O Πάπας αποκάλυψε τις 4 αγαπημένες του ταινίες

Αναρωτηθήκατε ποτέ τι μουσική ακούνε ή με ποιες σειρές και ταινίες χαλαρώνουν οι μεγάλοι ηγέτες και προσωπικότητες του κόσμου μετά από μία ημέρα γεμάτη επίσημες εμφανίσεις, ομιλίες και συναντήσεις; Όπως για παράδειγμα ο Πάπας Λέων XIV; Για να σας προλάβουμε, στη λίστα του δεν βρίσκεται ούτε το Conclave ούτε τα Πάθη του Χριστού.

Ενόψει της συνάντησής του με κορυφαία ονόματα του Κινηματογράφου το Σάββατο (15/11), στο πλαίσιο της μακροχρόνιας πολιτικής του Βατικανού για τη συνεργασία με δημιουργικούς ανθρώπους, ο Πάπας αποκάλυψε τις τέσσερις αγαπημένες του ταινίες.

Σύμφωνα με δήλωση του Βατικανού, ο Πάπας «εξέφρασε την επιθυμία του να εμβαθύνει τον διάλογο με τον κόσμο του κινηματογράφου, και ιδίως με ηθοποιούς και σκηνοθέτες, διερευνώντας τις δυνατότητες που προσφέρει η καλλιτεχνική δημιουργικότητα στην αποστολή της Εκκλησίας και στην προώθηση των ανθρώπινων αξιών».

Μερικές από τις διακεκριμένες προσωπικότητες είναι η Cate Blanchett, ο Spike Lee, ο George Miller, ο Gus Van Sant και ο Giuseppe Tornatore.

Η επιλογή των ταινιών, φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, πολύ παραδοσιακή σε σύγκριση με τις αγαπημένες ταινίες του προκατόχου του Πάπα Φραγκίσκου, που περιλάμβαναν τα φίλμ Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη (Roma città aperta) του Roberto Rossellini, Ο Γατόπαρδος (Il Gattopardo) του Luchino Visconti και το La Strada, του Federico Fellini.

Αλλά ας ρίξουμε μια ματιά στη λίστα με τις αγαπημένες ταινίες του Λέων:

The Sound of Music (1965)

Δεν μας κάνει καμία εντύπωση που η συγκεκριμένη ταινία βρίσκεται στη λίστα των αγαπημένων του ταινιών. Ωστόσο, ο ηγέτης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας πιθανόν να εκτίμησε, εκτός από τις ερμηνείες, και το ιστορικό παράδοξο της ταινίας: Αυστριακές καλόγριες που ήταν αντι-ναζί; Το λες και ενδιαφέρον.

Το διάσημο μιούζικαλ βραβεύτηκε με 5 βραβεία Όσκαρ μεταξύ των οποίων και με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και έσπασε το ρεκόρ εισπράξεων που κατείχε από το 1939 η ταινία Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With the Wind). Σε αυτή την αληθινή ιστορία, η Julie Andrews λάμπει στην οθόνη ως Maria, μια ζωηρή νεαρή Αυστριακή που αφήνει το μοναστήρι για να γίνει γκουβερνάντα των επτά ατίθασων παιδιών του καπετάνιου von Trapp (Christopher Plummer).

Η γοητεία και τα τραγούδια της κερδίζουν γρήγορα τις καρδιές των παιδιών – και του πατέρα τους. Αλλά όταν η ναζιστική Γερμανία ενώνεται με την Αυστρία, η Maria αναγκάζεται να επιχειρήσει μια τολμηρή απόδραση με τη νέα της οικογένεια.

It’s a Wonderful Life (1946)

Σε σκηνοθεσία του Frank Capra, η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός αγγέλου που κατεβαίνει από τον ουρανό για να βοηθήσει έναν επιχειρηματία να εκτιμήσει το νόημα της ύπαρξής του. Το συγκινητικό αριστούργημα του Frank Capra αποτελεί μια αγαπημένη οικογενειακή παράδοση σε όλο τον κόσμο.

Ο George Bailey (James Stewart) αφήνει στην άκρη τα όνειρά του για ταξίδια σε όλο τον κόσμο για να αναλάβει τη διαχείριση της μικρής κοινοτικής τράπεζας του πατέρα του και να προστατεύσει τους κατοίκους του Bedford Falls από τον άπληστο επιχειρηματία κ. Potter (Lionel Barrymore). Όταν ένα δαπανηρό λάθος ωθεί τον George στα πρόθυρα της απόγνωσης, η επίσκεψη ενός ευγενικού αγγέλου (Henry Travers) θα του δείξει πώς η ζωή ενός καλού ανθρώπου μπορεί να αλλάξει τον κόσμο για πάντα.

Ordinary People (1980)

Από την άλλη, το συναισθηματικά φορτισμένο Ordinary People του Robert Redford είναι αρκετά κοσμικό, αλλά αφορά κυρίως τις οικογενειακές αξίες. Το Ordinary People είναι δράμα παραγωγής 1980 που σηματοδότησε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Robert Redford και που του χάρισε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας.

Απέσπασε επίσης άλλα τρία βραβεία, μεταξύ αυτών τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Β’ Ανδρικού Ρόλου.

Life Is Beautiful (1998)

Η λίστα των αγαπημένων ταινιών του Πάπα Λέων κλείνει με το Life Is Beautiful (ιταλικά: La Vita è Bella) σε σκηνοθεσία Roberto Benigni και σε σενάριο του ίδιου μαζί με τον Vincenzo Cerami. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός Ιταλού Εβραίου, τον Guido, ο οποίος το 1944 ρίχνεται στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν μαζί με τον γιο του. Εκεί επιστρατεύει όλη του τη φαντασία για να βοηθήσει την οικογένειά του, προσποιούμενος ότι όλα είναι ένα παιχνίδι.