Η καλύτερη ταινία του Brad Pitt δεν είναι το Fight Club
Το πιο σημαντικό βραβείο της καριέρας του ο Brad Pitt το πήρε για το 'Assassination of Jesse James'.
- 12 ΣΕΠ 2019
“Do you want to be like me, or do you want to be me?”
To ‘Assassination of Jesse James By the Coward Robert Ford’ δεν το ήξερα το 2007. Το βλεφάριζα κάθε φορά που πήγαινα στο video club δίπλα από το σπίτι μου. Ήμουν γύρω στα 18 και η ταινία ήταν σε πραγματικά πολύ καλή θέση αλλά πάντα με το χαρτάκι κολλημένο. Κανείς δεν την έπαιρνε. Γιατί όμως; Είχε τόσο καλή θέση, είχε την ομορφιά του Brad Pitt να σου κολλάει στη μούρη και κυρίως είχε αυτόν τον υπέροχο τίτλο: ‘Η δολοφονία του Jesse James από τον δειλό Robert Ford’. Τελικά την τέταρτη ή πέμπτη φορά που το είδα, το νοίκιασα.
Για τον Jesse James είχα διαβάσει ήδη, πρώτα μέσα από τον Lucky Luke -το ομώνυμο τεύχος ήταν από τα καλύτερα Lucky Luke που έχω διαβάσει- μετά από άλλες πηγές. Τον Robert Ford από την άλλη δεν τον ήξερα καθόλου. Πάρτε και τον τίτλο της ταινίας και έχετε όλο τον θεματικό της πυρήνα. O Andrew Dominik είχε κάνει ήδη από το 2007 ένα από τα καλύτερα -αν όχι το καλύτερο- western του 21ου αιώνα. Και βασικό ρόλο εδώ έπαιξε η υπέροχη ερμηνεία του Brad Pitt (και φυσικά του επίσης υπέροχου Casey Affleck), μάλλον η καλύτερη της καριέρας του.
outnow.ch
Καταλαβαίνω ότι είναι αρκετά εριστικό να λες για έναν άνθρωπο που έχει παίξει στο ‘Fight Club’, στο ‘Seven’, στους ‘Inglourious Basterds’ και ‘12 Years a Slave’ και άλλες τόσες εμβληματικές ταινίες ότι αυτή είναι η καλύτερή του ερμηνεία. Ωστόσο, όσοι δεν την έχετε δει -γιατί όσοι την έχετε δει είμαι σίγουρος ότι με καταλαβαίνετε- πραγματικά ακούστε με. Και είναι ότι το λέω μόνο εγώ, ένας γραφικός που βάλθηκε να σας πείσει για την αξία μιας ταινίας.
Όταν ο ίδιος ο Brad Pitt ρωτήθηκε για την αγαπημένη του Brad Pitt ταινία, απάντησε ότι είναι εκείνη που ήταν και εκείνη που πήγε χειρότερα από κάθε άλλη, το ‘Assassination of Jesse James’. Στην ενσάρκωση του Jesse James, ο Brad Pitt έπρεπε να γίνει πατρική φιγούρα για τον άνθρωπο που τον λάτρευε και τελικά τον δολοφόνησε. ‘Επρεπε όμως μαζί να παίξει τον εαυτό του. Γιατί;
Παρότι μιλάμε για μια ταινία της οποίας η αφήγηση τοποθετείται στον 19ο αιώνα, στη βάση της έρχεται και η φήμη. Ο Jesse James ήταν ένας celebrity της εποχής και ο Robert Ford ήταν απλώς ένας φαν, ασήμαντος που ήθελε να γίνει σημαντικός, ο οποίος λάτρευε και μαζί ζήλευε το πρότυπό του. O ρόλος ήταν σαν να γράφτηκε πάνω στον Brad Pitt. Γι’αυτό μάλλον πήρε και το σημαντικότερο βραβείο της καριέρας του στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Ό ίδιος δήλωνε έκπληκτος και πώς να μην το κάνει, όταν βραβεύτηκε για μια ταινία που απασχόλησε ελάχιστα τα media και το κοινό.
“Δεν μπορώ να βρω τις λέξεις να περιγράψω τη σημασία που είχε (σ.σ. η βράβευση στη Βενετία). Πραγματικά ήμουν έκπληκτος, δεν το περίμενα καθόλου”
Δεν είναι βέβαια μόνο οι ερμηνείες. Πλάι σε αυτές, η υπέροχη κινηματογραφική γλώσσα του Andrew Dominik, ενός σκηνοθέτη που δυστυχώς δεν έχει φτάσει (ακόμα τουλάχιστον) στα επίπεδα που θα περίμενε κανείς βλέποντας αυτό το μεταμοντέρνο western, αλλά και το υπέροχο ost των Nick Cave και Warren Ellis. Ο Robert Ford, μια εκδοχή του Άμλετ χωμένη στις πιο παρατημένες πολιτείες των ΗΠΑ, δολοφόνησε έναν από τους μεγαλύτερους celebrity της εποχής του ελπίζοντας -μεταξύ άλλων- μέσα από την πράξη του αυτή να πάρει κάτι από τη φήμη του. Αλλά κάποια πράγματα στη ζωή απλά δεν μπορούν να γίνουν.
outnow.ch
Η σκηνή της δολοφονίας του Jesse James από τον Robert Ford (δεν είναι spoiler, το λέει στον τίτλο της ταινίας) είναι από τις πιο άρτια σκηνοθετημένες σκηνές που θα δεις εκεί έξω. Η μουσική που σε παραπέμπει σε κάτι μεγαλειώδες -όπως είναι ο θάνατος μια τέτοιας προσωπικότητας- έρχεται να ανατραπεί κατευθείαν με τον ήχο του όπλου. Όταν σκοτώνεται ο Jesse, χάνεται το μεγαλείο της σκηνής. Πλέον όλα αφορούν έναν δειλό. Πλέον το πάνω χέρι παίρνει ο Cassey Affleck. Και τα πηγαίνει και αυτός περίφημα. Ίσως πούμε και γι’αυτόν, κάποια άλλη φορά.
ΘΕΛΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΙΝΕΜΑ:
