Ο Καποδίστριας και 3 ακόμα επιτυχημένες ελληνικές βιογραφίες

Η ταινία για τη ζωή του Ιωάννη Καποδίστρια σπάει ταμεία και αυτό, από μόνο του, είναι ένα γεγονός που αξίζει προσοχής. Όχι επειδή πρόκειται για μια εύκολη κινηματογραφική ιστορία, αλλά επειδή αφορά ένα ιστορικό πρόσωπο που μέχρι σήμερα ζούσε κυρίως μέσα από σχολικά εγχειρίδια και επίσημες αφηγήσεις.

Η εμπορική επιτυχία της ταινίας δείχνει ότι το κοινό είναι πλέον πρόθυμο να δει ελληνικές βιογραφίες στη μεγάλη οθόνη, ακόμη κι όταν το θέμα δεν υπόσχεται ψυχαγωγία με τη στενή έννοια.

Στην ταινία του Γιάννη Σμαραγδή, ο Καποδίστριας κινηματογραφείται ως μια σύνθετη, συχνά αντιφατική φιγούρα: πολιτικός με όραμα, αλλά και άνθρωπος αποκομμένος από την κοινωνία που κλήθηκε να κυβερνήσει.

Η ταινία φαίνεται πως δε λειτουργεί απλώς ως ιστορική αναπαράσταση, αλλά ως απόπειρα να ξανασυστηθεί ένα πρόσωπο που για χρόνια αντιμετωπιζόταν περισσότερο ως σύμβολο παρά ως χαρακτήρας. Και παρά τις πολλές αρνητικές κριτικές, αυτό φαίνεται πως αρκεί για να φέρει κόσμο στις αίθουσες.

Δεν είναι, ωστόσο, η μόνη ελληνική βιογραφία που κατάφερε να μετατραπεί σε κινηματογραφικό γεγονός.

Υπάρχω

Η ταινία για τον Στέλιο Καζαντζίδη δε στηρίζεται μόνο στη δημοφιλία του προσώπου. Λειτούργησε κυρίως επειδή πιάνει το νήμα μιας συλλογικής εμπειρίας: της μετανάστευσης, της φτώχειας, της λαϊκής ζωής μετά τον πόλεμο.

Το Υπάρχω έγινε επιτυχία γιατί μίλησε σε ανθρώπους που δεν είδαν απλώς έναν τραγουδιστή, αλλά ένα κομμάτι της δικής τους ιστορίας.

Ευτυχία

Η Ευτυχία ακολούθησε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο. Η ζωή της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου παρουσιάζεται χωρίς εξωραϊσμούς, με έμφαση στις αντιφάσεις, τις απώλειες και τις προσωπικές της ήττες.

Η επιτυχία της ταινίας έδειξε ότι το κοινό δε ζητά αγιογραφίες, αλλά χαρακτήρες με ρωγμές, ανθρώπους που δημιούργησαν πολλά, αλλά πλήρωσαν και βαρύ τίμημα.

El Greco

Το El Greco ήταν από τις πρώτες ελληνικές βιογραφίες που έπαιξαν ανοιχτά με τη διεθνή κλίμακα. Η ιστορία του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου αφηγείται τη διαδρομή ενός καλλιτέχνη που συγκρούστηκε με την εξουσία, τους θεσμούς και τα όρια της εποχής του.

Μια ταινία που επένδυσε στο μύθο του δημιουργού, αλλά χωρίς να χάνει τον άξονα της προσωπικής σύγκρουσης.

Από τον Καποδίστρια μέχρι τον Καζαντζίδη, την Παπαγιαννοπούλου και τον Θεοτοκόπουλο, το κοινό φαίνεται να ανταποκρίνεται σε βιογραφίες που πολλές φορές λειτουργούν ως μνημεία, αλλά και ως αφηγήσεις ζωών με εντάσεις και αντιφάσεις.

Και ίσως αυτό να εξηγεί γιατί, σήμερα, αυτές οι ιστορίες βρίσκουν ξανά θέση στο σινεμά και θεατές πρόθυμους να τις ακούσουν, ακόμα και όταν οι κριτικές λένε το αντίθετο και η καλλιτεχνική τους αξία αμφισβητείται.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ