EUROKINISSI
ΜΠΑΣΚΕΤ

O Evan Fournier αναρωτιέται ποιο είναι το πιο παθιασμένο ελληνικό ντέρμπι. Εμείς απαντάμε

Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός ή Άρης – ΠΑΟΚ; Ο Γάλλος φόργουορντ των ερυθρολεύκων άνοιξε ένα πολύ ωραίο διάλογο στο X.

Ο Evan Fournier είναι ένας παλιός τουιτεράς που χρησιμοποιεί το μέσο, ημερολογιακά, όπως τα παλιά καλά χρόνια του, πριν το καταλάβουν κανιβαλιστές και υπολοχαγοί των caps λοκ. Μοιράζεται αυθόρμητα σκέψεις, κάνει το μουχαμπέτι του με νυν και πρώην συμπαίκτες, ψάχνει απαντήσεις σε σημαντικά και ασήμαντα ερωτήματα και γενικώς, ψάχνεται.

Στο σημερινό επεισόδιο, μουρμούρισαν στο αυτί του μια πληροφορία που δεν μπορούσε να μην απομαγνητοφωνήσει στο ακάου του. «Η κόντρα ΠΑΟΚ και Άρη είναι η πιο παθιασμένη από τη δική μας με τον Παναθηναϊκό. Ισχύει;», αναρωτιέται ο Γάλλος, ανοίγοντας ένα πολύ ωραίο thread στο οποίο φυσικά και δεν έλειψαν εικόνες της Ριζούπολης, του Γκάλη, του Μπάνε και του Χατζηνάκου.

Για τους νοσταλγούς των 90s, η απάντηση είναι ξεκάθαρη και τολμώ να πω αντικειμενική. Το ενενήντα, η φάση ήταν Θεσσαλονίκη, όχι μόνο στη ροκ, αλλά και στην μπασκετική σκηνή. Όπως αναλύει ψύχραιμα και ένας χρήστης, «Έβαν, όταν είχαμε μπάσκετ, εσείς τσιρίζατε πάνω στα δέντρα», επισυνάπτοντας εικόνες από τα παλιά, με κόντρες Γκάλη – Κόρφα και Γιαννάκη – Μπάνε. Έχει δίκιο ο justMiltos και μάλλον τον αδικούν τα μόλις 6 likes στο σχόλιο. 30 χρόνια πριν, ερήμωνε η πόλη όταν έπαιζαν οι ομάδες της, είτε απέναντι, είτε γενικώς.

Οι κόντρες αυτές δεν υπάρχουν πια, ούτε τα Σπαθιά και οι Τρύπες. Το ντέρμπι της Αθήνας, αυτή τη στιγμή, είναι το πιο ποιοτικό στην Ευρώπη, στη συνάρτηση παρκέ και κερκίδας. Οι Σέρβοι είναι πολύ σοβαροί, αλλά η πτώση της Παρτιζάν τους ρίχνει στη δεύτερη θέση. Και δεν έχει γίνει και η απαραίτητη ανατομία αυτής, ακόμα.

Ποιοτικά, έχει πέσει οκέι, αλλά στη Θεσσαλονίκη, μυρίζει ακόμα βαλκανίλα.

Στη Νύμφη του Θερμαϊκού, αν χάσει η ομάδα σου, την επόμενη μέρα έχει παντού κηδείες. Δε μπορείς να αποφύγεις τον απέναντι, θα πέσεις πάνω του, δεν ξεφεύγεις. Το 2024, στο πρωτάθλημα του Βικελίδης, όπως λατρεύουν να το λένε οι Παοκτσήδες, ήμουν μέσα και θυμάμαι στο ημίχρονο τα δάκρυα του πιτσιρικά που ντρεπόταν να πάει στο σχολείο το πρωί.

Στο γκολ του Μορόν, έπεσαν όλοι πάνω του κι αυτό θα το θυμάται σίγουρα, sugar for the pill στη βαριά εκείνη νύχτα που δεν είχε Slowdive και dream pop ήχους, αλλά Ζαφείρη Μελά και τούμπα λίμπρε, με ρετσίνα κόλα.


Όταν χάνει η αγαπημένη σου ομάδα στην Αθήνα, μπορείς να κρυφτείς κάπως, να απέχεις λίγο από συνομιλίες, να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Στο κλάσικο της σαλούγκας, η πόλη αλλάζει χρώμα μετά το ‘90, άλλοτε σε κιτρινόμαυρη απόχρωση, αλλά συνήθως σε blackandwhite τόνους.

Μην το αναλύουμε και πολύ.

Οι Αθηναίοι μπορεί να σνομπάρουν τον Βορρά, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να ζει μια πόλη σε ένα τέμπο. Άρης και ΠΑΟΚ είναι αντίπαλοι στα πάντα, αλλά συμπαίκτες σε μια παράλογη συγχορδία, που τους θέλει εμμονικά ενωμένους σε αυτή την κοινή παράκρουση, που η χαρά του ενός εγγυάται τη λύπη του άλλου.

Στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, η νύχτα είναι ατέλειωτη και πολλές φορές το μυαλό τους δεν αντέχει. Κι αυτό δεν θα κορεστεί ποτέ, σε αυτή την πόλη.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.

Exit mobile version