Τα παιχνίδια που έκαναν το ταξίδι με το πλοίο διασκέδαση

“Μπαμπά, μπαμπά, μου δίνεις ένα πεντακοσάρικο να πάρω μάρκες”; Πόσες φορές δεν έχεις πρήξει παρακαλέσει τον πατέρα σου να σου δώσει λίγα χρήματα παραπάνω κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με το πλοίο, “για μια πίστα ακόμα”;

Μπορεί πλέον να βαριέσαι τις μεγάλες διαδρομές με το πλοίο, να δυσανασχετείς αν δεν βρεις μια βολική πολυθρόνα στο σαλόνι και να περνάς τη μεγαλύτερη διάρκεια του ταξιδιού κολλημένος στην οθόνη του κινητού ή του τάμπλετ σου, όμως κάποτε τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά.

Και τι δεν ήταν πιο απλό όταν ήσουν παιδί άλλωστε, θα μου πεις και θα έχεις δίκιο. Ας μην το φιλοσοφήσουμε τόσο πολύ όμως γιατί θα μελαγχολήσουμε, όπως μελαγχολήσαμε και στο γραφείο. Βλέπεις, προσπαθώντας να θυμηθώ κάποια από τα παιχνίδια με τα οποία είχαμε κολλήσει, ζήτησα τη βοήθεια αρκετών συναδέλφων.

 

Τότε που μερικά κέρματα και μια οθόνη, αρκούσαν για να σε κάνουν ευτυχισμένο, ενώ ταυτόχρονα γλίτωναν τους γονείς από τη γκρίνια σου. Τίμια ανταλλαγή. Με διάθεση νοσταλγίας και συγκίνησης, αυτά είναι τα παιχνίδια που σε έκαναν να ανυπομονείς να ανέβεις στο πλοίο.

Βubble Βobble

 

Από τα πιο old school arcade, ικανό να σε κάνει να κολλήσεις για ώρες. Δυο δίδυμοι δράκοι, ο Bob και ο Bub, 101 πίστες (πατέρα ψυχραιμία, τις πιο πολλές τις περνούσα με ένα κέρμα), εχθροί, φούσκες και αντικείμενα. Μπορούσες να παίξεις μόνος ή με ακόμη έναν σύμμαχο.

 

Στόχος του παιχνιδιού, η διάσωση των κοριτσιών των δυο δράκων από το σπήλαιο των τεράτων. Αλίμονο, όλα για ένα κορίτσι γίνονται. Εθιστικό σε επικίνδυνο βαθμό, μέχρι και η μουσική σου κολλούσε στο κεφάλι. Το Bubble Bobble κυκλοφόρησε αργότερα και στις κονσόλες, όμως σαν το αγνό, τίμιο, παραδοσιακό arcade, δεν έχει.

Puzzle Bobble

 

Βασισμένο στον κόσμο του Bubble Bobble, το Puzzle Bobble δεν είχε ρομαντικές αποστολές όπως τη διάσωση των κοριτσιών των δυο δίδυμων δράκων.

Στο Puzzle Bobble τα πράγματα ήταν πιο απλά και στατηγικά, καθώς έπρεπε να πετύχεις με μπάλες ενός συγκεκριμένου χρώματος τις αντίστοιχες μπάλες που βρίσκονταν στην κορυφή της οθόνης. Στόχος, να διαλύσεις τον όγκο με τις μπάλες, πριν αυτές πέσουν και σε πλακώσουν. Το μεγάλο γέλιο ήταν φυσικά όταν έπαιζες με αντίπαλο, καθώς οι μπάλες που διέλυες περνούσαν στο δικό του μισό της οθόνης. Πόλεμος.

Το παιχνίδι κυκλοφόρησε και ως Bust-a-Move και πλέον είναι διαθέσιμο σε υπολογιστές και κινητά. Εξαιρετικά εθιστικό και ευφυές ως σύλληψη, μετά από μερικές ώρες παιχνιδιού νέκρωνε το μυαλό σου και κατέληγες να παίζεις μηχανικά, μέχρι να σου τελειώσουν οι μάρκες.

Ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, αλλά σε ένα εργασιακό περιβάλλον από το οποίο είχα περάσει αρκετά χρόνια πριν, δεν υπήρχε υπολογιστής από τον οποίο απουσίαζε το Puzzle Bobble. Έπος.

Tetris

 

Πιστεύω ότι είναι περιττό να σου θυμίσω τι είναι το Tetris. Εκτός του Game Boy, το αγαπημένο puzzle game άνθισε και στα arcade και δεν έλειπε από τις αίθουσες ψυχαγωγίας των πλοίων, προς μεγάλη μας χαρά.

Στο arcade άλλωστε, τα τουβλάκια ήταν χρωματιστά και μεγαλύτερα σε σχέση με την αρχική έκδοση του Game Boy και κάθε νέο ρεκόρ αποκτούσε άλλη αξία. Εξαιρετικά εθιστικό και αυτό, ενώ ήταν και από τα λίγα παιχνίδια τα οποία αναγνώριζε κι ο πατέρας σου και δεν μονολογούσε “μα σε τι βλακείες πάει και τρώει τα λεφτά μας αυτό το παιδί”.

 

Fun fact: Η ονομασία του Tetris προέρχεται από την ελληνική λέξη “τέτρα” και το αγαπημένο σπορ του Ρώσου δημιουργού του, το τένις.

Metal Slug

 

Ωραίοι οι δράκοι και τα παζλ, ωστόσο χωρίς λίγο πιστολίδι δεν περνούσε η ώρα στο πλοίο. To Metal Slug ήταν ένα κλασικό run and gun (όχι αυτό που χρησιμοποιεί ο Ιωάννου στις περιγραφές του, το άλλο, το αυθεντικό) παιχνίδι, στο οποίο χειριζόσουν έναν στρατό που πολεμούσε αντάρτες, εξωγήινους και διάφορους άλλους κακούς ανθρώπους που ήθελαν να καταστρέψουν τον κόσμο.

Μπορούσες να σώσεις τον κόσμο μόνους σου ή και με τη συνδρομή ενός ακόμα παίκτη, ενώ τα γραφικά ήταν αρκετά αξιοπρεπή για την εποχή. Σε αντίθεση με το Tetris, όταν πήγαινες να σκοτώσεις εχθρούς στο Metal Slug μπορεί να έλεγες κι ένα ψεμματάκι στον πατέρα σου, καθώς δεν θα ενθουσιαζόταν με τα όπλα και τις εκρήξεις του παιχνιδιού.

 

Το παιχνίδι με τα χρόνια εξελίχθηκε, κυκλοφόρησε και σε κονσόλες και απέκτησε εξαιρετικά πειστικά γραφικά, αλλά εμείς θα αγαπάμε πάντα την αρχική εκδοχή. Χωρίς insert coin δεν γίνεται δουλειά.

Goal! Goal! Goal!

 

Ποδοσφαιράκι! Πριν το Pro, το Fifa και τα λοιπά ποδοσφαιράκια τα οποία έχουν πάει τον ρεαλισμό σε άλλα επίπεδα, υπήρξε το arcade με τον πιο περιγραφικό και ειλικρινή τίτλο. Goal! Goal! Goal! Τρεις φορές και με θαυμαστικό, για την έμφαση.

Προσομοιωτής Μουντιάλ στην ουσία, καθώς δεν μπορούσες να επιλέξεις συλλόγους αλλά μόνο εθνικές ομάδες, σου έμαθε από μικρή ηλικία πως μοναδικός στόχος είναι η νίκη, αφού αν το παιχνίδι έληγε ισόπαλο έχανες και τον αγώνα και το κέρμα σου. Όσο κέρδιζες προχωρούσες, μέχρι τον μεγάλο τελικό.

 

Αρκετά δύσκολο μέχρι να μάθεις να χειρίζεσαι όλα τα κουμπιά, σαφώς πιο διασκεδαστικό όταν έπαιζες αντίπαλος με έναν φίλο σου και όχι με το κομπιούτερ. Φυσικά είχε και την Ελλάδα, την οποία δεν έπαιρνες ποτέ, ενώ τα ονόματα των παιχτών ήταν ψεύτικα.

Αν έχεις αναγκάσει τους επιβάτες του πλοίου να σε κοιτάξουν με απορία επειδή πανηγύρισες έξαλλα ένα γκολ(γκολ! γκολ!), είσαι φίλος μου.

Street Hoop

 

Μιας και το γυρίσαμε στα αθλητικά, μετά το ποδόσφαιρο σειρά έχει το αγαπημένο μπάσκετ. Μόνο που το Street Hoop δεν ήταν σαν τα μπάσκετ που ήξερες.

Όπως προδίδει το όνομά του, η αναμέτρηση δεν εξελισσόταν μέσα σε μια πολυτελή αρένα του NBA αλλά εκεί που μετράει περισσότερο: στους δρόμους. Μπορούσες να επιλέξεις μια εθνική ομάδα ή μια ομάδα από κάποια πόλη των Η.Π.Α. και να αναμετρηθείς σε ένα αγνό και αντρικό 3 on 3.

 

Οι παίκτες σου όταν ευστοχούσαν σε πολλά σουτ έπαιρναν φωτιά και κάρφωναν από το κέντρο του γηπέδου σπάζοντας τις μπασκέτες, ενώ μπορούσες να σπρώξεις τους αντιπάλους σου και να μαρκάρεις ρίχνοντας απλά μια μπουνιά στα μούτρα τους. Σούπερ fun γενικά και προάγγελος του απίθανου ΝΒΑ Jam, άξιζε κάθε κέρμα. Αν έπεφτε βέβαια στα λάθος χέρια τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να είναι επικίνδυνα για το άθλημα.

Φαντάζομαι την αποστολή της Λιμόζ να ταξιδεύει σε κάποιο ελληνικό νησί το 1992 και να εκπαιδεύεται παίζοντας Street Hoop. Αυτό θα εξηγούσε πολλά για την άμυνα της ομάδας του Μάλκοβιτς.

Street fighter

 

O Ryu, ο Ken, η Chun Li, o Sagat, o “κακός” M. Bison. Σίγουρα το είχες σε κάποια κονσόλα, από τα πιο γνωστά και αγαπημένα fighting games, αυτό και το Mortal Kombat άνοιξαν το δρόμο για τα υπόλοιπα. Μέχρι και ταινία Street Fighter με πρωταγωνιστή τον Βαν Νταμ είδαμε άλλωστε.

Φυσικά πριν πάρει προαγωγή για τις παιχνιδομηχανές των υψηλών γραφικών, ξεκίνησε από χωμάτινα του arcade κι εμείς ήμασταν εκεί για να το στηρίξουμε. Αγνό ξύλο, με τα κόλπα του, τις συνδυασμένες κινήσεις του, τα πάντα. Μπορούσες να παίξεις αντίπαλος με τον φίλο σου ή να ξεκινήσεις μόνος σου την προσπάθεια μέχρι να φτάσεις να αναμετρηθείς στον τελικό γύρο με τον M. Bison.

 

Θρυλικό παιχνίδι, το οποίο ανέβαζε το πλοίο που είχε φροντίσει να το προμηθευτεί τουλάχιστον τρεις σκάλες ποιότητας. Προσωπικά ήταν από τα αγαπημένα μου και ο Ruy είχε φάει αρκετά κέρματα από τον πατέρα μου. Τουλάχιστον δεν πήγαν χαμένα, αφού σε ένα ταξίδι προς τη Μυτιλήνη, κατάφερα να το τερματίσω.

Simulator οδήγησης

 

Τα περισσότερα πλοία είχαν το απλό, συμβατικό arcade παιχνίδι στο οποίο καθοδηγούσες το αυτοκίνητο με τους μοχλούς.

Αν ήσουν όμως τυχερός και το πλοίο σωστά εξοπλισμένο, τότε θα συναντούσες τον σωστό, τον ενισχυμένο προσομοιωτή οδήγησης. Με το bucket κάθισμα, με το τιμόνι, με τα πεντάλ. Έμπαινες μέσα και ένιωθες κάτι ανάμεσα σε Σουμάχερ και Σένα. Ο πατέρας σου πάλι, ένιωθε ότι πληρώνει την βενζίνη μιας πραγματικής Ferrari, βλέποντας τα κέρματα να φεύγουν σε ρυθμούς πολυβόλου.

Δεν είχα πετύχει πολλούς προσομοιωτές σε πλοία, αφού τα περισσότερα παιχνίδια αυτοκινήτων ήταν arcade απλής μορφής, όμως τις λίγες φορές που ήμουν τυχερός, ένιωθα ότι τα Χριστούγεννα είχαν έρθει από το καλοκαίρι.

Air Hockey

 

Λιγάκι πιο κουραστικό από τα προηγούμενα παιχνίδια, αφού το Air Hockey απαιτούσε τον ιδρώτα σου. Το στρογγυλό δισκάκι που τσουλούσε πάνω στον ζεστό αέρα, έπρεπε πάση θυσία να καταλήξει στην “εστία” του αντιπάλου. Συγκλονιστικές αναμετρήσεις, γκολάρες με σπόντες, πανηγύρια στην εκπνοή του χρόνου και το μεγαλύτερο ξενέρωμα όλων: το να λήξει ένα παιχνίδι ισόπαλο.

Αν δεν έχει καταλήξει το μπαλάκι στο κεφάλι ενοχλημένου τουρίστα κι αν δεν έχεις πέσει κάτω σκοράροντας το νικητήριο γκολ, δεν έχεις ταξιδέψει με πλοίο. Αν το Street Fighter ήταν από τα αγαπημένα μου, αυτό ήταν ΤΟ αγαπημένο μου. Σχεδόν ανυπομονούσα να μπω στο πλοίο για τις ατέλειωτες μάχες air hockey και φυσικά όταν έχανα, δεν μιλιόμουν.

Η δαγκάνα που πιάνει τα δώρα

 

Αν στα arcade έβαζες τα λεφτά σου του πατέρα σου και έπαιρνες ως αντάλλαγμα την ψυχαγωγία, σε αυτό το μηχάνημα έβαζες κέρματα και συνήθως δεν έπαιρνες πίσω τίποτα.

Για ένα διάστημα τα συναντούσες σε όλα τα καράβια και λειτουργούσαν ως ένα καλό διάλειμμα από το ποδοσφαιράκι, το Street Fighter και το air hockey. Έβαζες το κέρμα σου, έπαιρνες τον έλεγχο της δαγκάνας και πάλευες να ψαρέψεις κάτι καλό.

Αν συνταξίδευες με κάποιο κορίτσι που σου άρεσε, προσπαθούσες να πιάσεις με τις ώρες ένα αρκουδάκι, σχεδόν πάντα φυσικά χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα. Στο τέλος, κατέληγες να προσπαθείς να πιάσεις κυριολεκτικά το ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, για να μην νιώθεις ότι το μηχάνημα σε έπιασε κορόιδο.