Torsten Dederichs/Unsplash
ΚΟΣΜΟΣ

Υπάρχουν πυροσβέστες στην Ανταρκτική και όχι, δεν κάνουμε πλάκα

Οι πυροσβέστες υπερηφανεύονται για την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται σε οποιοδήποτε περιστατικό μέσα σε δύο λεπτά.

Είναι πολύ λογικό να φαντάζεστε την Ανταρκτική κυρίως ως μια γη πάγου, όμως η ανθρώπινη παρουσία σε αυτό το απέραντο λευκό σημαίνει πως περιστασιακά φιλοξενεί και κάτι λίγο πιο ζεστό.

Η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Ανταρκτικής, η μοναδική επαγγελματική πυροσβεστική υπηρεσία πλήρους απασχόλησης στη νοτιότερη ήπειρο του κόσμου, εξυπηρετεί τον αμερικανικής διοίκησης Σταθμό ΜακΜέρντο, τον μεγαλύτερο ερευνητικό σταθμό στην Ανταρκτική.

Ο πληθυσμός στο ΜακΜέρντο μπορεί να φτάσει πάνω από 1.000 άτομα κατά τη θερινή περίοδο, από τον Οκτώβριο έως τον Μάρτιο, καθώς καταφθάνουν επιστήμονες για να μελετήσουν φαινόμενα όπως η τήξη των παγετώνων και οι μεταναστεύσεις των πιγκουίνων. Οι υποδομές του ΜακΜέρντο περιλαμβάνουν περίπου 85 κτίρια, με παροχές όπως κοιτώνες, τρία μπαρ, μαθήματα γιόγκα και μονοπάτια πεζοπορίας.

Η Πυροσβεστική Υπηρεσία της Ανταρκτικής εξυπηρετεί επίσης τον Σταθμό Νότιου Πόλου Amundsen-Scott και τα αεροδρόμια της Πολεμικής Αεροπορίας των Η.Π.Α., με τους πυροσβέστες να υπερηφανεύονται για την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται σε οποιοδήποτε περιστατικό στους παραπάνω χώρους μέσα σε δύο λεπτά.

Η υπηρεσία στελεχώνεται από περίπου 55 ειδικά εκπαιδευμένους πυροσβέστες, οι οποίοι σταθμεύουν είτε στον Σταθμό ΜακΜέρντο είτε στον Σταθμό Amundsen-Scott στον Νότιο Πόλο. Οι τηλεφωνητές δέχονται περίπου 350 κλήσεις έκτακτης ανάγκης κάθε χρόνο, που αφορούν κυρίως μικρές φωτιές, οσμές και επικίνδυνα υλικά.

Μία από τις τακτικές τους αρμοδιότητες είναι να ψεκάζουν κάθε εισερχόμενη πτήση με έναν αφρό αποπαγοποίησης, ο οποίος παράλληλα αποτρέπει πυρκαγιές στον κινητήρα και διαρροές λαδιών. Οι πυροσβέστες πρέπει να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τους σφοδρούς ανέμους της ηπείρου, που ενισχύουν τις φλόγες, και χρησιμοποιούν πυροσβεστικά οχήματα με αντλίες που κυκλοφορούν συνεχώς το νερό ώστε να μην παγώσει. Οι αποστολές διαρκούν από τρεις έως και δεκατρείς μήνες και κάθε βάρδια διαρκεί 24 ώρες.

Και, μιας και αναφέρθηκε παραπάνω, ας εξηγήσουμε ποιοι ακριβώς ήταν οι Amundsen και Scott. Μεταξύ Δεκεμβρίου 1911 και Ιανουαρίου 1912, τόσο ο Roald Amundsen όσο και ο Robert Falcon Scott έφτασαν στο Νότιο Πόλο με διαφορά πέντε εβδομάδων. Με λίγα λόγια, ήταν εξερευνητές. Και ναι, είχαν κόντρα. Και ναι, ο Amundsen κέρδισε.

Αλλά ενώ ο Scott και οι τέσσερις σύντροφοί του πέθαναν στο ταξίδι της επιστροφής, η ομάδα του Amundsen κατάφερε να φτάσει πρώτη στον γεωγραφικό νότιο πόλο και στη συνέχεια να επιστρέψει στον καταυλισμό βάσης της στο Framheim χωρίς να χάσει ανθρώπινες ζωές, γεγονός που υποδηλώνει ότι ήταν καλύτερα προετοιμασμένοι για την αποστολή.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.

 

Exit mobile version