ORIGINALS

Εσύ ποια συσκευή θα αποκτήσεις αυτή την Black Friday;

Εμείς ξέρουμε τι θα αγοράσουμε αυτή την Παρασκευή. Γιατί είχαμε και στο χωριό μας Μαύρη Παρασκευή.

Η ‘Μαύρη Παρασκευή’ αποτελεί αμερικανική ανακάλυψη και υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πώς δημιουργήθηκε. Η πρώτη χρονικά (1951) από αυτές αναφέρεται στην πρακτική των Αμερικανών υπαλλήλων να κάνουν κοπάνα κάθε Παρασκεύη μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών -η Ημέρα των Ευχαριστιών στις ΗΠΑ γιορτάζεται την τελευταία Πέμπτη του Νοέμβρη- προφασιζόμενοι πως είναι άρρωστοι για να λείπουν από τη δουλειά τους τέσσερις μέρες σερί.

Στην Ελλάδα καθιερώθηκε μόλις το 2016. Δεν έχει σχέση με κοπάνες και αργίες. Ωστόσο, αποτελεί ήδη μία από τις πιο γνωστές μέρες στο ετήσιο πρόγραμμα, κατά τη διάρκεια της οποίας ο κόσμος πηγαίνει στα μαγαζιά για να αποκτήσει ό,τι θέλει σε πολύ μεγάλες εκπτώσεις.

Αυτή την Black Friday, οι συντάκτες του Oneman έκαναν τη δική τους έρευνα αγοράς στον Κωτσόβολο και αποφάσισαν ποια προϊόντα θέλουν ν’ αποκτήσουν.

Αφυγραντήρες, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Ωραίο πράγμα ο χειμώνας, δεν έχω κανένα πρόβλημα και με το κρύο και το χουχούλιασμα που αυτό συνεπάγεται. Αυτό που δεν αντέχω με τίποτα όμως, είναι η υγρασία και κυρίως οι συνέπειες που αυτή φέρνει. Δεν γίνεται ρε παιδιά να απλώνω τα ρούχα την Κυριακή και μία εβδομάδα μετά να μην έχουν στεγνώσει, είναι άδικο. Σε λίγο θα κυκλοφορώ έξω με πιτζάμες. Γι’ αυτό, το τελευταίο διάστημα σκέφτομαι όλο και πιο σοβαρά να κάνω μια από τις πιο ουσιαστικές αγορές της ζωής μου: να πάρω έναν αφυγραντήρα. Αν ο 20χρονος εαυτός μου διάβαζε ότι ονειρεύομαι έναν αφυγραντήρα πιθανότατα θα έκλαιγε, όμως ο 20χρονος εαυτός μου δεν έβαζε μπουγάδες οπότε μπορεί να σταματήσει να μιλάει.

Πλυντήριο-Στεγνωτήριο ο Κώστας Μανιάτης

Ήρθε η ώρα να πάω στο επόμενο λέβελ καθαριότητας και μυρωδάτης γκαρνταρόμπας, γιατί ΟΚ, καλό το πλυντήριο, αλλά τον χειμώνα, είτε τα βγάλω στο μπαλκόνι τα βρεγμένα ρούχα, είτε τα πετάξω στο τελευταίο ράφι του ψυγείου -εκεί που τα φρούτα σαπίζουν σαδιστικά- είναι ακριβώς το ίδιο. Δεν στεγνώνουν τα αναθεματισμένα με τίποτα λέμε και αναγκάζομαι να σκάω στο γραφείο με τα φουτεράκια που έχω για να μαζεύω τις ελιές. Ένα πλυντήριο-στεγνωτήριο νομίζω, λοιπόν, ότι είναι αυτό που χρειάζεται κάθε σύγχρονος νοικοκύρης και άρα και εγώ (και ας απέχω από τη λέξη ‘νοικοκύρης’, όσο απέχει ο Νίκολας Κέιτζ από το ταλέντο). Παλιό μου πλυντήριο που μούγκριζες σαν κάγκουρας με μηχανάκι στις 6 το πρωί, δεν θα μου λείψεις καθόλου. Τα λέμε.

Ακουστικά ο Γιώργος Μυλωνάς

 

Το θυμάστε το αυτοκίνητο των Flintstones; Εκείνο που δεν είχε πάτο και κάθε φορά που έμπαινε η οικογένεια μέσα του, κάθε μέλος της κουνούσε γρήγορα τα πόδια του, προκειμένου να κουνηθεί το αμάξι; Ε κάθε φορά που συγκρίνω τα προϊστορικά ακουστικά μου με αυτά των συναδέλφων νιώθω πως οδηγώ το αμάξι των Flintstones, ενώ εκείνοι οδηγούν Lamborghini.

Ποτέ δεν έχω αγοράσει ακουστικά για το pc του γραφείου. Πάντα χρησιμοποιούσα τα hands free του κινητού, τα οποία έχουν δημιουργηθεί για ν’ ακούς τον συνομιλητή σου όταν κάνεις κλήση στο κινητό και όχι για να τα χρησιμοποιείς ως ακουστικά στον η/υ σου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάθε μέρα να βάζω τραγούδια στο Youtube στο τέρμα -με κίνδυνο να τρυπήσω κανένα τύμπανο- προκειμένου να απομονώσω τους εξωτερικούς ήχους και να μπορέσω να γράψω. Επειδή αυτή η κίνηση δεν αποδίδει τα (κατ ‘εμέ) προσδοκώμενα, πιέζω καμιά φορά τις ψείρες των hands free μέσα στα αυτιά μου για ν’ ακούω καλύτερα (απορώ πώς έχω ακόμα τύμπανα). Και ενώ ζω το δράμα μου, οι συνάδελφοί φορούν υπερσύγχρονα ακουστικά που και πυρηνική έκρηξη να γίνει πλάι τους, δεν πρόκειται να την πάρουν χαμπάρι. ΧΡΕΙ-Α-ΖΟ-ΜΑΙ ΚΑΙ-ΝΟΥ-ΡΓΙΑ Α-ΚΟΥ-ΣΤΙ-ΚΑ. ΜΕ Α-ΚΟΥ-ΤΕ;

Ένα laptop ο Δημήτρης Κουπριτζιωτης

Νομίζω ότι αν χάσω το laptop μου ίσως χάσω και τα λογικά μου. Για μένα είναι κάτι σαν το κινητό. Το έχω πάντα μαζί μου, σε κάθε μου στιγμή. Μπορεί να σου φαίνεται ακραίο, αλλά μέσα στο backpack το οποίο έχω στην πλάτη μου συνέχεια, βρίσκεται πάντα το laptop μου. Δεν έχει πολλά αυτοκόλλητα πάνω ούτε είναι κάτι extreme, αλλά είναι η δουλειά μου, η ψυχαγωγία μου και ακόμα και τώρα, σε αυτή την εποχή που όλα μπορείς να τα κάνεις με το κινητό, εγώ νιώθω πιο άνετα και πιο σίγουρα αν ανοίξω το laptop μου σε μια καφετέρια και αρχίσω να γράφω.

Άρθρα, κώδικα, δε ξέρω τι από τα δύο, αλλά σίγουρα κάτι θα βρω να κάνω. Είναι η δουλειά μου, η διασκέδαση μου και σίγουρα δεν θα έλεγα όχι σε ένα καινούργιο laptop. Γρήγορο, μουρ;aτο και πάνω από όλα ελαφρύ, γιατί όπως σου είπα βρίσκεται πάντα στην πλάτη μου. Δεν θέλω να νιώθει προδομένο το τωρινό μου γιατί έχουμε περάσει τόσα άλλα πάντα η γλύκα του καινούργιου είναι μοναδική. Θα είσαι για πάντα στο μυαλό μου, γλυκό μου -τωρινό- laptop.

Activity Tracker ο Πάνος Κοκκίνης

 

Το τελευταίο πράγμα που έχει δικαίωμα να με πει κάποιος είναι active. Για την ακρίβεια έχω να τρέξω, έστω για να προλάβω το λεωφορείο ή την τελευταία ζαμπονοτυρόπιτα στο φούρνο, χρόνια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να αφήσω την ελπίδα να πεθαίνει. Ούτε να στηριχτώ απλώς στον βηματομετρητή του κινητού. Αυτό που χρειάζομαι/ θέλω ντε και καλά είναι ένα entry level activity tracker, που να δείχνει βήματα αλλά και χτύπους καρδιάς. Αν, τώρα, είναι ταυτόχρονα και μουράτο, δεν ντρέπομαι δηλαδή να το φοράω στο χέρι όλη μέρα, κάθε μέρα, τότε ακόμη καλύτερα. Το μόνο για το οποίο έχω ενδοιασμούς είναι το GPS. Και αυτό γιατί αν πάρει η σύζυγος πρέφα ότι μπορεί μέσω αυτού να τσεκάρει πόση ώρα περπάτησα/ έτρεξα κάθε πρωί και μου ενδεχομένως σταμάτησα (βλέπε φούρνο) τότε το βλέπω το διαζύγιο να μου έρχεται συστημένο. 

Μόνο μηχανές καφέ ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Αυτή τη στιγμή που γράφω έρχομαι από δημοσιογραφική προβολή ταινίας και με το που κάθισα στο γραφείο παρήγγειλα καφέ. Θα είναι ο πέμπτος μου κι ακόμα είναι 13.00. Τρεις στη διάρκεια της προβολής (ήταν κακή η ταινία, χρειαζόμουν ένα στήριγμα), έναν στη διαδρομή (έρχομαι με τα πόδια, κάνει καλό, 45′ περπάτημα είναι ό,τι πρέπει), κι ένας τώρα που ξεκινάει η δουλειά στο γραφείο. Κι ακόμα δεν έχει καν πάρει μπρος η μέρα. Όπως καταλαβαίνει κανείς έχω το θέμα μου με τον καφέ- ακόμα κι όταν είμαι σπίτι ξυπνάει, βάζω μια κανάτα και την πίνω νον-στοπ στη διάρκεια της μέρας. Συνήθως γεμίζω ξανά το ποτήρι όταν συγχυστώ με κάτι -κι όχι όταν νυστάξω, καθόλου δε με ξυπνάει ο καφές προσωπικά, μπορεί να πιω και στις 3 το βράδυ ξερωγώ- κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά, πρέπει να το κοιτάξω αυτό. Τελοσπάντων, θέλω να πω ότι άλλοι πίνουν ένα ποτήρι νερό, εγώ πίνω μια κούπα καφέ. Μιλάμε για ζωτικής σημασία εξοπλισμό, δεν είναι να παίζεις.

Έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο ο Αντώνης Τζαβάρας

Η πρώτη φορά που πόθησα έναν εξωτερικό σκληρό ήταν πριν από επτά – οκτώ χρόνια, όταν μου κάηκε το laptop και τα έχασα όλα. Δεν ξέρω γιατί δεν τον πήρα τότε. Ίσως επειδή σύντομα διαπίστωσα ότι η ζωή μου συνεχίστηκε μια χαρά χωρίς τα ‘όλα’, το είδα λίγο υπαρξιακά: όσο πολύτιμο κι αν νομίζεις ότι είναι το περιεχόμενο / αρχείο του laptop σου, μπορείς να ζήσεις και χωρίς αυτό. Μετά μου φάνηκε καλή ιδέα να έχω ένα αρχείο με ταινίες / σειρές κλπ, αλλά πολύ σύντομα κατάλαβα ότι κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Ποτέ στη ζωή μου δεν έκανα συλλογή από οτιδήποτε, δεν επρόκειτο να το κάνω μετά τα 35, όταν όλα πια άρχισαν να φορτώνονται στο Ίντερνετ ή στο Cloud ή στο Netflix.

Πέρασαν κι άλλα χρόνια, τα φλασάκια απέκτησαν χωρητικότητα τάνκερ και κόστος τσίχλας, οπότε και η εσωτερική μου ανάγκη για εξωτερικό σκληρό ξεθώριασε. Σήμερα, όμως, τον ξαναθέλω. Θέλω να ξέρω ότι κάποιες φωτογραφίες, κάποια κείμενα και κάτι άλλα ψιλά βρίσκονται κλεισμένα σε ένα μασίφ μεταλλικό κουτάκι και ότι θα βρίσκονται εκεί ό,τι κι αν γίνει. Πιθανότατα δεν θα ανατρέξω ποτέ σ’ αυτά, αλλά εντελώς ψυχαναγκαστικά θέλω να ξέρω ότι υπάρχουν κάπου. Υπολογίζω τον συνολικό τους όγκο το πολύ στα 50 giga, αλλά θα πάρω 1 tera. Έτσι, για να έχουν όλα τον προσωπικό τους χώρο και μερικά sectors για άθληση.

Για απίστευτες προσφορές μείνετε συντονισμένοι στο www.kotsovolos.gr ή ακολουθήστε την επίσημη σελίδα της εταιρείας στο Facebook https://www.facebook.com/Kotsovolos. Σας περιμένουν μοναδικοί διαγωνισμοί και νέα για τη Μαύρη Παρασκευή, γιατί οι εκπλήξεις ήρθαν νωρίτερα!