Μετά το quiet quitting, οι εργαζόμενοι υποφέρουν από το quiet cracking

Συμφωνούμε, δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για τέτοιου είδους συζητήσεις, αλλά ανεξάρτητα απ’ το συναισθηματικό meltdown το οποίο σου επιφυλάσσει η επιστροφή στον εργασιακό βίο μετά τις διακοπές, εμείς πρέπει να ρωτήσουμε ευθέως: μήπως είναι καιρός που αισθάνεσαι επαγγελματικά παγιδευμένος και παρατηρείς ότι η απόδοσή σου φθίνει, όσο κι αν προσπαθείς για το αντίθετο; Ότι παλεύεις καθημερινά για να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, ενώ μέσα σου είναι σαν κάτι να έχει σπάσει;

Μην αγχώνεσαι, όχι επειδή «όλα είναι στο μυαλό», αλλά πολύ απλούστερα επειδή δεν είσαι μόνος/μόνη σε αυτή την ιστορία. Τα νέα απ’ την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τη μεγάλη Αμερική (που ανέκαθεν λειτουργούσε σαν καμπανάκι για τα εργασιακά φαινόμενα που εκδηλώνονται στον δυτικό τρόπο ζωής) δείχνουν όχι απλώς κόπωση, αλλά εξάντληση. Εξάντληση τόσο σε επίπεδα ψυχικής παραίτησης από το αντικείμενο της εργασίας, όσο και σε σωματικό επίπεδο.

Το Αμερικανικό Ψυχολογικό Ινστιτούτο (APA) έχει διαπιστώσει σε έρευνα (για τις εργασιακές συνθήκες του 2024) ότι ένα εντυπωσιακά μεγάλο ποσοστό εργαζομένων της τάξης του 77% βιώνει συμπτώματα επαγγελματικής εξουθένωσης. Όπως τονίζει, η ψυχική εξάντληση δεν παραμένει αόρατη πλέον στον εργασιακό κλάδο: αντίθετα, μεταφράζεται σε πιο πολλές αναρρωτικές άδειες και αισθητή πτώση της απόδοσης στους χώρους εργασίας.

Την ίδια στιγμή, το 60% του εργατικού δυναμικού αισθάνεται «παγιδευμένο» στη θέση εργασίας του, αποφεύγοντας όμως την αναζήτηση νέας εργασίας, κυρίως εξαιτίας της οικονομικής αβεβαιότητας. Έτσι, η «εμπλοκή» των εργαζομένων στο επάγγελμά τους έχει κάνει βουτιά από 23% στο 21% το 2024, ζημιώνοντας την παγκόσμια οικονομία κατά 438 δισ. δολάρια (State of the Global Workplace 2024).

Τι έχει συμβεί; Το εργασιακό burnout (για το οποίο όλες οι παγκόσμιες εκθέσεις κρούουν έντονα το καμπανάκι του κινδύνου, ειδικά από την περίοδο της καραντίνας) έχει πλέον εγκαθιδρυθεί ως κατάσταση και το αίσθημα κόπωσης μετατράπηκε σε αίσθημα ματαίωσης, σιωπηλής κατά κύριο λόγο. Με άλλα λόγια, η γενική τάση έχει μετατοπιστεί από το quiet quitting στο quiet cracking.

Τι είναι το quiet cracking

Ο νέος αυτός όρος διαδόθηκε ευρέως μετά τη φετινή δημοσίευση του TalentLMS Research Report, μια έγκυρη έρευνα από τη διεθνή πλατφόρμα που ειδικεύεται στην εκπαίδευση και ανάπτυξη προσωπικού σε εταιρείες σε όλο τον κόσμο. Σε αυτή τη δημοσίευση, το quiet cracking ορίστηκε ως την «εσωτερική διάβρωση της ικανοποίησης από την εργασία, όπου οι εργαζόμενοι εμφανίζονται μεν στη δουλειά αλλά έχουν αποσυνδεθεί εσωτερικά».

Πώς μεταφράζονται τα παραπάνω στην πράξη; Μερικά από τα σημάδια τα οποία προδίδουν την κατάσταση του quiet cracking είναι: οι πιο συχνές απουσίες από τον χώρο εργασίας λόγω ασθενειών ή πονοκεφάλων, το αίσθημα κόπωσης κι η χαμηλότερη απόδοση σε σχέση με παλιότερα, η αλλαγή συμπεριφοράς και το έντονο αίσθημα απαισιοδοξίας. Συνεχίζουν δηλαδή να εκτελούν το εργασιακό τους χρέος, αλλά έχουν (μεταφορικά μιλώντας) παραιτηθεί.

Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι το φαινόμενο αυτό παρουσιάζει διαφοροποιήσεις από γενιά σε γενιά. Ενώ δηλαδή οι millenials και άλλες ηλικιακά μεγαλύτερες γενιές δείχνουν να υποφέρουν από την εργασιακή ματαίωση και το φαινόμενο του quiet cracking, τα νεότερα άτομα δεν ασπάζονται τα ίδια αδιέξοδα: σχετική έρευνα (Deloitte Global Gen Z & Millennial Survey 2025) έδειξε ότι η Gen Z θέτει συνειδητά σε προτεραιότητα την ψυχική της υγεία παρά το (απατηλό, πολύ συχνά) «όνειρο» της επαγγελματικής ανέλιξης. Προτιμάει την ισορροπία από την επαγγελματική επιτυχία, την ηρεμία από τη φιλοδοξία.

Γι’ αυτό και θα πρέπει μάλλον να επανεξετάσουμε τη θεωρία ότι «οι νέοι είναι τεμπέληδες».

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ