Παιδιά, γιατί ΒΙΑΖΕΣΤΕ να έρθει το καλοκαίρι;

Βρισκόμαστε ακόμα σχετικά μακριά από την πιο υπερτιμημένη εποχή του χρόνου, αλλά μπορείς να δεις τα σημάδια της αδημονίας για το καλοκαίρι, που παίρνουν την μορφή σέλφι στην παραλία με ευφάνταστα χάσταγκς.

(#πρώτομπάνιο#βγάλαμε11φωτόμέχριναδείχνουμετόσοαυθόρμητοι#τινόημαέχειτοπρωτομπά

νιοανδεντομαθεικανείς;)

Δεν παρατηρείς τέτοια κρούσματα ανυμοπονησίας για άλλες εποχές. Έχεις ίσως ανυπομονησία για πιο συγκεκριμένα κομμάτια άλλων εποχών, όπως τα Χριστούγεννα. Ξέρεις, όπως τα μαγαζιά που αρχίζουν και πουλάνε χριστουγεννιάτικα από τέλη Οκτώβρη και δεν μπορείς να μην πετύχεις την αντίστροφη μέτρηση των Jumbo κάπου. Όχι αλήθεια δεν μπορείς να μην την πετύχεις. Έχω προσπαθήσει. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.

(Είναι το γλύψιμο αγκώνα της αποφυγής τηλεοπτικών σποτ).

Και όλοι έχουμε αυτόν τον φίλο:

-Αχ, έρχονται τα Χριστούγεννα.

-Είναι 7 Νοεμβρίου.

-Ναι αλλά εμείς στολίσαμε ήδη.

-Ναι, αλλά καταλαβαίνεις ότι το πότε στόλισες εσύ, δεν επηρεάζει το πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννα έτσι; Έχουμε ορίσει συγκεκριμένη ημερομηνία ως ανθρωπότητα. Και δεν νομίζεις ότι το παρακάνεις κάθε χρόνο με τα Χριστουγεννιάτικα στολίσματα;

(-Όχι)

Τα “πρώτα μπάνια” είναι το πρώιμο χριστουγεννιάτικο στόλισμα του καλοκαιριού. Το καλοκαίρι είναι η πιο υπερτιμημένη εποχή του χρόνου. Για την οποία όλοι παθαίνουν αμόκ από τα νωρίτερα στάδια της άνοιξης με πρώτο κρούσμα τα “πρώτα μπάνια.” Νιώθω ότι κάθε χρόνο προσπαθούμε να σπάσουμε κάποιο άτυπο ρεκόρ “πρώτου μπάνιου”, για την πιο ηλίθια καταχώρηση στο βιβλίο Γκίνες όλων των εποχών. Η άνοιξη είναι σαν έναρξη ολυμπιακών αγώνων για αθλητές πρώτων μπανίων (μπάνιων;) και τα facebook/instagram είναι οι υπεύθυνοι κάλυψης του ιβέντ. Φέτος προηγείται ο Γιάννης Λεύκος Α (δεν υπάρχει καν Γιώργος Λεύκος Β, είναι απλά περίεργος) με πρώτο μπάνιο στις 11 Απριλίου, καταρρίπτοντας το προσωπικό του ρεκόρ.

(Είναι σαν τον Γιουσέιν Μπολτ των πρώτων μπάνιων).

Αλλά η υπόθεση δεν τελειώνει εδώ. Το πρώτο μπάνιο δεν θεωρείται ένα από τα σκληρότερα και ανταγωνιστικότερα σπορ για πλάκα. Είναι ένα υβρίδιο μεταξύ σπρίντ και μαραθώνιου. Αρχικά έχει σημασία το ποιος θα πάει πρώτος, αλλά στην τελική βαθμολογία μετράει και το πόσες φορές έχεις πάει. Ενώ πράγματα όπως ποσότητα σέλφι και οut of season μαύρισμα μετράνε σαν μπόνους.

(Έχω μπει λίγο αργά στην κούρσα, αλλά τίποτα δεν τελείωσε ακόμα. Κοιτάω κάθε μπάνιο ξεχωριστά. Έχω μπροστά μου δώδεκα τελικούς).

Και σαν να μην έφτανε αυτό η όλη διαδικασία του πρώτου μπάνιου έχει στάδια σαν το πένθος. Περνάει από το στάδιο της εμμονής για το πρώτο μπάνιο, στο στάδιο της θλίψης για την μη επιτυχία αυτού του σκοπού. Και ενώ ΜΟΛΙΣ έχεις κατεβάσει τα πρώτα καλοκαιρινά και σκεπάζεσαι ακόμα με ελαφρύ πάπλωμα που δεν λες να βγάλεις αν και ιδρώνεις κάθε πρωί, ακούς φράσεις όπως “Πω, μπήκε Μάιος και δεν έχω κάνει ακόμα ούτε ένα μπάνιο.“

(-Δεν έχω πάει ακόμα ούτε για ένα μπάνιο.

-Το ξέρω ότι δεν είναι καλή στιγμή, αλλά θέλω να χωρίσουμε).

Ναι δεν έχεις πάει για ένα μπάνιο ακόμα γιατί μόλις μπήκε ο Μάιος! Είναι πολύ λογικό! Η εξήγηση του γιατί δεν έκανες ακόμα ένα μπάνιο, είναι μέσα στην ίδια πρόταση. Είναι σαν να λες “Φοράω μπανάνα και δεν έχω κάνει ακόμα σεξ”

(-Αν θες να ξέρεις οι μπανάνες είναι πολύ βολικές.

-Ναι βολεύουν πολύ. Αν ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕΞ).

Ειλικρινά όμως, καταλαβαίνω απόλυτα γιατί είναι ωραίο να πηγαίνεις παραλία, δεν καταλαβαίνω με τίποτα το επίπεδο της βιασύνης και τη θλίψης που καταλαμβάνουν άτομα για να πάνε για μπάνιο. Και δεν μπορώ να κατανοήσω με τίποτα την βιασύνη να προσπεράσουμε την άνοιξη σαν γιαγιά σε πεζοδρόμιο και να πάμε στο καλοκαίρι. Η άνοιξη είναι πολύ πιο ανθρώπινη από το καλοκαίρι. ΟΚ, οι περισσότεροι προτιμάνε την ζέστη από το κρύο. Το δέχομαι. Αλλά η άνοιξη έχει μια φυσιολογικότατη, ανεκτή, μέση θερμοκρασία που δεν ενοχλεί κανέναν. Είναι η Ελβετία των εποχών. Το καλοκαίρι έχει ζέστη! Ζέστη! Από αυτή τη ζέστη που καταργεί το νόημα του μόλις έκανα μπάνιο. Ζέστη είναι η θερμοκρασία της κολάσεως για κάποιο συγκεκριμένο λόγο.

(Ναι αλλά όλο το καλοκαίρι αράζεις παραλία, πας μπιτσόμπαρο, βγάζεις φωτογραφίες ενώ πηδάς στον αέρα και ο ένας από την παρέα πάντα λείπει γιατί πρέπει να βγάλει την φωτογραφία)

Όλα αυτά τα κάνεις όλο το καλοκαίρι αν είσαι σε στοκ φωτογραφία ή φοιτητής με ανεξήγητους πόρους. Η πλειοψηφία του κόσμου ανήκει σε 3 κατηγορίες. Ενήλικες με δουλειές, ενήλικες χωρίς δουλειές και ανήλικοι. Αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων στους τρεισήμισι μήνες που κρατάει το καλοκαίρι, θα έχουν την ευκαιρία να πάνε διακοπές από πέντε έως δεκαπέντε μέρες. Όλες τις υπόλοιπες μέρες του καλοκαιριού, θα είναι στην δουλειά τους/σπίτι τους, θα ψήνονται σε slow roast mode και θα περιμένουν να “πέσει ο ήλιος” για να βγούνε από το σπίτι, σαν κάποιου είδους εποχικά βαμπίρ.

(Πήγα μια βδομάδα στο εξοχικό του φίλου μου στα Καμμένα Βούρλα, οπότε άξιζε 100% που δουλεύω 3 μήνες με 40 βαθμούς και έχω συνηθίσει πλέον την μυρωδιά στο λεωφορείο).

Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα του καλοκαιριού είναι η μάστιγα των κουνουπιών. Ναι κουνούπια έχει και την άνοιξη, αλλά την άνοιξη είναι η εποχή που δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμα και η κατάσταση είναι παλέψιμη. Σε πλήρη αντίθεση με το καλοκαίρι. Πολλοί προσπαθούν να βρουν συνδέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Κοινές εμπειρίες. Κάτι που μας φέρνει κοντά, που μας ενώνει. Κάποιοι λένε ότι αυτό είναι η τέχνη. Άλλοι λένε η θέληση για ατομικές ελευθερίες. Εγώ νομίζω ότι είναι τα κουνούπια. Η ανθρωπότητα στέκεται ενωμένη, στο μίσος της για τα κουνούπια. Δεν υπάρχει άλλη πλευρά στο ζήτημα των κουνουπιών. Δεν υπάρχει άνθρωπος που του αρέσουν τα κουνούπια. Μέχρι και ο Χίτλερ έχει υποστηρικτές Τα κουνούπια όχι. Τόσο απαίσια είναι. Μπορείς να ακούσεις τον τρόμο στην φωνή του ανθρώπου που θα αρθρώσει την φράση “Κουνούπι; Από τώρα;” Δεν έχει σημασία πότε το είναι το τώρα. Πάντα είναι νωρίς για να δεις κουνούπι στο σπίτι σου.

(“Α κουνούπι. Ε, λογικό. Είναι η εποχή τους” Δεν είπε ποτέ κανένας).

Γενικά ως φαν της άνοιξης είμαι κατά κάθε βιασύνης για να ‘ρθει το καλοκαίρι. Μπορείς να χαλαρώσεις και να κάνεις ανοιξιάτικες δραστηριότητες όπως να σε πιάσει αλλεργία ή να γραφτείς γυμναστήριο με την πεποίθηση ότι προλαβαίνεις να τα χάσεις ή να λες πράγματα όπως “το πρωί έχει ζέστη και το βράδυ βάζει ψυχρούλα. Τι περίεργος καιρός!”

(Πραγματικά δεν ξέρεις τι να φορέσεις).