To Oneman θυμάται τα πιο ωραία καλοκαίρια του

Από τα καλοκαίρια που περνούσαμε στο χωριό μαζί με την οικογένεια, μέχρι εκείνα που ταξιδεύαμε μαζί με φίλους από τη σχολή ή μεγαλώνοντας κι εκείνα που περάσαμε αγκαλιά με το ταίρι μας, κάθε ένα έχει τη δική του ξεχωριστή απόλαυση.

Στο κάτω κάτω, το καλοκαίρι είναι στιγμές. Στιγμές που ζούμε, απολαμβάνουμε, καταγράφουμε στο σκληρό δίσκο του μυαλού μας, για να ανατρέχουμε σε αυτές όλο το χειμώνα, περιμένοντας την επόμενη φορά. Το επόμενο καλοκαίρι.

Αλήθεια, εσύ θυμάσαι ποιο ήταν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής σου; Εμείς, πάντως, προσπαθήσαμε να τα βάλουμε σε μια κάποια σειρά.

Το καλοκαίρι του 2004 για τον Κωνσταντίνο Αμπατζή

Το καλοκαίρι είναι ξεγνοιασιά, φίλοι, στιγμές και όλα αυτά χωρίς κανένα πρόγραμμα ή πλάνο. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση από αυτούς που θέλουν να οργανώνουν τα πάντα στην εντέλεια πριν πάνε κάποιο ταξίδι. Ειδικά το καλοκαίρι. Έτσι έγινε και τον Ιούλιο του 2010, μόλις είχα ξεμπερδέψει με τις πανελλήνιες και ήξερα ότι είχα γράψει καλά. Όπως καταλαβαίνεις, δεν είχα κανένα άγχος πλέον και μπορούσα να απολαύσω το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου (μέχρι τότε).

Ξεκίνησα με προορισμό τη Νάξο παρέα με φίλους από το σχολείο. Όλοι ήθελαν να πάνε στην Πάρο, όμως εμείς θέλαμε να διαφέρουμε. Περάσαμε δέκα υπέροχες ημέρες στο νησί που θα θυμάμαι για πάντα. Όμως, η συνέχεια των διακοπών ήταν ακόμα καλύτερη. Από το Αιγαίο, πέρασα στο Ιόνιο και την αγαπημένη μου Λευκάδα, όπου τα πράγματα ήταν πιο οικογενειακά. Έκατσα όλο τον Αύγουστο  γνώρισα όλους τους συγγενείς, που δεν είχα ιδέα πως είχα στο νησί, έκανα μπάνια, απόλαυσα παγωμένη μπύρα ΑΛΦΑ μαζί τους σε αυλές και μπαλκόνια και γύρισα στην Αθήνα μαυρισμένος, αλλά και γεμάτος από ένα καλοκαίρι που μου χάρισε τόσα πολλά. Κυρίως αξέχαστες στιγμές.

Το καλοκαίρι του 2010, για τον Γιάννη Μπαϊρακτάρη

Το καλοκαίρι είναι ξεγνοιασιά, φίλοι, στιγμές και όλα αυτά χωρίς κανένα πρόγραμμα ή πλάνο. Δεν είμαι σε καμία περίπτωση από αυτούς που θέλουν να οργανώνουν τα πάντα στην εντέλεια πριν πάνε κάποιο ταξίδι. Ειδικά το καλοκαίρι. Έτσι έγινε και τον Ιούλιο του 2010, μόλις είχα ξεμπερδέψει με τις πανελλήνιες και ήξερα ότι είχα γράψει καλά. Όπως καταλαβαίνεις, δεν είχα κανένα άγχος πλέον και μπορούσα να απολαύσω το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου (μέχρι τότε).

Ξεκίνησα με προορισμό τη Νάξο παρέα με φίλους από το σχολείο. Όλοι ήθελαν να πάνε στην Πάρο, όμως εμείς θέλαμε να διαφέρουμε. Περάσαμε δέκα υπέροχες ημέρες στο νησί που θα θυμάμαι για πάντα. Όμως, η συνέχεια των διακοπών ήταν ακόμα καλύτερη. Από το Αιγαίο, πέρασα στο Ιόνιο και την αγαπημένη μου Λευκάδα, όπου τα πράγματα ήταν πιο οικογενειακά. Έκατσα όλο τον Αύγουστο (σίγουρα οι μεγαλύτερες σε διάρκεια διακοπές μου), γνώρισα όλους τους συγγενείς, θείους, παππούδες, που δεν είχα ιδέα πως είχα στο νησί, έκανα μπάνια, ήπια παγωμένες μπύρες ΑΛΦΑ μαζί τους σε αυλές και μπαλκόνια και γύρισα στην Αθήνα μαυρισμένος, αλλά και γεμάτος από ένα καλοκαίρι που μου χάρισε τόσα πολλά. Κυρίως αξέχαστες στιγμές.

Το καλοκαίρι του 2011, για τη Ναστάζια Καπέλλα

Ήταν το πρώτο καλοκαίρι που έκανα island hopping χωρίς να έχω υποχρεώσεις και χωρίς να έχω κλεισμένα δωμάτια και εισιτήρια. Ελεύθερο κάμπινγκ στο Κάτω Κουφονήσι, μετά στο κάμπινγκ στην Αιγιάλη της Αμοργού, μετά Αστυπάλαια στο καλύτερο οργανωμένο κάμπινγκ, που έχω μείνει μέχρι τώρα, Δονούσα ξανά ελεύθερο και τέλος Σύρο, που έχω σπίτι.

Δεν υπήρχε κανένα πλάνο, απλά πηγαίναμε σε ένα νησί και όταν βαριόμασταν, αλλάζαμε, όπως θα άλλαζες μπαρ στην Αθήνα….Αυτό είναι καλοκαίρι!