Η αγαπημένη μου ταινία των ‘80s: ‘Labyrinth’
H Ναστάζια Καπέλλα γράφει για το αγαπημένο της γλυκοσκοτεινό παραμύθι των '80s.
- 28 ΙΟΥΛ 2016
Ο δημιουργός του ‘Muppet Show’ Jim Henson το σκηνοθέτησε, o δημιουργός του ‘Star Wars’ και του ‘Indiana Jones’ George Lucas έκανε την παραγωγή, ο Terry Jones των Monty Python έγραψε το πρώτο ντραφτ του σεναρίου και ο David Bowie πρωταγωνίστησε μαζί με την νεαρά τότε Jennifer Connelly. Ένα λεπτό λίγο να πάρω μία ανάσα γιατί τώρα που διαβάζω τι γράφω βρίσκομαι σε σοκ. Αντικειμενικά τώρα, γίνεται αυτή η ταινία να μην είναι τέλεια; Αξίζει κανείς να διαβάσει τι γράφω εγώ; O ίδιος ο Bowie είχε πει ότι από την πρώτη στιγμή που διάβασε το σενάριο ενθουσιάστηκε με την ιδέα και ήθελε να λάβει μέρος. Μέσα στην ταινία μάλιστα, γιατί όλα τα σωστά παραμύθια έχουν και μιούζικαλ, ακούμε φανταστικά τραγούδια γραμμένα από τον ίδιο.
Η Sarah, δηλαδή η Jennifer Connelly, είναι μια έφηβη που μένει με τον πατέρα της, τη μητριά της και τον μικρό της αδερφό. Ένα βράδυ που αναγκάζεται να κρατήσει τον αδερφό της για να βγουν οι γονείς της, εύχεται στον βασιλιά των γκόμπλιν να έρθει και να την απαλλάξει από το μωρό.
Η ευχή της πραγματοποιείται και η Sarah το μετανιώνει αμέσως. Αποφασίζει να πάει να βρει τον αδερφό της στο βασίλειο των γκόμπλιν και ο Jareth, o βασιλιάς των γκόμπλιν, ο Bowie δηλαδή, της δίνει 13 ώρες για να βρει την έξοδο από το λαβύρινθο που βρίσκεται στο δρόμο για το παλάτι του. Αν δεν τα καταφέρει τότε θα μεταμορφώσει τον αδερφό της σε γκόμπλιν. Και η περιπέτεια της Sarah ξεκινά.
Το ‘Labyrinth’ είναι ένα παραμύθι σαν τα παλιά παραμύθια. Ο αρχέτυπος μύθος θυμίζει κάτι από τον ‘Μάγο του Οζ’ και κάτι από την ‘Αλίκη στη Xώρα των Θαυμάτων’: Όσο νά’ναι, ένα νεαρό κορίτσι μπαίνει σε ένα διαφορετικό κόσμο και μπλέκει σε φανταστικές περιπέτειες μέχρι να ξαναγυρίσει στο σπίτι. Είναι λίγο πιο σκοτεινό, θα έβαζα το επίπεδο τρομαχτικότητας για παιδιά στο level «δάσος της Χιονάτης» και το μεγαλύτερο μέρος του καστ αποτελείται από puppets, εκτός από την Sarah, τους γονείς της, τον Jareth και το μωρό. Και εδώ να πω ότι τα puppets είναι φτιαγμένα από το εργαστήριο του Jim Henson, δημιουργού των Muppets, να ξαναπώ και αυτό.
Όταν προβλήθηκε πρώτη φορά δεν πήγε τόσο καλά στο box office, μάλλον απογοητευτικά αφού κατάφερε να βγάλει μόνο το μισό μπάτζετ. Ο σκηνοθέτης της Jim Henson (επαναλαμβάνω ο δημιουργός των Muppets) είχε πάθει κατάθλιψη για μήνες μετά την προβολή και τη μέτρια αποδοχή της ταινίας. Αυτό να μπει παρακαλώ στη λίστα με τα μεγάλα πολιτιστικά εγκλήματα της ανθρωπότητας. Με τον καιρό όμως εννοείται κέρδισε το κοινό της -πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει άλλωστε- και δε χρειάζεται καν να πω (θα το πω) το κλισέ για τα αριστουργήματα που αναγνωρίζονται μετά την εποχή τους. Η αναγνώριση ήρθε χάρη στην τηλεόραση και την προβολή της ταινίας που καθιερώθηκε κυρίως γύρω στην εποχή των Χριστουγέννων, αλλά και από την επικράτηση του βίντεο. Σήμερα οι πάντες αγαπούν το ‘Labyrinth’ όπως οι πάντες αγαπούν ένα διάσημο παραμύθι.
Στα highlight ης ταινίας για μένα είναι η σκηνή με το αίνιγμα που βάζουν οι φύλακες των δύο πορτών στη Sarah. Η μία οδηγεί στο κάστρο στο κέντρο του λαβύρινθου και η άλλη σε σίγουρο θάνατο. Είναι ο κλασσικός παιδικός γρίφος που πάντα ξεχνάω την απάντηση. Η λύση μάλλον είναι να δεις πολλές φορές αυτή τη σκηνή και μετά να κάνεις ένα σχεδιάγραμμα με χαρτί και μολύβι.
Η πιο τέλεια όμως σκηνή είναι εκείνη του χορού της Sarah με τον Jareth. Η Connelly ντυμένη ’80s γκλίτερ πριγκίπισσα μαγεμένη από τον Bowie κι από πίσω να παίζει το ρομαντικότατο ‘As the World Falls Down’, γραμμένο και τραγουδισμένο από εκείνον ειδικά για την ταινία. Ονειρεμένα!
Άλλη αγαπημένη σκηνή, πιο νταρκ αυτή τη φορά, εκείνη μέσα στο κάστρο του Jareth, στο δωμάτιο Escher, με τις σκάλες που βρίσκονται παντού και αψηφούν τους νόμους της φυσικής. Εδώ η Sarah είναι αποφασισμένη να σώσει τον αδερφό της και δεν μαγεύεται ούτε αποπροσνατολίζεται από τον Jareth. Και ακόμη ένα φοβερό τραγούδι από τον Bowie.
Και τέλος, το τέλος. Η Sarah προσπαθεί να θυμηθεί τη φράση που νικάει τον Goblin King, από το θεατρικό έργο που πρόβαρε στην αρχή της ταινίας. Ο Bowie της υπόσχεται τον κόσμο και εκείνη δεν καταλαβαίνει τίποτα. You have no power over me! Τόσο εύκολο ήταν ρε παιδιά τελικά; Όχι, πρέπει νά’χεις περάσει πρώτα το ταξίδι για να έχεις όντως power, λέει η ταινία.
Boy does this movie have power over me.
ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΤΩΝ ’80S
