25 ιδανικές back-to-school ταινίες, σε όποια ηλικία κι αν είσαι

Υπάρχουν εκατοντάδες ταινίες που αναφέρονται στο σχολείο και στην ενηλικίωση, αλλά λίγες μόνο μπορούν να αποτυπώσουν το συναίσθημα του τέλους του καλοκαιριού, της έναρξης μιας νέας σχολικής χρονιάς, της γνωριμίας με νέους ανθρώπους και της νέας αρχής, ή ακόμα και της αποφοίτησης από το σχολείο παράλληλα με τον εορτασμό του σχολικού πνεύματος, των πάρτι και, ναι, των καλών δασκάλων και καθηγητών.

Εφηβική αγωνία, εκπαιδευτικές πιέσεις, οικογενειακές διαμάχες, γέλια και δάκρυα αφθονούν στις παρακάτω ταινίες, οι οποίες δεν είναι μονάχα διασκεδαστικές αλλά και κατά περίπτωση διαφωτιστικές.

Fast Times at Ridgemont High (1982)

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές εφηβικές ταινίες, το Fast Times at Ridgemont High της Amy Heckerling που θα βρούμε ξανά παρακάτω, έθεσε τον πήχυ για τις εφηβικές κωμωδίες με χυδαιότητα, καρδιά και βάθος εξίσου, καθώς και για πολλά αρχέτυπα χαρακτήρων Λυκείου που έχουμε γνωρίσει έκτοτε.

The Breakfast Club (1985)

Καμία εποχή δεν κατάλαβε τις δυσκολίες του Λυκείου όσο το έκανε η δεκαετία του 1980, και λίγες από τις πολλές ταινίες για εφήβους του Brat Pack είχαν ασχοληθεί με αυτή την ιδέα και τη γενική εμπειρία της εφηβικής αγωνίας στον βαθμό που το έκανε το The Breakfast Club. Μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ, ακολουθεί πέντε μαθητές από εντελώς διαφορετικά υπόβαθρα που βρίσκονται μαζί για να εκτίσουν τη σαββατιάτικη τιμωρία τους. Κατά τη διάρκεια της ημέρας αρχίζουν να μοιράζονται περισσότερα για τον εαυτό τους και να μαθαίνουν πόσο παρόμοιοι είναι στην πραγματικότητα.

Είναι μία όμορφη, προσωπική, αντιεξουσιαστική απεικόνιση των προβλημάτων των εφήβων, αναδεικνύοντας την καθολικότητα των ανησυχιών τους καθώς ταυτόχρονα κατακρίνει το εκπαιδευτικό σύστημα.

Ferris Bueller’s Day Off (1986)

Μια από τις διαμορφωτικές σχολικές εμπειρίες που οι περισσότεροι μοιραζόμαστε είναι το να κάνουμε κοπάνα και να χαζολογάμε με τους φίλους μας εκλαμβάνοντας την πράξη ως συναρπαστική ελευθερία. Λίγες ταινίες ενσαρκώνουν αυτό τον επαναστατικό συναίσθημα με τον ιδιότροπο, παιχνιδιάρικο αέρα που το κάνει το Ferris Bueller’s Day Off.

Με τον Matthew Broderick στον πρωταγωνιστικό ρόλο σε μία από τις πιο εμβληματικές ερμηνείες της δεκαετίας του ’80, η ταινία ακολουθεί τον άτακτο Ferris Bueller καθώς πείθει τον καλύτερό του φίλο και τη φίλη του να τον συνοδεύσουν σε μία τρελή μέρα διασκέδασης και χάους.

---

Stand and Deliver (1988)

Ο ρόλος του προτεινόμενου για Όσκαρ Edward James Olmos ως καθηγητής μαθηματικών εμπνέει τους νέους που θεωρούν ότι είναι πολύ σκληροί, πολύ κουλ για τα μαθηματικά, ή που νιώθουν ότι το περιβάλλον τους τούς έχει εγκαταλείψει. Η ταινία βασίζεται σε αληθινή ιστορία και είναι ένα υποτιμημένο έργο, απαραίτητο για κάθε back-to-school λίστα.

Dead Poets Society (1989)

Η φοίτηση σε ένα αυστηρό και συντηρητικό οικοτροφείο κάνει την επιστροφή στην τάξη μετά το καλοκαίρι ακόμα πιο δύσκολη. Είναι, ωστόσο, οι αφοσιωμένοι καθηγητές και δάσκαλοι όπως ο ειλικρινής John Keating του Robin Williams, που μπορούν κάνουν μια σχολική χρονιά πραγματικά αξέχαστη και να μας ωθήσουν να αξιοποιούμε κάθε μέρα.

Χάρη κυρίως στην ερμηνεία του Williams, λίγες είναι οι ταινίες που έχουν αποτυπώσει το δέος και τον ενθουσιασμό που μπορεί να προσφέρει το σχολείο όπως το Dead Poets Society.

Clueless (1995)

30 χρόνια από την πρεμιέρα του που έκλεισε μόλις, το Clueless παραμένει το απόλυτο teen αριστούργημα. Μία νεανική κωμωδία, βασισμένη στο Emma της Jane Austen, κατάφερε να έρθει με τέτοια φρεσκάδα και ευρηματικότητα, που παραμένει αγέραστη δεκαετίες αργότερα. Είναι δυνατόν η καλύτερη διασκευή Jane Austen να είναι μια σχολική κωμωδία με την Alicia Silverstone;

Άκου πώς τα κατάφερε αμέσως τώρα:

Higher Learning (1995)

Μετά από ταινίες όπως Boyz n the Hood και Poetic Justice, ο John Singleton έφερε το ταλέντο του για συναρπαστικά δράματα και θέματα φυλετικών διακρίσεων στην Αμερική στο σχολικό περιβάλλον, με το Higher Learning του 1995. Η ταινία ακολουθεί τρεις εντελώς διαφορετικούς πρωτοετείς φοιτητές από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, που αναγκάζονται να υπομείνουν τραυματικές και δυσάρεστες εμπειρίες κατά τη διάρκεια του πρώτου τους έτους στο κολέγιο. Σε αντίθεση με τις κολεγιακές κωμωδίες που χαρακτηρίζουν το σχολικό σινεμά, το Higher Learning επιχειρεί να αντιμετωπίσει με λεπτομέρεια τα πιο σοβαρά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι της σύγχρονης εποχής.

Το πανεπιστημιακό campus βράζει με κοινωνική οργή και φυλετικές εντάσεις που οδεύουν προς μια βίαιη τραγωδία, και οι τελευταίες σκηνές της ταινίας εντυπώνονται και δυστυχώς επιμένουν να συμβαίνουν στην πραγματική ζωή και στα κανάλια ειδήσεων, περισσότερο από 20 χρόνια μετά.

Rushmore (1998)

Φιλμ εντυπωσιακής αντισυμβατικότητας, διαποτισμένο και ενισχυμένο φυσικά από τις μοναδικές οπτικές ιδιαιτερότητες του Wes Anderson, το Rushmore είναι σίγουρα μία από τις πιο παράξενες και εξωφρενικές ταινίες για το σχολείο που έχουν γυριστεί ποτέ. Με πρωταγωνιστή τον Jason Schwartzman στην πρώτη του ερμηνεία, ακολουθεί τον εκκεντρικό έφηβο Max Fischer, ο οποίος διαπρέπει σε κάθε εξωσχολική δραστηριότητα αλλά δυσκολεύεται στα μαθήματα, καθώς η φιλία του με τον πλούσιο βιομήχανο Herman Blume (Bill Murray) δοκιμάζεται όταν και οι δύο ανταγωνίζονται για να κερδίσουν την αγάπη της δασκάλας του δημοτικού σχολείου, Ms. Cross (Olivia Williams).

Είναι αναμφισβήτητα εκκεντρική ταινία, ξεχωρίζει όμως στο να βρίσκει μία ιδιόμορφη σημασία μέσα σε ιστορίες ερωτικών τριγώνων και εφηβικής εξέγερσης.

Election (1999)

Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Tom Perrotta, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Alexander Payne, το Election είναι μία μαύρη κωμωδία που βρίσκει τον καθηγητή ιστορίας Jim McAllister (Matthew Broderick) να προσπαθεί να σαμποτάρει την εκλογική εκστρατεία της χειριστικής αριστούχου Tracy Flick (Reese Witherspoon) για την προεδρία της τάξης.

Αν και επικεντρώνεται κυρίως στο λυκειακό στάτους, το Election αντιμετωπίζει επίσης ζητήματα όπως οι ανάρμοστες σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ καθηγητών και μαθητών, η ασταθής φύση της φήμης και το πλήρες εύρος των φιλοδοξιών των εφήβων. Χαρακτηρισμένη από το κυνικό χιούμορ και το κοφτερό της πνεύμα, η ταινία είναι μια σατιρική απόλαυση των συγκρούσεων πολιτικής εξουσίας.

Για περισσότερη back-to-school Reese Witherspoon, τσέκαρε φυσικά και το Legally Blonde του 2001.

10 Things I Hate About You (1999)

Αν τα Fast Times at Ridgemont High και Sixteen Candles ήταν υπεύθυνα για την παρουσίαση μερικών εκ των καλύτερων ηθοποιών της γενιάς του ‘80, τότε το 10 Things I Hate About You έκανε το ίδιο για μια νέα γενιά, αναδεικνύοντας τους Julia Stiles, Heath Ledger και Joseph Gordon-Levitt. Το περιβάλλον Λυκείου στα τέλη της δεκαετίας του ’90 προσφέρει μια υπέροχα μοντέρνα εκδοχή για το Ημέρωμα της Στρίγγλας του William Shakespeare, καθώς ακολουθεί δύο σχέσεις στο λύκειο, συμπεριλαμβανομένης αυτής ενός εκκεντρικού bad boy και μίας περιφρονητικής φεμινίστριας.

Bring It On (2000)

Όταν τίθεται υπό αμφισβήτηση η πρωτοτυπία της χορογραφίας των μαζορετών ενός Λυκείου της Νότιας Καλιφόρνιας, το ίδιο συμβαίνει και με τις συζητήσεις γύρω από το φυλετικό ζήτημα και τα προνόμια στον χώρο του σχολείου. Το Bring It On προβάλλει την πολιτιστική οικειοποίηση και την ανισότητα στο λύκειο και στα κοινωνικά του στρώματα, μέσα από το πρίσμα ενός διαγωνισμού μαζορετών. Η κωμωδία του Peyton Reed είχε τύχει πολύ μέτριας υποδοχής από την κριτική, αλλά άγγιξε ένα πολιτισμικό νεύρο συνδυάζοντας γυναικεία δύναμη, αθλητισμό και γνήσιο κοινωνικό σχολιασμό.

---

School of Rock (2003)

Ο Jack Black υποδύεται τον Dewey, έναν άτυχο μουσικό που αποβάλλεται από το συγκρότημά του και αναλαμβάνει την ταυτότητα του συγκάτοικού του για να βρει δουλειά ως δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο. Εκεί ανακαλύπτει ότι τα παιδιά της τάξης του είναι ταλαντούχοι μουσικοί και έτσι σχηματίζει μαζί τους ένα συγκρότημα ώστε να συμμετάσχουν σε έναν διαγωνισμό συγκροτημάτων.

Το School of Rock του Richard Linklater είναι αναμφισβήτητα και υπέροχα γελοίο, και υπογραμμίζει, ίσως μόνο ημι-συνειδητά, το πόση περισσότερη διασκέδαση πρέπει να ενσωματωθεί στην τάξη για να μεγιστοποιηθεί η δυναμική των μαθητών. Είναι ζωντανό, εκκεντρικό και μεταδοτικά εύθυμο, σίγουρα μία από τις πιο ψυχαγωγικές σχολικές ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ.

Mean Girls (2004)

Fetch. She doesn’t even go here. On Wednesdays, we wear pink. Get in loser, we’re going shopping. You can’t sit with us. You go, Glenn Coco!

Υπάρχει πιο quotable ταινία από τα Mean Girls στον 21ο αιώνα; Η κωμωδία της Tina Fey εκτόξευσε τη Lindsay Lohan, τη Rachel McAdams και τη Amanda Seyfried στη στρατόσφαιρα, και παραμένει τόσο φρέσκια όσο ήταν το 2004.

Jennifer’s Body (2009)

Μία νεαρή μαζορέτα Λυκείου που έχει κυριευθεί από ένα πνεύμα μετατρέπεται σε θηλυκό δαίμονα που ειδικεύεται στο να σκοτώνει τους άνδρες συμμαθητές της. Μπορεί η καλύτερή της φίλη να βάλει τέλος σε αυτόν τον τρόμο;

Λόγω του άστοχου μάρκετινγκ της ταινίας, πολλοί πιθανοί θεατές είχαν υποθέσει πως το Jennifer’s Body θα ήταν άλλη μία σέξι ταινία τρόμου όταν είχε κυκλοφορήσει. Όταν αυτό αποδείχθηκε άσχετο με την προσέγγιση που έβρισκαν στα σινεμά, η διάψευση των προσδοκιών το είχαν στείλει στον πάτο του box office.

Ευτυχώς με την πάροδο του χρόνου η ταινία αναδείχθηκε σε φεμινιστικό classic, χάρη στην ερμηνεία της Megan Fox και στο εξαιρετικό σενάριο της Diablo Cody.

Easy A (2010)

Όταν η Olive λέει ψέματα στην καλύτερή της φίλη ότι έχασε την παρθενιά της με έναν από τους φοιτητές του κολεγίου, μία κοπέλα ακούει τυχαία τη συζήτησή τους. Σύντομα η ιστορία της θα διαδοθεί σε όλο το σχολείο, αλλά ο χαρακτήρας της Emma Stone θα πάρει τη ζωή της στα χέρια της ενώ τα πράγματα θα ξεφεύγουν από τον έλεγχο. Η ταινία είχε εκτοξεύσει άμεσα τη Stone και μας είχε υπενθυμίσει πως πρέπει όλοι να παραμένουμε, ή να προσπαθούμε να παραμείνουμε έστω, αμετάβλητα πιστοί στον εαυτό μας.

21 Jump Street (2012)

Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί πως μία κωμική μεταφορά της γνωστής σειράς της δεκαετίας του ’80, με πρωταγωνιστές αστυνομικούς που μπαίνουν undercover σε ένα Λύκειο, θα μπορούσε να πετύχει. Η τρελή, όμως, χημεία του Jonah Hill και του Channing Tatum που επιστρέφουν στο σχολείο και προσπαθούν να ενταχθούν σε κλίκες μας είχε καταδιασκεδάσει, ενώ είχαμε διαπιστώσει πως οι οσκαρικοί Phil Lord και Christopher Miller (Spider-Man: Into the Spider-Verse) μπορούν να είναι ευπρόσδεκτοι και στον κόσμο του live-action.

The Perks of Being a Wallflower (2012)

Η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Stephen Chbosky από τον ίδιο, είναι ένα από αυτά τα γλυκά, υποτιμημένα διαμάντια με έντονο νοσταλγικό χαρακτήρα και σύγχρονη ευαισθησία.

Ο Charlie, ένας 15χρονος εσωστρεφής μαθητής, είναι αμήχανος μπροστά στη νέα του ζωή στο Λύκειο. Όταν γίνεται φίλος με τους μεγαλύτερους συμμαθητές του, θα κληθεί να αντιμετωπίσει διαφορετικά την αυτοκτονία του φίλου του και το ταραχώδες παρελθόν του.

Η ταινία δεν αφορά μόνο την αμηχανία της εφηβείας: η κατάθλιψη, η κακοποίηση κατά την παιδική ηλικία και η σεξουαλικότητα είναι μερικά μόνο από τις θεματικές που ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Chbosky διαχειρίζεται με χάρη.

---

Monsters University (2013)

Το Cars 2 είχε απογοητεύσει και το Brave δεν είχε ενθουσιάσει, οπότε όταν ήρθε και το Monsters University με μια χαλαρή απλότητα που δε θύμιζε σε πολλά τους ογκόλιθους Toy Story 3, Up και WALL–E που είχαν κάνει τους πάντες να ψάλλουν “Pixar!1Pixar!PIXAR!” στα τέλη των ‘00s, άρχισε κουβέντα περί αποπροσανατολισμού του στούντιο.

Το University όμως είναι ζωντανό, εγκάρδιο και με ένα μήνυμα που βρίσκεις σπάνια, όχι μόνο στο animation, αλλά και στις feelgood ταινίες γενικότερα: Όχι, δε μπορείς να κάνεις πάντα το όνειρό σου πραγματικότητα. Μπορείς όμως να βρεις τρόπο να κάνεις κάτι που αγαπάς σχεδόν εξίσου.

Everybody Wants Some!! (2016)

Ενώ το Dazed and Confused του Richard Linklater διαδραματίζεται την τελευταία μέρα του σχολείου, η πνευματική του συνέχεια, το Everybody Wants Some!!, διαδραματίζεται λίγες μέρες πριν την έναρξη των μαθημάτων το 1980, όταν μία ομάδα μπέιζμπολ ενός κολεγίου του Τέξας ζει παρέα σε ένα σπίτι πριν την έναρξη της φθινοπωρινής σεζόν.

Μία ταινία για την αρρενωπότητα, τις ξεθωριασμένες μέρες δόξας, και την ανακάλυψη μιας νέας ταυτότητας σε ένα νέο κεφάλαιο της ζωής σου. Διάβασε εδώ τη συνέντευξή μας με τον Richard Linklater σχετικά με την ταινία και το πώς εντάσσεται στη φιλμογραφία του.

The Edge of Seventeen (2016)

Η 17χρονη Nadine (Hailee Steinfeld) νιώθει αμήχανα. Ένιωθε αμήχανα, δηλαδή, και πριν ακόμα ο δημοφιλής στο σχολείο τους αδερφός της αρχίσει να βγαίνει με την κολλητή της φίλη. Τώρα όμως νιώθει πιο μόνη από ποτέ. Μέσα από την απροσδόκητη φιλία της με ένα συμπονετικό αγόρι και με τον καθηγητή της (Woody Harrelson) που την καθοδηγεί σε προβλήματα φιλίας, έρωτα και οικογένειας, αρχίζει να ελπίζει ότι τα πράγματα μπορεί να μην είναι τελικά και τόσο μαύρα.

Τόσο γλυκό όσο και βρώμικο, το κωμικό Edge of Seventeen μοιάζει εντυπωσιακά αυθεντικό ως ιστορία ενηλικίωσης – ειδικά σε σχέση με το πόσο σημαντικά φαίνονται όλα στην ηλικία της Nadine – και είναι πιο σκοτεινό απ’ ότι οι ταινίες του John Hughes τολμούσαν να είναι. Πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο της σεναριογράφου Kelly Fremon Craig, η οποία είχε κερδίσει βραβεία κριτικών και υπήρξε υποψήφια για το βραβείο Καλύτερου Σκηνοθετικού Ντεμπούτου στα βραβεία του Σωματείου Σκηνοθετών. Εισπρακτικά η ταινία διπλασίασε το μπάτζετ της και στάθηκε τίμια απέναντι στο μεγαθήριο του Fantastic Beasts and Where to Find Them, την επιτυχία που έκανε ήδη το Doctor Strange, την επέλαση των Trolls, και τα Arrival και Hacksaw Ridge που είχαν ήδη την ετικέτα του πιθανού Όσκαρ.

Sing Street (2016)

«Πολύ καλή μουσική, πολύ καλά visuals, σύντομο και επί του θέματος». Θα μπορούσε να είναι μία συνοπτική κριτική για το Sing Street, στην πραγματικότητα όμως είναι η περιγραφή που χρησιμοποιεί ο αδερφός του πρωταγωνιστή για το βιντεοκλίπ των Duran Duran που παρακολουθούν παρέα στον καναπέ, υπό την επικριτική ματιά του πατέρα τους που θα προτιμούσε να βλέπει τους Beatles. Πατέρα, κάνε πέρα. Το ημερολόγιο γράφει 1985 και έχει έρθει η ώρα του νέου αίματος. Και της καλύτερης ταινίας για νεαρούς Ιρλανδούς σε μπάντα από το The Commitments.

Το coming of age ως είδος, είτε σε ταινία που έχει φτιαχτεί για να σε κάνει να κλάψεις, είτε σε ταινία που σε ξεμπακιάζει από τα γέλια, επιδρά καλύτερα όταν μιλάει για πραγματικούς ανθρώπους. Και στις προηγούμενες ταινίες του και εδώ, ο John Carney του πολυβραβευμένου Once τα κρατάει όλα στο έδαφος.

Lady Bird (2017)

Μία ανεξάρτητη έφηβη προσπαθεί να βρει τον δρόμο της στον κόσμο, ενώ θέλει να φύγει από τη γενέτειρά της, το Σακραμέντο της Καλιφόρνια, ώστε να ξεφύγει από την περίπλοκη σχέση με τη μητέρα της και τον πρόσφατα άνεργο πατέρα της. Η Christine έχει βαρεθεί δηλαδή τη μεσοαστική ζωή της στα προάστια και λαχταρά να βρεθεί οπουδήποτε αλλού εκτός από εκεί, ενώ στο μεταξύ η πολυάσχολη και εξαντλημένη μητέρα της αρνείται να ικανοποιήσει το αίτημά της να την αποκαλεί “Lady Bird”.

Η Saoirse Ronan προσωποποιεί το εφηβικό άγχος και θα σε κάνει να γελάσεις, να κλάψεις και να νιώσεις αμηχανία όταν θυμηθείς πόσο ανυπόφορο πλάσμα μπορούσες να γίνεις στην εφηβεία σου. Έχουμε όλοι μία Lady Bird μέσα μας.

Booksmart (2019)

Το Booksmart, σκηνοθετικό ντεμπούτο της Olivia Wilde, είναι η ταινία που θα ήθελα να είχα δει στο Λύκειο. Δεν είναι κάποια “γυναικεία εκδοχή” άλλου, προγενέστερου χιτ, αν και οι παραλληλισμοί του με το Superbad δεν ήταν άκυροι. Εκείνη η ταινία του Judd Apatow που έβαλε το 2007 στη ζωή μας τον Jonah Hill με τη φόρα χιλίων μετεωριτών, ήταν ένα λυκειακό party movie που έκρυβε γλυκές ιστορίες για τη φιλία και για την αμηχανία που μας κυριεύει στον δρόμο για την ενηλικίωση. Οπότε ναι, κάτω από αυτή την ομπρέλα θα βρεις ομοιότητες του Booksmart που ακολουθεί δύο φίλες (Kaitlyn Dever, Beanie Feldstein) στην προσπάθειά τους να πετάξουν την ταμπέλα της σπασίκλως πριν αποφοιτήσουν, με το Superbad.

Και με το παρολίγον οσκαρικό Lady Bird, και με το Eighth Grade, και με το Edge of Seventeen που προηγήθηκαν στη λίστα. Οι coming of age ταινίες έχουν ξανά την τιμητική τους, αλλά τα τελευταία χρόνια είναι τα κορίτσια που σπάνε την πλάκα.

The Half of It (2020)

Όταν η έξυπνη αλλά άφραγκη έφηβη Ellie Chu συμφωνεί να γράψει ένα ερωτικό γράμμα εκ μέρους ενός αθλητή του σχολείου, δεν περιμένει να γίνει φίλη του — ή να ερωτευτεί το κορίτσι στο οποίο απευθύνεται η επιστολή.

Το The Half of It είναι μία σύγχρονη προσέγγιση του Συρανό ντε Μπερζεράκ, και μία φρέσκια απεικόνιση του έρωτα στο Λύκειο και των εσωτερικών συγκρούσεων που βιώνουν οι έφηβοι.

Bottoms (2023)

Δύο μη δημοφιλείς γκέι μαθήτριες Λυκείου δημιουργούν ένα fight club μήπως καταφέρουν να κάνουν σεξ πριν από την αποφοίτησή τους.

Η Rachell Sennott, η Ayo Edebiri και το υπόλοιπο καστ του Bottoms (καθώς και η σκηνοθέτρια Emma Seligman) δίνουν νέο νόημα στη λέξη ατρόμητος σε αυτή τη νέα προσθήκη στο canon σατιρικών λυκειακών ταινιών. Αν το Mean Girls είχε μια πιο αστεία, πιο γκέι, πιο χαοτική μικρή αδελφή, αυτή θα ήταν το Bottoms.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.