MOTION TEAM
ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Ρωτήσαμε οπαδούς του ΠΑΟΚ τι θα θυμούνται από τον Αντελίνο Βιεϊρίνια

Ο εμβληματικός αρχηγός του ΠΑΟΚ θα πατήσει για τελευταία φορά το χορτάρι της Τούμπας και 6 φίλοι της ομάδας εξηγούν τι σημαίνει για αυτούς ο Πορτογάλος.

Ένας νεαρός βραχύσωμος χαφ από την Γκιμαράες της Πορτογαλίας, φτάνει στην Τούμπα το καλοκαίρι του 2008. Ελπιδοφόρος, ταλαντούχος, αλλά δεν πρέπει να υπήρχε άνθρωπος στην Θεσσαλονίκη που να περίμενε ότι το όνομά του, θα μπει δίπλα σε αυτά θρυλικών αρχηγών του δικεφάλου, όπως οι Κούδας, Σκαρτάδος και Ζαγοράκης.

Ο τραυματισμός του από τον Βίκτορ Βιτόλο στο ντέρμπι αιωνίων της Θεσσαλονίκης έμοιαζε αρχικά να του «κόβει» τα φτερά. Τις επόμενες σεζόν, ως συμπαίκτες πια οι δυο τους, μαζί με τον Πάμπλο Γκαρσία, τον Λίνο, τον Κοντρέρας, τον Μουσλίμοβιτς και πολλούς άλλους, θα χτίσουν μια μυθική ενδεκάδα, που θα κάνει τον ΠΑΟΚ να κυνηγήσει το πρωτάθλημα και να ζήσει δραματικές ευρωπαϊκές βραδιές, όπως οι νύχτες με τον Άγιαξ.

Στη μεταγραφική περίοδο του χειμώνα του 2012, τα ταμεία του υπερχρεωμένου ΠΑΟΚ είναι άδεια. Μια πρόταση 4 εκατομμυρίων από τη Βόλφσμπουργκ ταράζει τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, που βλέπουν τον Πορτογάλο, που ψήλωσε στην Τούμπα, να αποχωρεί κλαίγοντας, υποσχόμενος ότι θα γυρίσει. Ένα ολόκληρο γήπεδο τον αποθεώνει και οι οπαδοί του ΠΑΟΚ νιώθουν πως ένα κομμάτι της καρδιάς τους έφυγε για πάντα, όμως ο Αντελίνο θα τηρήσει την υπόσχεσή του και θα επιστρέψει από τη Γερμανία, όπως επέστρεφε άλλωστε με την κάθε ευκαιρία για να δει την αγαπημένη του ομάδα όσο έπαιζε εκεί.

Η ιστορία όμως, δεν είχε δραματικό τέλος, αλλά ένα ρομαντικό και συναρπαστικό φινάλε. Ο αρχηγός επέστρεψε το 2017, για να γεμίσει όχι μόνο την ψυχή των οπαδών του ΠΑΟΚ, αλλά και την τροπαιοθήκη της Τούμπας. Η παρουσία του ως αρχηγός της ομάδας συνδέθηκε με την καλύτερη περίοδο της ιστορίας της και ακόμη και τις τελευταίες σεζόν που οι εμφανίσεις του ήταν περιορισμένες, η ηγετική του παρουσία στα αποδυτήρια, αποτέλεσαν μεγάλο κομμάτι της ταυτότητας του ΠΑΟΚ.

Όποτε του ζητήθηκε, έδωσε και την ψυχή του, αγωνιζόμενος μέχρι και κεντρικός αμυντικός. Μάτωσε, σήκωσε την πρώτη κούπα του πρωταθλήματος με κομμένο χιαστό, μπήκε μπροστά όταν ο Ιβάν Σαββίδης του ζήτησε να αποχωρήσει η ομάδα από το γήπεδο. Και τώρα, η Τούμπα ετοιμάζεται να τον αποχαιρετήσει, γνωρίζοντας όμως καλά πως ούτε αυτός ο αποχαιρετισμός πρόκειται να είναι οριστικός.

Ο Πορτογάλος μέσος πανηγυρίζει με τους φιλάθλους την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο στάδιο της Τούμπας στη Θεσσαλονίκη, στις 19 Μαΐου 2024.

Ως κοριτσάκι, ήταν από τους πρώτους μου ποδοσφαιρικούς έρωτες. Όχι μόνο για το πώς ήταν, αλλά για το πώς με έκανε να νιώθω κάθε φορά που έπαιρνε την μπάλα και ξεκινούσε προς το τέρμα. Ενθουσιασμός, καρδιοχτύπι, αυτή η παιδική έξαψη που δύσκολα εξηγείται με λόγια.

Θυμάμαι να βλέπω ΠΑΟΚ με τον μπαμπά μου, τότε που ήμουν ακόμα στο δημοτικό και μετά μέχρι το λύκειο. Ήταν η δική μας συνήθεια, το δικό μας ραντεβού κάθε Κυριακή. Και κάπου εκεί, ανάμεσα σε φωνές, σάντουιτς απ’ έξω και αγωνία, ήταν κι αυτός – ο Βιεϊρίνια. Θυμάμαι τα γκολ του έξω από τη μικρή περιοχή, τη στιγμή της έκρηξης πριν η μπάλα καν ακουμπήσει δίχτυα. Ήταν αυτός που έκανε τον μπαμπά να φωνάζει δυνατά, και μένα να τελειώνω το διάβασμα από την Παρασκευή για να είμαι σίγουρη πως την Κυριακή θα είμαι εκεί, στο γήπεδο ή στο σαλόνι του σπιτιού μας.

Σήμερα, βλέπω ακόμα ΠΑΟΚ. Πηγαίνω ακόμα στο γήπεδο. Αλλά η αποχώρηση του Βιεϊρίνια μοιάζει σαν να κλείνει ένα κεφάλαιο. Όχι απλώς του συλλόγου, αλλά και το δικό μου. Ένα κεφάλαιο που συνέδεε την παιδική μου ηλικία με τον ΠΑΟΚ. Την αθωότητα, τη χαρά, τη σχέση με τον πατέρα μου, τον ενθουσιασμό του να αγαπάς κάτι χωρίς να το καταλαβαίνεις στο 100% του. Νεφέλη, 27

————————————————————-

Ο Βιεϊρίνια είναι η ενσάρκωση που έχει κάθε ΠΑΟΚτσάκι στη γειτονιά του. Να μπει στην Τούμπα και όλο το γήπεδο να φωνάζει το όνομα του. Πως άλλωστε να μην είναι, μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που ήρθε σε πολύ δύσκολα χρόνια για τον ΠΑΟΚ. Έπαιξε με φιλότιμο, έφυγε και έκανε μια μεγάλη καριέρα στην Μπουντεσλίγκα και γύρισε στη Θεσσαλονίκη και αντί να υιοθετήσει έναν παρασκηνιακό ρόλο, αναδείχθηκε στη μεγαλύτερη προσωπικότητα που έχει αναδείξει ο ΠΑΟΚ στη σύγχρονη ιστορία του. Κάθε χρόνο που περνάει επιβεβαιώνει τον τίτλο του captain.

Όταν σκέφτομαι τον Βιεϊρίνια, πολλές φορές μου έρχεται στο μυαλό η φωτογραφία από το παιχνίδι με τη Γάνδη, που έχει μπαταρισμένο το κεφάλι και γύρω-γύρω αίματα. Αυτό σε απλά ρομαντικά λόγια, είναι η παοκτσίδικη ψυχή. Το σήμα στην καρδιά, το κεφάλι ματωμένο και με σφιχτά δόντια απέναντι σε όλα.

Ο Αντελίνο είναι η ψυχή και το πνεύμα του ΠΑΟΚ. Η προσωπικότητα του, επειδή αποδείχθηκε στο γήπεδο, έχει καταφέρει να κερδίσει τον οπαδών, αν όχι όλων των περισσότερων ομάδων. Αυτό για να το καταφέρεις στην Ελλάδα, με την κατάσταση που επικρατεί, είναι πολύ δύσκολο. Πόσω μάλλον για έναν άνθρωπο που είναι ξένος, δεν είναι Έλληνας, και δεν είναι νέος, σαν τον Κωνσταντέλια, τον Μουζακίτη και τον Τζόλη. – Σωκράτης, 25

Η στιγμή που θυμάμαι πιο έντονα από τον Βιεϊρίνια είναι πιο προσωπική σε σχέση με ο,τι μπορεί να πει κάποιος άλλος. Δεν έχει να κάνει με δόξες, τρόπαια και νίκες. Έχει να κάνει με τον ρομαντισμό ενός μικρού παιδιού.

Θυμάμαι στην πρώτη θητεία του στον ΠΑΟΚ είχα πάει με τους γονείς μου και κάποιους οικογενειακούς φίλους να φάμε κάπου στη Σοφούλη. Εγώ τότε τρελαμένος πιτσιρικάς μπλούζες Λινό, Μουσλίμοβιτς κλπ. Εκεί τον είδα, καθόταν σε ένα διπλανό τραπέζι με δύο ακόμα άτομα. Θυμάμαι το άγχος μου πριν πάω να τον χαιρετήσω και τη χαρά μου όλο το υπόλοιπο βράδυ. Πάνω από δέκα χρόνια μετά ο άνθρωπος αυτός που έγραψε ιστορία στον ΠΑΟΚ θα πατήσει για τελευταία φορά, ως παίκτης, το χορτάρι της Τούμπας. Και εγώ θα θυμάμαι το χαμόγελο ενός νεαρού Πορτογάλου στο εστιατόριο της Σοφούλη. – Γιώργος, 26

————————————————————-

Ο Βιερινία ήρθε μετά τη χρονιά που είχαμε έρθει 11. Εγώ τότε έπαιζα στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ. Ο Σάντος τον έβαζε στο 89 και πάντα έκανε κάτι μαγικό. Βλέπαμε την ντρίμπλα και την έκρηξη παρότι φαινόταν βαρύς. Ενθουσίαζε όλα τα παιδιά της εποχής, στα πέτρινα χρόνια του ΠΑΟΚ. Ώσπου ήρθε η ώρα να φύγει και θυμάμαι ότι έφυγε με πολύ ψηλά στανταρτς, και τα κατέκτησε.

Όταν γύρισε είπε ότι εγώ ήρθα εδώ να πάρω τίτλους. Γύρισε τη χρονιά αφού είχαμε πάρει το πρώτο Κύπελλο, με ένα γκολ-οφσάιντ του Ενρίκε, που η χαρά ήταν γλυκόπικρη. Είδα έναν παίχτη, και μια προσωπικότητα με ήθος και επαγγελματισμό, που αποδείκνυε ότι είμαι εδώ για να σας οδηγήσω. Παρ’ ότι η θέση του δεν είναι ένας χώρος που μπορείς συνήθως να ηγηθείς. Όποτε η ομάδα μπούκωνε ήταν παρών. Ήρθαν οι τίτλοι και είδαμε τι σημαίνει αρχηγός. Ήταν πράγματα που τα είδα πρώτη φορά ως φίλαθλος του ΠΑΟΚ. Να ανεμίζουν σημαίες της Πορτογαλίας μέσα στην Τούμπα και να μπαίνει παίκτης αλλαγή, ενώ έχει χιαστό.

Για τη γενιά μας είναι η σημαία του ΠΑΟΚ. – Θωμάς, 25

Ο νεολαίος Αντελίνο Βιεϊρίνια χαιρετά τον κόσμο του ΠΑΟΚ μετά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό Βόλου για την 6η αγωνιστική των πλέι οφ τον Μάιο του 2011.

Αγρίνιο είναι το 64ο λεπτό. Ο Βιεϊρίνια βρίσκει ένα σουτ από του πουθενά. Αυτά τα δευτερόλεπτα μέχρι να καταλήξει η μπάλα στα δίχτυα πέρασαν από μπροστά μας, όλα αυτά τα χρόνια που περιμέναμε με ανυπομονησία να έρθει η δική μας στιγμή.

Ο αρχηγός έφυγε, αλλά γύρισε και καταλάβαμε πως μαζί με τις αποσκευές του, είχε φέρει μαζί αυτά που θα μας έκαναν να ζήσουμε το δικό μας όνειρο. Κάθε στιγμή σου μέσα στο γήπεδο, ήταν γεμάτη ΠΑΟΚ. Με περηφάνια, αντίσταση, όνειρο και κατάκτηση. Ένα κομμάτι της καρδιάς μας θα σου ανήκει για πάντα. – Κώστας, 26

————————————————————-

Για τον γράφων, η πιο σπουδαία στιγμή που ανέδειξε το ήθος του Πορτογάλου γυρνά πίσω στο 2018. Ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται με την ΑΕΚ, όταν μια αμφισβητούμενη φάση φέρνει τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδη, στον αγωνιστικό χώρο. Ο Ιβάν είναι οργισμένος, πατάει το χορτάρι και κάνοντας τη χαρακτηριστική κίνηση ζητά από την ομάδα να φύγει. Ο Αντελίνο μπαίνει μπροστά και αψηφά τον ιδιοκτήτη της ομάδας του, τον άνθρωπο που πληρώνει τον παχυλό μισθό του.

Η συνέχεια είναι γνωστή, αλλά η εικόνα αυτού του παίκτη, ανάμεσα σε όλη την υπόλοιπη ομάδα που κοιτούσε αποσβολωμένη, έκανε τη διαφορά. Δεν ξέρω τι συνέβη στο κεφάλι του. Προσωπικά είδα δύο κόσμους να συγκρούονται.

Ο Αντελίνο έκανε κάθε μέρα τη διαφορά σε ένα ποδόσφαιρο που κάθε χρόνο απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τη λαϊκή βάση. Αποδεικνύοντας ότι κόντρα στην εποχή, το ποδόσφαιρο ορισμένες στιγμές, μπορεί να είναι κάτι παραπάνω από μια μπάλα, περικυκλωμένη από δεκάδες εκατομμύρια ευρώ. – Αλέξανδρος, 26

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.