Breaking Bad is coming back: το κείμενο που ακολουθεί, θα μπορούσε να είναι ουρλιαχτό

Για το Boss τα είπαμε, για το Game of Thrones τα παραείπαμε (με ειδική κατηγορία και τον Θοδωρή Δημητρόπουλο να κάνει τα reviews μέχρι τα βιβλία που έχει διαβάσει ο Πάνος Κοκκίνης ή ακόμη και το Games of Throne που σκαρφίστηκε ο Χατζηιωάννου) και γενικώς εδώ στο ΟΝΕΜΑΝ, κάθε τρεις και λίγο γράφουμε και για μια αμερικανική σειρά που βλέπουμε, βγαίνει, συνεχίζεται, κάνουμε προτάσεις και διαλέγουμε τις καλύτερες. Ωραία. Ξεχάστε αυτά που ξέρατε, γιατί την Κυριακή 15 Ιουλίου έρχεται ο βασιλιάς.

All hail the King λέει η αφίσα της πέμπτης σεζόν του Breaking Bad και όσοι δεν έχουν δει, αναρωτιούνται “γιατί τόση υπερβολή” και όσοι γνωρίζουν, απορούν με την αμάθεια των πρώτων και το πώς έχουν καταφέρει να μην έχουν πάρει γεύση από την καλύτερη σειρά των τελευταίων στις ΗΠΑ.

Ναι, η απολυτότητα αυτή δεν εμπεριέχει ψήγματα υπερβολής και αυτό μπορούν να στο επιβεβαιώσουν ο Ηλίας Αναστασιάδης που κόλλησε τον ιό, ο Πάνος Βελαχουτάκος που για τον Walter White ξεχνάει μέχρι και τα παιδιά του, ο Αντώνης και ο Γιάννης δύο φίλοι μου που πέρασαν μια εβδομάδα κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, μακριά από ποτά, γυναίκες και κραιπάλες για να δουν και τις 4 προηγούμενες σεζόν, που όπου βρεθώ και όπου σταθώ λέω “ο Θεός να μου κόβει μέρες και να δίνει επεισόδια στο Breaking Bad”, αποθεώνοντας τον Δημητρόπουλο ο οποίος μου είπε πριν από ενάμιση χρόνο περίπου “δες Breaking Bad, θα πάθεις πλάκα”.

Το Breaking Bad, για να μην τα πολυλογούμε (άλλωστε με τη νέα ειδική κατηγορία που ξεκινάμε στο ΟΝΕΜΑΝ, θα έχουμε καιρό και αφορμές να το αναλύσουμε το θέμα) είναι μακράν η πιο ρεαλιστικά και σωστά δομημένη σειρά που έχουν πέσει τα μάτια μου. Ξεκινάει με τρία επεισόδια που σε προκαλούν να την παρατήσεις, γιατί αισθάνεσαι μια αργή και λίγο βαρετή εξέλιξη και μετά φτάνεις στο 5ο και το 6ο της πρώτης σεζόν, μπαίνεις στη δεύτερη, τελειώνεις την τρίτη και μόλις ολοκληρώσεις όλα τα επεισόδια μαζί και το φινάλε της τέταρτης σεζόν, γυρνάς πάλι πίσω εκεί που ξεκίνησες και λες “δεν μπορεί να βλέπω την ίδια σειρά, κάποια μαλακία έχει γίνει”.

Πολύ γρήγορα και χωρίς spoiler για όσους δεν ξέρουν (αυτό που θα πω είναι το αρχικό storyline), ο Walter White είναι ένας οικογενειάρχης χημικός Λυκείου, υποτίθεται διάνοια, που ξέπεσε στο εκπαιδευτικό σύστημα αντί στο CERN, ο οποίος μαθαίνει ότι πάσχει από καρκίνο του πνεύμονα. Ωραία, ως εδώ; Λοιπόν, από εκείνη τη στιγμή και μετά ο κατά κόσμον Bryan Cranston (ο ηθοποιός που θα πάθεις εμμονή μαζί του και θα τρέχεις να δεις το Drive όχι για τον Gosling και τα κυνηγητά με το αυτοκίνητο, αλλά για να αντιμετωπίσεις το στερητικό σου σύνδρομο με τον πρωταγωνιστή του Breaking Bad) αρχίζει μια προσωπική μεταμόρφωση που εξελίσσεται κάθε επεισόδιο, κάθε σκηνή ή και σε κάθε διάλογο.

Και διαβάζετε το κείμενο ενός ανθρώπου, ο οποίος την τελευταία σεζόν (ξεκινάει την Κυριακή στις 15 Ιουλίου, αλλά με 8 επεισόδια τώρα και άλλα 8 αργότερα, δυστυχώς) για πρώτη φορά σε κανονική τηλεόραση σπιτιού, αφού όλεςς τις προηγούμενες τις είδα ξαπλωμένος στο κρεβάτι με ένα λαπτοπ, εξόριστος από την ίδια του την κοπέλα, η οποία πεισματικά αρνείται να δει τη σειρά, επηρεασμένη από τα πρώτα (βαρετά λίγο, είναι η αλήθεια) επεισόδια της πρώτης σεζόν. Και εκτός του ότι η ίδια χάνει ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να δει τα τελευταία χρόνια, με έχει βάλει και σε (δεύτερες) σκέψεις, αφού όλο αυτό μου κάνει λίγο σαν προεόρτιο ασυμφωνίας χαρακτήρων.

(Το trailer της νέας σεζόν. Φυσικά και έχει spoiler αν δεν έχεις δει τις προηγούμενες τέσσερις)

Επάνερχομαι και συνέρχομαι. Ο Walter White δεν παίζει μόνος του (αν και η ερμηνεία του φτάνει για δύο σειρές και δέκα ταινίες, χωρίς συμπρωταγωνιστές). Ο Aaron Paul παίζει τον Jesse Pinkman έναν τελευταίο της ζωής τύπο, πρώην μαθητή του καθηγητή και μετέπειτα alter ego του, η Anna Gunn υποδύεται τη Skyler White, τη σύζυγο του Walter με την κατάκτηση να είναι η πιο αντιπαθητική γυναίκα που έχεις δει ποτέ σε σειρά (και είναι ενδιαφέρον αυτό), ενώ από εκεί και κάτω σταματώ τα ονόματα όχι επειδή δεν είναι άξια αναφοράς, αλλά οτιδήποτε παραπάνω πω, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον σου ως spoiler.

Η αλήθεια είναι ότι μου φαίνεται κάπως αστείο να εξηγώ τι είναι το Breaking Bad και ποιοι παίζουν, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω ότι υπάρχουν, άντρες ειδικά, κάποιοι που δεν το έχουν δει. Ίσως να είμαι εγώ υπερβολικός βέβαια και μια σειρά όπως το Luck (με το οποίο βαρέθηκα) να φαντάζει πιο ενδιαφέρον λόγω Hoffman και επίσης αυτή η εμμονή μου, έχω αισθανθεί ότι με κάνει κουραστικό στους γύρω μου, γιατί κάθε φορά που λέμε για σειρές, εγώ πετάγομαι και αρχίζω να παρακαλάω κόσμο να δει το Breaking Bad.

Κανείς δεν έχει καταλάβει ότι δεν το κάνω για μένα, το κάνω για αυτούς.

Αυτοί που με άκουσαν κάποτε, το ξέρουν.

(Κάθε Τετάρτη, ο Θοδωρής Δημητρόπουλος θα γράφει ένα review για κάθε νέο επεισόδιο που θα παίζεται στην Αμερική τις Κυριακές. Μείνε “συντονισμένος” στην ειδική κατηγορία Breaking Bad που εγκαινιάζει αυτό το κείμενο)