Μαζί με τον Φώτη Ιωαννίδη, χάνεται και λίγος ακόμα ρομαντισμός

Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού έχει μόλις τελειώσει, ο στόχος επετεύχθη σχετικά άκοπα και η επιστροφή στη βάση από τη Σαμσούντα θα τους βρει με χαμόγελα.

Ο Rui Vitória και οι παίκτες του διασχίζουν χαλαροί και ανέμελοι το τερέν και κατευθύνονται προς την κερκίδα για να πανηγυρίσουν μαζί με τους φίλους της ομάδας την πρόκριση στους ομίλους του Europa League.

Ο προπονητής των πρασίνων έχει μια πολύ ευγενική φυσιογνωμία. Δεν ξέρω αν φταίνε τα γυαλιά, γι’ αυτό. Αγκαλιάζει τον Φώτη Ιωαννίδη και όσα θέλει να του πει εκείνη τη στιγμή, τα λέει με ένα πατρικό χάδι στο κεφάλι.

Οι συμπαίκτες του ξέρουν ότι είναι η τελευταία φορά που μοιράζονται την ίδια στιγμή. Ο Φώτης κι αν το γνωρίζει. Δείχνει χαρούμενος και κάπως ανακουφισμένος, ατάραχος. Η συμφωνία με τη Σπόρτινγκ τον βγάζει από αυτή την γκρίζα ζώνη, να μείνω ή να φύγω. Οι Clash δε βρήκαν πότε την απάντηση, ο αρχηγός του τριφυλλιού τώρα όμως, την έχει.

Ο Γιάννης Κώτσιρας βγάζει το περιβραχιόνιο και του το δίνει, σε μια κρυφή σεκάνς που έπιασε μάλλον τυχαία η κάμερα της Cosmote TV. Αν ήταν ταινία το τελευταίο παιχνίδι του Φώτη Ιωαννίδη, αυτή η σκηνή θα ήταν από τις πιο σημαντικές.

Η ομάδα έχει φτάσει μπροστά στο πέταλο και νιώθει ένα σπρώξιμο από πίσω. Είναι οι συμπαίκτες του, που του λένε να πάει μπροστά. Ο Φώτης προχωράει, κοιτάζει ψηλά και χαιρετάει τον κόσμο, με το χέρι στην καρδιά, στο τελευταίο αντάμωμα τους, μέχρι το επόμενο. Οι οπαδοί βγάζουν τα κινητά και καταγράφουν τη στιγμή.

EUROKINISSI

Το συνδρομητικό κανάλι κάνει διακοπή για διαφημίσεις και όλα όσα ακολουθούν δεν μπορούμε να τα δούμε, αλλά τα φανταζόμαστε. Η αμηχανία του Φώτη στην post game interview δίνει την εικόνα ενός ανθρώπου που μπορεί να έχει στερέψει από λόγια, αλλά κρατάει την κουβέντα γιατί ξέρει ότι όταν αυτή τελειώσει, τα πράγματα θα έχουν αλλάξει. Η ιδιότητα του ως αρχηγός της αγαπημένης του ομάδας, θα ολοκληρωθεί μόλις ο οπερατέρ κλείσει την κάμερα.

Θα πει «εις το επανιδείν» αλλά ξέρει ότι ακούγεται κλισέ και προσθέτει ότι δεν το λέει, για να το πει. Οι περισσότεροι αθλητές όταν αποχαιρετούν τον σύλλογο, δεν το εννοούν στ’ αλήθεια. Ξέρουν ότι αν γυρίσουν θα θεωρηθεί πισωγύρισμα. Όπως συμβαίνει και στις ερωτικές σχέσεις.

Ο Φώτης Ιωαννίδης όμως δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αν ζούσε σε άλλη εποχή, τότε που έπαιζαν άλλα νούμερα στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο, δε θα έφευγε ποτέ από τον Παναθηναϊκό. Εν έτει 2025 όμως, δε λες ποτέ όχι στα 25 εκατομμύρια.

Στη ζωή μου, δεν έχω πανηγυρίσει ποτέ γκολ του Φώτη (εκτός ίσως από κάποιο της Εθνικής). Όταν εκείνος πανηγυρίζει, εγώ ταυτόχρονα ξενερώνω, γιατί τυχαίνει η αγαπημένη μου ομάδα να φοράει κόκκινα. Στο αχρείαστο σκηνικό με τον Rodinei πριν κάτι μήνες, ίσως να τον έβρισα και λίγο. Όταν έκανε όμως τον γύρο του Καραϊσκάκης για να πάει στα αποδυτήρια με το βλέμμα χαμηλά, κατάλαβα ότι παίκτες σαν κι αυτόν, δεν πηγαίνουν απλώς για ντουζ, αμάξι και σπίτι.

Οι παίκτες σαν τον πρώην, πλέον, capitano του Παναθηναϊκού, είναι υπό εξαφάνιση. Οι περισσότεροι δεν καταλαβαίνουν τι υπάρχει πίσω από το έμβλημα και κρύβουν την αδιαφορία τους πίσω από ένα κυνικό επαγγελματισμό. Δε λέω σε καμία περίπτωση ότι πρέπει να χάσουν τον ύπνο τους, κι ας υπάρχει αρκετός κόσμος εκεί έξω που δεν κοιμάται αν χάσει η αγαπημένη του ομάδα.

EUROKINISSI

Το νέο του σπίτι στη Λισαβόνα θα είναι σίγουρα πολύ ωραίο, αλλά θα του λείπει και λίγο η βρωμιά στην Αλεξάνδρας. Δεν πηγαίνει για Erasmus στην Πορτογαλία άλλωστε, αλλά για να μείνει. Μακάρι αυτό το επόμενο λέβελ που ξεκλειδώνει, να αποδειχθεί σκαλοπάτι για το επόμενο και πάει λέγοντας.

Το πρώτο διάστημα θα είναι σίγουρα δύσκολο αλλά μπορεί να απευθυνθεί στον Γιώργο Πρίντεζη και να τον ρωτήσει για τις δικές του πρώτες μέρες στη Μάλαγα. Ο Φώτης είναι σαν τον Γιώργο, παίκτες που αποκαλούμε με τα μικρά τους ονόματα, οπαδοί σαν κι εμάς, που ξέρουν ότι η φανέλα δεν είναι απλά ένα προϊόν και η ομάδα δεν είναι απλώς μια εταιρεία.

Σε εποχές που η κορπορετίλα κάνει τις ομάδες μας να μοιάζουν περισσότερο με “clubs”, ο ρομαντισμός του Φώτη Ιωαννίδη θα λείψει πολύ, κι ας έπαιζε απέναντι.

Στους φίλους του Παναθηναϊκού, δε θα λείψει το ένας εναντίον όλων με τη Λανς, το σκαφτό ποίημα με τη Βιγιαρεάλ ή το ψηλοκρεμαστό έπος με εκείνη την ομάδα στο Conference.

Στους φίλους του Παναθηναϊκού θα λείψει ότι ο Φώτης, ο παίκτης με το νούμερο 7 στη φανέλα, όταν τους έβλεπε στην κερκίδα, ήξερε ποιους κοιτάζει και τι κοιτάζει.

Κι αυτό λείπει πλέον, γενικά.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ