Dog’s Voice: Πόσο σοβαρά βλέπεις το σκύλο που βρίσκεται δίπλα ή απέναντί σου;

Σε έναν κόσμο μακριά από πολιτικάντηδες και αυτοαποκαλούμενους ήρωες της διπλανής πόρτας, το σημερινό κείμενο θα ξεκινούσε με τρεις λέξεις και μία τελεία. ‘Άνθρωποι με όραμα’. Αν αυτή η φράση δεν ήταν τόσο καμμένη από τα πολιτικά δρώμενα, δεν θα υπήρχε ιδανικότερή της για να κάνουμε τις πρώτες συστάσεις με την Έλενα Δέδε. Μία δικηγόρο που αποφάσισε να δράσει στο ζήτημα της προστασίας των δικαιωμάτων των ζώων και να το στηρίξει τόσο από νομικής όσο και από την κοινωνικής άποψης.

Αλλά, επειδή οι λέξεις και φράσεις πολλές φορές καίγονται για τον τάδε ή τον δίνα λόγο θα ήθελα να σου συστήσω την Έλενα μέσα από την ιστορία που με οδήγησε σε αυτήν.

Την ιστορία της Ζάρα.

Η Ζάρα είναι μία υπέροχα ήρεμη σκυλίτσα που αυτό το διάστημα φιλοξενείται στο σπίτι μίας φίλης μου μέχρι να εκπαιδευτεί και να είναι ικανή να συνοδεύει έναν τυφλό άνθρωπο. Μιας και η Ζάρα μπήκε στην παρέα μας, το τελευταίο διάστημα, είναι το βασικό θέμα συζήτησης όλων μας. Δεν είναι η κούκλα μας, για να μην παρεξηγηθώ, αλλά μας έχει κερδίσει αφού είναι το πιο ήρεμο σκυλί του κόσμου. Και ναι, της αξίζει αυτή η υπερβολή. Γιατί πέρα από ήρεμη, προετοιμάζεται για να εξυπηρετήσει έναν δύσκολο και αξιοθαύμαστο σκοπό. Σε μία προσπάθεια να ακολουθήσουμε και οι υπόλοιπες το παράδειγμα της φίλης μας, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο όχι απλά να αποκτήσουμε σκύλο αλλά να το κάνουμε με τον πιο ‘σωστό’ ας πούμε τρόπο. Συγγνώμη για τα ” αλλά το σωστό σαν λέξη δεν μου αρέσει και πολύ.

Κάπως έτσι, πέσαμε πάνω στο Dog’s Voice και το υπέροχα χαρούμενο site του.  

Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου- Watkinson

Τι είναι αυτό το Dog’s Voice;

(Που σουλατσάρει σε διάφορα ποστ των social media το τελευταίο διάστημα)

“Στον ένα χρόνο της λειτουργίας του, το Dog’s Voice έχει πετύχει 600 υιοθεσίες, στηρίζει με φάρμακα, με τροφές, με δράσης ευαισθητοποίησης, με μεγάλες καμπάνιες 67 Φιλοζωικές, έχει φτιάξει ένα πρόγραμμα για την τοπική αυτοδιοίκηση το οποίο θα ξεκινήσει να εφαρμόζεται πιλοτικά σε δύο δήμους μέσα στο 2016 με στόχο τη διαχείριση και την υιοθεσία του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, έχει εισαγάγει την αγορά του ενός ευρώ για να υποστηρίζονται οικονομικά πολύ δύσκολα περιστατικά ζώων που φροντίζονται από Φιλοζωικές και ο κόσμος να καταλαβαίνει και να παρακολουθεί τη διαδικασία από την περισυλλογή ενός ζώου μέχρι το τελικό στάδιο της υιοθεσίας, και έχει κάνει και πολλές καμπάνιες ενημέρωσης για την κηδεμονίων κατοικίδιων όπου εκεί είναι και το μεγάλο πρόβλημα“.

Το 70% των αδέσποτων, προέρχεται από τα δεσποζόμενα. Δεν προέρχεται από αδέσποτα που αναπαράγονται ανεξέλεγκτα, προέρχεται από ανθρώπους που έχουν σκύλο και δεν τον στειρώνουν, κάνουν γέννες και δεν ξέρουν τι να κάνουν τα κουτάβια ή έχουν σκύλο και δεν του τοποθετούν microchip.

“Το microchip σου δίνει τη δυνατότητα να καταχωρήσεις το σκυλί στο όνομά σου και αν ω μη γένοιτο σου χαθεί, να μπορείς να το βρεις. Είναι κάτι απαραίτητο“.

“Το Dog’s Voice είναι μία ιδέα που δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 2015 με αφορμή την υιοθεσία του Τάσου, του σκύλου μου. Τότε, κατά τη διάρκεια της υιοθεσίας, συνειδητοποίησα ότι η όλη διαδικασία έγινε εντελώς τυχαία και αν δεν υπήρχε ένας άλλος μηχανισμός, δεν θα τον είχα βρει“.

“Παρατηρούσα επί σειρά μηνών τον τρόπο με τον οποίο γινόταν και γίνεται μία υιοθεσία στο ίντερνετ και έβλεπα ότι πυρήνας όλου αυτού ήταν τα social media. Ένα από τα πρώτα συμπεράσματα που έβγαλα, ήταν ότι μία ανάρτηση που μπορεί να γινόταν στις 10.00 το πρωί, στις 14.00 της ίδιας ημέρας να θεωρείτο παλιά ή να είχε εξαφανιστεί“.

“Ένα ακόμη, ήταν ότι δεν υπάρχει καμία βάση δεδομένων, κανένα αξιόπιστο μέσο που να σου δείχνει ποιοι είναι οι διαθέσιμοι σκύλοι προς υιοθεσία προκείμενου να ευαισθητοποιηθείς και να αγοράσεις“.

“Η δημιουργία του Dog’s Voice είναι απόρροια όλων αυτών σε συνδυασμό με την επιθυμία που είχαμε πάντα (η ομάδα του Dog’s Voice απαρτίζεται από την ομιλούσα Έλενα Δέδε, την Ασημίνα Ξυλά και τον Ηλία Χρυσοσπάθη) να έχουμε ένα εργαλείο με το οποίο θα μπορούμε να στηρίζουμε στην πράξη φιλοζωικές οργανώσεις“.

“Παράλληλα με τις υιοθεσίες έχουμε και μία ομάδα νομικής υποστήριξης σε περιστατικά κακοποίησης και παράνομης εκτροφής και ήδη αυτήν τη στιγμή έχουμε δεχθεί πάρα πολλές καταγγελίες από ανθρώπους που φοβούνται να το κάνουν γιατί εκείνος που θα κατηγορήσουν είναι ένας γείτονας ή φίλος. Εμείς ως Dog’s Voice εξασφαλίσαμε στον άνθρωπο που θα προβεί στην καταγγελία να μην αναμιχθεί περισσότερο από το βαθμό που ο ίδιος επιθυμεί. Και αυτήν την στιγμή έχουμε 27 υποθέσεις που εκκρεμούν στα ελληνικά δικαστήρια“.

“Έχουμε σοβαρό πρόβλημα με κακοποιήσεις ζώων στην Ελλάδα. Ειδικά στις επαρχιακές πόλεις. Σκέψου ότι το 2015 αυξήθηκαν σε ποσοστό 19% από το 2014 και δεν είναι όλα τα περιστατικά καταγεγραμμένα“.

Και ένα καλό νέο: “Είμαστε υποψήφιοι στο Social Impact Award ένας ευρωπαϊκός διαγωνισμός που στηρίζει τη νεανική κοινωνική επιχειρηματικότητα, είμαστε μέσα στις δέκα ομάδες που προκρίθηκαν από την Ελλάδα“.

Η διαδικασία της υιοθεσίας

Παρένθεση σημαντική: Καθώς μου περιέγραφε τα βήματα της υιοθεσίας, τη διέκοψα στο σημείο που μιλάει για το νόμο και τη στείρωση. ‘Υπάρχει νόμος που να επιβάλει την στείρωση;’ Ναι. Υπάρχει.

Ο νόμος, ασχέτως εάν ελάχιστοι από εμάς τον εφαρμόζουν, απαιτεί για το θηλυκό να πάρεις άδεια προσωρινού εκτροφέα. Είναι μία γκρίζα περιοχή για την οποία και εγώ, που είμαι δικηγόρος δεν μπορώ να σου πω ακριβώς τι γίνεται.

– Έρχεσαι σε επαφή με τη Φιλοζωική ή τον ιδιώτη που προωθεί την αγγελία.

– Περνάς μία συνέντευξη* κατά την οποία οι υπεύθυνοι σε υποβάλλουν σε μία σειρά ερωτήσεων έτσι ώστε να καταλάβουν κατά πόσο κατάλληλος είσαι να φροντίσεις ένα ζώο.

(*Στις περισσότερες περιπτώσεις τουλάχιστον, και εφόσον η Φιλοζωική είναι σοβαρή, περνάς μία μίνι συνέντευξη)

-Αν έχεις ένα σπίτι το οποίο μπορεί να φιλοξενήσει ένα σκύλο.

– Αν έχεις στο ενεργητικό σου κάποιο περιστατικό κακής συμπεριφοράς απέναντι σε ζώο.

– Αν οι συνθήκες ζωής σου, επιτρέπουν την απόκτηση ενός σκύλου.

– Αν έχεις όλη την καλή διάθεση να κάνεις όλα αυτά που απαιτεί ο νόμος, όπως το να στειρώσεις, να τοποθετήσεις chip, κτλ..

Ποιοι υιοθετούν ένα σκύλο και με τι κριτήριο τον επιλέγουν

“Οι ηλικίες ποικίλλουν πολύ. Από το 2012 και μετά, που το να έχεις σκύλο στην Ελλάδα έγινε μόδα, το ηλικιακό γκρουπ 25-35 υιοθέτησε και αγόρασε σκύλο πάρα πολύ μαζικά“.

“Οι μεγαλύτερες σε ηλικία κυρίες είναι πολύ πιο ευαισθητοποιημένες στην υιοθεσία. Το ίδιο και νέα παιδιά που θέλουν και επιδιώκουν να υιοθετήσουν ένα σκυλάκι και να το κάνουν μέλος της οικογένειάς τους. Αυτό, κάποιες φορές γίνεται σωστά με τη συγκατάθεση όλης της οικογένειας και κάποιες, γίνεται πιο παρορμητικά και έχουμε διάφορα προβλήματα“.

“Οι περισσότεροι που αποκτούν σκύλο είναι νέα ζευγάρια ή πιο μεγάλα σε ηλικία. Όχι ηλικιωμένοι“.

“Το υπ’ αριθμόν ένα κριτήριο για τους ανθρώπους που αποκτούν σκύλο είναι το μέγεθος. Όσο πιο μικρό, τόσο πιο καλό“.

Πίστευα ότι θα μου πει τη ράτσα. Της το είπα. Και μου απάντησε.

Αυτοί που θέλουν ράτσα, θα τη βρουν τη ράτσα. Υπάρχει τόσο μεγάλο παράνομο εμπόριο αυτήν την στιγμή που σίγουρα θα βρει.

“Κάνουν ζευγαρώματα μεταξύ ζώων ράτσας και πουλάνε τα κουτάβια, μέσω ίντερνετ. Η κατάσταση είναι τραγική“.

“Ο άνθρωπος που είναι θετικά διακείμενος να υιοθετήσει, θα προτιμήσει ένα μέγεθος όσο το δυνατόν μικρότερο ή για παράδειγμα, επιδιώκουν να αποκτήσουν ένα με βάρος που δεν θα υπερβαίνει τα δέκα κιλά έτσι ώστε να μπορούν να το ‘κουμαντάρουν’. Γεγονός το οποίο παρεμπιπτόντως, δεν ισχύει. Το θέμα είναι η σχέση σου με το σκύλο. Η χημεία σας. Το πώς θα καταφέρετε να συνυπάρχετε σε ένα χώρο αρμονικά“.

“Η συνύπαρξή σου με έναν σκύλο δεν έχει να κάνει ούτε με το μέγεθος ούτε με την ηλικία. Έχει να κάνει μόνο με το πόσο και πώς θα ασχοληθείς μαζί του“.

“Βλέπεις πολύ κόσμο να έχει σκυλί για τους λάθος λόγους με αποτέλεσμα η σχέση τους εν τέλει να γίνεται δυσαρμονική και μη διαχειρίσιμη“.

“Όταν έχεις κατοικίδιο πρέπει να δημιουργήσεις μαζί του έναν κώδικα επικοινωνίας. Είτε με εκπαιδευτή είτε με μικρές ασκήσεις ψάχνοντάς το μόνος σου, μπορείς να φτάσεις σε ένα επίπεδο να είσαι μαζί του σε ένα δημόσιο χώρο, και το γεγονός να μην ενοχλεί κανέναν. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και καθόλου δεδομένο“.

Ερώτηση Παγίδα: Φιλοζωική συμπεριφορά, έχουμε;

“Έχουμε βελτιωθεί πολύ. Ακριβώς επειδή ο πληθυσμός των ανθρώπων που έχουν σκυλί αυξήθηκε και αυτό βοήθησε στο να εξοικειωθούμε περισσότερο με την εικόνα“.

“Η φιλοζωική μας παιδεία είναι πολύ καλύτερη από εκείνη που είχαμε πέντε ή δέκα χρόνια πριν“.

“Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει αυξηθεί αισθητά το ποσοστό των ανθρώπων που έχουν σκύλο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε περισσότερους σκύλους σε καφετέρειες, σε παραλίες, στο δρόμο, στα πλοίο. Είναι μία εικόνα που ουσιαστικά σε εκπαιδεύει ότι το σκυλί είναι κομμάτι της ζωής κάποιων ανθρώπων. Μία εικόνα που όχι απλά ανέχεσαι, αλλά αποδέχεσαι“.

“Από την άλλη, οι ιδιοκτήτες σκύλων ενώ παλαιότερα είχαν πολλές πιο ανεύθυνες συμπεριφορές, τώρα βλέπουμε ότι προσπαθούν και γίνονται και ολοένα και πιο υπεύθυνοι“.

“Οι πολυκατοικίες είναι από το νόμο πια pet friendly. Ο νόμος του 2012 ο 4039 κατήργησε οποιονδήποτε κανονισμό πολυκατοικίας απορρίπτει τα κατοικίδια. Πλέον, τα κατοικίδια επιτρέπονται παντού, πάντα υπό κάποιες λογικές προϋποθέσεις. Πάντα υπάρχουν περίεργοι βέβαια“.

Η ιστορία του Τάσου, από τη Σίφνο

“Ο Τάσος είναι ένα σκυλί το οποίο γεννήθηκε στη Σίφνο και κακοποιήθηκε πάρα πολύ από τον άνθρωπο που τον φρόντιζε εκεί ο οποίος εν τέλει, τον παράτησε. Τον χτυπούσε πολύ, του πετούσε ένα καρπούζι και τον άφηνε με αυτό μία βδομάδα, ενώ ήταν για ψάρεμα τον πετούσε στη θάλασσα λέγοντάς του ‘μάθε κολύμπα’ (γι αυτό και το σκυλί είναι φοβικό με το νερό). Του ασκούσε σωματική βία με μεγάλη συχνότητα.

“Όταν τελικά, τον παράτησε, τον μάζεψε μία οικογένεια εκεί η οποία τον έφερε στην Αθήνα. Εγώ, τον βρήκα σε ένα κτηνιατρείο που περνούσα τυχαία για το σκυλί μιας φίλης μου. Έκτοτε, είμαστε συνέχεια μαζί“.

‘Πώς τα ξέρει όλα αυτά;’ Φαντάζομαι ότι όλοι, την ίδια απορία είχαμε.

“Πήγα στη Σίφνο και ρώτησα. Πήγα στο χωριό, το Πάσχα της χρονιάς που τον υιοθέτησα“.

Το ζώο που ‘δεν είναι κουκλάκι’ ούτε ‘έχει ανάγκη μόνο την ανθρώπινη συντροφιά’

Η ιστορία του Τάσου μας πέρασε στην αντιπέρα όχθη. Τι γίνεται με τα σκυλιά που όχι απλώς δεν κακοποιούνται από τους εκτροφείς τους, αλλά ζουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Τι γίνεται με τα σκυλιά που πηγαίνουν κομμωτήριο, φορούν κοκαλάκια, φιλιούνται στο στόμα με τον ιδιοκτήτη τους;

“Είναι σημαντικό όταν έχεις ζώο, να σέβεσαι τη φύση του. Το σκυλί έχει ανάγκη να κοινωνικοποιηθεί και με ανθρώπους και με ζώα. Πολλοί άνθρωποι, έχουν σκύλο και πιστεύουν ότι αυτός είναι πολύ ευχαριστημένος να περνάει όλη την ώρα μαζί τους. Δεν είναι. Από εκεί ξεκινάει η λεγόμενη εξαρτητική σχέση στην οποία υποβόσκει ένας ανθρώπινος εγωισμός“.

Πολλές φορές, οι προθέσεις μας, σε ένα σκυλί είναι εγωιστικές και πάντοτε υπάρχει μία λεπτή γραμμή.

“Ο σκύλος θέλει να έρχεται σε επαφή με τη φύση. Οι άνθρωποι που έχουν σκύλο συνήθως κάνουν μία πιο κοινωνική ζωή. Δεν γίνεται αλλιώς, θα βγεις μία βόλτα, θα περπατήσεις. Δεν μπορείς να κρατήσεις ένα σκύλο κλεισμένο σε ένα σπίτι“.

“Ο καλύτερος τρόπος για να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα των ζώων είναι πρώτα εμείς οι ίδιοι να σεβόμαστε τους άλλους γύρω μας. Αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να εκπαιδεύσουμε κανέναν“.

Με αυτήν την υπέροχη πάσα, ας γιορτάσουμε τη σημερινή ημέρα, όπως της πρέπει.

Τρεις ευχές για την Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων

“Όσοι σκέφτονται να αποκτήσουν σκύλο να αναλογιστούν τη χώρα στην οποία ζουν σήμερα. Είναι μία χώρα η οποία έχει 1,8 εκατομμύρια σκυλιά, σύνολο 3 εκατομμύρια αδέσποτα ζώα. Μιλάμε για έναν τεράστιο πληθυσμό ο οποίος αυτήν τη στιγμή δεν είναι διαχειρίσιμος ακριβώς επειδή συνεχίζονται ανεύθυνες τακτικές“.

“Άρα, το πρώτο πολύ σημαντικό κατ’εμέ είναι να σκεφτεί να υιοθετήσει και να μην αγοράσει“.

“Το δεύτερο εξίσου σημαντικό είναι να στειρώσει το θηλυκό του κατοικίδιο. Να μην το βάλει σε διαδικασία αναπαραγωγής“.

“Το τρίτο, είναι να έχουμε ένα σεβασμό τόσο στα ζώα όσο και τη φύση τους και να μην παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι έχουν και εκείνα το δικαίωμα να απολαμβάνουν πράγματα όπως απολαμβάνουμε και εμείς. Δεν μπορείς να χτυπάς ένα ζώο επειδή σε ενοχλεί η παρουσία του. Δεν μπορείς να πεταχτούν κάποια σκυλιά από ένα χώρο επειδή θεωρείς ότι σου χαλούν την εικόνα. Δεν μπορείς να κάνεις την ζωή ενός ανθρώπου που έχει κατοικίδιο, δύσκολη, επειδή θεωρείς ότι ο σκύλος είναι υποδεέστερος από εσένα“.

Πρέπει να υπάρξει μία κουλτούρα η οποία οφείλει να ξεκινά από τα σχολεία. Με πολύ απλά πράγματα και από την οπτική ότι πλάσματα που δεν μιλούν τη γλώσσα μας δεν είναι κουκλάκια ούτε έχουν έρθει για να εξυπηρετούν τις δικές μας ανάγκες. Σε ένα βαθμό, το κάνουν αλλά δεν υπάρχουν γι αυτό το λόγο. Και αυτό, το ξεχνάμε πάρα πολλές φορές.

“Το να έχεις ένα σκύλο δεν είναι τόσο δύσκολο όλο πιστεύεται, απλά πρέπει να κάνεις έναν μικρό συμβιβασμό, ο οποίος ακριβώς επειδή γίνεται από αγάπη, στο τέλος της ημέρας να είναι ευχάριστος“.

“Το σκυλί μπορεί να προσαρμοστεί στο πρόγραμμά μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να είναι κλεισμένο όλη μέρα αλλά, δεν θα πάθει απολύτως τίποτα αν μας περιμένει στο σπίτι τέσσερις ή πέντε ώρες“.

Και μία διευκρίνιση:

“Υπάρχει στην Ελλάδα μία προκατάληψη απέναντι στις Φιλοζωικές και τους φιλόζωους, το οποίο δεν είναι ένα ομοιογενές κίνημα ανθρώπων. Όλες οι ομάδες έχουν τις διαφοροποιήσεις τους. Οι περισσότερες σοβαρές Φιλοζωικές στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή, αποτελούνται από ανθρώπους που εργάζονται εκεί σε εθελοντική βάση και σε έναν βαθμό έχουν υποκαταστήσει το κράτος που τα καλά και τα κακά που αυτό συνεπάγεται ως γεγονός. Έχουν ευαισθητοποιήσει πάρα πολύ τις τοπικές κοινωνίες στις οποίες κινητοποιούνται“.

Πριν φωνάξω τον Τάσο να παίξουμε με την φανταχτερή ροζ μπάλα του, θέλω με τη σειρά μου να κάνω και εγώ μία ευχή για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων: ‘Είτε πρόκειται για σκύλο είτε για κάποια άλλο ζώο είτε για άνθρωπο, την κακοποίηση πρέπει να την καταγγέλλουμε. Απλά πρέπει. Και ας ‘μπλέξουμε”.

Κοινότοπη, το ξέρω. Αλλά αυτήν έχω.