Η ακριβοθώρητη Evangeline Lilly

Τέσσερις μόλις ταινίες (τα δυο Χόμπιτ, το Ant-Man και το Real Steel) από τότε που τελείωσε το Lost. Και άλλες 4 συνολικά από τότε που ξεκίνησε την καριέρα της πίσω στο 2002. Όχι επειδή βαριέται, αλλά επειδή φοβάται. Το Χόλιγουντ, το ‘επάγγελμά’ της και, πάνω από όλα, την ‘καταραμένη’ ομορφιά της.

Μια δήλωση που εκφράζει επακριβώς το τι μυαλό κουβαλούσε και κουβαλάει το κορίτσι με τα μάτια πράσινες λίμνες, το πρόσωπο αποθέωση της γοητείας της φακίδας, το εκπληκτικό χαμόγελο και τους κοιλιακούς από σίδερο.

Με άλλα λόγια, ότι η Nicole Lilly (αυτό είναι το κανονικό της όνομα) βρέθηκε να παίζει στο Lost, ήταν εντελώς τυχαίο. Με βαριά καρδιά πήγε στο casting, αφού έτσι και αλλιώς είχε στο μυαλό της να φύγει μόνιμα από το Χόλιγουντ και να επιστρέψει στην ιεραποστολή στις Φιλιππίνες (σ.σ. ιεραπόστολοι ήταν και οι παππούδες της) που είχε πάει στα 18 της και από όπου της είχαν προτείνει να γίνει μόνιμη.

Αλλά, και αφού την πήραν στο cast, παραλίγο να χάσει τον ρόλο επειδή δεν της έβγαινε με τίποτα η βίζα εργασίας (βγήκε μετά από 20 προσπάθειες, με εκείνη να πηγαίνει στα γυρίσματα με κάποιες μέρες καθυστέρηση).

Εννοείται πως όταν το Lost άρχισε να κάνει πάταγο, η ίδια -που κουβαλούσε παντού μαζί της μια Βίβλο- φρίκαρε. Έκανε, με το ζόρι, 1-2 ελαφρώς σέξι φωτογραφήσεις και μετά πήρε τα βουνά. Για την ακρίβεια πήγε και κρύφτηκε επί μήνες στην Ρουάντα.

“Μπήκα σε μια τρύπα στο έδαφος και πέρασα μερικούς μήνες γράφοντας και κάνοντας προσευχή. Ήταν ο δικός μου τρόπος να ντιλάρω με το πόσο παρανοϊκή έγινε η ζωή μου μέσα σε ένα χρόνο”.

Τουλάχιστον, αφού τη δημοσιότητα έτσι και αλλιώς δεν την ευχαριστήθηκε, από όλη την ιστορία της έμειναν δυο καλά πράγματα. 15 εκ. δολάρια στον τραπεζικό της λογαριασμό και ο Χαβανέζος σύντροφος και πατέρας των δυο παιδιών της.

Προς αποφυγή παρεξήγησης. Η Lilly, μπορεί να έχει ‘αλλεργία’ στην προστυχιά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κανένα ευαίσθητο άνθος. Το Ιρλανδέζικο αίμα που κυλάει στις φλέβες της την καθιστά πολύ γερό ποτήρι. Έχει περάσει χρόνια δουλεύοντας σε συνεργείο για φορτηγά.

Και είναι τόσο ανταγωνιστική που και δέχθηκε και κέρδισε το στοίχημα που της έβαλε κάποτε ο Hurley του Lost. Δηλαδή να κατεβάσει τα παντελόνια της και να ουρήσει, μπροστά σε όλους, σε ένα σκουπιδοτενεκέ προκειμένου να κερδίσει 20 δολάρια.

Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι το παρατσούκλι της ως παιδί ήταν πίθηκος, επειδή ακριβώς της άρεσε να σκαρφαλώνει σε ότι δέντρο έβρισκε μπροστά της. Και ναι, εννοείται πως ήταν αγοροκόριτσο. Μάλιστα ακόμη δεν έχει ξεπεράσει το πως έχασε όλους τους άντρες φίλους της όταν έγινε έφηβη. Όταν δηλαδή άρχισαν να την βλέπουν αλλιώς και αλλιώτικα.

“Κατά λάθος έγινα ηθοποιός. Είναι μια δουλειά που μου επιτρέπει να πληρώνω με ευκολία τους λογαριασμούς μου. Αλλά δεν μου αρέσει ιδιαίτερα. Κανονικά δεν θα έπρεπε να έχω δουλειά. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είναι άδικο που έχω. Θα έπρεπε να είναι στη θέση μου κάποιος από όλους αυτούς που πραγματικά την θέλουν τόσο πολύ”.

Όπως και να’χει η Lilly, που ενώ δεν της αρέσει να δεσμεύεται στη δουλειά, με κάποιο μαγικό τρόπο καταλήγει να κάνει μόνο blockbuster (και ο σκηνοθέτης του Real Steel και ο Peter Jackson έγραψαν τους ρόλους πάνω της) αυτή τη στιγμή ζει το όνειρό της. Έχει φτιάξει την οικογένεια που θέλει και περνάει όλο το χρόνο της γράφοντας παιδικά βιβλία και δουλεύοντας πάνω σε σενάρια.

Τι να πει κανείς; Μάλλον ότι πάντοτε θέλουμε αυτό που δεν έχουμε. Ή, στην περίπτωση της Evangeline, ότι μάλλον βιαστήκαμε να κρίνουμε το βιβλίο από το -υπέροχο- εξώφυλλό του.