Γυναίκες και πορνό: Yes or No?

Σκοπός του παρόντος κειμένου είναι να απαντήσει στο καυτό ερώτημα «Βλέπουν οι γυναίκες τσόντες, ναι ή όχι;». Επειδή καταλαβαίνω πως μπορεί να βιάζεσαι, να πλησιάζει το αφεντικό σου, να σου κορνάρει ο κολλητός σου ή να βγαίνει η γκόμενά σου από το ντους από λεπτό σε λεπτό, θα σου δώσω μια γρήγορη απάντηση, για να μη μείνεις με την περιέργεια: Ναι. Και τώρα μπορείς να κλείσεις τον υπολογιστή σου. Μπορείς να φύγεις. Μπορείς να κλικάρεις σε ένα λιγότερο άβολο -σε περίπτωση που σε πιάσουν- άρθρο, όπως π.χ. κάτι για τον Αντύπα (εντάξει, όχι, εξίσου άβολο). Μπορείς να αφήσεις άλλους άντρες να διαβάσουν αυτό το κείμενο και να σου πουν την περίληψη, όπως κάνεις με τα terms & conditions των iTunes. Ή μπορείς να μείνεις εδώ, για να καταλάβεις ακριβώς τι σημαίνει αυτό το ναι, σε ποιο βαθμό ισχύει και ποιοι λόγοι κρύβονται πίσω από αυτό. Συνιστούμε ανεπιφύλακτα το τελευταίο (όπως επίσης και να διαβάζεις τα terms & conditions του iTunes, κάποια στιγμή η Apple θα σου ζητήσει το δεξί σου νεφρό για ένα update και εσύ θα πατήσεις “I agree”).

Αυτό το «Ναι», λοιπόν, ποσοτικά μεταφράζεται στο συντριπτικό 90% του γυναικείου πληθυσμού. Σε πρόσφατη έρευνα που διεξήγαγε το περιοδικό Glamour, 9 στις 10 γυναίκες απάντησαν θετικά στην ερώτηση αν έχουν δει ποτέ πορνό, 1 στις 10 απάντησε πως βλέπει συχνότερα από μια φορά τη βδομάδα ενώ 1 στις 50 βλέπει τσόντες ακόμη και στη δουλειά. Μικρό ποσοστό μεν, ωστόσο εντυπωσιακότατο, δεδομένου πως νόμιζες ότι η συνάδελφός σου χαζεύει όλη μέρα παπούτσια. Παλαιότερη έρευνα της Nielsel είχε καταγράψει πως 1 στους 3 θεατές πορνό είναι γυναίκα, ενώ 13 εκατομμύρια απελευθερωμένες αμερικανίδες παραδέχονται πως βλέπουν πορνό τουλάχιστον μια φορά μήνα. Οπότε οι αριθμοί δεν διαφέρουν και τόσο από τους δικούς σου. Αυτοί που διαφέρουν δραματικά είναι οι λόγοι. 

Εν αρχή ην η περιέργεια. Ποιος δεν θέλει να δει αυτή τη θαυμαστή πράξη της φύσης, αυτή την θεσπέσια διαδικασία της αναπαραγωγής, έστω και για εγκυκλοπαιδικούς λόγους; Εδώ τυχαία αν πέσεις την ώρα του ζάπινγκ στο ΣΚΑΙ και δεις κάμπιες να το κάνουν, θα το αφήσεις. Πόσο μάλλον όταν οι πρωταγωνιστές είναι θηλαστικά με τα οποία μπορείς να ταυτιστείς κάπως περισσότερο, π.χ. άνθρωποι. Το κορίτσι σου γνωρίζει βεβαίως τι εστί σεξ, πώς όμως το κάνουν οι άλλοι; Παίρνουν τις ίδιες στάσεις με εκείνη; Δοκιμάζουν τις ίδιες τεχνικές και παραλλαγές; Πως μιλάνε, πως αναστενάζουν, πως έρχονται σε οργασμό; Όλα αυτά είναι ερωτηματικά στο κεφάλι της που θέλει να λύσει, ακόμη κι αν είναι απαντήσεις είναι λίγο – πολύ γνωστές.

Ακόμη περισσότερο και από εγκυκλοπαιδικά, το πορνό την ενδιαφέρει και για εκπαιδευτικούς λόγους: για να είναι οι άντρες τόσο μεγάλοι fans αυτών των ταινιών, σημαίνει πως οι πρωταγωνίστριες κάνουν κάτι της αρεσκείας τους. Τι μπορεί να είναι αυτό; Τι μεθόδους εφαρμόζουν αυτές οι ξετσίπωτες κοπελίτσες τις οποίες θα μπορούσε να αντιγράψει και εκείνη; Πάρ’ το σαν κομπλιμέντο: το κορίτσι σου θέλει να ανανεώσει το σεξουαλικό σας μενού, να τελειοποιήσει την τεχνική της στο στοματικό σεξ ή απλά να πάρει ιδέες, ώστε να σου προσφέρει στο κρεβάτι κάτι που, για να το βλέπεις, πάει να πει πως σου αρέσει. Το πορνό είναι ο δικός της Papyrus Larousse της σεξουαλικής σας ζωής.

Θα ήταν υποκριτικό όμως να αφήσουμε να εννοηθεί πως οι γυναίκες βλέπουν πορνό μόνο για εγκυκλοπαιδικούς και εκπαιδευτικούς λόγους. Βλέπουν πορνό επίσης γιατί γουστάρουν. Γιατί – σου έχω σοκαριστικά νέα – περνάνε και εκείνες «ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό τους», και αυτό συχνά συμβαίνει μπροστά από μια οθόνη, όχι με ταινίες της Jennifer Aniston, αλλά με ταινίες του James Deen. Οι γυναίκες, βέβαια, δεν είναι τόσο οπτικοί τύποι όπως εσύ, μπορούν να το παίξουν όλο το έργο στη φαντασία τους. Από την άλλη όμως, ποιος δεν θέλει να δει τη – συχνά καλπάζουσα – φαντασία του να γίνεται πράξη; Δεδομένου μάλιστα πως οι γυναικείες φαντασιώσεις περιλαμβάνουν πράγματα που η μέση γυναίκα δεν θα πραγματοποιήσει ποτέ, όπως σεξ με δύο άντρες ή σκηνές βιασμού, δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις α) γιατί στρέφονται στο πορνό και β) τι κατηγορίες επιλέγουν να βλέπουν όταν το κάνουν.

Οι λόγοι δεν σταματούν εδώ: υπάρχει ακόμη μια σειρά από αιτίες που δεν χρήζουν ανάλυσης και εμβάθυνσης, όπως π.χ. γιατί η τηλεόραση παίζει επαναλήψεις του Παρά 5 και το κορίτσι βαριέται. Ή γιατί θέλει να δει μερικούς γυμνούς άντρες που, σε αντίθεση με τις γυμνές γυναίκες, δεν είναι σε κάθε περιοδικό, σε κάθε αφίσα στο δρόμο, σε κάθε pop up παράθυρο που πετάγεται από αμφιβόλου ασφάλειας διευθύνσεις στο ίντερνετ. Ή γιατί πολύ απλά θέλει να χαζέψει πέη – αυτό το φανταστικό και αξιοπερίεργο πράγμα που εκείνη δεν έχει και πάντα την εξιτάρει να παρατηρεί. Ή ακόμη επειδή ανακάλυψε τσόντες στον υπολογιστή σου και αποφάσισε να τους ρίξει μια ματιά ή, ας πούμε, πενήντα χιλιάδες ματιές. Δεν έχει σημασία. Η λίστα με τους λόγους δεν έχει τέλος. Άλλοι τόσοι, όμως, είναι και οι λόγοι που επιλέγει να μην το κάνει.

(Μη βαριέσαι, αυτό το part θα το περάσουμε πιο γρήγορα)

Ο πρώτος είναι πως νιώθει ενοχές γι’ αυτό. Όχι εξαιτίας κάποιου έξτρα γονιδίου ντροπής που εκείνη έχει και εσύ όχι, αλλά καθαρά για κοινωνικούς λόγους. Μεγαλώνει μαθαίνοντας πως οι ταινίες πορνό είναι κάτι κακό, που τα καλά κορίτσια απαγορεύεται να βλέπουν. Δεν θα συζητήσει στον καφέ με τη φίλη της για ένα καλό threesome που είδε της προάλλες και προτιμά να πεθάνει παρά να ανακαλύψει κάποιος θαμμένες τσόντες στον τακτοποιημένο υπολογιστή της με wallpaper την τελευταία καμπάνια του Dior. Το θέμα «πορνό και γυναίκες» παραμένει ταμπού ακόμη και σε προχωρημένες κοινωνίες – πόσο μάλλον στην χώρα που ο μέσος άντρας διατηρεί ακόμη κρυφό πόθο να μπορούσε να παντρευτεί μια παρθένα (και με αυτόν τον πόθο θα μείνει, εκτός αν αρχίσει να τη στήνει έξω από τα λύκεια).

Θα μου πεις, μια γυναίκα δεν παίρνει το πορνό της να το δει σε προτζέκτορα στην πλατεία Κοτζιά, οπότε αν το πρόβλημα ήταν μόνο κοινωνικό, τίποτα δεν θα την εμπόδιζε να δει ένα dp από την άνεση και την εχεμύθεια του καναπέ της. Ο λόγος που δεν το κάνει είναι πολύ πιο ουσιαστικός: εσένα σου προκαλεί άμεση στύση, εκείνης άμεσα γέλια. Στις περισσότερες περιπτώσεις πρόκειται για ένα γελοίο θέαμα με ψεύτικους διαλόγους, ψεύτικες κραυγές, ψεύτικα στήθη, ψεύτικες βλεφαρίδες, ψεύτικα νύχια και ψεύτικο σενάριο – εκτός αν θεωρείς πως το να ανοίξει ένα κορίτσι την πόρτα στον πιτσαδόρο και να του κάνει στοματικό έρωτα ή να της βάλει χέρι ο ορθοπεδικός της είναι σκηνές βγαλμένες από την καθημερινότητα. Αυτά εσένα μπορεί να μη σε ενοχλούν, να τα προσπερνάς και να κρατάς μόνο την ουσία, δηλαδή την – ερεθιστική για όλους μας – σεξουαλική πράξη, όμως ο περίπλοκος και υπεραναλυτικός γυναικείος εγκέφαλος δεν μπορεί να κάνει το ίδιο.

Δυστυχώς (για τις γυναίκες) οι ταινίες πορνό φτιάχνονται από άντρες για άντρες. Την εγκυρότητα της παραπάνω πρότασης μπορείς να την τσεκάρεις εύκολα, απλά χρονομετρώντας πόσο διαρκεί το στοματικό σεξ προς την πρωταγωνίστρια (γελάνε και τα durex) και πόσο το στοματικό σεξ προς τον κάτοχο του πέους. Αυτό παλεύει να αλλάξει η Anna Span, μια από τις λίγες γυναίκες σκηνοθέτιδες στην βιομηχανία του σεξ. Και μην υποθέτεις πως οι ταινίες της Span είναι τίποτα πικάντικες softιές για πεινασμένες νοικοκυρές, όπως το 50 Αποχρώσεις του Γκρι: μια χαρά hardcore τσόντες είναι, μόνο που στις ταινίες της δεν πρωταγωνιστούν σέξι νοσοκόμες, μαθητριούλες με καρό φούστες και ξαναμμένες οικιακοί βοηθοί, αλλά αληθινές γυναίκες με αληθινά σώματα και ίση μεταχείριση με τους επιβήτορές τους.

Ας παρατηρήσουμε όλοι μαζί τη δύσκολη μαθηματική εξίσωση που καλείται να λύσει η δεσποινίς.

Μέχρι όμως ταινίες σαν της Span να αρχίσουν να καταλαμβάνουν τον ίδιο χώρο στο διαδίκτυο με εκείνες που φτιάχτηκαν για εσένα και η κοινωνία να αρχίσει να ξεπερνά την αποστροφή της απέναντι στην εικόνα μιας γυναίκας μπροστά στο λάπτοπ της με το χέρι της μέσα στο εσώρουχό της, ο δρόμος είναι μακρύς. Και μέχρι να τον διανύσουμε, κάθε φορά που θα ρωτάς μια γυναίκα “βλέπεις τσόντες;” εκείνη θα απαντά αηδιασμένη: “όχι βέβαια”.