ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ

Από το Μπαλκόνι: Πώς μια γειτονιά της Αθήνας έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων

Οι Άρης Καπλανίδης και Ηλίας Ρουμελιώτης συστήνουν την πιο πολυβραβευμένη ταινία του Φεστιβάλ Δράμας, λίγο πριν προβληθεί στις Νύχτες Πρεμιέρας.
Μια γειτονιά της Αθήνας, άπειροι αξιομνημόνευτοι χαρακτήρες. Η πιο απρόσμενα βιωματική ελληνική ταινία που είδαμε φέτος μπορεί και να είναι ένα μικρού μήκους animation; Γιατί όχι!

Έφυγε από το Φεστιβάλ Δράμας με μπόλικα βραβεία και ήταν για πολλούς η καλύτερη ταινία του φετινού Διαγωνιστικού. Για μέρες στη Δράμα, κάθε απάντηση στην ερώτηση «ποιες σου άρεσαν ως τώρα;» ξεκινούσε με «το Από το Μπαλκόνι είναι φοβερό». Τώρα που διαγωνίζεται και στο τμήμα ταινιών μικρού μήκους των Νυχτών Πρεμιέρας, σκεφτήκαμε πως ήταν μια καλή στιγμή να ζητήσουμε από τους δημιουργούς του φιλμ να το συστήσουν στον κόσμο.

Τι είναι όμως το Από το Μπαλκόνι;

Μια γειτονιά της Νέας Φιλαδέλφειας ζωντανεύει μέσα από καθημερινούς διαλόγους και μικρά σπαρταριστά επεισόδια, σαν μια ακολουθία από απολαυστικά στριπάκια εφημερίδας όπου δεν ξέρεις ποτέ τι θα συναντήσεις μετά. Στην ανθρωπογεωγραφία αυτού του κτιριακού συμπλέγματος, συνδετικός κρίκος είναι μια γειτόνισσα που, από το μπαλκόνι της, παρατηρεί τους πάντες και τα πάντα.

Το φιλμ είναι αστείο, αληθινό και απρόσμενα συγκινητικό, αποτελώντας μια σπάνια περίπτωση slice of life που καταφέρνει να μη μοιάζει ούτε στο ελάχιστο στυλιζαρισμένο, αλλά ούτε και πνιγηρό. Χαρακτήρες που έχουν ξεπηδήσει από μια κάποια διπλανή πόρτα συζητούν για τα πάντα με τον άτακτο τρόπο που μόνο η ποίηση της καθημερινότητας μπορεί να ζωντανέψει, τοποθετημένοι μέσα σε έναν animation κόσμο σκηνοθετημένο ως κάτι το απολύτως φυσικό. Μια αγνά λαϊκή, ενθουσιώδης έκπληξη που εντελώς αναμενόμενα κέρδισε το βραβείο κοινού του Φεστιβάλ, μεταξύ αρκετών ακόμα βραβείων.

Όσο ακόμα η ταινία είναι διαθέσιμη για θέαση στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ Δράμας (μέχρι τα μεσάνυχτα της Κυριακής 26 Σεπτεμβρίου), και λίγο πριν προβληθεί στο πλαίσιο των Νυχτών Πρεμιέρας (Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου, 18.30, Ιντεάλ), δίνουμε τον λόγο στον σκηνοθέτη Άρη Καπλανίδη και τον σεναριογράφο Ηλία Ρουμελιώτη, που μαζί συνθέτουν τα BrosInArts Animation Studios, για να μας μιλήσουν για την φετινή ταινία-έκπληξη.

Πώς προέκυψε η ιδέα για την ιστορία; Μοιάζει βιωματική, σε τι βαθμό ισχύει αυτό;

Ισχύει σε κάποιο βαθμό. Όλοι οι χαρακτήρες είναι εμπνευσμένοι από πραγματικούς ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει, δεν έχουν αποτυπωθεί αυτούσιοι, όμως πήραμε κάποια έντονα χαρακτηριστικά τους και τα αντιπαραβάλαμε μεταξύ τους. Δηλαδή, πήραμε την ιδιοσυγκρασία τους και βάλαμε δικά μας σκηνικά: Κάποιες σκηνές έχουν βιωματική αφετηρία όσον αφορά τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές αλλά δεν έχει επιβιώσει κάποιο πραγματικό γεγονός στη τελική ταινία.

Μέχρι να έρθει το υπέροχο φινάλε, η ταινία μοιάζει σαν σειρά από απολαυστικά στριπάκια που θα διαβάζαμε κάποτε σε κάποια εφημερίδα ή περιοδικό. Κάθε σειρά από καρέ είναι κι ένα στιγμιότυπο. Πώς δομήθηκε η ταινία, πώς συνελέγησαν τα «επεισόδια»;

Ο τρόπος ομιλίας και οι εκφράσεις των πραγματικών ανθρώπων ήταν η αρχή. Από εκεί εφευρέθηκαν τα επεισόδια που ταίριαζαν στην φωνή του κάθε χαρακτήρα. Αφού είχαμε τα επεισόδια, τα δέσαμε μεταξύ τους αφηγηματικά. Στο animation είχαμε την ευκαιρία να προσέξουμε την παραμικρή λεπτομέρεια σε κάθε «στιγμιότυπο» ξεκινώντας από τις φανερές κινήσεις των χαρακτήρων μέχρι κρυμμένες λεπτομέρειες στα φόντα.

Ο χαρακτήρας της Λίνας, της γειτόνισσας που ακούει και βλέπει τα πάντα, είναι εμπνευσμένη από κάποιο υπαρκτό πρόσωπο; Υπάρχει κάποια ιστορία εκεί;

Συγγνώμη, δε μπορούμε να απαντήσουμε… ακούει!!!


Υπάρχει ένας τόνος τρομερά αναγνωρίσιμος στο χιούμορ και στους διαλόγους, που λειτουργεί αναπάντεχα σε σχέση με το animation. Πώς λειτούργησαν αυτά τα δύο στοιχεία για σας; Υπήρχαν πάντα ταυτόχρονα;

Αντιμετωπίζουμε το animation σαν ένα εργαλείο εξομοίωσης της κλασικής κινηματογραφικής γλώσσας. Κοιτάμε να κάνουμε κινήσεις κάμερας, μοντάζ, σκηνογραφία αλλά και ερμηνείες όπως θα τις κατέγραφε ο παραδοσιακός κινηματογραφικός φακός. Οπότε η γωνία πχ από την οποία θα κινηματογραφούσαμε μια γκριμάτσα ή αντίδραση ενός ηθοποιού, είναι η γωνία που τελικά θα σχεδιάσουμε στο κάδρο μας. Ο βασικότερος γνώμονας μας είναι να αποτυπώσουμε το κλίμα των ελληνικών συμπεριφορών (μαζί και το χιούμορ) και έτσι προκύπτει η αντίστοιχη αποτύπωση του μέσω του animation.

Με ποιο τρόπο πιστεύετε πως τοποθετείται δίπλα σε προηγούμενες δουλειές σας; Βρίσκετε κάποιες κοινές γραμμές ή δεν σκέφτεστε με αυτό τον τρόπο;

Πάντα σκεφτόμαστε να κάνουμε κάτι που δεν έχουμε ξανακάνει. Κοινές γραμμές σαφώς υπάρχουν σε ό,τι δημιουργούμε, ό,τι κάνουμε βγαίνει από τα στομάχια μας οπότε εκεί είναι και οι κοινές μας γραμμές. Κατόπιν εορτής βέβαια πολλές φορές συνειδητοποιούμε κοινές αφηγηματικές γραμμές ή εμμονές σε αυτά που έχουμε κάνει και διασκεδάζουμε πάρα πολύ με το πόσο προφανείς είναι!

Σχετικά με τη διαδικασία της δημιουργίας του φιλμ: Πόσο καιρό διήρκησε συνολικά;

Η σύλληψη της ιδέας έγινε το 2016 όπου γράφτηκε και το σενάριο. Μετά από το Pitching Lab της Δράμας το 2017, όπου κερδίσαμε το πρώτο βραβείο από την Finos Film άνοιξε ο δρόμος για την υλοποίηση της ταινίας. Εκεί βρήκαμε την παραγωγό μας Ιωάννα Σουλτάνη (Soul Productions). Έπειτα εγκρίθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και με τη συμπαραγωγή της Authorwave ξεκίνησε η παραγωγή: Πρώτα έγινε η ηχογράφηση των ηθοποιών σε πέντε ημέρες. Μια πολύ διασκεδαστική διαδικασία και για εμάς αλλά και για τους ηθοποιούς που έδωσαν φανταστικές ερμηνείες.

Και τελευταίο, ξεκίνησε το animation το οποίο ολοκληρώθηκε σε 14 μήνες. Ήταν μια έντονη, κουραστική αλλά πολύ ευχάριστη και ικανοποιητική διαδικασία.


Στη Δράμα λέγαμε με συνάδελφο το βράδυ των βραβείων, πως αν η ταινία είχε κερδίσει το Χρυσό Διόνυσο θα είχε πέσει το Ωδείο κάτω, ο ενθουσιασμός των ανθρώπων μες στο χώρο ήταν εμφανής. Όπως και καθ’όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ εξάλλου. Πώς εκλάβατε εσείς τις αντιδράσεις, τι κρατάτε από όλη αυτή την εμπειρία;

Ήταν όντως πολύ μεγάλος ο ενθουσιασμός, και ο κόσμος σε κάθε ευκαιρία μας έδειχνε την αγάπη του για τη ταινία. Κάτι που αρκεί πάντα ως κίνητρο, και μας ανατροφοδοτεί ώστε να συνεχίσουμε να κάνουμε ταινίες.

Το πιο σημαντικό ίσως ήταν ότι όποιος μας μιλούσε για την ταινία, αναφερόταν στους χαρακτήρες σαν να ήταν αληθινοί άνθρωποι! Όπως δηλαδή κάναμε κι εμείς μεταξύ μας.

Ακούμε πολλά καλά λόγια, αλλά περισσότερο μένει αυτή η ενέργεια από τη λάμψη στα μάτια του κόσμου όταν μιλούν για τη ταινία.

*Το Από το Μπαλκόνι είναι διαθέσιμο στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ Δράμας ως τα μεσάνυχτα της Κυριακής 26 Σεπτεμβρίου και προβάλλεται στις Νύχτες Πρεμιέρας την Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου.

Exit mobile version