ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ο Τάσος Παλαντζίδης είναι ένας από εμάς

Η Δώρα Τσαμπάζη συνάντησε τον μεγάλο κωμικό Τάσο Παλαντζίδη που με το έργο του 'Sex and the Grexit' παίρνει εκδίκηση για το Sex and the City.

Πάντα ήθελα να πω αυτό το δημοσιογραφικό κλισέ, “είναι η δεύτερη φορά που σας συναντώ κύριε Παλαντζίδη, τι κάνετε;” και να που το είπα. Μετά από την πρώτη μας συνέντευξη πριν δύο χρόνια, συναντώ ξανά αυτόν τον τεράστιο κωμικό ηθοποιό για να συζητήσουμε για το έργο που υπογράφει και πρωταγωνιστεί, το ‘Sex and the Grexit’.

Εμπνευσμένος από την αμερικάνικη σειρά με την γυναικοπαρέα και τα κοκτέιλ, ο Τάσος Παλαντζίδης, μεταφέρει το σκηνικό στην Ελλάδα, σε μια αντροπαρέα που δεν έχει πια λεφτά, γυναίκες, γούστα και ψάχνει λίγο φως μέσα στο χάος της κρίσης.

O Τάσος Παλαντζίδης, ωστόσο, δεν τρελαίνεται με την ιδέα του κωμικού ηθοποιού, παρόλο που ξέρει πόσο καλός είναι σε αυτό το είδος. Δεν βάζει ταμπέλες στον εαυτό του και παραδέχεται πως ένας ηθοποιός είναι καλός, όταν παίζει εξίσου καλά κωμικούς και δραματικούς ρόλους.

Είναι το ‘Sex and the Grexit’ η εκδίκηση για όλους τους άντρες για το ‘Sex and the City’;

“Το ‘Sex and the City’ και ο χαμός που έγινε με αυτή τη σειρά ήταν μία από τις αφορμές για αυτό το έργο. Η ουσία είναι αλλού ωστόσο. Θέλω να πάρω εκδίκηση για αυτούς που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση. Μιλώ στο έργο για την γενιά μου, δεν μιλώ μόνο για τους πολιτικούς που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για ό,τι έχει συμβεί, αλλά και για εμάς τους ίδιους που επιτρέψαμε να μας καταντήσουν έτσι όπως μας κατάντησαν”.

Στο έργο προσπαθείτε να μάθεις κόλπα στον συμπρωταγωνιστή σου Σταμάτη Τζελέπη για να ρίξει την απόλυτη γυναίκα. Υπάρχουν τελικά κόλπα να ρίξει κανείς μια γυναίκα;

“Προσπαθώ να του μάθω γενικά την υπόθεση ‘Γυναίκα’, αλλά και ό,τι κρύβεται πίσω από αυτήν. Από τον τρόπο που ζούμε, που σκεφτόμαστε, που συμπεριφερόμαστε, μέχρι το πώς ενεργούμε και πόσο θετικοί μπορούμε να είμαστε, όχι μόνο στο ερωτικό κομμάτι, αλλά και γενικότερα στη ζωή μας, πώς τα πράγματα μπορούμε να τα κάνουμε καλύτερα. Όλα ξεκινούν από τη γυναίκα”.

Με προκαλεί τόση ώρα ο τίτλος του έργου, να ρωτήσω, αν προσωπικά εσείς το Grexit το βλέπετε να έρχεται.

“Θεωρώ ότι είναι μια μεγάλη απειλή για να καθίσουμε καλά, όπως όταν μας απειλούσαν οι δάσκαλοι κάποτε να μην κάνουμε αταξίες. Το δυστύχημα είναι όμως, ότι ο κόσμος δεν κάνει αταξίες. Δεν νομίζω ότι θα έρθει και αν έρθει θα είναι ένα παιχνίδι για να πετύχουν κάτι που αδυνατώ να γνωρίζω εγώ προσωπικά αυτήν την στιγμή”.

Το έργο το γράψατε με τις φιλικές υποδείξεις του Λάκη Λαζόπουλου. Υποθέτω ότι είναι ένας σημαντικός άνθρωπος για εσάς μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας.

“Αν η φιλία ορίζεται με το πόσο συχνά κάνει κανείς παρέα με κάποιον, τότε θα έλεγα ότι δεν κάνω πολλή παρέα με τον Λάκη, όμως ο δεσμός που έχει προκύψει από τη συνεργασία μας, η αλληλοεκτίμηση και η αλληλοεμπιστοσύνη, είναι τέτοιου βαθμού που εγώ τον θεωρώ κάτι πέρα από φίλο τον Λαζόπουλο και του οφείλω πολλά”.

Ο Λάκης Λαζόπουλος δέχεται σκληρή κριτική για το είδος της σάτιρας που κάνει, υπάρχουν τελικά όρια στη σάτιρα και πού αρχίζουν και πού τελειώνουν αυτά;

“Ναι εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν όρια, τα οποία όμως δεν μπορείς να περιγράψεις. Δεν μπορείς να πεις «μέχρι εκεί!», βάζοντας κόκκινες γραμμές, γιατί ερμηνεύεται αυτό διαφορετικά από τον καθένα. Αν ο αδερφός μου με αποκαλέσει «χαζό» για κάτι που έκανα, σαφώς και δεν το εννοεί, θέλει να δώσει μία άλλη διάσταση στην πράξη μου, αν όμως κάποιος  με προσβάλλει από θέση, ναι, θα πρέπει να βάλουμε κάποια όρια. Ποιος όμως θα τα βάλει αυτά τα όρια;”

Συμφωνείτε με αυτούς που λένε ότι είναι πολύ πιο δύσκολο να προκαλέσεις το γέλιο στο κοινό από ό,τι το κλάμα;

“Νομίζω ότι το δύσκολο, ανάλογα με τις ικανότητες και το ταλέντο που έχει κανείς, προκύπτει όταν έχεις δύσκολες συνθήκες. Και τα δύο, αν οι συνθήκες είναι καλές και μπορείς να συγκεντρωθείς ως καλλιτέχνης, είναι εύκολα, είτε το δράμα, είτε η κωμωδία. Αν την στιγμή όμως που παίζεις, συμβαίνουν χίλια δυο άλλα πράγματα, ή πριν την παράσταση έχουν συμβεί πράγματα που σε αποσπούν, τότε οι συνθήκες είναι δύσκολες ό,τι και αν παίξεις”.

Οι αναγνώστες του ONEMAN, λατρεύουν τις παλιές καλές ελληνικές σειρές. Θυμάμαι ότι σε πολλούς ρόλους σας, πχ. στην ‘Τράπεζα’, στο ‘Κων/νου και Ελένης’, στους ‘Δέκα Μικρούς Μήτσους’, παίζετε πάντα τον κακόμοιρο, τον κατατρεγμένο. Είναι κάτι στην φιγούρα σας θεωρείτε που κάνει τους σκηνοθέτες να σας διαλέγουν ή κι εσείς τους αγαπάτε αυτούς τους ρόλους;

 

“Επειδή γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Πολίχνη, μια λαϊκή συνοικία της Θεσσαλονίκης, ίσως αυτό -γιατί τώρα και εγώ το σκέφτομαι- να με έχει φέρει πιο κοντά στον τρόπο που σκέφτονται και συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που έχω ζήσει και η ζωή που έχω κάνει εγώ ο ίδιος. Πιθανόν λοιπόν, αυτό με κάποιο τρόπο να το εκπέμπω και να με ζητάνε σε τέτοιου είδους ρόλους”.

Είστε οπαδός ή φίλαθλος του ΠΑΟΚ;

“Είμαι ΠΑΟΚτσής, αλλά ό,τι και να ήμουν, δεν θα ήμουν ποτέ φανατικός. Όταν ξεπερνάς κάποια όρια, δεν ελέγχεις αυτό που κάνεις και δεν μπορεί να είναι πραγματικά παραγωγικό. Ας μην ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο είναι αθλητισμός. Όταν λοιπόν φανατιστείς με τη νίκη και την ήττα και φταίει η αντίπαλη ομάδα και πρέπει να δείρεις για να εκτονωθείς, δεν είσαι ούτε φίλαθλος, ούτε οπαδός. Είσαι χούλιγκαν και αυτά είναι μακριά από εμένα. Εγώ επειδή δεν μένω πια στην Θεσσαλονίκη, εδώ και 25 χρόνια, με ενδιαφέρει να κερδίζουν οι ομάδες της πόλης μου, συναισθηματικά έστω και αν είναι ο Άρης αυτή η ομάδα”. (γελάει)

‘Sex and the Grexit’ στο Room 63 , κάθε Τετάρτη στις 21.00, Λεωφ. Νίκης 63, τηλ. 2310-254560