψηλός

Μία άλλη κοκορομαχία που θα μπορούσε να είχε ολοκληρωθεί νωρίς αν κρίνουμε από τα μεγέθη, έλαβε χώρα στο Grand Prix Βραζιλίας του 2009. Adrian Sutil και Jarno Trulli συγκρούονται στο Grand Prix Βραζιλίας, βγαίνουν από τα μονοθέσια χωρίς γρατζουνιά και αμέσως, ο μικρόσωμος Ιταλός θέλει να ‘γδάρει’ τον Γερμανό συνάδελφό του.

Ευτυχώς που ο Sutil είναι τύπος που λειτουργεί σε χαμηλά ντεσιμπέλ, παίζει πιάνο και ακούει κλασική μουσική, γιατί αν παρασυρόταν, ο καβγάς τους θα ήταν για κλασικά εικονογραφημένα!

 

Συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν μειωθούν οι παλμοί, πρυτανεύσει η λογική και φύγει ο θυμός, οι πιλότοι κάνουν ανακωχή. Όμως μαρτυρά το video από την επόμενη συνάντησή τους, αυτοί δεν είχαν τόσο ειρηνικές διαθέσεις…

 

Montoya εναντίον του κόσμου

Ο θερμόαιμος Κολομβιανός είχε φανατικό κοινό γιατί έδινε θέαμα. Πολύ θέαμα. Ως επί το πλείστον θυσιάζοντας την ουσία αλλά αυτό ήταν μικρή λεπτομέρεια – άλλωστε και στις αρένες το κοινό λάτρευε τους μονομάχους. Συνήθως ο Montoya τα έβαζε με τον Schumacher, τα έβαζε με τους αγωνοδίκες και γενικά… τα έβαζε με όποιον είχε όρεξη. Άξεστος όσο και ταλαντούχος.

To παράδειγμα που ακολουθεί ίσως να μην είναι το πλέον ενδεικτικό του πού μπορούν να φτάσουν τα νεύρα του, είναι όμως ενδεικτικό της αδυναμίας του να αποδεχθεί τα ανθρώπινα λάθη. Συγκρούεται στα paddock με camera man που προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του. Χτύπησε; Ναι. Πόνεσε; Σίγουρα ναι. Κοιτούσε όμως και εκείνος που πήγαινε; Όχι. Ακολούθησαν μερικά γλαφυρά ‘fucking idiot’ και αν δεν ήταν εκεί η –απορώ με την τύχη του που ήρθε στο δρόμο του- σύζυγός του Connie, η κατάσταση θα είχε σίγουρα εκτροχιαστεί.

 

Senna vs Irvine

Πάμε όμως και σε μερικές περιπτώσεις που η κατάσταση σίγουρα εκτροχιάστηκε, που οι γροθιές υψώθηκαν και σαγόνια τις ένιωσαν. Αρχής γενομένης από την αψιμαχία του ήδη σπουδαίου Ayrton Senna και του τότε πρωτοεμφανιζόμενου Eddie Irvine, στην Ιαπωνία το 1993. Ο οδηγός της McLaren οδηγεί την κούρσα και είναι γύρο μπροστά, όταν ξάφνου μπλέκεται σε μία μάχη πιο αργών συνδυασμών, του Ιρλανδού με τη Jordan και του Damon Hill με τη Williams. Εντός πίστας δεν άνοιξε μύτη, εκτός όμως…

Όχι μόνο ο Irvine επέστρεψε στον ίδιο γύρο προσπερνώντας τον Ayrton αλλά φέρεται να του απάντησε και αρκετά αλαζονικά όταν ο Βραζιλιάνος πήγε εκ των υστέρων να του ζητήσει το λόγο. Το θέμα έληξε με τη δεξιά γροθιά του Senna στο πρόσωπο του Irvine.

 

Serra vs Boese

Καναδάς, 1982. Οι κατατακτήριες δοκιμές έχουν μόλις ολοκληρωθεί αλλά ένας εμφύλιος, εκείνη τη στιγμή αρχίζει! Ο Raul Boesel κλείνει τον Chico Serra την ώρα που αυτός κάνει γρήγορο γύρο. Εύλογα ο χαμένος της υπόθεσης πάει να ζητήσει το λόγο. Ένα χαστουκάκι στο κράνος (!) είναι απλά το φυτίλι, με τους δύο Βραζιλιάνους να πιάνονται στα χέρια! Μπουνιές, κλωτσιές και όποιος αντέξει!

 

Salazar vs Piquet

Ίδια χρονιά, άλλη πίστα. Εδώ το ρινγκ είναι επί γερμανικού εδάφους αλλά ο καβγάς έχει ξανά πρωταγωνιστή από τη Βραζιλία. Αυτή τη φορά τον τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Nelson Piquet, που τα βάζει με τον Χιλιανό Eliseo Salazar. O οδηγός της Brabham-BMW ρίχνει γύρο σε εκείνον της ATS που όμως… ξεχνάει να φρενάρει στο chicane ‘Ostkurve’. Ο Piquet βγαίνει εκτός αγώνα και βγαίνοντας από το κόκπιτ είναι έξαλλος! Παρότι είναι φίλοι, ο Βραζιλιάνος ορμάει, ρίχνει μερικές ψιλές και ευτυχώς το έργο τελειώνει εκεί…

 

Hunt vs κριτής

Μέχρι τώρα είδαμε υψωμένα δάκτυλα, βρισιές, τσαμπουκάδες, σπρωξίματα, κλωτσιές και μπουνιές. Για να κλείσουμε, χρειαζόμασταν και ένα knock-down! Θύτης ο one and only James Hunt, θύμα ένας άτυχος κριτής στο Grand Prix Καναδά του 1977 που έγινε στο Mosport Park. Εκκινώντας δεύτερος, ο οδηγός της McLaren ήθελε να επαναλάβει την επιτυχία του προηγούμενου αγώνα, όμως στον 61ο γύρο οι ελπίδες του γίνονται σμπαράλια, μαζί με το μονοθέσιό του. Έχοντας ήδη χάσει και τον τίτλο από τον ‘αιώνιο αντίπαλο’ Niki Lauda, ο Βρετανός έχει νεύρα και ξεσπάει με ένα direct στον άτυχο κριτή που σωριάζεται στο έδαφος!

 

Από τις εποχές τις αθωότητας μέχρι το σήμερα που συχνά προδιαγράφεται από τις απαιτήσεις χορηγών, από το τότε που όλοι έλεγαν και έκαναν ότι ήθελαν μπροστά από την κάμερα, μέχρι το τώρα των ‘μπιπ’ και της blurred εικόνας που κρύβει επίμαχα κομμάτια κάθε λήψης, η κοινή συνισταμένη αφορά στα νεύρα. Τον ανθρώπινο παράγοντα. Την πίεση. Από στιγμές σαν και αυτές, έχουν κριθεί τίτλοι, αγώνες, pole, καριέρες. Δεν δικαιολογούμε αλλά… τους καταλαβαίνουμε.

Ωστόσο μη ξεχνάτε, όπως δεν πρέπει ποτέ να νομίζετε πως είστε οδηγοί της Formula 1 και να οδηγείτε σε δημόσιους δρόμους δίχως αύριο, ποτέ μα ποτέ μην επιδοθείτε και σε ανάλογα συμβάντα εκεί έξω. Να είστε σίγουροι, κανένας δεν θα βρεθεί να σας γράφει αφιερώματα μετά από χρόνια για τα καμώματα αυτά.