Από τις απολύσεις μέχρι το φεστιβάλ του Ριάντ, ο Σεπτέμβρης ήταν παράξενος μήνας για την κωμωδία
- 8 ΟΚΤ 2025
Ήταν 18 Σεπτεμβρίου, όταν τα ΜΜΕ και τα social media γέμιζαν -δικαίως- με οργισμένες αντιδράσεις για την ακύρωση της εκπομπής του Jimmy Kimmel στο ABC, λίγες ημέρες μετά τα σχόλια του παρουσιαστή σχετικά με τη δολοφονία του Charlie Kirk.
Μια απομάκρυνση την οποία είχε ζητήσει καιρό πριν ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, στα επινίκια τότε της απομάκρυνσης του Stephen Colbert από το δίκτυο CBS. Μάλιστα, ο πιο ισχυρός άνθρωπος στον κόσμο δεν είχε μείνει εκεί, ενθαρρύνοντας το δίκτυο NBC να ακυρώσει κι άλλες βραδινές εκπομπές, που παρουσιάζουν οι Jimmy Fallon και Seth Meyers.
Η συζήτηση για την ελευθερία του λόγου, τα όρια της κωμωδίας, τη λογοκρισία και τα πολιτικά συμφέροντα που έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν τα θέλω τους σε θεωρητικά ανεξάρτητους οικονομικούς κολοσσούς, είχε ανάψει για τα καλά, προβλέποντας ένα ζοφερό μέλλον. Χάρη στις αντιδράσεις και την κατακραυγή, ο Jimmy Kimmel επέστρεψε στη θέση του λίγες ημέρες αργότερα, όμως η ελευθερία του λόγου είχε προλάβει να δεχτεί ένα καίριο χτύπημα.
Κι αν όταν σχολιάζαμε όσα συνέβαιναν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, νιώθαμε κάπως ασφαλείς, αφού συνέβαιναν πολύ μακριά από τη χώρα μας, μια μόλις εβδομάδα μετά, ήρθε η απότομη προσγείωση και στα μέρη μας.
Ο κωμικός Πάρις Ρούπος, απολύθηκε από την Pizza Fan, έπειτα από έντονες πιέσεις ακροδεξιών στοιχείων στα social media, λόγω κάποιων αστείων που έκανε κατά τη διάρκεια stand up παράστασης η οποία καμία σχέση δεν είχε με τις συμβατικές του υποχρεώσεις με τη γνωστή αλυσίδα.
Η συζήτηση για τη λογοκρισία, τα όρια της σάτιρας αλλά και τα δικαιώματα που έχει ένας εργοδότης να παρεμβαίνει στο περιεχόμενο ενός καλλιτέχνη σε κάτι που καμία σχέση δεν έχει με τη μεταξύ τους σύμβαση, άναψε για τα καλά και στην Ελλάδα και μοιραία, καταλήξαμε σε κάποια συμπεράσματα.
Κανένας δεν είναι πια ασφαλής και οι καλλιτέχνες θα πρέπει να προστατευθούν ώστε να μην μπαίνουν όρια στα όσα έχουν δικαίωμα να λένε επί σκηνής. Το αν σου αρέσουν ή όχι είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό, όμως δεν σου δίνει το δικαίωμα να ζητάς την απόλυση ή την ακύρωση της εκπομπής του.
Και ξαφνικά, ένα φεστιβάλ κωμωδίας στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, έρχεται να μας δείξει και την άλλη πλευρά του νομίσματος. Ένα διόλου φιλελευθέρο καθεστώς (για να το θέσουμε ευγενικά), που εμπλέκεται στη δολοφονία του δημοσιογράφου Jamal Khashoggi επτά χρόνια πριν, συνδέεται με τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους και είναι γνωστό για την καταπίεση που επιβάλλει στους πολίτες του (ειδικά τις γυναίκες), πληρώνει αδρά διάσημους κωμικούς για να κάνει ένα ωραιότατο comedy washing στα αμαρτήματά του.
Και κωμικοί όπως ο Bill Burr, ο Dave Chappelle, ο Kevin Hart, ο Louis C.K. (αλίμονο), ο Tom Segura και ο Pete Davidson (που έχασε μάλιστα τον πατέρα του στο 9/11), δέχονται να συμμετάσχουν, αυξάνοντας σημαντικά τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, αφού πρώτα έχουν συμφωνήσει σε περιορισμούς στα κείμενά τους, όπως ότι δεν μπορούν να σατιρίσουν την κυβέρνηση, τη βασιλική οικογένεια και το Ισλάμ.
Κάπως ειρωνικό έτσι; Σε μια εποχή που η κωμωδία και η ελευθερία της έκφρασης δέχονται πόλεμο παγκοσμίως, εσύ αντί να χρησιμοποιήσεις το gravitas σου για να πολεμήσεις το τέρας, δέχεσαι τα λεφτά του και να γίνεσαι ίδιο με εκείνο. Και πάνω που οι φωνές κατά των καταπιεστών είχαν πληθύνει, η ατζέντα να αλλάζει και τα φώτα να πέφτουν πάνω σε ήδη πάμπλουτους καλλιτέχνες που για να γίνουν λίγο πλουσιότεροι, δεν είχαν πρόβλημα να παίξουν για ένα καθεστώς καταπίεσης και λογοκρισίας, που επιβλήθηκε και σε εκείνους, με τη διαφορά πως πρώτα τους πλήρωσε.
Αυτό θα πει αυτογκόλ.
Προσοχή, οι δύο όψεις αυτού του νομίσματος, δεν ακυρώνουν η μία την άλλη, συνυπάρχουν αρμονικά. Έχουμε κάθε δικαίωμα να οργιζόμαστε με την καταπίεση και την ακύρωση που πήγαν να δεχτούν ο Kimmel, ο Colbert, ο Ρούπος στα μέρη μας, δικαιολογείται και η κατακραυγή των κωμικών που δέχτηκαν να ταξιδέψουν στο Ριάντ. Η πράξη των δεύτερων, δεν αναιρεί την υπεράσπιση των πρώτων.
Πιο πολύ, αποτελεί ένα καλό reality check του κόσμου στον οποίο ζούμε και μας βοηθά να βγούμε από έναν γραμμικό τρόπο σκέψης. Οι κακοί δεν είναι πάντα οι δυνατοί και σε ένα επάγγελμα, δεν είναι όλοι τέλειοι και αγγελικά πλασμένοι.
Εμείς ως κοινό, αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να υπερασπιστούμε αυτούς που το αξίζουν και να κριτικάρουμε όσους μας απογοήτευσαν, είτε είναι από την πλευρά της εξουσίας, είτε από αυτή των καλλιτεχνών.
Το μόνο βέβαιο, είναι πως ο Σεπτέμβριος, δεν ήταν και ο καλύτερος μήνας για την κωμωδία.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.