Αφροδίτη Ζαγγανά
LIVE

Οι Fontaines D.C. μάς έδειξαν πώς είναι να βλέπεις ένα συγκρότημα στην απόλυτη ακμή του

Οι Ιρλανδοί επιβεβαίωσαν τις προβλέψεις στο Release Athens, χαρίζοντάς μας μια από τις συναυλίες της χρονιάς.

Από εκείνο το βράδυ που ο Nick Cave είχε συνεπάρει την Πλατεία Νερού, έχουν περάσει μόλις 3 χρόνια. Τότε, οι Fontaines D.C. είχαν εμφανιστεί απόγευμα, με τον ήλιο να καίει, πριν από τον Αυστραλό αλλά και τους Mogwai, δείχνοντας ότι πρόκειται για ένα άρτιο συγκρότημα που έχει αρχίσει την εκτόξευσή του και σύντομα θα αποτελεί εκείνο τους headliners σε μεγάλα φεστιβάλ.

Η πρόβλεψη αυτή επιβεβαιώθηκε το βράδυ της Παρασκευής 27 Ιουνίου στην Πλατεία Νερού και στο Release Athens, με τους Ιρλανδούς να επισκέπτονται για τρίτη φορά την Ελλάδα, αυτή τη φορά ως μια μπάντα στην απόλυτη ακμή της, τολμώ όμως να πω, όχι ακόμη στο prime της.

Τι κι αν χθες ήταν η πιο ζεστή μέχρι τώρα ημέρα του καλοκαιριού; Το ελληνικό κοινό, το οποίο δείχνει να τρέφει ιδιαίτερη αδυναμία στον Grian Chatten και την παρέα του, δεν έλειψε από το ραντεβού, πανέτοιμο για μία από τις πιο δυνατές συναυλίες της χρονιάς.

 

Ακίμ Τσατσούλη

Την ημέρα άνοιξαν οι Βρετανοί Shame, με τους post punk ήχους τους να αποτελούν το ιδανικό ζέσταμα για τους Fontaines.

Παρά τις υψηλές θερμοκρασίες, έδωσαν ένα πολύ δυνατό show, με τον Charlie Steen να κλέβει την παράσταση, μένοντας μόνο το μαγιό του. Και για όσους έχασαν αυτή την εμπειρία, φρόντισε ο Chatten να τη βιώσουν όλοι, φωνάζοντάς τον στο τέλος του δικού τους show, για να χορέψει και να ενθουσιάσει το κοινό.

Στη σκηνή ανέβηκε στη συνέχεια το δίδυμο των Αμερικανών Boy Harsher, για κάτι σαφώς πιο χορευτικό και ηλεκτρονικό και καθώς ο κόσμος γέμιζε σιγά σιγά το χώρο, τα ντεσιμπέλ και η ένταση ανέβηκαν.

Αφροδίτη Ζαγγανά

Σίγουρα κέρδισαν τις εντυπώσεις, αν κρίνω από τα σχόλια μετά την εμφάνισή τους, όμως η παρουσία θεατών με T-Shirts τους, έδειξε ότι είχαν ήδη εκεί το δικό τους κοινό.

Με το κοινό ήδη ζεσταμένο και ανυπόμονο, είχε έρθει η στιγμή που όλοι περίμεναν. Η μεγάλη καρδιά του Romance πήρε τη θέση της, το ίδιο και η σημαία της Παλαιστίνης και υπό τους ήχους του “Here’s the Thing”, οι Ιρλανδοί έκαναν την εμφάνισή τους.

Καθόλη τη διάρκεια της 1,5 ώρας εμφάνισής τους, μάς απέδειξαν ξανά, γιατί θεωρούνται ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της εποχής τους, όχι μόνο στην post punk σκηνή, αλλά και γενικότερα.

Οι στίχοι τους, από ρομαντικοί μέχρι καθαρά πολιτικοί και κοινωνικοί, παίρνουν θέση και για όσα συμβαίνουν στην πατρίδα τους αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, ενώ τα συνθήματα και τα μηνύματα στις οθόνες υπέρ της Παλαιστίνης, δεν θα μπορούσαν να λείψουν.

“Nabokov”, “Hurricane Laughter” και φυσικά “Jackie Down The Line” ξεσήκωσαν τον κόσμο, που τραγουδούσε σχεδόν κάθε τους στίχο, ενώ κράτησαν για το encore τα αγαπημένα “Romance”, “In The Modern World” και “I Love You”.

Η αυλαία δεν θα μπορούσε να μην πέσει με το “Starbuster” και αφού μάς αποχαιρέτησαν, δεν μπορούσαμε να μη σκεφτούμε δύο πράγματα: Πότε θα τους ξαναδούμε και πόσο περισσότερο μπορούν να έχουν εκτοξευτεί μέχρι τότε;

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.