Μεξικό-Μύκονος: Μία τεκίλα δρόμος

Ήταν Δευτέρα, είχα πολλή δουλειά και καθόλου κέφι. Εντάξει ναι, φαντάζομαι ότι αυτή η περιγραφή δεν σε ρίχνει και από τα σύννεφα, όπως εμένα αντίστοιχα, δεν με στέλνει στη NASA, πειραματόζωο. Αλλά ας μην χάνουμε τον ειρμό, παρακαλώ. Ευχαριστώ. Η διάθεσή μου λοιπόν, ήταν λίγο καλύτερη από αυτήν του Κάμερον όταν το τηλέφωνό μου χτύπησε. Τρεις φορές (εντάξει, δεν τις μέτρησα αλλά για το κινηματογραφικό του πράγματος).

– Ναι, καλησπέρα θα θέλατε να έρθετε μαζί μας την επόμενη Τρίτη στη Μύκονο, για μία ημέρα; Τετάρτη, γυρνάμε.

– Ναι, καλησπέρα. Μπα, προτιμώ να καθίσω Αθήνα, ευχαριστώ.

Προφανώς και ο παραπάνω διάλογος, δεν είναι αληθινός. Ούτε καν ρεαλιστικό δεν τον λες. Οπότε πάμε πάλι. Ξεροβήχω, παίρνω σοβαρό επαγγελματικό ύφος και συνεχίζω από εκεί που το άφησε η φωνή της αντιπέρα γραμμής.

– Hello from the otherside. Η απάντηση είναι εννοείται ναι σε όλα, αλλά έτσι, κουβέντα να γίνεται, γιατί θα πάμε στη Μύκονο για μία μέρα;

– Για να κάνουμε μία βόλτα το Μεξικό.

Εντάξει ναι, σε εκείνο το σημείο κοίταξα λίγο τριγύρω μου στο γραφείο να δω ποιοι γελάνε. Κανείς. Πήρα ανάσα και ακόμα πιο επαγγελματικό ύφος.

– Όταν λέμε Μεξικό; Εννοούμε κάποιο καινούριο κοκτέιλ με βάση τη Don Julio; Κάποια καινούρια παραλία της Μυκόνου; Ή το Μεξικό, Μεξικό; Της Μαρία λα ντελ Μπάριο Σολ.

– Το Μεξικό, Μεξικό. Τη Μαρία δεν την ξέρω.

Θα της το έκλεινα που δεν ξέρει τη Μαρία, αλλά είπα να δώσω τόπο στην οργή. Κλείσαμε το τηλέφωνο με εμένα να δίνω τα στοιχεία μου για τα αεροπορικά εισιτήρια, ενώ μέχρι και τα μουστάκια μου ξαφνικά γελούσαν χιπστερικά.

Τελικά, τι στο καλό σημαίνει ‘βόλτα στο Μεξικό’ από τη Μύκονο;

‘Κάτσε να στα πω’.

Τι συνέβη λοιπόν: Οι εραστές της premium tequila (δηλαδή εμείς) έγιναν μάρτυρες ενός απρόβλεπτου παντρέματος. Του αυθεντικού Μεξικό με το ατμοσφαιρικό γαλάζιο της Μυκόνου. Η επίσκεψη του Μaestro Tequilero της Don Julio, Enrique De Colsa, έδωσε το έναυσμα για μία σε βάθος μύηση στα μυστικά της οικογένειας της Don Julio και ειδικά της super premium tequila Don Julio 1942.

Μισό, μισό έχω να σου πω για τον Maestro: Πέρα από ένας εξαιρετικά εύθυμος άνθρωπος, ο Enrique προσπάθησε να μας μυήσει στη φιλοσοφία της tequila που άλλαξε την ιστορία του Μεξικό. Πώς το πέτυχε; Μας έφερε να δοκιμάσουμε τα τέσσερα αποστάγματα της Αγαύης.

Μια ιεροτελεστία που συνεχίστηκε με το συνδυασμό μοναδικών πιάτων εμπνευσμένων από τις γεύσεις του Μεξικό. Ένα θα πω: Φάγαμε τάκος με τόνο ταρτάρ. Και δεν θα περιγράψω άλλο. Δεν μπορώ, πεινάω. Θα αναφέρω και τις ξεχωριστές μουσικές εμπειρίες που φέρνουν στο προσκήνιο μια νέα αισθητική προσέγγιση στη Latin μουσική, συνδυασμένα με την εμπειρία απόλαυσης της Don Julio είναι το νέο concept, με τίτλο La Cantina Premavera, που θα συναντάμε συχνά από την Don Julio και θα περάσω στο επόμενο θέμα.

Τι φάγαμε. ΤΙ.

Και πίνακας street art σε real time, κύριε Don Julio, μας κακομαθαίνετε!

Κατά τη διάρκεια της μοναδικής γευστικής εμπειρίας που πραγματοποιήθηκε στο εξαιρετικό Jackie O’ Beach στο Super Paradise της Μυκόνου, τέσσερις εικαστικοί, οι: Βασίλης Τσοκόπουλος, Μπάμπης Κρέτσης, Αντώνης Σκαμπαβίριας και Μιχάλης Παλαπουήδης, δημιούργησαν σε πραγματικό χρόνο, ένα έργο τέχνης εμπνευσμένο από τη Μεξικάνικη κουλτούρα, τα αποκαλυπτήρια του όποιου έγιναν το ίδιο βραδύ σε πάρτι που ακολούθησε στο MONI Club, παρέα με τα Latin tunes του Cayetano, που έδωσαν ακόμα περισσότερο χρώμα στη βραδιά.

Όπα, έχω και επ’αυτού να πω κάτι: Αρχικά, ο Cayetano είναι ένας καλός λόγος να καθίσεις σε ένα μαγαζί μέχρι να σου πουν ‘τέσσερις πήγε, φύγε από το μαγαζί’. Ναι, η αλήθεια είναι ότι μάλλον, ο Μαζώ δεν ήταν η σωστή παρομοίωση για να δηλώσω τον ενθουσιασμό μου, αλλά δεν βαριέσαι. Έπειτα, θέλω να μοιραστώ μαζί σου ότι πράγματι, φοβερό το MONI Club που ήταν όντως, Μονή και ότι μας χάρισε απίθανες στιγμές γέλιου με τις φράσεις που μπορεί να φτιάξει. Ντροπή μου, στην κόλαση θα πάω.

Το πριν.

Το μετά.

Λίγη Θεωρία πριν επιστρέψω στην πισίνα του ξενοδοχείο AVATON (τι φάση με τα θρησκευτικά αυτό το νησί;): Η Don Julio 1942, δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Don Julio, χρησιμοποιώντας μια προσωπική συλλογή μπλε αγαύης και με χειροποίητη διαδικασία, ώστε να εξασφαλιστεί η καλύτερη ποιότητα. Το αποτέλεσμα είναι μια σύνθετη, εξαιρετικά ισορροπημένη και απαλή αίσθηση στον ουρανίσκο που δημιουργήθηκε για να γιορτάζει το έτος ίδρυσης του, διάσημου πια, αποστακτηρίου La Primavera στα πεδία του Los Altos, στην πόλη του Atotonilco στο Μεξικό.

H Don Julio 1942 αποτελεί μια από τις πιο πολυσυζητημένες και περιζήτητες τεκίλες στον κόσμο. Διάσημη για την εξαιρετική της γεύση και τον τρόπο παραγωγής της, η super premium τεκίλα παρουσιάζεται σε μια εντυπωσιακή γυάλινη φιάλη με έμπνευση από το φύλλο της αγαύης και αποτελεί το ιδανικό ποτό για να γιορτάσετε όμορφες στιγμές. Μπορείτε να την απολαύσετε σκέτη, παγωμένη ή ως βάση για εξαιρετικά cocktails.

Και τώρα που είπαμε cocktails, να συμπληρώσω πριν το μπλουμ ότι ο World Class Bartender 2016, Αλέξης Σιμωνίδης, ήταν εκεί για να κάνει τη ζωή μου ακόμα καλύτερη και ακόμα πιο Μύκονοοοοοοοοοος. Και μας έδωσε να δοκιμάσουμε μία δική του εκδοχή του τι θα πει ‘από το Μεξικό στη Μύκονο’, μία ‘Mexico to Mykonos Margarita’. Πικάντικη και φανταστική.

Cheers.