SEX

Η σημασία του να βλέπεις σειρές με τη γυναίκα σου

Η γυναίκα που έχεις δίπλα σου, πρέπει να είναι κυρία το πρωί, πούτ@να στο κρεβάτι και να ξέρει τι θέλει(ς) στον καναπέ όταν βλέπετε αμερικανική τηλεόραση.

Υπάρχουν πολλές κρίσεις σε μια σχέση/γάμο.

Η σεξουαλική όπου γίνεται παύση εργασιών και διαμαρτύρεται μέχρι και ο γείτονας που είχε συνηθίσει τις κραυγές σας, αλλά τώρα πρέπει να κοιμάται μέσα σε μια ενοχλητική ησυχία.

Η ηλικιακή, όπου είτε ο άντρας, είτε η γυναίκα (σε διαφορετικά time slots) αρχίζουν και ψάχνονται για το πού πάνε, από πού έρχονται, τι θέλουν, τι κάνουν, μήπως να τα διαλύσουν όλα, μήπως είναι απλώς ανώριμοι να αποδεχθούν την πορεία της ζωής και την αλλαγή των levels;

Η “τρίτου προσώπου” όπου ο άντρας θέλει τον κώλο μιας άλλης και η γυναίκα τις υποσχέσεις ενός άλλου, οπότε με τις υποσχέσεις του κώλου, μπλέκονται τα μπούτια του ζευγαριού και καταλήγουν με φάπες στη μέση του δρόμου, να τους κοιτάνε οι οδηγοί από τα διπλανά αυτοκίνητα.

Υπάρχει, ακόμη, η κρίση του γάμου, του ίδιου του γάμου ναι, που βαραίνει τα κορμιά, αλλάζει τις εσωτερικές ή εξωτερικές ισορροπίες στο ζευγάρι, προσθέτει βαρετές υποχρεώσεις, μεγαλίστικες, αυτές που έκαναν ο πατέρας και η μάνα μας και εμείς μικρότεροι αναρωτιόμασταν “μα καλά, δεν βαριούνται του θανατά”;

Και υπάρχει και η κρίση ενός παιδιού, που έρχεται και τρελαίνει κόσμο, γελάει και τρέχουν όλοι κατουρημένοι, κλαίει και τρέχουν όλοι πανικοβλημένοι, κάνει παιχνίδια και αγκαλιές και τελικά κλαίμε εμείς όλοι από συγκίνηση. Αλλά το παιδί δεν είναι Xbox One που θα το κλείσεις. Το παιδί σε θέλει διαρκώς εκεί, δίπλα, έστω κοντά του. Οπότε, το παιδί κερδίζει έδαφος στο σπίτι, παίρνει παραμάζωμα τη σχέση του ζευγαριού και μέχρι να περπατήσει, ξεχνάς το λόγο που βρεθήκατε όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι.

Ωραία; Οκ. Λοιπόν, καμία από τις παραπάνω κρίσεις δεν είναι τόσο μεγάλη όσο νομίζεις. Καμία δεν είναι μη αναστρέψιμη. Αν δεν κάνεις σεξ, πήγαινε ταξίδι, πες της να βάλει τα μαύρα τα εσώρουχα, να πάει πιλάτες να σε φτιάξει, βρες λύση. Σεξ σου λένε να κάνεις, όχι να αιωρηθείς στο διάστημα όπως η Μπούλοκ με τον Κλούνεϊ στο Gravity. Αν έχεις θέμα με την ηλικία σου, πήγαινε σε ψυχολόγο ή βγες λίγο να ξεσκάσεις με τους φίλους σου, να θυμηθείς ότι ζεις ακόμη και μάλιστα κανονικά. Αν θέλεις γκόμενα/γκόμενο, πάρε μια απόφαση. Μία. Όχι μισή. Αν βαριέσαι το γάμο, κάνε πράγματα που έκανες πριν παντρευτείς. Και αν σε ζορίζει το παιδί σου, είσαι απλώς μαλάκας.

 

Να έχετε ασυμφωνία χαρακτήρων. Δηλαδή, να θες εσύ τον χαρακτήρα του Ντον Ντρέιπερ και να θέλει αυτή τον χαρακτήρα του Σάιμον Μπέικερ στο Mentalist. Πού να πάει η σχέση έτσι; Και άντε, να δεχθείς ότι από την αρχή είναι έτσι η κατάσταση, οκ, το διαχειρίζεσαι. Θα ξέρεις ότι θα βλέπετε πάντα χωριστά σειρές ή σε διαφορετικά δωμάτια. Όμως, σκέψου να ξεκινάτε μαζί με μαραθώνιους Alias, 24, Lost και δεν ξέρω γω τι άλλο, να κρατάτε με τα χίλια ζόρια τη συνήθεια του Vampire Diaries, αλλά κατά τ’ άλλα, παρωδία.

Σκέψου να παρακαλάς να δείτε μαζί το Breaking Bad, να προσπαθήσεις να πείσεις έναν άνθρωπο, το δικό σου άνθρωπο ότι είναι η καλύτερη σειρά που βγήκε τα τελευταία 10 χρόνια, σε όλα τα επίπεδα, από όλες τις πλευρές και τις κριτικές απόψεις και αυτή να σου λέει “τη βαριέμαι”. Οκ, τη βαριέσαι. Μπορείς να τη δεις πρώτα και να τη βαρεθείς μετά;

 

Όπως και αν δεν υπάρχει χημεία στο φαγητό, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα, Χατζηιωάννου σημείωνε. Οκ, θα πάτε σινεμά μαζί και λογικά θα δείτε κάτι που θέλετε και οι δύο. Όμως, το σινεμά είναι πόσο; Μια φορά στις 20 μέρες; Τις 10; Ε, οι σειρές και η τηλεόραση είναι μπροστά στα μάτια σου, μπροστά στον καναπέ που πληρώσατε (ή πλήρωσες, δεν έχει σημασία) για να κάθεστε μαζί και να βλέπετε, τρώγοντας snacks, πίνοντας κρασί ή απλώς καθισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο.

Κι όμως, ενώ όλα πήγαιναν καλά, βλέπατε σειρές μαζί, τις ίδιες, με κάποιες εξαιρέσεις (πάντα πρέπει να έχει ο καθένας μερικές δικές του, να τις δει μόνος του, δεν θα είστε και όλη την ώρα κολλημένοι, να πιάσετε και –κάνα άλλο, από τώρα- παιδί), κάπου χάθηκε η μαγεία. Ναι, στις σειρές όταν τις βλέπεις μαζί με την κοπέλα σου κρύβεται μια μαγεία. Πέραν του ότι μπορείς να σχολιάσεις, να διαφωνήσεις, να γελάσεις (ειδικά σε κωμωδίες η παρέα αυξάνει το γέλιο), να ταυτιστείς με διαφορετικούς ήρωες, να μπεις στο IMDb για να δεις ποιος έχει δίκιο σε ένα trivia της σειράς, περνάς ώρα μαζί με εκείνη. Άσε, που αν το επεισόδιο είναι βαρετό, (ξε)πετάς και ένα σεξ και το βλέπεις σε fast forward (ή και backwards, ανάλογα με το τι σου αρέσει).

 

Κάτι έγινε, κάπου εκείνη χάθηκε και εσύ δεν την πρόλαβες, να την καθίσεις κάτω και να της πεις: ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΣ ΠΟΥΘΕΝΑ. Αν θες να βλέπεις άλλους (πρωταγωνιστές), αν σκέφτεσαι άλλους (show runners), σκέψου το καλά. Γιατί, όταν το μετανιώσεις θα είναι αργά. Το Suits θα έχει τελειώσει και εγώ θα το έχω δει όλο.