Τα κορίτσια που κάνουν αληθινή ζημιά (στο αμάξι σου)

Εν έτει 2016, τα κλισέ για τις στερεοτυπικές συμπεριφορές ανδρών και γυναικών, σιγά-σιγά εκλείπουν.

Δεν κοιτάμε παράξενα μια κοπέλα που της αρέσει να βλέπει ποδόσφαιρο και ταινίες δράσης, δεν σχολιάζουμε έναν άντρα που του αρέσει να μαγειρεύει και να ασχολείται λίγο παραπάνω με την εμφάνισή του. Επιτέλους θα πω εγώ, καιρός ήταν να εγκαταλείψουμε τα σεξιστικά κολλήματα και να αποδεχθούμε το γεγονός πως δεν ζούμε σε ένα απομακρυσμένο χωριό όπου ο γαμπρός γνωρίζει τη νύφη με συνοικέσιο, όταν αυτή κάνει ένα διάλειμμα απ’ τις δουλειές του σπιτιού.

Ο άνδρας αλλάζει, το ίδιο κι η γυναίκα, και δεν υπάρχουν ταμπού, απαγορευμένα χόμπι και ταμπέλες. Υπάρχει όμως ακόμα ένα ανδρικό προπύργιο, σαν μικρό γαλατικό χωριό, το οποίο ανθίσταται σθεναρά, κι αυτό δεν είναι άλλο απ’ τη ερωτική σχέση που δημιουργεί ένας άνδρας με το αυτοκίνητό του.

Όχι, ο άνδρας δεν είναι καλύτερος οδηγός απ’ τη γυναίκα, μακριά από εμάς τέτοιες μπούρδες. Μόνο το παράδειγμα της παρέας μου να πιάσω, συνειδητοποιώ ότι αισθάνομαι πολύ μεγαλύτερη σιγουριά κι ασφάλεια ως συνοδηγός στις περισσότερες φίλες μου, σε αντίθεση με κάποιους φίλους μου, όπου πριν μπω στο αμάξι τους φιλάω καλού-κακού μια εικόνα της Παναγίας κι αποχαιρετώ την κοπέλα και την μάνα μου.

Ο άνδρας όμως, αγαπάει και δένεται πολύ περισσότερο με το αυτοκίνητό του, σε βαθμό που η σχέση του με αυτό μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στη σχέση με το κορίτσι του. Μη γελάς, μου έχει τύχει, σε σχέση ετών, οι μοναδικές σκηνές ζηλοτυπίας να αφορούν το αμάξι μου κι όχι μια πρώην ή μια κοπέλα που κοίταξα με λάγνο βλέμμα στο μπαρ.

Το “όλο για την πρώην σου μιλάς” αντικαθίσταται δηλαδή απ’ το “όλο για το αμάξι σου μιλάς” και το “μια φορά να με κοιτάξεις όπως κοίταξες την ξανθιά στο μαγαζί” απ’ το “μια φορά να με χαϊδέψεις όπως χαϊδεύεις το λεβιέ των ταχυτήτων σου”.

Ναι, το αυτοκίνητο δεν είναι κάτι παραπάνω από σίδερα, λαμαρίνες και μηχανές. Μόνο που αυτές οι λαμαρίνες, τα σίδερα κι οι μηχανές σε πάνε καθημερινά στον προορισμό σου, είναι η παρέα σου τα δύσκολα βράδια που θέλεις να πας μια βόλτα για να ξεσκάσεις, είναι το μέσο για να βρεθείς κοντά με τους ανθρώπους που αγαπάς.

Μέσα στο αυτοκίνητο ξοδέυεις καθημερινά ώρες ολόκληρες, για να πας και να γυρίσεις απ’ τη δουλειά, να βγεις με τους φίλους σου, να συναντήσεις το κορίτσι σου. Κάνεις ταξίδια, εκδρομές, εξερευνείς, ζεις περιπέτειες.

Έχεις κοιμηθεί μέσα στο αυτοκίνητό σου, έχεις φάει, έχεις κλάψει ακούγοντας στο ραδιόφωνο το αγαπημένο σου τραγούδι, έχεις κάνει σεξ. Όλα τα παραπάνω, σου προκαλούν ένα σπάνιο δέσιμο με το όχημα, το οποίο από ένα σημείο και μετά βλέπεις σαν το παιδί σου.

Σκέψου το λίγο. Αν είχες παιδί θα ανησυχούσες γι’ αυτό και θα ήθελες να του μιλάς συχνά, για να βεβαιώνεσαι ότι είναι καλά. Ε, στην περίπτωση του αυτοκινήτου δεν βγαίνεις κάθε τόσο να τσεκάρεις ότι είναι σε καλή κατάσταση σε περίπτωση που έχεις ώρα να το οδηγήσεις;

Αν είχες παιδί, θα το πήγαινες κάθε τόσο στον γιατρό. Το αυτοκίνητο το πηγαίνεις τακτικά για σέρβις. Όταν το παιδί βήχει, ανησυχείς. Όταν η μηχανή του αυτοκινήτου κάνει έναν παράξενο θόρυβο, δεν μπορείς να κοιμηθείς μέχρι ο μηχανικός να σου πει πως όλα πάνε καλά. Όταν το παιδί σου λερώνεται, το καθαρίζεις. Το αυτοκίνητο το αφήνεις βρώμικο; Δεν νομίζω.

Νομίζω το έπιασες το νόημα. Για τον άνδρα το αυτοκίνητο είναι παιδί, φίλος, σύντροφος. Δένεται μαζί του και στεναχωριέται αληθινά με τις κακουχίες του. Για το κορίτσι του πάλι, εκτός από αιτία τσακωμού, το αυτοκίνητο είναι συνήθως ένα απλό μέσο μεταφοράς, χωρίς συναισθηματικά παρελκόμενα.

Ναι θα το προσέξει, θα το έχει καθαρό, θα βάλει τα λουλουδάκια της για να το στολίσει, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα σκάσει ιδιαίτερα αν του κάνει μερικές γρατζουνιές, αν σπάσει ένα φανάρι, αν σκιστεί ένα κάθισμα, ή αν σπάσει λίγο το παρμπρίζ. Όσο μπορεί να κάνει τη δουλειά της, κι όσο υπάρχει φυσικά κι η ΦΙΛΗΣGlass για να της φτιάξει αμέσως τη ζημιά στο παρμπρίζ, σιγά μην κλάψει, σιγά μην φοβηθεί (απ’ αλλού είναι αυτό αλλά το κλέβω).

Ε, αν αντιμετωπίζει έτσι το δικό της αυτοκίνητο, σκέψου πως θα αντιμετωπίσει το δικό σου. Όταν εσύ φέρεσαι στο αμάξι σου λες κι είναι το ιερό μιας εκκλησίας, κάπως σου κακοφαίνεται όταν το κορίτσι σου του φέρεται σαν να είναι πίστα μπουζουκιών.

Εκεί που δεν πειράζει να γίνει και καμιά ζημιά, να λερωθεί και να σκιστεί και τίποτα. Είπαμε, το αυτοκίνητο για τους περισσότερους άνδρες είναι σαν το παιδί τους. Θα άφηνες τον οποιοδήποτε να χτυπήσει το παιδί σου; Θα τον κοιτούσες απαθής και θα έμενες άπραγος;

Κάπως έτσι, κι όταν νιώθεις ότι το αυτοκίνητό σου κινδυνεύει, αντιδράς. Κάνεις παρατηρήσεις, θυμώνεις. Όχι, δεν είναι όλα μικροζημιές. Όχι δεν φυσιολογικό να υπάρχει θραύση στα κρύσταλλα του παρμπρίζ. Όχι δεν είναι όλα τα καθίσματα σκισμένα. Ναι, γίνεται να στεναχωριέσαι για τις ζημιές του αυτοκινήτου σου, ακόμα κι αν συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά.

Δυστυχώς, για τα περισσότερα κορίτσια, ζημιές στο αυτοκίνητο είναι μόνο αυτές που δεν του επιτρέπουν να πάρει μπροστά. Όσο σε πάει στον προορισμό σου, μικρό το κακό. Δεν πάει έτσι κορίτσια. Η στεναχώρια όταν βλέπεις τις ζημιές είναι αληθινή. Οι ώρες μέχρι να πας στη ΦΙΛΗΣGlass για να στην επιδιορθώσουν είναι δύσκολες.

Δεν ζητάω απ’ όλα τα κορίτσια ξαφνικά να λατρέψουν τα αυτοκίνητά τους, να δεθούν μαζί τους και να παθαίνουν κατάθλιψη σε κάθε ζημιά του, μικρή ή μεγάλη.

Ζητάω όμως να κατανοήσουν το δικό μας δέσιμο, τη δική μας ιδιότυπη σχέση με τ’ αμάξια μας και να μην τα αντιμετωπίζουν σαν αντίζηλο. Στους δυο, τρίτος μια χαρά χωρεί, αρκεί να έχει τέσσερις τροχούς.

Κι αρκεί να μην απαντάει “έλα μωρέ, δεν έγινε και τίποτα” κάθε φορά που προκαλεί μια ζημιά στο παιδί αμάξι μας.