ENTERTAINMENT

Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα

Εξωγήινοι, σίριαλ κίλερ και Παράξενα Πράγματα. Άλλη μια εβδομάδα στα κολλήματα του PopCode.

Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.

Για να παίρνεις ιδέες.

Με το έπος του ‘Stranger Things’, η Ιωσηφίνα Γριβέα

Έγραψα 105 σκέψεις όσο παρακολουθούσα τη σεζόν οπότε δεν θα το κουράσω παραπάνω. Θα πω ωστόσο ότι αν δεν το έχεις δει ακόμη σταμάτα τώρα ότι κάνεις. Και να το είδες δηλαδή, σταμάτα τώρα ό,τι κάνεις για rewatch.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Είδαμε το ‘Stranger Things’ και ακόμα να συνέλθουμε

Με τη 2η σεζόν του ‘Stranger Things’, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Το περίμενα πώς και πώς και πραγματικά άξιζε κάθε δευτερόλεπτο αναμονής. Γελάω με κάτι σχόλια που διάβασα ότι η δεύτερη σεζόν ήταν βαρετή, και μου άρεσε πολύ μέχρι και το επεισόδιο που αφιέρωσαν στην ‘Eleven’. Το παρακολούθησα όλο ουσιαστικά σε δύο μέρες, ξενύχτησα για να το τελειώσω κι όταν το ολοκλήρωσα είδα μέχρι και τα extras με παρουσιαστή τον Τζιμ Ρας (αχ βρείτε του έναν ρόλο). Η επιστροφή της τρομερής παρέας είχε τις σωστές δόσεις τρόμου, αγωνίας, νοσταλγίας και συγκίνησης και ήδη ανυπομονώ για την τρίτη σεζόν. Αν γίνεται, με ακόμη περισσότερη Eleven.

QUIZ:

Ποιο πιτσιρίκι του ‘Stranger Things’ είσαι;

Με το ‘Mindhunter’, ο Κώστας Μανιάτης

Ήταν η σειρά μου αυτή τη βδομάδα να πέσω μέσα στο λάκκο που μας έσκαψε ο David Fincher με το μαγικό Mindhunter, της σειράς που ασχολείται με τη ΧΙΛΙΟΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ αμερικανιά των serial killers, αλλά μάντεψε: δεν χορταίνονται. Ωστόσο, ο Fincher δεν κάνει ό, τι και οι προκάτοχοι του (ένας ντετέκτιβ, που ψάχνει να βρει έναν πειραγμένο που πετσοκόβει χωρίς λόγο αγνώστους κτλ), αλλά προσπαθεί να εισχωρήσει πραγματικά μέσα στο μυαλό(;) τους. Η σειρά είναι σαν να παρακολουθείς μία ψυχανάλυση θεότρελων δολοφόνων και… α ναι, το ξέχασα, βασίζεται σε αληθινή ιστορία και άρα σε πραγματικούς ψυχοχασάπηδες. Ελπίζω να κρατήσει άλλες 32 σεζόν και ακόμα περισσότερο ελπίζω την επόμενη χρονιά το Netflix να κυκλοφορήσει και τις 32 σεζόν την ίδια μέρα. Ναι, όπως το λέω. Παρακαλώ να μεταφερθεί.

Με το ‘Δεν Σε Χρειάζομαι’, ο Γιώργος Μυλωνάς

Δηλώνω ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές των τραγουδιών που έχει πει ο Νότης Σφακιανάκης από τη στιγμή που ξεκίνησε την καριέρα του μέχρι το ‘Ενθύμιο’, έναν από τους σημαντικότερους λαϊκούς δίσκους των τελευταίων 20 χρόνων. Άλλο που τα τελευταία 17 χρόνια τόσο μουσικά όσο και εγκεφαλικά μας έχει κάνει να ντρεπόμαστε να πούμε παραέξω τι κόλλημα είχαμε φάει με τα τραγούδια του. Όπως και να έχει, για λόγους που δεν μπορώ να προσδιορίσω, το περασμένο Σάββατο ξεκίνησα τη μέρα μου με το ‘Δεν Σε Χρειάζομαι’. Αν και το ρεφρέν του είναι πολύ δυνατό, κόλλησα με τα κουπλέ. Κάθε φορά που το κομμάτι έφτανε στο ρεφρέν, ξαναγυρνούσα σ’ ένα από τα δύο κουπλέ. Και τα τραγουδούσα διαβάζοντας τους στίχους. Σίγουρα 50 φορές μέσα στην εβδομάδα. Αν δεν πιστεύετε, ρωτήστε τους γείτονες.

”Πήρα τη μορφή σου, κι έφυγα ξανά

με τη θύμησή σου βόλτα στα στενά.

Mύρισα τα μαύρα τα σγουρά μαλλιά

κι ένιωσα τον πόνο να με τυραννά.”

Με το ‘Glow’, ο Ηλίας Αναστασιάδης

Βλέπω το ‘Stranger Things’ με το κορίτσι μου, μας έμειναν δύο επεισόδια, περίμενα και τις προάλλες κάποιες ώρες για να βγάλω την αθίνακαρντ, μετά ήταν το ΑΕΚ-Μίλαν, τέλος πάντων δεν συντονιζόμαστε, αλλά υπόσχομαι ότι το ΣΚ θα το τελειώσουμε. Τις ώρες λοιπόν που μπορούσα να δω κάτι, αλλά όχι το ‘Stranger Things’ λόγω παντελονάτης συμφωνίας, είδα όλη την πρώτη σεζόν του ‘Glow’. Γιατί έτσι είναι το Netflix. Καταργεί πράγματα όπως το διάβασμα, το γράψιμο, οι βόλτες. Είδα το Glow, αγάπησα κι άλλο την Alison Brie παρά τις αχρείαστα πολλές σκηνές που μιλούσε τα Αγγλικά με ρώσικη προφορά, λάτρεψα τον Marc Maron (συγγνώμη ποπκοντάδες, δεν ήξερα τη μεγαλειότητά του) και σημείωσα στο μπλοκάκι μου ότι μέσα στο γενικότερο, αμφιλεγόμενο revival των ’80s, το ‘Glow’ παίρνει πολύ καλό βαθμό. Φοβερό στάιλινγκ, σούπερ ηρωίδα η Μάτσου Πίτσου και μια κάποια ανυπομονησία για την επόμενη σεζόν.