REVIEWS

Το Ρομπότ του νέου ‘Lost in Space’ είναι ο βασικότερος λόγος για να δεις τη σειρά

Ένα μικρό βήμα για το sci-fi, ένα μεγάλο βήμα για τα ανδροειδή.

Danger, Will Robinson.

Η κλασική ατάκα του Ρομπότ στο ορίτζιναλ ‘Lost in Space’ του 1965 έγινε τόσο δημοφιλής που μέχρι και σήμερα οι εργαζόμενοι της NASA τη χρησιμοποιούν όταν κάποιος τα θαλασσώνει σε πιλοτήρια, προσομοιωτές ή εργαστήρια. Περίπου την ίδια δουλειά είχε κάνει και για το «Does not compute». Προϋπήρχε μεν ως πραγματική έκφραση αυθεντικής ανημποριάς από την τεχνολογία της εποχής, αλλά μέσω της δημοτικότητας της σειράς άρχισε ήσυχα και σταθερά να εκφράζει τη συλλογικότερη, δική μας ανημποριά, επιβιώνοντας μάλιστα άνετα και ως meme για όλες εκείνες τις στιγμές που δεν ξέρεις τι σκατά διάβασες πάλι στην άβυσσο του Ίντερνετ.

Αυτόματα λοιπόν, άμα τη εμφανίσει του Ρομπότ στην αναγέννηση της σειράς που έφτιαξε Netflix, είσαι έτοιμος για την απαγγελία των greatest hits του. Μόνο που η παρουσία του, από το επιβλητικό του μέγεθος και τις απειλητικές, μεταλλικές φολίδες του μέχρι το αφαιρετικό, αναγκαστικά αινιγματικό πρόσωπό του, δεν θυμίζουν σε τίποτα το τενεκεδένιο, φιλικό θρύψαλο που προειδοποιούσε κάποτε τον μικρό του φίλο για επικείμενους κινδύνους.

Αν το ‘Lost in Space’ δεν ήταν το καλόγνωμο, οικογενειακό show που είναι, το Ρομπότ του θα μπορούσε να χωρέσει με κάποιες (εντάξει, αρκετές) αφηγηματικές παραλλαγές σε κάποιο φουτουριστικό πάρκο του ‘Westworld’. Με το backstory του να αλλάζει παντελώς από την ορίτζιναλ εκδοχή του με εξαίρεση την προστατευτικότητά του για τον Will, ο χαρακτήρας είναι μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί.

Όταν οι Robinson ξεκινούν 30 χρόνια στο μέλλον να αποικίσουν έναν κατοικήσιμο πλανήτη, ένα ατύχημα τούς σπρώχνει κάποια τρις έτη φωτός μακριά από τον προορισμό τους. Ο πλανήτης όπου τελικά καταλήγουν μοιάζει αρχικά φιλόξενος αλλά προφανώς κρύβει πολλές δυσάρεστες, δυνητικά θανάσιμες εκπλήξεις. Η επιβίωση της οικογένειας θα κριθεί από τις ικανότητες και τις γνώσεις τους κυρίως, αλλά και τις σχέσεις που διαμορφωθούν μεταξύ τους και μαζί με τους άλλους επιζήσαντες.

Στον πυρήνα του το νέο ‘Lost in Space’ είναι μια σειρά για πολύ διαφορετικούς ανθρώπους που αναγκάζονται να ενωθούν για έναν κοινό σκοπό. Σε αυτή τη λογική λοιπόν, χρωστάει πιο πολλά στο ‘Lost’ ας πούμε σε σχέση στη σειρά του ‘65. Περιστρέφεται γύρω από την ιδέα ότι η ανθρωπιά είναι το σπουδαιότερο, ίσως το μοναδικό όπλο που μπορεί να εγγυηθεί την μακροημέρευσή μας, και είναι στα καλύτερά του όταν ασχολείται με όσα γίνονται μέσα στους πρωταγωνιστές και λιγότερο γύρω τους.

Το πρόβλημα είναι πως τα πρησμένα σε διάρκεια επεισόδια της σειράς σπαταλούν πολύ χρόνο κάνοντας ακριβώς το αντίθετο, βάζοντάς τους σε θέση αντίδρασης δηλαδή μέσω περιστάσεων που τους δοκιμάζουν πιο πολύ πρακτικά. Το Ρομπότ είναι το μοναδικό ίσως πράγμα που συμβαίνει γύρω τους και θες να συμβαίνει ακόμη περισσότερο.

Μυστήριος και με αμφιλεγόμενη την αφοσίωσή του στους επιζώντες, πότε μέλος της οικογένειας και πότε παραμελημένος, ο ανθρωπομορφικός πρωταγωνιστής εκπροσωπεί την αμηχανία μας μπροστά στην τεχνολογία όσο προηγμένοι κι αν μπορεί να έχουμε γίνει σε 30 χρόνια από τώρα, και παίζει άριστα το ‘which side are you on’. Από τρόμο μέχρι καρδούλες από τα μάτια, κανένας άλλος χαρακτήρας δεν θα σε κάνει να νιώσεις περισσότερα στη σειρά. Δεν είναι σπάνιο φαινόμενο να συνδεόμαστε με κάποιον φανταστικό, άψυχο υπό διαφορετικές συνθήκες χαρακτήρα. Θέλουμε τα κατασκευάσματά μας (ή τα κατασκευάσματα από άλλους πλανήτες στην προκειμένη περίπτωση) να μπορούν να επιδείξουν συναισθήματα κατ’ εικόνα και καθ΄ομοίωσή μας. Το Ρομπότ μπορεί να τα κάνει όλα αυτά, αλλά η αδυναμία έκφρασής του προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο ενδιαφέροντος.

Όσο για την πρωταγωνιστική οικογένεια, σε ένα τηλεοπτικό τοπίο γεμάτο αντι-ήρωες, πιο κυνικό από αυτό που φιλοξενούσε κάποτε το ‘Lost in Space’, οι πιο περίπλοκοι μα πάντα Καλοί Άνθρωποι Robinsons είναι γλυκιά ανάσα. Μαζί με την απολαυστικά ραδιούργα Dr. Smith της Parker Posey είναι σωστός συνδυασμός. Εάν τους το επιτρέψει μια δεύτερη, λιγότερο φλύαρη σεζόν, στην πλάτη του Ρομπότ μπορούν να κάνουν το ride της ζωής τους.

|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του Popcode.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Πώς το ‘Stranger Things’ έγινε τηλεοπτικό φαινόμενο και 6 ερωτήσεις για την 3η σεζόν
Το ‘Alias Grace’ είναι σειρά εποχής, αλλά μιλά για το σήμερα
Από το φως του ‘Lost’, στο σκοτάδι του ‘Dark’
Πώς είναι να βλέπεις τα ‘Φιλαράκια’ το 2018
Το ‘Travelers’ είναι το απαραίτητο sci-fi που δεν βλέπεις
Το ‘Altered Carbon’ είναι υπερθέαμα (και όχι πολλά περισσότερα)
Fandom vs. Γαλαξίας: Star Wars, Star Trek και η πρόκληση της αλλαγής
Κάντε πέρα, ’80s: Το ‘Everything Sucks!’ προτείνει κάτι διαφορετικό για τη νοσταλγία σου
To ‘Collateral’ του Netflix είναι μυστήριο με πολιτική συνείδηση
Το ‘Ugly Delicious’ είναι η μόνη εκπομπή μαγειρικής που πρέπει να δεις
Η δικαιοσύνη στο ‘Seven Seconds’ δεν είναι τυφλή
Στη 2η σεζόν της η Jessica Jones παραμένει η πιο αληθινή υπερηρωίδα
Το ‘Santa Clarita Diet’ διψάει για αίμα