Πώς είναι να ξυπνάς κατά τη διάρκεια της εγχείρησης

Στο ‘Awake‘ με τον Hayden Christensen και την Jessica Alba, ο πρώτος ξυπνάει ενώ βρίσκεται στο χειρουργικό κρεβάτι και τον έχουν ανοίξει για εγχείρηση καρδιάς. Δεν ανοίγει όμως τα μάτια, τον βλέπουν οι γιατροί και του βάζουν ξανά αναισθητικό. Παραμένει σε μια κατάσταση κατά την οποία ακούει τους γιατρούς να μιλάνε, νιώθει τους φρικτούς πόνους της επέμβασης, αλλά δεν μπορεί να αντιδράσει. Σιγά. Αυτά γίνονται μόνο στις ταινίες.

Παρόλα αυτά, αφού είδα τη συγκεκριμένη ταινία, σε συνδυασμό με το χαμόγελο της νοσηλεύτριας, αντί για απάντηση στην ερώτηση του Γιώργου Μυλωνά ”υπάρχει πιθανότητα να ξυπνήσω κατά τη διάρκεια της επέμβασης” στην εγχείρησή του, άρχισα να σκέφτομαι πως αν χρειαστεί να κάνω εγχείρηση που χρειάζεται ολική αναισθησία, θα σκεφτώ το ενδεχόμενο να ζητήσω ευθανασία. Μόλις διάβασα την πραγματική ιστορία της Καναδής Donna Penner στο BBC, η οποία ξύπνησε την ώρα που της άνοιγαν την κοιλιά, σιγουρεύτηκα πως η ευθανασία είναι η μόνη λύση.

Tο 2008 η 44χρονη Donna κανόνισε να κάνει μια λαπαροσκόπηση για να βρεθεί ο λόγος της αυξημένης ποσότητας αίματος που έχανε κάθε φορά που είχε περίοδο. Παρόλο που η Donna είχε κάνει ολική αναισθησία και στο παρελθόν, χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα, στον δρόμο για το νοσοκομείο άρχισε να αγχώνεται.

Πριν προχωρήσουμε, να διασαφηνιστεί πως κατά τη διάρκεια της λαπαροσκόπησης, ο χειρουργός κάνει τρεις-τέσσερις μικρές τομές στην κοιλιά του ασθενούς, μέσω των οποίων περνάει κάποια όργανα στο σώμα του για να μπορέσει να τον εξετάσει.

(Η λαπαροσκόπηση)

Ας επιστρέψουμε στην Καναδή ασθενή. Η επέμβασή της ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία. Ξάπλωσε στο χειρουργικό κρεβάτι, της έβαλαν ορό, το μηχάνημα που μετράει τους παλμούς της καρδιάς, και στη συνέχεια ήρθε ο αναισθησιολόγος. Της έκανε μια ενδοφλέβια ένεση, της φόρεσε μια μάσκα και της ζήτησε να ανασάνει βαθιά. Όπως προβλέπει το πρωτόκολλο, δευτερόλεπτα αργότερα, η ηρωίδα μας κοιμόταν βαθιά.

Όταν η Donna άρχισε να ανακτά τις αισθήσεις της, άκουσε τους θορύβους που έκαναν τα ιατρικά όργανα και το νοσηλευτικό προσωπικό που βρίσκονταν στο δωμάτιο, και ξεφύσηξε με ανακούφιση. Η λαπαροσκόπηση είχε ολοκληρωθεί. Έμεινε ξαπλωμένη στο χειρουργικό κρεβάτι για να απολαύσει την ευχάριστη ζάλη που ακολουθεί το ξύπνημα από τη νάρκωση και άκουσε τον χειρουργό να λέει

το νυστέρι παρακαλώ

Μόλις συνειδητοποίησε τι είχε ακούσει, προσπάθησε να κουνηθεί ή να φωνάξει, αλλά μία από τις ουσίες που δίνονται σε τέτοιου είδους επεμβάσεις είχε παραλύσει το σώμα της – ώστε να μην υπάρχει αντίσταση από τους κοιλιακούς μυς όταν γίνεται η τομή – με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Για κακή της τύχη, είχε δράσει η ουσία που έκανε το σώμα της να παραλύσει, αλλά όχι και η αναισθησία. Πριν προλάβει να συνειδητοποιήσει πλήρως την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει, ένιωσε την πρώτη τομή που της έκανε εκείνη τη στιγμή ο χειρουργός. ”Ο πόνος ήταν αδιανόητος”.

Δεν μπορούσε να ανοίξει τα μάτια της, ούτε να κουνήσει οποιοδήποτε σημείο του σώματός της. Ένιωθε πως κάποιος είχε καθίσει επάνω της και την πλάκωνε. Είχε παραλύσει τόσο που δεν μπορούσε ούτε να κλάψει.

Εκείνη τη στιγμή παρατήρησε το μηχάνημα που μετρούσε τους παλμούς της καρδιάς της, οι οποίοι αυξάνονταν συνεχώς. Είχε πανικοβληθεί, αφού όχι μόνο άκουγε το νοσηλευτικό προσωπικό να συζητά με τον χειρουργό, αλλά ένιωθε και τον φρικιαστικό πόνο που προκαλούσαν οι τομές που της άνοιγε ο δεύτερος. Όσο την εξέταζε, ένιωθε να κουνιούνται τα εντόσθια της και τον άκουσε να λέει:

Κοιτάξτε το παχύ της έντερο, είναι ροζ και δείχνει υγιές. Το ίδιο και οι ωοθήκες της

Η Donna προσπάθησε τρεις φορές να κουνήσει το πόδι της για να δείξει ότι ήταν ξύπνια. Ισάριθμες φορές οι νοσοκόμες την ακινητοποίησαν, χωρίς όμως να δείξουν πως κατάλαβαν ότι την κίνηση την είχε κάνει ενσυνείδητα η ίδια.

Επί μιάμιση ώρα, όσο κράτησε η λαπαροσκόπηση, η ασθενής ένιωθε τα πάντα. Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, κατά τη διάρκεια της επέμβασης ήταν διασωληνωμένη σε ένα μηχάνημα που της παρείχε οξυγόνο εφτά φορές το λεπτό. Αριθμό ικανοποιητικό για ένα άτομο που είναι ναρκωμένο. H Donna, όμως, είχε ξυπνήσει και οι εφτά ανάσες το λεπτό την έπνιγαν. Ένιωθε τους πνεύμονες της να καίγονται.

Όταν η Donna κατάλαβε πως η επέμβαση όδευε προς το τέλος της και το νοσηλευτικό προσωπικό άρχισε να μαζεύει τα εργαλεία του, συνειδητοποίησε πως μπορούσε να κουνήσει τη γλώσσα της. Οπότε άρχισε να κουνάει με τη γλώσσα της το σωληνάκι που είχε στο λαιμό για να τραβήξει την προσοχή.

Ο αναισθησιολόγος την πήρε χαμπάρι, αλλά νόμισε πως είχε περάσει η επήρεια της ουσίας που της προκαλούσε την παράλυση και της τράβηξε το σωληνάκι από τον λαιμό. Η κατάσταση ήταν πλέον πολύ σοβαρή, αφού πέρα από τον απόλυτο πόνο που βίωνε τόση ώρα, είχε έρθει αντιμέτωπη και με το ενδεχόμενο να πεθάνει. Χωρίς το σωληνάκι δεν μπορούσε να ανασάνει.

Άκουγε την νοσοκόμα να την φωνάζει:

Ανάπνευσε Donna, ανάπνευσε

αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Ενώ η νοσοκόμα συνέχιζε να φωνάζει, η Donna ένιωθε να εγκαταλείπει το σώμα της.

Ένιωθε πως βρισκόταν στο δωμάτιο, αλλά όχι μέσα στο σώμα της. Άκουγε τους ήχους του δωματίου, αλλά τους άκουγε σαν να έρχονταν από μακριά. Το καλό ήταν πως ούτε φοβόταν, ούτε πονούσε πια. Ένιωθε άνετα και ασφαλής. Η Donna είναι χριστιανή και δηλώνει πως εκείνη τη στιγμή ένιωθε μια παρουσία δίπλα της. Ένιωθε πως ήταν ο Θεός, τον οποίο είχε στο μυαλό της σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, μέχρι που σε κάποια στιγμή άκουσε μια φωνή να λέει: ”Ό, τι και να συμβεί, να ξέρεις πως θα είσαι καλά”.

Εκείνη τη στιγμή δεν την ένοιαζε αν θα ζούσε πλέον ή θα πέθαινε. Σε όλη τη διάρκεια της επέμβασης είχε στο μυαλό της τον άντρα, τα παιδιά της και τον Θεό, αλλά δεν άντεχε άλλο και παρακάλεσε την ύπαρξη που ένιωθε ότι είχε δίπλα της, να την αφήσει να πεθάνει.

Όσο ξαφνικά βρέθηκε σε αυτή την κατάσταση εξωσωματικής εμπειρίας, τόσο γρήγορα επέστρεψε στην πραγματικότητα. Γύρισε στο σώμα της και άκουσε τις νοσοκόμες που συνέχισαν να της φωνάζουν να αναπνεύσει.

Τότε, ο αναισθησιολόγος έδωσε εντολή να της βάλουν μια συσκευή τεχνητής αναπνοής. Το κάψιμο από τους πνεύμονες της εξαφανίστηκε και άρχισε να αναπνέει κανονικά. Στο επόμενο πλάνο ο αναισθησιολόγος της χορήγησε μια ουσία για να μπορεί να κουνηθεί ξανά και λίγα λεπτά αργότερα βρισκόταν σε κατάσταση που μπορούσε να μιλήσει.

Στο χώρο ανάνηψης ήρθε ο χειρουργός, της κράτησε τα χέρια και ακολούθησε ο εξής διάλογος:

-Κυρία Penner κατάλαβα πως υπήρξαν κάποιες επιπλοκές κατά τη διάρκεια τς επέμβασης.

-Ήμουν ξύπνια, ένιωθα να μου κόβετε το κρέας.

-Σας ζητάω συγγνώμη, είπε ο γιατρός και δάκρυσε.

Στη συνέχεια, η Donna του διηγούνταν όλα όσα είχε ακούσει ότι έλεγε ο χειρουργός κατά τη διάρκεια της λαπαροσκόπησης και εκείνος επιβεβαίωνε ότι όντως τα είχε πει. Στο αποκορύφωμα του διαλόγου τους, η Donna του είπε: ”Όπως καταλαβαίνετε, δε σας ρωτάω τι έχω, γιατί έχω ήδη ακούσει τη διάγνωσή σας”.

Έχουν περάσει εννιά χρόνια από αυτό το περιστατικό και η Donna κυνήγησε νομικά την υπόθεση, η οποία λύθηκε εξωδικαστικά.

(Η κυρία Penner)

Αμέσως μετά την εγχείρηση απευθύνθηκε σε ψυχολόγο για να ξεπεράσει το τραύμα της. Της πήρε πολύ καιρό να νιώσει καλύτερα, αλλά τη βοήθησε να μιλάει για αυτό μέχρι που έφτασε σε σημείο να μοιράζεται την ιστορία της με τον κόσμο. Κάθε φορά που λέει την ιστορία της δεν το κάνει για να κατηγορήσει κάποιον, αλλά για να ξέρει ο κόσμος πως υπάρχει η αμυδρή πιθανότητα να συμβεί και σε κάποιον άλλο κάτι αντίστοιχο.

Ξέρω πως αυτός ο επίλογος δε θα σας φτιάξει τη μέρα, αλλά το να βρεθεί κάποιος στην κατάσταση της Penner κατά τη διάρκεια μιας επέμβασης στην οποία έχει προηγηθεί ολική αναισθησία, είναι κάτι που μπορεί να συμβεί. Το θετικό είναι πως συμβαίνει μόλις 1 στις 19.000 φορές και κρατάει λιγότερο από πέντε λεπτά.

Πηγή: BBC