Οι ψαράδες στην Κούβα επιβιώνουν χάρη στην εφευρετικότητα

Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Κούβα βρέθηκε ξεκρέμαστη. Η χώρα του Fidel Castro βρέθηκε ξαφνικά με ελλιπή πρόσβαση σε καύσιμα, πρώτες ύλες, τρόφιμα και ρευστότητα, προχωρώντας αναγκαστικά σε αυστηρές περικοπές και περιορισμούς. Εκείνη τη στιγμή ήταν που εμφανίστηκαν πρώτη φορά στις θάλασσες του νησιωτικού κράτους τα λεγόμενα “corchοs”: αυτοσχέδιες βάρκες από υλικά στα οποία οι κάτοικοι είχαν πρόσβαση, ως εναλλακτική για τα σκάφη που αδυνατούσαν πλέον να αγοράσουν.

Τα ιδιαίτερα αυτά πλωτά μέσα απέδειξαν τη χρηστικότητά τους και καθιερώθηκαν μεταξύ των ψαράδων στην Κούβα, με τις παλιότερες γενιές να δείχνουν στις επόμενες τον τρόπο και τα μυστικά κατασκευής τους. Έτσι, μέσα από τις δυσκολίες της οικονομικής κρίσης και την ανέχεια, γεννήθηκε μια νέα αλιευτική παράδοση που αποδίδει μέχρι σήμερα, στον καιρό την κλιματικής αλλαγής.

Άλλωστε, παραμένει η μόνη τόσο προσιτή λύση για όλους τους ψαράδες της Κούβας. Η κατασκευή ενός κανονικού σκάφους στην Κούβα μπορεί να κοστίσει περίπου 30.000 δολάρια, τη στιγμή που ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι μόλις 25-30 δολάρια. Έτσι, σχεδόν όλοι καταφεύγουν στα corchos. Φτιαγμένα από φύλλα πολυστυρενίου ενισχυμένα με αλουμινένιες ράβδους, τα αυτοσχέδια αυτά πλωτά είναι οικονομικά αλλά ταυτόχρονα ανθεκτικά και λειτουργικά. Εκ πρώτης όψεως δεν μοιάζουν με βάρκες, αλλά είναι απόλυτα αποδοτικά.

Χάρη στο σχήμα του σκελετού τους παρέχουν αρκετό χώρο για έναν ψαρά και τα εργαλεία του, ενώ δεν ανατρέπονται εύκολα από τα κύματα. Παράλληλα, τα ενσωματωμένα ροδάκια στο σκαρί επιτρέπουν την εύκολη μετακίνησή τους στον δρόμο, μετά την ολοκλήρωση του ψαρέματος.