Γιατί ο εργασιακός χώρος δεν μας βοηθά να δημιουργούμε ζωή

Αν υπάρχει ένας χώρος που περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωή μας αυτός είναι της εργασίας μας. Η εργασία και ο τρόπος που αυτή εκτελείται, οφείλει θεωρητικά, στο πέρασμα των χρόνων να εκσυγχρονίζεται, μαζί με τους ανθρώπους.

Το περιβάλλον και οι συνθήκες που πλαισιώνουν την/τον εργαζόμενη/ο μπορούν να επηρεάσουν θετικά ή αρνητικά την απόδοση της/του. Είναι νομίζω εύκολα αντιληπτό διαφορετικό να ασκείς το επάγγελμα σου σε ένα χώρο με σύγχρονο υλικοτεχνικό εξοπλισμό, φροντισμένο, με φωτεινά χρώματα, ωράρια που σέβονται και υπηρετούν την υπαρξιακή ανάγκη των ανθρώπων για προσωπικό χρόνο και εντελώς άλλο, να προσέρχεσαι σε ένα χώρο χωρίς σύγχρονα εφόδια, κτιριακές υποδομές που έχουν εγκαταλειφθεί, ελλιπείς αποθηκευτικούς χώρους, προχειρότητα στην παροχή των υπηρεσιών, ανύπαρκτα πρωτόκολλα και στρατηγικό σχεδιασμό.

Παραλληλισμός με τη χώρα

Κάνοντας βάση των παραπάνω έναν και καθ’ υπέρβαση παραλληλισμό, ταυτίζοντας δηλαδή τους ανθρώπους της Χώρας ως εργαζόμενους της και την χώρα ως το εργασιακό μας περιβάλλον, αν εξαιρέσουμε τον ήλιο και τη θάλασσα, που βέβαια δεν είναι για όλους το ίδιο προσβάσιμα, ποια κίνητρα δίνει στο δυναμικό της ώστε να αποδώσουν με τρόπο τέτοιο που θα συμβάλλουν στη δημογραφική της ανάπτυξη.

Δημογραφική ανάπτυξη και κοινωνικές υποδομές

Πώς ένα ζευγάρι ανθρώπων θα αποφασίσει να φέρει στη χώρα αυτή μια νέα ζωή οπού θα αισθάνεται πως μπορεί να αναπτύσσεται με κατά το δυνατόν συνθήκες που θα ενισχύουν την υγιή και πολυεπίπεδη του ανάπτυξη; Πόσο συμπεριληπτική π.χ. είναι υποδομή της χώρας για παιδιά που γεννιούνται με αναπηρίες, πως το πρόγραμμα σπουδών διαπαιδαγωγεί και αναπτύσσει σκεπτόμενους ενήλικες προσαρμοσμένους στην πολυπλοκότητα και διαρκώς μεταβαλλόμενη εξέλιξη του κόσμου;

Ποιες παροχές για τα διαφορετικά επαγγέλματα αλλά και τον τρόπο που ήδη αυτά εκτελούνται εγκολπώνει και προσφέρει το κράτος; Πού στρέφεται η επενδυτική ματιά της οικονομικής μας πολιτικής; Πώς διαχειρίζεται την υπερσυγκέντρωση στα αστικά κέντρα σε αντιπαραβολή με την ερημοποίηση της περιφέρειας;

Η ανάγκη επένδυσης και νέας ματιάς

Αυτό που θέλω να μεταφέρω είναι πως για να λάβεις πίσω κάτι χρειάζεται πρώτα να επενδύσεις σε αυτό, απαιτείται ανάπτυξη τροχοδρομημένη σε εναλλακτική προσέγγιση των πολιτικών. Σχεδιασμοί που θα προσφέρουν φρεσκάδα, αναγεννητική ματιά, εστιασμό και προσαρμογή στο μέλλον που ήδη μας χτυπά την πόρτα, υιοθέτηση προτύπων χωρών που προοδεύουν, διευρύνοντας ορίζοντες, αποτελματωμένες από την αναπόληση ενός ένδοξου παρελθόντος που ακόμη και αν τέτοιο υπήρξε δεν ήμασταν οι υπαίτιοι της δόξας του.

Υ.Γ. Δεν αναφέρθηκα καθόλου στην ανάγκη συστηματικής εκπαίδευσης όσων είναι ήδη γονείς αλλά και όσων επιθυμούν να γίνουν ως βασικό εχέγγυο μιας κοινωνίας περισσότερο ελεύθερης και συμβιωτικής.

Ο Αλέξανδρος Αλαμάνος είναι κοινωνικός λειτουργός.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ