Τα ανεκπλήρωτα όνειρα για την Αθήνα

Πώς το λέει το τραγούδι; Όμορφη μ’ Αθήνα, πουν’ ταν χρόνια εκείνα, πουν’ τα χρόνια τα παλιά; Κάπως έτσι. Όλοι την αγαπάμε την Αθήνα. Ακόμη κι αν γκρινιάζουμε, ακόμη κι αν δεν γράφουμε στίχους για εκείνη, μας αρέσει και απολαμβάνουμε να ζούμε σε αυτήν.

Όμορφη πόλη, με μια σκέψη την ώρα μας περνάνε, πώς θα φύγουμε από ‘δω, κι ας είναι πίσω να γυρνάμε που τραγουδάνε κι οι Ψόφιοι Κοριοί. Πολύ μελωδικό μου βγαίνει το θέμα. Εν πάση περιπτώσει, η ουσία είναι μια (δεν υπάρχει αθανασία, συγγνώμη σταματάω) και συνοψίζεται στο εξής απλό: Υπάρχουν πολλά πράγματα στην πόλη αυτή τα οποία δεν θα αλλάζαμε με τίποτα και αρκετά ακόμα τα οποία θα ευχόμασταν να υπήρχαν για να την κάνουν ακόμα ομορφότερη.

Αυτά που δεν θα άλλαζα με τίποτα λοιπόν, θα τα προσθέσω κι εγώ σαν ψηφίδες στο μεγάλο Μωσαϊκό της Heineken και θα περιμένω να τα θαυμάσω σαν μια όμορφη εικαστική παρέμβαση. Κι αφού θα γίνει η αρχή με αυτή την όμορφη πρωτοβουλία, θα καταθέσω κι εγώ τα δικά μου όνειρα τα οποία μπορούν να κάνουν την πόλη μας ακόμη ομορφότερη.

Ενέργειες και έργα που μπορεί να σχεδιάζονται εδώ και χρόνια, όμως μένουν προς το παρόν ανεκπλήρωτα, απλά σχέδια επί χάρτου.

Περισσότεροι ποδηλατόδρομοι

Η μετακίνηση με ποδήλατο μετατρέπεται σε μια πολύ όμορφη συνήθεια για όλο και περισσότερους συμπολίτες μας. Μόνο που οι περιοχές με ποδηλατοδρόμους μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού κι όσοι κυκλοφορούν στο κέντρο της πόλης με ποδήλατο έχουν λίγο πιο εύκολο έργο από έναν κασκαντέρ σε ταινία του Jason Statham.

Για να μην νιώθεις ότι παίζεις τη ζωή σου κορώνα-γράμματα κάθε φορά που καβαλάς μια σέλα και για να μην αισθάνονται κι οι οδηγοί αυτοκινήτων ότι ξαφνικά βρέθηκαν στη μέση ενός ποδηλατικού γύρου χωρίς κανόνες, η πόλη μας έχει ανάγκη από κανονικούς ποδηλατοδρόμους.

Ξέρεις αυτή τη λωρίδα στην άκρη του δρόμου στην οποία τα ποδήλατα θα μπορούν να κυκλοφορούν άνετα χωρίς κινδύνους και δίχως να δημιουργούν κυκλοφοριακό κομφούζιο. Άσε που είναι και αισθητικά όμορφη η εικόνα ποδηλατών να σουλατσάρουν στο κέντρο της πόλης.

Η αρχή έχει γίνει αποσπασματικά, ήρθε η ώρα όμως οι ποδηλατόδρομοι να γεμίσουν την πόλη.

Μεγάλα πάρκα στο κέντρο της πόλης

Ωραίος ο Εθνικός Κήπος, καλό το Πάρκο Ελευθερίας και η Ακαδημία Πλάτωνος, φανταστικό το ολοκαίνουριο πάρκο Νιάρχου, φοβάμαι όμως πως δεν είναι αρκετά. Η Αθήνα έχει ανάγκη από περισσότερα και μεγαλύτερα πάρκα, τόσο για την όαση πρασίνου που αυτά προσδίδουν, όσο και για τη δυνατότητα απόδρασης που προσφέρουν.

Ένα πάρκο αποτελεί τον ιδανικό προορισμό για οικογένειες, μικρά παιδιά και ερωτευμένα ζευγαράκια, ενώ προσφέρει και το τέλειο σκηνικό για συναυλίες και λοιπές εκδηλώσεις. Στις μεγάλες πρωτεύουσες, τα πάρκα αποτελούν σημεία αναφοράς. Από τους τουρίστες που θα τα επισκεφτούν μέχρι και τους κατοίκους της πόλης, οι οποίοι θα το εκμεταλλεύονται καθημερινά.

Στα πάρκα, καλό θα είναι να προστεθούν και παιδικές χαρές οι οποίες θα πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας για να μπορούν τα παιδιά να διασκεδάζουν και οι γονείς να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο .

Ονειρεύομαι ακόμη περισσότερα πάρκα στην καρδιά της πόλης μας, μέχρι το κυριακάτικο πικ-νικ στο γρασίδι να γίνει μια γλυκιά ρουτίνα.

Μιας και είπαμε για πάρκα, δεν θα λέγαμε όχι και σε περισσότερο πράσινο

Πράσινο, πράσινο, πράσινο παντού. Ώρα είχα να χρησιμοποιήσω στίχους τραγουδιού, έστω και παραφρασμένους. Ανέφερα τα πάρκα, όμως καλό θα ήταν να ενισχυθεί η πράσινη παρουσία στην Αθήνα, έστω και χωρίς πάρκα.

Όταν λέω πράσινη παρουσία δεν εννοώ φυσικά συνδέσμους του Παναθηναϊκού αλλά περισσότερα δέντρα, φυτά και εστίες χλωρίδας και οξυγόνου. Μερικές νεραντζιές στα πεζοδρόμια και ορισμένοι θάμνοι στις νησίδες δεν είναι αρκετά.

Χρειαζόμαστε αισθητικές παρεμβάσεις με την προσθήκη φυτών, δέντρων και λουλουδιών σε κάθε κολώνα, πολυκατοικία, ταράτσα και πεζοδρόμιο. Έχει έρθει ο καιρός να αποκαλούμε την Αθήνα ζούγκλα και να το εννοούμε θετικά.

Μήπως ήρθε η ώρα να πεζοδρομηθεί η Πανεπιστημίου;

Το ακούμε χρόνια. Έχουμε δει μακέτες, ψηφιακές απεικονίσεις και γραφήματα. Ελπίζω σύντομα να γίνει πράξη. Μιλάω φυσικά για την περιβόητη πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου, η οποία θα γεμίσει την καρδιά της Αθήνας με πράσινο, ποδηλατόδρομους και συντριβάνια.

Στο μυαλό μου, η ιδέα του να περπατάω στο κέντρο της πόλης μας χωρίς τη βαβούρα και τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, φαντάζει ιδιαίτερα ελκυστική. Εύχομαι μια μέρα να περπατάω στην Πανεπιστημίου με το παιδί μου, να του λέω “κάποτε αυτός ο δρόμος ήταν γεμάτος αυτοκίνητα” και να εκείνο να με κοιτάζει με δυσπιστία.

Χώροι για στάθμευση των αυτοκινήτων

Στις περισσότερες μεγαλουπόλεις του κόσμου, οι πολίτες χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για την μετακίνησή τους. Η αλήθεια είναι ότι μέσα στη μέρα, επιλέγω κι εγώ το μετρό για να μεταβώ στο κέντρο της πόλης, όμως το βράδυ, λόγω έλλειψης επαρκούς συγκοινωνίας χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο.

Όπως κάθε Αθηναίος που φτάνει στο κέντρο με το αυτοκίνητο, έτσι κι εγώ αντιμετωπίζω αυτή την υπέροχη περιπέτεια που ονομάζεται “βρες να παρκάρεις σε λιγότερη από μισή ώρα”. Νεύρα, κορναρίσματα, κίνηση, αυτοκίνητα παρατημένα σε πεζοδρόμια, συνθέτουν μια εικόνα που δεν ταιριάζει σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και σίγουρα δεν κάνει καλό στα νεύρα των οδηγών.

Η δημιουργία μερικών δωρεάν χώρων στάθμευσης θα αποσυμφορίσει τους δρόμους του κέντρου, λύνοντας τα χέρια των οδηγών και ταυτόχρονα θα ομορφύνει την εικόνα του κέντρου. Φαντάζομαι σε κανέναν δεν αρέσει να περπατάει μετ’ εμποδίων ανάμεσα σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα.

Δωρεάν χώροι άθλησης για όλους

Κάθε πόλη που σέβεται τους πολίτες της προσφέρει σε όλους την ευκαιρία για άθληση. Ονειρεύομαι ανοιχτά αθλητικά κέντρα με τη δυνατότητα εξάσκησης όλων των σπορ.

Καλά τα ανοιχτά γήπεδα του μπάσκετ, όμως χρειάζονται και κλειστά γυμναστήρια, κολυμβητήρια, κορτ του τένις, ακόμη και δωρεάν όργανα γυμναστικής για όλους. Η άθληση δεν μπορεί να θεωρείται είδος πολυτελείας, ούτε είναι δυνατόν κάποιος να υποχρεώνεται να οδηγεί χιλιόμετρα ολόκληρα για να μπορέσει να αθληθεί σε έναν ιδιωτικό χώρο.

Μακάρι κάποια μέρα να συναντάμε δωρεάν χώρους άθλησης σε κάθε γειτονιά, όπως έχουν υποσχεθεί κατά καιρούς σχεδόν όλοι οι δήμαρχοι. Έτσι, ίσως ξεκουνηθώ κι εγώ επιτέλους από τον καναπέ μου.

Υπογειοποίηση κεντρικών λεωφόρων

Ακόμη ένα μεγαλεπήβολο σχέδιο, όπως η πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου, το οποίο προς το παρόν παραμένει στα χαρτιά.

Η υπογειοποίηση κεντρικών αρτηριών όπως η λεωφόρος Κηφισίας και η λεωφόρος Συγγρού θα έχει πολλαπλά οφέλη. Θα ομορφύνει αισθητικά την πόλη, “κρύβοντας” κάτω από το χαλάκι τα χιλιάδες αυτοκίνητα που διασχίζουν καθημερινά τους δρόμους, προσφέροντας ταυτόχρονα κοινόχρηστους χώρους, πράσινες διαδρομές και πάρκα.

Ωραίο -και λίγο σουρεάλ- δεν θα είναι να διαβάζεις το βιβλίο σου δίπλα σε ένα δέντρο πάνω από τη λεωφόρο Κηφισίας;

Δημιουργία μονοπατιών που θα ενώνουν το ιστορικό κέντρο

Το κέντρο της πόλης μας έχει πολλές κρυμμένες ομορφιές. Η Πλάκα, ο λόφος του Φιλοππάπου, το Θησείο, αποτελούν ιδανικές διαδρομές για περίπατο, ένα μεσημέρι Κυριακής. Όλα αυτά θα γίνουν πολύ πιο εύκολα και πολύ πιο όμορφα, μόλις δημιουργηθούν τα “μονοπάτια”, τα οποία θα ενώνουν τις περιοχές αυτές, κάνοντας τον περίπατο στο κέντρο της Αθήνας ακόμα πιο απολαυστικό.

Μια διαδρομή γεμάτη αξιοθέατα, ιστορία και ομορφιές, σε μια πόλη που έχει πολλά να προσφέρει.

Αυτά που ονειρεύομαι για την Αθήνα, νομίζω πως είναι αρκετά ρεαλιστικά. Άλλωστε όλα έχουν κατά καιρούς προαναγγελθεί και σχεδιαστεί.

Τώρα που η Heineken κάνει την αρχή με το Μωσαϊκό – εικαστική παρέμβαση το οποίο θα ομορφύνει την πόλη μας, με τις ψηφίδες όσων αγαπάμε ήδη στην Αθήνα, μήπως ήρθε η ώρα να γίνουν ένα, ένα, πράξη και όλα όσα ονειρευόμαστε για το μέλλον αυτής της πόλης;

#openathens #heineken #athensmosaic