Game of Thrones, “Walk of Punishment”: Καμία Τρόικα

Στο 3ο επεισόδιο της 3ης σεζόν, o Τύριον συνειδητποιεί πως το παλάτι χρειάζεται οικονομική επιτήρηση, ο Τζον Σνόου βλέπει από πού έρχονται οι Παγωμένοι Walking Dead, η Καλίσι διαπιστώνει την ανταλλακτική αξία ενός δράκου, και ο Τζέιμι τεστάρει την αξία του λέγειν του. Άουτς. Ακολουθούν spoilers για το επεισόδιο “Walk of Punishment”, που προβλήθηκε χθες βράδυ στο novacinema.

Ειρωνικό που μετά από ένα επεισόδιο χωρίς τίποτα παρά περπάτημα, παίρνουμε μια απολαυστική επεισοδιάρα με walk στον τίτλο, αλλά όπου συνέβαιναν πολλά περισσότερα από απλές μετακινήσεις χαρακτήρων. Και δεν είναι καν ότι υπάρχει ένα πήξιμο πλοκής ή τίποτα τέτοιο: Το μεγαλύτερο ίσως προσόν της σειράς είναι η πληθώρα συναρπαστικών χαρακτήρων της, κατά συνέπεια επεισόδια όπως αυτό όπου πολλοί εξ αυτών παίρνουν αξιομνημόνευτες στιγμές, αξίζουν ακόμα κι αν δεν νιώθεις πως έχει πάει κάπου η όλη ιστορία.

Μπορούμε να έχουμε πιο συχνά τους showrunners Ντέιβιντ Μπένιοφ και Ντ. Μπ. Βάις (εδώ στο σκηνοθετικό τους ντεμπούτο) πίσω από την κάμερα; (Το επεισόδιο χρεώνεται στον Μπένιοφ σόλο, αλλά είναι δύσκολο να φανταστείς τους δυο τους να λειτουργούν σε απομόνωση.)

Στην πραγματικότητα αυτό είναι κάτι που μπορούμε να περιμένουμε σε μεγάλο βαθμό στο εξής. Εφόσον η σειρά δε μοιάζει να βιάζεται να καταλήξει κάπου, επιστρέφοντας στους γνώριμους ρυθμούς της μετά το μια-κι-έξω “Blackwater”, αυτό στο οποίο κυρίως αξίζει να ποντάρει κανείς είναι ετούτο. Πως δηλαδή εφόσον αυτό που παρακολουθούμε είναι λιγότερο μια εστιασμένη εξέλιξη μυθολογίας και περισσότερο ένα ψηφιδωτό ωραίων χαρακτήρων σε συναρπαστικές καταστάσεις, ας είναι οι στιγμές φανταστικές.

Κι εδώ σίγουρα ήταν, ξεκινώντας φυσικά από τον μερακλή Τύριον που έκλεψε το επεισόδιο. Ας ακολουθήσουμε αυτόν και όλους τους υπόλοιπους κεντρικούς ήρωες.

Ο Τύριον Λάνιστερ

Είναι ο άνθρωπός μας, τι να συζητάμε τώρα. Δυο σεκάνς είχε στο επεισόδιο, αλλά βγάζεις ένα πρόχειρο τοπ-3 μεγαλείου. Το πρώτο ήρθε σε ένα μίτινγκ των μεγάλων κεφαλιών του παλατιού, όταν άκρως επειδικτικά, ο νάνος της καρδιάς μας έσυρε την καρέκλα του στην απέναντι κεφαλή του τραπεζιού. Υποθέτω δεν είναι κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο, αλλά το βαθύ Λανιστερέικο φάνηκε να κατσουφιάζει όσο οι υπόλοιποι φάνηκαν να το διασκεδάζουν. Εμείς πάντως σίγουρα.

Χάρη σε μια αλυσιδωτή έκρηξη γεγινότων, ο Τύριον τοποθετείται στη θέση του Μπέιλις, υπεύθυνος των οικονομικών. Και τι να δει καθώς μελετούσε τα βιβλία; Όλα τα στοιχεία ήταν ψευδή. Ο προκάτοχός του δεν έκανε μαγικές κινήσεις με το χρήμα, απλώς δανειζόταν όποτε δεν είχε. Και το πρόβλημα με τον πολύ τον δανεισμό είναι φυσικά ότι πρέπει να έχεις και μια ιδέα για το πώς θα τον ξεχρεώσεις, κάτι που το παλάτι ποτέ δε σκόπευε να κάνει.

Οι Λάνιστερς, λένε, πάντα πληρώνουν τα χρέη του. ΟΚ, για το καλό τους το ελπίζω, γιατί όταν έρθουν αυτοί οι δανειστές να εισπράξουν δε θα είναι πολύ χαρούμενοι με δικαιολογίες όπως ‘ουπς’.

Το πιο αξέχαστο όμως κομμάτι του επεισοδίου αφορά το πως ο Τύριον ουσιαστικά επέλεξε να ξεχρεώσει ένα δικό του, προσωπικό χρέος. Στον Πόντρικ χρωστά τη ζωή του από τη μάχη του Blackwater, και γι’αυτό πληρώνει για τις υπηρεσίες τριών κοριτσιών ώστε να τον, αχμ, διασκεδάσουν. Τα ψήγματα σκηνών που βλέπουμε από αυτό το μικρό επεισόδιο μοιάζουν σα να ξέφυγαν από κάποια διασκεδαστική κομεντί και γι’αυτό τα απολαύσαμε.

Και το κερασάκι στην τούρτα; Ο Τύριον δε χρειάστηκε καν να πληρώσει! Ίσως αυτό του βάζει ιδέες σχετικά με το αμέσως προηγούμενο πρόβλημα. Αλλά όλοι ξέρουμε πως παραμένει προσηλωμένος στο αρχικό, έστω πίσω από το φιλικό προσωπείο. Τα σκληρά λόγια του Τάιγουιν δε σβήνουν τόσο απλά, είναι σαν ανοιχτός λογαριασμός.

Και ο Τύριον πάντα πληρώνει τα χρέη του.

Ο Τζον Σνόου

Τώρα μιλάμε Τζόνι. Όχι πως συνέβη κανείς πανικός, όμως η συνεχιζόμενη αποστολή του Σνόου έφτασε σε ένα πολύ ενδιαφέρον πιτ στοπ όταν, συναντώντας τα άλογα μιας αποδεκατισμένης φρουράς, διαπιστώνει πως τα πτώματα που λείπουν είναι επειδή τους Wight δε τους φέρνει ο πελαργός. Αλλά όπως ακριβώς και το soylent green, έτσι κι αυτοί προέρχονται από ανθρώπους.

Η ουσία βέβαια είναι πως ετοιμαζόμαστε να επιτεθούμε στο τείχος. Κι ο Τζον Σνόου θα πρέπει να αποδείξει στον Μανς την αξία του.

H Ντάνι

Καθαρά σαν πλοκή, η πιο σημαντική εξέλιξη της βδομάδας είχε να κάνει με την Καλίσι. Αφού το συζήτησε με τους σύμβουλούς της, αποφάσισε όχι μόνο να αγοράσει τους 8,000 εκπαιδευμένους μαχητές που έχουν την ικανότητα να σκοτώνουν κατά βούληση και να μην αντιδρούν όταν κάποιος τους κόβει τις ρώγες, αλλά και να το κάνει ανταλλάζονται γι’αυτούς εναν δράκο της, τον μεγαλύτερο.

Σε κανέναν φυσικά δεν αρέσει αυτή η ιδέα, όμως η Ντάνι δεν ακούει “μα”. Μια γυναίκα που ξέρει τι θέλει. Μεταξύ αυτών και την μεταφράστρια, πιθανώς για ανταμοιβή στους κόπους της να προσπαθεί να μεταφράσει το αφεντικό του σκλαβοπάζαρου φιλτράροντας όλες τις συνεχείς ακρότητες που ξεστόμιζε. Οι υποτιτλισμένες σκηνές είναι ανεκτίμητες εδώ.

Ο ‘Τζόφρι’ κι η Σάνσα

Όχι.

Ο Ρομπ Σταρκ

Το πιο ενδιαφέρον πράγμα εδώ που αφορούσε τον Ρομπ συνέβη ερήμην του, όταν ο Τάιγουιν συζητούσε στο Λανιστεροτράπεζο πως δεν πρέπει άλλος σύμμαχος να πάρει το μέρος τους. ΧΜ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΑ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΙΣΩΣ.

Ο Στάνις κι η Μελισσάνδρα

Τους λατρεύω αυτούς τους δύο, το λέω. Ο Στάνις νομίζει πως η μάγισσα τον εγκαταλείπει όμως εκείνη του πετάει τα κλασικά, ο θεός, ο άνεμος, τα περιστέρια κλπ θα της δείξουν το δρόμο. (Αν το καλοσκεφτείς, απλά σπουδαία δικαιολογία για να την κάνεις με ελεφρά πηδηματάκια. “Όχι όχι ΔΕ ΦΕΥΓΩ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, απλά ο θεός που πιστεύω μου λέει προς τα πού να στρίψω, σόρι!)”

Το ενδιαφέρον ήταν πως, κατά τη δήλωσή της, η μαγεία και η δύναμή της χρειάζονται αίμα βασιλιά για να επανέλθουν. Τώρα, το πώς, το πού και το από ποιον, θα τα δούμε λογικά στην πορεία.

Πού βρίσκονται μερικοί ακόμα χαρακτήρες

Η Άρυα: Στα Riverlands η Άρυα αντιμετωπίζει ευθέως τον Hound όμως τον απομακρύνουν πριν προλάβει κάτι να ειπωθεί. Πού τον πάνε; Για καλό δεν μοιάζει αυτό πάντως.

Ο Θίον: Εντάξει, είναι σπουδαίο πλέον. Αρχίζω να πιστεύω πως τον Θίον τον άφησαν απλώς να το σκάσει για να σπάσουν πλάκα. Στη διάρκεια της απομάκρυνσής του, τον προλαβαίνουν, πάνε να τον βιάσουν αλλά επεμβαίνει ο πιτσιρικάς που τον ακολουθεί. Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια και δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό.

O Τζέιμι κι η Μπριέν: Και φτάνουμε στο ήδη θρυλικό τέλος του επεισοδίου, όπου ο Τζέιμι κι η Μπριέν είναι ήδη αιχμάλωτοι του Λοκ, που τους μεταφέρει στο Χάρενχαλ. Ο Τζέιμι κι η Μπριέν αρχίζουν να χτίζουν χημεία παλιάς ρομαντική κομεντί με το ‘πρακτικά μπορώ να γκλείψω την ένταση στον αέρα‘ διαρκές καυγαδάκι τους να κάνει τους πάντε να τους πάρουν χαμπάρι. Την προειδοποιεί να μην πέσει θύμα  επίδοξων βιαστών (λες κι είναι στο χέρι της) κι όταν αυτό πάει να συμβεί βλέπουμε Τζέιμι στην καλύτερη φόρμα του.

Αρχικά σώζει τη Μπριέν, χρησιμοποιώντας όπως πάντα την πειθώ και τις λέξεις υπέρ του: Λέει στον Λοκ πως ο πατέρας της είναι πάμπλουτος και πως αν την επιστρέψει ανέγγιχτη, πρόκειται να ανταμειφθεί. Ο Λοκ πείθεται.

Δυστυχώς όμως για τον Τζέιμι δε συμβαίνει το ίδιο κι όταν επιχειρεί να σωθεί κι ο ίδιος. Επιχειρεί μια πιο άμεση δωροδοκία (“άσε με και θα σου δώσω: ”) όμως ο Λοκ γίνεται έξαλλος, κόβοντας το χέρι του Τζέιμι στην ψύχρα.

Είναι μακράν το δυνατότερο κλείσιμο επεισοδίου ως τώρα, με το σοκ του διαμελισμένου χεριού του Τζέιμι να αντιαπαραβάλλεται με το “The Bear and the Maiden Fair” στους τίτλους τέλους, την πρώτη ‘επίσημη’ ερμηνεία του δημοφιλούς άσματους του Γουέστερος, από τους Hold Steady. Παραγωγοί του “Game of Thrones”, λατρεύω το μουσικό σας γούστο.

Φυσικά κάθε τίτλος τέλους στο εξής δε θα έχει και μουσικό δωράκι έκπληξη μέσα του, όμως μπορούμε οπωσδήποτε να περιμένουμε πως τα επεισόδια θα μοιάζουν λίγο περισσότερο με αυτά παρά με τα προηγούμενα. Ώρα για δράση.

(Ο γνωστός κανόνας: Αυτά τα κείμενα γράφονται ύστερα από την παρακολούθηση του κάθε επεισοδίου και δε λαμβάνουν υπόψη καθόλου ό,τι συμβαίνει στα βιβλία. Συνεπώς, οτιδήποτε υπάρχει παρακάτω στα βιβλία θεωρείται SPOILER και δεν θα δημοσιεύεται.)
Η σειρά προβάλλεται κάθε Τρίτη βράδυ από το novacinema. Μπες στο παιχνίδι.