5 από τις καλύτερες φωτογραφίες του National Geographic για το 2025
Σπάνιες στιγμές που αποτυπώνουν τη γοητεία αλλά και την ευθραυστότητα του πλανήτη. Διαλέγουμε μερικές από τις φωτογραφίες της χρονιάς του National Geographic, μεταφέροντας τη διαδικασία με την οποία τραβήχτηκαν.
- 14 ΔΕΚ 2025
Ένας από τους πλέον εμβληματικούς οργανισμούς στον κόσμο της φωτογραφίας και της εξερεύνησης στα πέρατα του πλανήτη, αλλά και ένα σταθερό καταφύγιο για όλους εμάς που διψάμε για τη μαγεία της παρθένας φύσης.
Το National Geographic, φτάνοντας στο τέλος του έτους, προχώρησε στην καθιερωμένη δημοσίευση που αποτελεί το απαύγασμα όλων των προηγούμενων μηνών: δημοσίευσε τη λίστα με τις πιο συναρπαστικές φωτογραφίες του 2025, μια επιλογή ανάμεσα στον χαοτικό αριθμό των εκατοντάδων χιλιάδων λήψεων που τράβηξαν οι συνεργάτες φωτογράφοι του κορυφαίου οργανισμού σε 20 διαφορετικές χώρες του κόσμου.
Κάθε φωτογραφία επελέγη με αυστηρά κριτήρια, όπως διευκρινίζεται από την επιτροπή, με βάση την τεχνική δεξιότητα, τη συναισθηματική απήχηση, την πρωτοτυπία και τη σημασία της ιστορίας που αφηγείται.
Φωτογραφίες πάνω και κάτω από την επιφάνεια του νερού, σε απάτητα μέρη του πλανήτη και πληθυσμούς αυτοχθόνων. Από τον «ακίνητο» Αρκτικό Κύκλο μέχρι τα τροπικά δάση της Βραζιλία και από τον Κόλπο του Μέιν στην καρδιά της Αφρικανικής Σαβάνας και τα πληγωμένα σύνορα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Εικόνες που αποτυπώνουν στιγμές σπάνιες, ακόμη και μοναδικές για την ιστορία του κόσμου, στιγμές οι οποίες σχετίζονται με όσα μας γοητεύουν αλλά και όσα μας προκαλούν ανησυχία στον απέραντο κόσμο που μας περιβάλλει.
«Οι φωτογραφίες της χρονιάς είναι ένα πρότζεκτ το οποίο πάντα εμπνέει και προκαλεί σκέψη», δήλωσε ο Nathan Lump, αρχισυντάκτης του National Geographic. «Εάν τις δεις μεμονωμένα, αυτές οι φωτογραφίες εκφράζουν την ομορφιά, την ευθραυστότητα και το θαύμα. Στο σύνολό τους, όμως, βλέπουμε μια συλλογική αίσθηση του κατ’ επείγοντος – μια έκκληση να διατηρήσουμε ό,τι κινδυνεύει να χαθεί, καθώς και μια υπενθύμιση της ποιητικής ομορφιάς που βρίσκεται στο να συνεχίζουμε, στο να τολμάμε να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον».
Παρακάτω, παρουσιάζουμε πέντε απ’ τις καλύτερες φωτογραφίες του National Geographic για το 2025, μαζί με τις ιστορίες τους. Το πλήρες αφιέρωμα θα το βρεις εδώ, ενώ προσφέρεται και behind the scenes υλικό για περαιτέρω κατανόηση της φωτογραφικής διαδικασίας και των θεμάτων που αποτυπώνονται.
«Δείπνο στον Πάγο»
Όταν ο Roie Galitz βρέθηκε σε φωτογραφική αποστολή βόρεια του αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ της Νορβηγίας, παρατήρησε μέσω drone μια ασυνήθιστη σκούρα κηλίδα ανάμεσα στα θραύσματα πάγου.
Καθώς το παγοθραυστικό πλησίαζε (έπειτα από ένα μακρύ ταξίδι πλεύσης), μπορούσε να διακρίνει ότι το σημάδι δεν ήταν κάποια μάζα από πλαγκτόν που επέπλεε, αλλά το σώμα ενός νεκρού φυσητήρα που βρισκόταν σε αποσύνθεση, αφήνοντας τοξικά αέρια από τους πόρους, «σαν ένας μεγάλος αερόσακος», όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Παρά την προχωρημένη αποσύνθεση, η εικόνα ήταν αρκετά εντυπωσιακή ώστε ο Galitz να βιαστεί να την απαθανατίσει, χωρίς να προσέξει την πιο δυνατή της λεπτομέρεια: πάνω στο τεράστιο σώμα του θηλαστικού, βρισκόταν μια πολική αρκούδα, έτοιμη να κατασπαράξει τη σκληρή σάρκα του.
Σε δεύτερο χρόνο, προέκυψε και ένα βαθύτερο ερώτημα για αυτή την αλλόκοτη συνάντηση: τι δουλειά είχε ένα φυσητήρας στα παγωμένα νερά του Αρκτικού Κύκλου;
Το είδος αυτό προτιμά μέτριες θερμοκρασίες, όμως στον καιρό της υπερθέρμανσης όλο και περισσότεροι φαλαινοειδείς όπως οι φυσητήρες καταφτάνουν στα αρκτικά ύδατα προς αναζήτηση τροφής. Ενδέχεται, βέβαια, να μεταφέρθηκε το σώμα του θηλαστικού από τα ισχυρά ρεύματα και τους ανέμους, κομίζοντας αυτό το αναπάντεχο αποτέλεσμα στη μηχανή του φωτογράφου από το National Geographic.
«Κοτόπουλο ή αυγό;»
Για χρόνια, ο φωτογράφος Anand Varma προσπαθούσε συστηματικά να καταγράψει τη στιγμή της εκκόλαψης όπου ο κρόκος είναι ακόμα ορατός αλλά το πουλί έχει ήδη μορφοποιηθεί, απαντώντας με αυτόν τον τρόπο στο γνωστό ερώτημα εάν η κότα γέννησε το αυγό ή το ανάποδο. Μια στιγμή που αποτυπώνει το θαύμα της ζωής, όπως κανείς δεν έχει αποτυπώσει μέχρι σήμερα (και δεν την έχει δει με γυμνό μάτι).
Δεν πρόκειται για μια εικόνα η οποία εμφανίστηκε μπροστά του κατά τύχη, αντίθετα δημιούργησε τις συνθήκες για να εμφανιστεί.
Για να το πετύχει αυτό, χρειάστηκε να πειραματιστεί με την επώαση των εμβρύων σε εργαστηριακό περιβάλλον με σταθερή θερμοκρασία και υγρασία. Γρήγορα κατάλαβε ότι τα φυσικά κελύφη αυγών δεν αποδίδουν, καθότι καταστρέφονται ακαριαία.
Έτσι, κατέφυγε σε τεχνητά κελύφη ψάχνοντας την ιδανική σύσταση που θα επιτρέπουν να περάσει το φως (για να φανεί το έμβρυο), χωρίς παράλληλα να καταστρέφουν τον τόσο μικρό και εύθραυστο οργανισμό. Όταν το ανακάλυψε, αποτύπωσε όλη τη γέννηση σε καρέ, επιλέγοντας έπειτα εκείνο που αποτυπώνει τη στιγμή της μετάβασης.
Όπως λέει ο ίδιος, πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας δουλειάς που συνδυάζει τη μηχανική, τη βιολογία και τη φωτογραφία.
«Όλη η Δράση μιας Ημέρας»
Μία φωτογραφία με την τεχνική τύπου timelapse που αποτυπώνει τον πανικό της φύσης σε συνθήκες ακραίας ξηρασίας.
Στήνοντας την κάμερα σε ένα σημείο στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, ο φωτογράφος Stephen Wilkes παρακολούθησε όλη την εξέλιξη σε βάθος ενός ολόκληρου 24ωρου μιας ημέρας με συνθήκες ακραίας ζέστης στο οικοσύστημα του πλούσιο υδροβιότοπου στην περιοχή.
Συγκεκριμένα, στην τεχνική “day to night” που εφαρμόζει συστηματικά, τραβάει έως και 1.500 εικόνες από την ίδια θέση σε βάθος χρόνου και έπειτα επιλέγει τις 50 καλύτερες από αυτές, συνθέτοντας ένα αρμονικό αποτέλεσμα στο τέλος.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, αποτύπωσε τις αδιάκοπες κινήσεις από ένα κοπάδι ελεφάντων προς τον νερόλακκο που βρίσκεται στο κέντρο του κάδρου. Τα ζώα «ήταν όλα πολύ διψασμένα και στρεσαρισμένα», αφηγείται ο Wilkes, «το καθένα κοίταζε να φροντίσει τον εαυτό του». Πέρα από το εντυπωσιακό της 24ωρης σύνθεσης, το έργο που βρέθηκε στις καλύτερες φωτογραφίες της χρονιάς απηχεί την αγωνία της επιβίωσης των άγριων ζώων, στον καιρό της κλιματικής αλλαγής.
«Οι διαταγές του βασιλιά»
Στα ομιχλώδη υψίπεδα της Αγκόλα, υφίσταται ένα από τα λιγότερο χαρτογραφημένα οικοσυστήματα της νότιας Αφρικής. Η πρόσβαση στην περιοχή Λουένα ελέγχεται από τον βασιλιά Mwene Chivueka VI, ο οποίος απαθανατίζεται με την επίσημη στολή του στο συγκλονιστικό καρέ του Jasper Doest.
Πρόκειται για μια κοινότητα με βαθιές ρίζες στην περιοχή, πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και συμβιωτική σχέση με το φυσικό περιβάλλον, ειδικά με τους ελέφαντες οι οποίοι ζουν στα υψίπεδα της περιοχής.
Παραδοσιακά, οι κοινότητες λουτσάζι, οργανώνονται σε μεγάλες οικογένειες, σε κάθε μία από τις οποίες προΐσταται ένας αρχηγός, και έπειτα σε φυλές, κάθε μία από τις οποίες ηγείται ένας βασιλιάς, κατέχοντας την ανώτερη εξουσία στην περιοχή του.
Οι κοινότητες αυτές βρίσκονται διασκορπισμένες σε διαφορετικές χώρες της νότιας Αφρικής, μία από τις οποίες είναι και η περιοχή Λουένα που διοικεί ο Mwene Chivueka VI, έκτος στη σειρά της οικογενείας.
«Ο Αφανής Κυνηγός»
Ένα βλέμμα ευθύβολο και αναπάντεχα άκακο, που παγώνει. Το ακόμη πιο παράδοξο είναι ότι προέκυψε κατά τύχη.
Ο σκοπός του φωτογράφου Fernando Faciole, όταν μετέβη στα βάθη των άγριων δασών στη Βραζιλία, ήταν να αποτυπώσει τη φωλιά ενός αρμαντίλλο. Έστησε λοιπόν τις φωτογραφικές «παγίδες» εξωτερικά της σπηλιάς, πάνω στα δέντρα, (όσο παράλληλα έπρεπε να απομακρύνει τα αμέτρητα τσιμπούρια από το σώμα του, όπως περιγράφει), απομακρύνθηκε για να αφήσει ανενόχλητο το σπάνιο ζώο να εκτελέσει το πρόγραμμά του και μόλις τελικά επέστρεψε στο PC του με το υλικό, βρέθηκε μπροστά σε αυτή την υπέροχη ανακάλυψη:
Ένας «λαθραίος» επισκέπτης, ένα τζάγκουαρ είχε καταγραφεί στην κάμερα, κοιτώντας κατευθείαν προς τον φακό μέσα στην τροπική βλάστηση. Μαγεία.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.