ORIGINALS

Πληρώνουμε όσο-όσο για την καρέκλα που κερνάει μπύρες

Η αναπάντεχη εφεύρεση που θα σε γλιτώσει από το πήγαινε-έλα στο ψυγείο

Η μπύρα είναι μία από τις αγαπημένες μας μικρές καθημερινές απολαύσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες οπότε και η ζέστη παίζει με την υπομονή και τα νεύρα μας, ακολουθούμε μία πολύ συγκεκριμένη διαδρομή και ιεροτελεστία. Νιώθουμε το στόμα μας να στερεύει από σάλιο και αυτομάτως ξέρουμε με ανατριχιαστική ακρίβεια το επόμενο βήμα μας. Η κρύα μπύρα που φωλιάζει στην κατάψυξη έχει παγώσει αρκετά. Αρκετά για να μας δροσίσει, αρκετά για να μας ξεδιψάσει, όχι όμως και αρκετά για να μας σηκώσει την ίδια στιγμή από τον καναπέ. Το ψυγείο μπορεί να περιμένει.

Η χαλάρωσή μας αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Δεν είναι εύκολο να παρατήσουμε τις ανέσεις μας έστω και για κλάσματα του δευτερολέπτου, έστω και αν έχουμε ραντεβού με μία παγωμένη μπύρα. Ο δρόμος προς το ψυγείο είναι γεμάτος απαγορευτικά. Απαγορευτικά που δεν υπάρχουν πουθενά, εκτός από το μυαλό μας. Ο Αμερικανός επιπλοποιός, Matt Thompson, αποφάσισε να συνθλίψει τα παρανοϊκά παιχνίδια του μυαλού μας κατασκευάζοντας την πρώτη στα χρονικά καρέκλα που έχει δύο εξωφρενικές δυνάμεις. Έχει ανεξάντλητο αποθηκευτικό χώρο και παγάκια, λες και δημιουργήθηκε για να τερματίσει τις πιο αρρωστημένες επιθυμίες μας.

 

Δεν επινοήθηκε φυσικά για αυτό το σκοπό, αλλά για να ενισχυθεί οικονομικά το έργο του φιλανθρωπικού οργανισμού ‘World Vision’. Με αυτόν τον κάπως ανορθόδοξο τρόπο, η φράση “Φέρε μου αμέσως μία μπύρα” αργοπεθαίνει. Από εδώ και στο εξής, η καρέκλα αυτή θα σας δίνει κυριολεκτικά το κουτάκι ή το μπουκαλάκι (ό,τι προτιμάτε) στα χέρια.

Φιλοξενεί μέχρι 6 κουτάκια ενώ περιλαμβάνει ακόμη και μία κρυφή εισδοχή για την αποθήκευση του πάγου. Στη φευγαλέα και μόνο σκέψη ότι εκεί που καθόμαστε ατάραχοι πάνω στη συγκλονιστική εφεύρεση του Thompson, οι μπύρες θα πέφτουν βροχή, μας κατακλύζει ένα ρίγος. Όπως και μία έντονη λαχτάρα να ζήσουμε και εμείς αυτή τη μοναδική εμπειρία.

Μέχρι χθες (που λέει ο λόγος) αφήναμε τον καναπέ στην ησυχία του εφόσον ξέραμε ότι στο ψυγείο θα βρούμε αυτό που περιμένουμε. Το ενστικτώδες ελατήριό μας ήταν και παραμένουν οι μπύρες. Τώρα όμως που θα πρέπει να ξεσυνηθίσουμε, ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα μας λείψει αυτό το συνεχές πήγαινε-έλα από και προς το ψυγείο; Άβυσσος η ψυχή του άνδρα, άβυσσος.