Πώς θα γίνουμε καλύτεροι, πιο στοργικοί άνθρωποι
- 2 ΙΟΥΛ 2025
Θα ήθελα να κάνεις ένα τεστ. Δεν θα χρειαστεί κάτι άλλο, πέρα από λίγο χρόνο από τη ζωή σου. Προσπάθησε για την επόμενη μια ώρα να μην πεις τίποτα, αν δεν είναι κάτι θετικό. Δηλαδή, μην γκρινιάξεις, μην παραπονεθείς, μη σχολιάσεις αρνητικά, μη σιχτιρίσεις και τα λοιπά. Επειδή αναγνωρίζω τη δυσκολία του task και θέλω να είμαι τίμια, ας μην το κάνεις ενώ οδηγείς.
Θα διαπιστώσεις ότι έτσι όπως έχουμε γίνει -με όσες προκλήσεις αντιμετωπίζουμε και απειλούν τη διαβίωση και την επιβίωση μας-, δεν είναι και πολύ εύκολο να κρατηθούμε. Δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να παρατηρήσουμε, να εστιάσουμε σε κάτι καλό. Και αυτό είναι κρίμα. Για εμάς.
Τουλάχιστον εγώ, αισθάνθηκα πολύ άσχημα όταν διαπίστωσα πως στα ταξίδια που έκανα με τη δουλειά -και εν πολλοίς είχα δει όλη την Ευρώπη-, δεν απολάμβανα τίποτα. Δεν έδινα χρόνο στο να κάνω focus στη φύση, τα αξιοθέατα ή ό,τι άλλο πρόσφερε αυτή η εμπειρία που δεν είναι δεδομένη για όλους.
Από ένα σημείο και μετά, ανάγκαζα τον εαυτό μου να μείνει στη στιγμή. Να παρατηρήσω τι υπάρχει γύρω, να τα βάλω μέσα μου, να τα νιώσω. Να τα ζήσω. Πες, πες το “πρέπει” έγινε αυθόρμητο και κάθε φορά που επιστρέφω από οπουδήποτε, όσοι με βλέπουν νομίζουν ότι έχω κάνει botox.
Μόνο που δεν είμαι ΣΑΝ να έχω ξεκουραστεί πολύ. Όντως έχω ξεκουραστεί. Έχω αδειάσει και έχω γεμίσει με νέες εικόνες από αυτές που φτιάχνουν την ψυχολογία μου για μέρες.
Μετά, πέρασα στην επόμενη πίστα.
Ήταν η δοκιμασία που σου πρότεινα να κάνεις. Έπειτα από πολλά auto correct (πρώτα έλεγα ό,τι συνήθως και αμέσως με διόρθωνα), τώρα έχω φτάσει σε ένα σημείο που εκφράζομαι κυρίως θετικά. Μάλλον, όχι τυχαία, άρχισα να είμαι και πιο δοτική προς τους άλλους, ανεξάρτητα από το πού προέρχονται.
Το «έχει περάσει πολλά το παιδί, ας δείξω κατανόηση» ήταν η φιλοσοφία μου στις δεκαετίες των 20 και των 30. Μετά πέρασα στο άλλο άκρο. Τώρα, το έφερα στη μέση: δεν θέλω το κακό κανενός (θεωρώ ότι η ζωή μπορεί να γίνει πάντα πιο άτιμη από εμένα) και συμπεριφέρομαι στους άλλους με τον τρόπο που θέλω να μου συμπεριφέρονται.
Όταν δεν υπάρχει ταύτιση, δεν τσακώνομαι – αν έπαιρνα ένα ευρώ για κάθε τσακωμό μου, τώρα θα απειλούσαν τον Elon Musk στη λίστα του Forbes. Απλά εγκαταλείπω.
Όλα αυτά δεν τα κάνω για τη σωτηρία της ψυχής μου. Το κάνω γιατί νιώθω καλύτερα εγώ με την πάρτη μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν λάτρευα ιδιαίτερα τη μιζέρια μου και την γκρίνια μου – και δη για πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω η ίδια. Τώρα νιώθω πως αναπνέω πολύ καλύτερα.
Πώς μου ήρθαν όμως, όλα αυτά; Να σου εξηγήσω.
Η νοοτροπία μας επί της αγάπης χρειάζεται ρεκτιφιέ
Η Meghan Sullivan είναι καθηγήτρια φιλοσοφίας στο Wilsey Family College στο University of Notre Dame. Είναι και διευθύντρια της Πανεπιστημιακής Πρωτοβουλίας Ηθικής, ενώ ίδρυσε το Ινστιτούτο Ηθικής και Κοινού Καλού του Notre Dame που άρχισε να λειτουργεί το καλοκαίρι του 2024.
Το Ινστιτούτο, που αποτελεί τον κόμβο για την πανεπιστημιακή έρευνα και τη διδασκαλία επί της ηθικής, με ζητούμενο να συμβάλει στην ευημερία μας.
Σε ένα κάλεσμα που της έκανε το Big Think πρότεινε έναν τρόπο που θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ή τουλάχιστον, πιο στοργικοί.
«Αν κοιτάτε με αγάπη τα πράγματα, δίνετε λίγη μεγαλύτερη προσοχή στο να διακρίνετε και να εκτιμήσετε τις λεπτομέρειες, στις οποίες επιτρέπετε να σας επηρεάσουν. Ένα μεγάλο μέρος της Ηθικής της Αγάπης -γνωστή και ως προσέγγιση στην ηθική που βασίζεται στην αγάπη για τους άλλους, με την ένταση που αγαπάμε τον εαυτό μας- και της εξάσκησης της, σημαίνει να δίνετε στον εαυτό σας λίγο περισσότερο χρόνο για να προσέχετε τους άλλους ανθρώπους, αντί να προσέχετε όλα τα άλλα πράγματα που προσπαθούν να κατακτήσουν την πνευματική μας ζωή στον 21ο αιώνα».
Για παράδειγμα, το κινητό ή όποιο άλλο μηχάνημα.
«Μας ζητά η Ηθική της Αγάπης, το να είμαστε Καλοί Σαμαρείτες, να αφήσουμε τελείως στην άκρη όλα τα ενδιαφέροντα μας και τα εγχειρήματα μας, για να σώσουμε τους ξένους; Πιστεύω ότι η απάντηση είναι “όχι”. Μιλάμε για κάτι περισσότερο μακροπρόθεσμο ηθικό και φιλοσοφικό πρόγραμμα, έναν τρόπο ζωής στον οποίον μπορούμε να προσαρμοστούμε, αμφισβητώντας προκαταλήψεις που μας λένε ότι κάποιος δεν αξίζει την προσοχή ή το ενδιαφέρον μας.
Περισσότερο έχει να κάνει με την αλλαγή νοοτροπίας, ως προς το πώς αντιλαμβανόμαστε τα κοινωνικά ζητήματα που μας ενοχλούν. Χρειάζεται να τα σκεφτόμαστε όχι ως πιθανές επενδύσεις ή αφηρημένες κοινωνικές ανησυχίες που αξίζουν τη συζήτηση, αλλά ως ηθικές ερωτήσεις που έχουν τη ρίζα τους στις ζωές συγκεκριμένων άλλων ανθρώπων.
Αυτό προϋποθέτει την ικανότητα να δείξουμε μεγαλύτερη προσοχή στους άλλους και να απαντήσουμε οι ίδιοι σε κάποιες δύσκολες φιλοσοφικές ερωτήσεις, σχετικές με το τι ακριβώς σημαίνει να αγαπάμε τους ανθρώπους που υπάρχουν στην καθημερινότητα μας».
Βασική προϋπόθεση βέβαια, για όλα αυτά είναι να έχουμε καταφέρει να αγαπήσουμε τον εαυτό μας.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.