Το παλιό ξυλουργείο που έγινε ο νέος πολυχώρος της Αθήνας
Το H.ug της Πηνελόπης Φλουρή στα Πετράλωνα είναι το νέο art space της πόλης, πανέτοιμο να αγκαλιάσει τέχνες, όνειρα και δημιουργικότητα.
- 22 ΙΑΝ 2024
Πάμε λίγα χρόνια πίσω. Όχι πολύ πίσω. Στο 2016. Ήταν η χρονιά που ανέβηκε για πρώτη φορά στο ελληνικό θέατρο ένα από τα κλασικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κι όμως, Ο Ξένος του Αλμπέρ Καμύ δεν είχε παιχτεί μέχρι τότε ποτέ ξανά.
Το τόλμησε μία σχεδόν άγνωστη θεατρική ομάδα, που άκουγε στο όνομα Abnormal (αντικανονικό, αφύσικο, ασυνήθιστο, ανώμαλο), παρουσιάζοντας μάλιστα μία παράσταση που δεν αποτελούσε πιστή μεταφορά του βιβλίου και είχε πολύ έντονο το στοιχείο της σωματικοποίησης του λόγου και του συναισθήματος. Παρουσιάστηκε στο Bios για περίπου τρεις μήνες, αλλά το εντυπωσιακό ήταν αυτό που προηγήθηκε. Ο μικρός χαμός που έγινε στο Facebook με το που η ομάδα πόσταρε σαν event την έναρξη των παραστάσεων. Η ανταπόκριση ήταν απρόσμενα μεγάλη με χιλιάδες κόσμου να κάνουν attend μέσα σε λίγα 24ωρα. Ένα από τα πιο διάσημα βιβλία παγκοσμίως, αυτή η γοητευτικά κυνική ιστορία για το παράλογο της ύπαρξης θα τη βλέπαμε επιτέλους στο θέατρο κι αυτό ναι, ήταν κάτι σπουδαίο.
Τη δραματουργική επεξεργασία και διασκευή έκαναν η Δάφνη Λιανάκη και η Πηνελόπη Φλουρή, η οποία είχε αναλάβει και τη σκηνοθεσία.
Μετά την επιτυχία του Ξένου, ακολούθησε για τους Abnormal η δεύτερη επίσκεψή τους στην εργογραφία του Καμύ με την παρουσίαση της Πανούκλας το 2022 στο Θέατρο Μπάγκειον. Παράλληλα, εκείνη τη χρονιά, η Πηνελόπη Φλουρή προετοίμαζε το έδαφος για ένα ακόμα τολμηρό εγχείρημα: να δημιουργήσει το νέο art space της Αθήνας. Έχοντας κουραστεί να ψάχνει συνέχεια χώρους για να κάνεις πρόβες και για να ανεβάσει τις παραστάσεις της, αποφάσισε να φτιάξει το δικό της θεατρικό σπίτι.
Το 2020, μέσα στην πανδημία, βρήκε ένα παλιό ξυλουργείο στα Πετράλωνα στον αριθμό 14 της οδού Μελιταίων. Το ανακαίνισε τόσο-όσο ώστε να είναι ο χώρος λειτουργικός, αλλά να μην χάσει τον χαρακτήρα του, τη μυρωδιά του ξύλου και την αίσθηση της παλιάς Αθήνας που ανέδυε και το μεταμόρφωσε σε έναν καλλιτεχνικό πολυχώρο που ακούει στο όνομα H.ug.
«Η ονομασία είναι εμπνευσμένη από το hug, την αγκαλιά που χάσαμε μέσα στην πανδημία, μιας και τον χώρο τον βρήκα εκείνη την εποχή και ταυτόχρονα, είναι ένα ακρωνύμιο του Human Underground», εξηγεί η ηθοποιός (απόφοιτος της Δραματικής Σχολής Αρχή της Νέλλης Καρρά), σκηνοθέτης και ιδρυτικό μέλος της Abnormal (ίδρυσε την ομάδα το 2012).
Ανακάλυψε το υπόγειο ξυλουργείο του κύριου Κώστα τυχαία. Ήταν 40 χρόνια ξυλουργός, είχε συνταξιοδοτηθεί και δεν είχε πρόθεση να αξιοποιήσει κάπως αλλιώς το εργαστήριο. «Εγώ με τη σειρά μου, αναζητούσα έναν χώρο στο κέντρο. Μένω στο Κουκάκι. Δεν είμαι από την Αθήνα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη και βρέθηκα εδώ για να σπουδάσω στο Οικονομικό της Νομικής. Τα Πετράλωνα ανέκαθεν μου άρεσαν, γιατί κρατάνε ακόμα το στοιχείο της γειτονιάς.
Από την πρώτη κιόλας επίσκεψη, με το που κατέβηκα τα σκαλιά ένιωσα ότι εδώ ανήκω. Η μυρωδιά του ξύλου με συνεπήρε. Εντυπωσιάστηκα με τα μηχανήματα και τις δημιουργίες του κύριου Κώστα. Είπα “εδώ είμαστε”».
Μετά από πολύ προσωπική δουλειά, το H.ug άνοιξε το 2022 και η φετινή σεζόν 2023-2024 είναι ουσιαστικά η πρώτη που παρουσιάζει έναν πλήρη προγραμματισμό με παραστάσεις, περφόρμανς και workshops.
Το άνοιγμα της θεατρικής σεζόν έγινε το περασμένο φθινόπωρο με την παράσταση των Abnormal σε σύλληψη, σκηνοθεσία και ερμηνεία της ίδιας και πρωτότυπη live μουσική του Φίλιππου Δραγούμη. «Το ΤΙΠΟΤΑ είναι ένα έργο συνειρμικό παραλήρημα για το αδιέξοδο της ύπαρξης σε ένα σύμπαν από λέξεις με κείμενα του Σάμιουελ Μπέκετ και άλλα παράδοξα.
Μετά από εμάς, πήρε τη σκυτάλη η ομάδα του Γιάννη Σκουρλέτη. Η Bijoux de Kant ανέβασε ένα έργο του Άκη Δήμου, Παράφορα, ακροβατώντας στο λεμονοδάσος του Κοσμά Πολίτη για να μιλήσει για τον πρωτόγονο μύθο της ανθρώπινης ύπαρξης, την ενατένιση του σύμπαντος και τα αρχετυπικά σύμβολα που κρύβονται υπό τη λογικοφάνεια του αστικού πολιτισμού.
Συνεχίσαμε με τη φιλοξενία της ομάδας The Sisters Project με την παράσταση και το εργαστήριο Το ταξίδι των χαμένων πραγμάτων, που πραγματεύτηκε με έναν έξυπνο τρόπο το θέμα της απώλειας και κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων, παρουσιάσαμε με τους Abnormal, To Ρεβεγιόν. Είναι μία σουρεαλιστική performance για τον χρόνο που κυλά και φράσεις που έχουν αφήσει το στίγμα τους από το παγκόσμιο ελληνικό θέατρο. Πρόκειται για ένα έργο που φτιάχτηκε ειδικά για το H.ug. Θεατές και 5 performers μαζί γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι, με πολύ φαγητό και ποτό χτίζουμε κάθε βράδυ ένα σουρεαλιστικό σύμπαν.
Το Ρεβεγιόν συνεχίζει παραστάσεις. Παράλληλα, ανεβαίνει και η Αγωνία Ιερή στον αργαλειό της Εύας Palmer Σικελιανού σε σύλληψη, ερμηνεία Ελένης Νιωτάκη και δραματουργία, σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αβράμη (ομάδα Πρόταση)».
Στα προσεχώς του προγραμματισμού του H.ug είναι η παράσταση Έρως Μονόπτερος ο Πλάνης από 17 Φεβρουαρίου με τον Γεράσιμο Γεννατά να σκηνοθετεί τη Μάρια Φλωράτου σε μια καταιγιστική κωμωδία και η περφόρμανς με θέμα τις αναπαραστάσεις της αρρενωπότητας στη ζωή μας με τίτλο Τι είναι αυτό που με κάνει αγόρι σε σκηνοθεσία της Βίκυς Αδάμου και κείμενο του Γιώργου Νικολαΐδη από τις 16 Μαρτίου.
«Μέσα στον Φεβρουάριο, έρχεται και η νέα παραγωγή των Abnormal», αναφέρει η Πηνελόπη Φλουρή. «Θα παρουσιάσουμε (με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού), το έργο του Κάφκα, Γράμμα στον πατέρα σε σκηνοθεσία δική μου, κίνηση της Αγγελικής Στελλάτου, πρωτότυπη μουσική του Αλέξανδρου Βούλγαρη (The boy) και τον Αλέξανδρο Βιδαλάκη να κρατά τον κεντρικό ρόλο.
Όσον αφορά τα workshops, που πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο στον χώρο μας είναι το θεατρικό εργαστήρι μέσα από κείμενα του 20ου αιώνα, Αναζητώντας το βλέμμα του Άλλου της Μαρίας Κεχαγιόγλου, το VIEWPOINTS-EXAPNDED της Ίριδας Νικολάου, χορογράφος, κινησιολόγος και δασκάλα κίνησης, το μάθημα κίνησης και αυτοσχεδιασμού της Αγγελικής Στελλάτου και το δικό μου εργαστήριο, το EROS.-DOCUMENTA με στόχο τη σύνθεση μίας περφόρμανς που θα βασισμένη σε έργα που μιλούν για τον έρωτα. Μέσα στον επόμενο μήνα θα φιλοξενήσουμε το νέο εργαστήριο της Τζωρτζίνας Κακουδάκη, δραματουργός, σκηνοθέτης, θεατρολόγος, θεατροπαιδαγωγός με τίτλο ΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ. Εγώ μέσα στον κόσμο που ζω».
Τη ρωτώ τι οραματίζεται για το H.ug. «Να συνεχίσει να είναι ένας βιώσιμος χώρος, καθώς είναι πολύ δύσκολο να επιβιώσεις κάνοντας θέατρο. Όλοι το ξέρουμε αυτό», απαντά. «Θυμάμαι όταν έκανα κάποια μαθήματα στο Θέατρο των Αλλαγών, ένας μεγάλος ηθοποιός μού είχε πει: “όποιος θέλει να ασχοληθεί με το θέατρο δεν γίνεται να μην είναι λίγο μαζόχας”. E πλέον, βρίσκω κάποια αλήθεια σε αυτή την πρόταση. (γελάει).
Από εκεί και πέρα, επιθυμώ να ταυτιστεί ο χώρος με την πιο πειραματική σκηνή της Αθήνας. Με παραστάσεις που υπάρχει καθαρή η φωνή του δημιουργού, που χαρακτηρίζονται από τόλμη. Με καλλιτέχνες που μπορεί να παίρνουν ένα κλασικό έργο, όπως ο Βυσσινόκηπος του Τσέχωφ για παράδειγμα και να το παρουσιάζουν πειραγμένο, αποδομημένο πάντα όμως με σεβασμό».
Αλήθεια, τι της έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια η ενασχόληση με το θέατρο, την υποκριτική, τη σκηνοθεσία, τη συγγραφή; «Στο χάος μίας ζωής όπου επικρατεί η ματαίωση, η αδικία και ο θυμός, το θέατρο είναι ένας τόπος ησυχίας, έμπνευσης και σωτηρίας. Το H.ug θέλω να είναι μία ζεστή αγκαλιά για τέχνες, όνειρα και δημιουργικότητα».
