Σήμα Μηδέν, το γαλλικό Twin Peaks του Netflix

Το μόνο που έλειπε για να νιώσω 16 χρονών και πάλι ήταν η φωνή της μάνας μου από την κουζίνα να μου λέει ότι δεν θα καταφέρω τίποτα στη ζωή μου, ένα μάτσο βιντεοκασέτες (κανονικές, όχι ‘Παπαρήγα η καλή’ φάση) από το Video Blue στην Θησέως (εκείνο με την πανέμορφη μελαχρινή στο ταμείο με την οποία ήμασταν όλοι καψουρεμένοι) δίπλα στο βίντεο και το σήμα του SevenX στο πάνω μέρος της τηλεόρασης.

Γιατί όντως, με το που έβαλα να δω το πρώτο επεισόδιο από το Σήμα Μηδέν (γνωστό και ως Black Spot ή Zone Blanche), τηλε-μεταφέρθηκα πίσω στα ’90ς και συγκεκριμένα στην στιγμή που διασταυρώθηκα για πρώτη φορά στην τηλεόραση με το Twin Peaks.

Όχι, στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει πουθενά στον ορίζοντα η κυρία με το κούτσουρο, νάνοι που μιλάνε ανάποδα και τα λοιπά τρελά και υπέροχα του David Lynch, αλλά όλα τα υπόλοιπα κάτι γνώριμο σου θυμίζουν. Όπως η μυστηριώδης κωμόπολη μέσα στο δάσος όπου όλα περιστρέφονται γύρω από ένα πριονιστήριο. Τα πανταχού παρών κοράκια. Ένα μάτσο δολοφονίες και εξαφανίσεις (βλέπε έξι φορές πάνω από τον εθνικό μέσο όρο). Και στην μέση όλων μια σκληροτράχηλη σερίφης με μείον δυο δάχτυλα και ένας -αλλεργικός στα πάντα- εισαγγελέας που προσπαθεί να καταλάβει τι στο διάολο συμβαίνει.

Μια εξαιρετικά αποτελεσματική -και βραβευμένη- σειρά μυστηρίου, που επίσης δανείζεται στοιχεία από το True Detective, που έκανε ντεμπούτο στην Γαλλία το 2017 και την οποία ευφυώς μόλις τσίμπησε το Netflix που ήρθε να μας σερβίρει την 1η και την 2η σεζόν ταυτόχρονα.

Γιατί μπορεί η ζωή στο -μονίμως λασπωμένο και συννεφιασμένο- Villefranche να είναι επιεικώς άθλια για τους κατοίκους του, εξού και το μόνο που κάνουν είναι να πίνουν, αλλά για όλους εμάς που την επισκεπτόμαστε καλοκαιριάτικα, είναι μια χαρά ενδιαφέρουσα.

Το σκηνικό είναι αρκούντως ιδιαίτερο, οι αστυνομικοί γεμάτοι εκκεντρικότητες (όπως το παλικάρι που το μόνο που το νοιάζει είναι το ψάρεμα), οι δολοφονίες ατμοσφαιρικές (όπως η νοσοκόμα που βρίσκεται κρεμασμένη από ένα δέντρο στο δάσος με τα κοράκια να της έχουν φάει τα μάτια), τα μυστικά πολλά και παλιά (όπως ο δήμαρχος που είναι ταυτόχρονα πρώην αμόρε της σερίφη), το δάσος τρομακτικό (σκέψου φάση Dark) και οι κάτοικοι σκυθρωποί και σκληροτράχηλοι (όπως η bartender που διατηρεί την τάξη ζαπάροντας τους ατίθασους πελάτες με ένα ηλεκτρικό ματσούκι για αγελάδες).

Αν και το μεγαλύτερο προσόν του ‘Σήμα Μηδέν’, στα κιτάπια μου, είναι το σεναριακό εύρημα του ότι στην πόλη αυτή τα κινητά (και τα GPS) δεν πιάνουν. Ένα γεγονός που προσδίδει στο όλο project μια old school διάσταση αφού η επικοινωνία γίνεται όπως τα πολύ παλιά χρόνια. Από κοντά ή μόνο με σταθερά.

Με μπόνους το αποτελεσματικό κεντρικό άλα Laura Palmer μυστήριο (το που ακριβώς βρίσκεται η κόρη του δημάρχου) και το γεγονός ότι το ενδιαφέρον και η δράση παραμένουν αμείωτα σε όλη την διάρκεια της σεζόν.

Μια σειρά με συνειδητά (και υποσυνείδητα) vintage ατμόσφαιρα που θα σε κάνει να νιαστείς για τους χαρακτήρες (ειδική η Suliane Brahim είναι άκρως πειστική), να φας κόλλημα με το location και γενικώς να μπεις στον πειρασμό να πατήσεις το κουμπί για να δεις τι θα συμβεί παρακάτω.