Ο Alex Kratena άφησε την καλύτερη δουλειά του κόσμου

Λίγες ημέρες μετά την συνέντευξή μας και σίγουρα καθόλου επηρεασμένος από αυτή, ο Alex Kratena, μέχρι πρότινος head bartender του bar Artesian στο ξενοδοχείο Langham στο Λονδίνο, παραιτήθηκε μαζί με τον συνεργό του “στο έγκλημα” Simone Caporale για να χτίσουν από το μηδέν κάτι καινούριο. Η μία οπτική λέει ότι είναι τρελοί γιατί άφησαν την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Η άλλη οπτική λέει ότι κατέβηκαν οικειοθελώς από την κορυφή όντας πρωταθλητές. Κρατήστε όποια σας βολεύει, νομίζω ποσώς τους ενδιαφέρει.

Ας κάνω τη μικρή χαζή αναγωγή στην οποία βασίζεται ο τίτλος του άρθρου. Ο Alex Kratena ανέλαβε πριν 8 χρόνια το Artesian bar στο ξενοδοχείο Langham, αποφασισμένος να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αντιμετώπιζε τα bar των ξενοδοχείων και να τα φέρει στον 21 αιώνα. Η τροπαιοθήκη δείχνει ότι τα κατάφερε πολύ καλά, με το Artesian να ψηφίζεται εδώ και 4 χρόνια ως το καλύτερο bar του κόσμου και τον ίδιο να αποσπά πολλά βραβεία σε διάφορους διαγωνισμούς με τους οποίους δεν θέλω να σε κουράσω. Η αναγωγή λέει ότι ότι ο Kratena ήταν head bartender στο καλύτερο bar του κόσμου. Άρα είχε την καλύτερη δουλειά του κόσμου.

Κι όσο χαζή κι αν ακούγεται αυτή η αναγωγή, είναι ο ίδιος ο Kratena ο οποίος με έκανε να το πιστεύω αυτό. Στην τόσο σύντομη κουβέντα μας στα πλαίσια του Athens Bar Show στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, γνώρισα έναν άνθρωπο ερωτευμένο με τη δουλειά του και απόλυτα αποφασισμένο να συνεχίσει να ταξιδεύει στον κόσμο των ποτών μέχρι τα βαθιά γεράματα, ανακαλύπτοντας πράγματα. Το Artesian πιθανότατα να τον περιόριζε στην προσπάθειά του για το κάτι παραπάνω.

Ο ίδιος βέβαια έχει τη διή του άποψη για τα βραβεία που έχει συγκεντρώσει. Για αυτό το οποίο τον κάνει να συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπά. “Ποτέ δεν έκανα κάτι για το Artesian ή για όποιο άλλο project για να μας πουν ότι είμαστε οι καλύτεροι. Το κίνητρό μας δεν ήταν ποτέ οι διαγωνισμοί και τα βραβεία. Είναι πολύ όμορφο να σε βραβεύουν αλλά όλα εξαρτώνται από τα δικά μας προσωπικά κίνητρα. Από αυτά που θέλουμε να πετύχουμε εμείς. Αυτό που κάνουμε είναι να κοιτάμε τα επόμενα βήματα. Είναι φανταστικό ότι ο κόσμος μας αναγνωρίζει και μας βραβεύει αλλά δεν κάνουμε τίποτα παραπάνω από το να φτιάχνουμε ποτά”. Μπορεί να ακούγεται απλό, μπορεί να ακούγεται σχεδόν ειρωνικό, σαν να σου λέει ο κορυφαίος πιλότος της F1 ότι απλά οδηγεί ένα αυτοκίνητο αλλά ο Kratena σε κάνει να το πιστεύεις.

Τον ρώτησα αν θα τον πείραζει να χάσει κάποια στιγμή. Να κατέβει για λίγο από το βάθρο. Γιατί όπως του παραδέχτηκα, μου φαίνεται λίγο υπερβολικό να βραβεύεται το bar του τέσσερις χρονιές συνεχόμενες, με τόσες χιλιάδες bat να προσπαθούν κάθε χρόνο να το φτάσουν. “Όταν είσαι στην κορυφή υπάρχει μόνος ένας δρόμος. Κι αυτός είναι προς τα κάτω. Φέτος ειδικά ήμουν πολύ οκ με το να χάσουμε την πρώτη θέση. Δεν θα είχα ειλικρινά κανένα πρόβλημα και δεν περίμενα κιόλας να κερδίσουμε. Το να είσαι το νούμερο ένα συνοδεύεται και με αρκετή πίεση από τον κόσμο που έρχεται στο bar σου και περιμένει το ποτό που θα πιει να είναι το καλύτερο ποτό που έχει πιει ποτέ. Το καλό με την αναγνώριση είναι ότι μας άνοιξε πολλές πόρτες ώστε να κάνουμε ακόμα πιο ωραία project από εκείνα που κάναμε μέχρι τώρα. Και θα συνεχίσουμε να κάνουμε τέτοια project”. Αυτές οι πόρτες είναι ανοιχτές πλέον και με την αποχώρησή του από το Artesian, περιμένουμε απλά να μάθουμε το επόμενο project του.

Φαινόταν απόλυτα ικανοποιημένος με όσα κάνει, με όσα ζει. Τον ρώτησα ποιος μπορεί να είναι ο προσωπικός στόχος τον οποίο ατενίζει από την κορυφή του βουνού. “Μπορεί να σου φανεί πολύ κλισέ η προσωπική μου επιδίωξη. Ένας άνθρωπος μου είπε κάποτε ότι οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει πλούσιος. Αλλά δεν μπορεί ο καθένας να είναι ευτυχής. Και το να είσαι ευτυχισμένος είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. Εγώ λοιπόν θέλω αυτό. Να είμαι ευτυχισμένος”. Τι είναι όμως αυτό που μπορεί να τον ρίξει; Τι είναι αυτό που μπορεί να τον στεναχωρήσει; “Αυτό που μπορεί να με τελειώσει είναι το να μην πηγαίνει κάτι καλά στο bar. Με συνθλίβει το να έχουμε απογοητεύσει κάποιον που έχει έρθει στο bar. Βέβαια, ακόμα κι αν είμαστε το καλύτερο bar στον κόσμο, δεν παύουμε να είμαστε ένα bar. Το οποίο έχει τα προβλήματά του. Είναι βέβαιο ότι θα κάνουμε κι εμείς λάθη”.

Μιλήσαμε λίγο για τα διάφορα project του στον κόσμο. Για τα ταξίδια του, τα σεμινάρια, το απαιτητικό πρόγραμμα. “Το πρόβλημά μου είναι ότι αισθάνομαι ακόμα πολύ νέος. Το όνειρό μου ήταν να ταξιδέυω για αυτό που αγαπώ και αυτό ακριβώς κάνω αυτή τη στιγμή. Παίρνω τόση ενέργεια από το να πηγαίνω από τη μια μεριά του πλανήτη στην άλλη. Οι άνθρωποι που παρακολουθούν την καθημερινότητά μου στα social και βλέπουν ότι τη μια μέρα είμαι στην Αργεντινή σε μια παρουσίαση και την άλλη σε ένα bar στο Παρίσι, νομίζουν ότι είναι το πιο κουραστικό πράγμα στον κόσμο. Και είναι πολλές φορές. Αλλά για εμένα είναι και τόσο μα τόσο διασκεδαστικό. Όπως το να έρχομαι εδώ στην Αθήνα και να βλέπω κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο έναν τέτοιο ήλιο να με περιμένει. Δεν ήθελα να χάσω ούτε λεπτό στην Αθήνα”. Και σίγουρα δεν ήθελε κι η Αθήνα να χάσει στιγμή από εκείνον. Γι’ αυτό και στο Athens Bar Show, έβλεπα δεκάδες κόσμου να τον πλησιάζει, να τον χαιρετά, να του μιλά για τη δική του προσπάθεια στο bar.

Βιώνουμε μία χρονιά στην οποία ο βασιλιάς είναι τα ποτά χαμηλού αλκοολικού βαθμού. Τον ρώτησα πώς λειτουργεί όλο αυτό. Τον ρώτησα αν είναι δική τους ευθύνη να ανακυκλώνουν τα trend. “Συχνά τα trend τα δημιουργούν οι δημοσιογράφοι. Αν κάποιος ανοίξει ένα bar μόνο με highball ποτήρια και ξαφνικά οι δημοσιογράφοι γράφουν μόνο για highball ποτήρια θα δημιουργήσουν ένα trend. Σε εμάς δεν λειτουργεί έτσι. Ασχοληθήκαμε πολλά χρόνια με τα ποτά υψηλού αλκοολικού βαθμού. Και μετά στραφήκαμε στα αρώματα και τις γεύσεις. Είναι απόλυτα φυσιολογικό να πάμε μετά στα ποτά χαμηλού ή και μηδενικού αλκοολικού βαθμού. Κάτι τέτοιο παρουσιάζω κι εγώ εδώ στο Athens Bar Show”.

Υπάρχει βέβαια τρόπος να τον μιμηθείς; Υπάρχει ένα manual του σωστού bartender; “Δεν υπάρχει συνταγή. Είναι πολύ καλό να ταξιδεύεις για το επάγγελμα και να μαθαίνεις νέα πράγματα. Είναι καλό να δουλεύεις δίπλα σε ανθρώπους του χώρου. Αλλά ταυτόχρονα πρέπει και να εκπαιδεύεις τον εαυτό σου. Πρέπει να διαβάζεις και να ασχολείσαι με θέματα που δεν αφορούν απαραίτητα μόνο το ποτό. Να έχεις και άλλα ενδιαφέροντα τα οποία ανοίγουν τους ορίζοντές σου, τη φαντασία και το μυαλό σου”.

Ήθελα να επιμείνω λίγο στις διάφορες μόδες του ποτού. Η παρακάτω ατάκα είναι για εμένα εκείνη που ξεχωρίζει έναν άνθρωπο που θα πετύχει από εκείνον που απλά θα φτάσει ως τη μέση της διαδρομής.

“Εμείς δεν έχουμε στο μυαλό μας να δημιουργήσουμε κάποιο trend. Κάνουμε αυτό που μας αρέσει. Και αν κάποιοι αποφασίσουν να το ακολουθήσουν ή να γράψουν για αυτό και να γίνει trend, ΟΚ”.

Τον ρώτησα αν ζηλεύει τη δουλειά άλλων bartender. Αν καμιά φορά πιάνει τον εαυτό του να τσαντίζεται που δεν βρήκε αυτός κάτι. “Σχεδόν ποτέ δεν ζηλεύω. Πολλές φορές θα πάω σε ένα bar, θα δοκιμάσω ένα ποτό και θα πω ότι θα ήθελα εγώ να το έχω ανακαλύψει αυτό αλλά πιο πολύ χαίρομαι και ενθουσιάζομαι με το πόση δουλειά βάζει τόσος κόσμος σε αυτό. Με το πόσο προοδεύουν κάποιοι bartender. Τα παιδιά από το Clumsies για παράδειγμα που πήγα χθες βράδυ. Τους ξέρω τόσα χρόνια και χαίρομαι πραγματικά να βλέπω πόσο έχουν προοδεύσει, τι ωραία πράγματα κάνουν στο bar τους”.

Μείναμε να συζητάμε αυτό το παρεϊστικο κλίμα που έχω δει ότι έχει με τόσο και τόσο κόσμο. Με τόσους και τόσους bartenders. “Το community έχει αλλάξει αρκετά. Πλέον πολλοί αντιλαμβάνονται ότι το bartending δεν είναι ανταγωνισμός. Αν συνεργαστείς, αν δουλέψεις μαζί, τότε καταφέρνεις πολλά περισσότερα. Όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο αλλά σε ομαδικό. Κάνεις το ίδιο το επάγγελμα καλύτερο. Κάναμε πολύ δρόμο ώστε αυτό το επάγγελμα να είναι αναγνωρίσιμο, να είναι κάτι σεβαστό. Κι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα”.

Δρόμο έχουμε σίγουρα πολύ. Με ανθρώπους όμως σαν τον Alex Kratena να χαράζουν την πορεία, μπορούμε σίγουρα να είμαστε πολύ αισιόδοξοι για την συνέχεια.