Η Blushing Friday φτιάχνει τα γλυκά των ονείρων μας για πρωινό
Στο Motiv, μια μικρή αλλά στιβαρή κοιτίδα δημιουργικότητας και νοστιμιάς, η Παρασκευή Τριανταφύλλου φτιάχνει από αφράτα maritozzi και buns με λεμόνι μέχρι παχουλά μπισκότα και φίνες μαντλέν.
- 22 ΙΟΥΝ 2025
Συχνά, τα πιο ωραία πράγματα συμβαίνουν αθόρυβα και είναι αυτή η ησυχία που αναζητάμε στα αγαπημένα μας μέρη. Το γεγονός ότι η Αθήνα έχει γεμίσει μαγαζιά ίσως τελικά μάς δίνει την ευκαιρία να ξεχωρίσουμε το δικό μας third place και να νιώσουμε κάπως ξεχωριστοί. Το δικό μας μυστικό σε μία πόλη που απέχει στο σύνολό της αρκετά από την αίσθηση της φιλοξενίας και τη φροντίδας για τα οποία διατείνεται η εγχώρια εστίαση.
Η επανάσταση του φαγητού που συμβαίνει χρόνια τώρα στα social media μάς φέρνει καθημερινά αντιμέτωπους με καινούργιες πληροφορίες στο feed μας. Κάπως έτσι έπεσα πάνω στον λογαριασμό Blushing Friday, για να ξετυλίξω το νήμα και να οδηγηθώ στο πρόσωπο πίσω από αυτά τα -εκ πρώτης όψεως- λαχταριστά γλυκά. Τελικά, τόσο η Παρασκευή Τριανταφύλλου όσο και οι απίθανες δημιουργίες της, αξίζουν μια καλύτερη γνωριμία. Πόσο συχνά βρίσκουμε άλλωστε φανταστικά maritozzi στην Αθήνα; (σ.σ. αυτή την περίοδο βρίσκεις με κρέμα και φράουλες και τιραμισού).
Στο Motiv, μια μικρή αλλά στιβαρή κοιτίδα δημιουργικότητας και νοστιμιάς, η Παρασκευή Τριανταφύλλου δεν φτιάχνει απλώς γλυκά και αλμυρά για να συνοδεύουν τον καφέ. Ζυμώνει χαρακτήρες, γεμίζει μορφές με προσωπικότητα, δίνει στα υλικά της τη σημασία που αξίζουν και μεταφράζει την καθημερινή παραγωγή σε ένα προσωπικό σύστημα αισθητικής και φροντίδας. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλάει για τα ζυμάρια της σαν να έχουν δική τους ζωή. Και ίσως να έχουν.
Το δικό της σύμπαν έχει ως βάση το εργαστήριο στο Παγκράτι, από όπου τροφοδοτείται καθημερινά το κατάστημα στα Εξάρχεια αλλά και τα συνεργαζόμενα μαγαζιά της χονδρικής. Η λογική του μικρόκοσμου που δημιουργεί δεν περιλαμβάνει micromanagement, ούτε επιβεβλημένα μενού. Με τη συνεργάτιδά της δουλεύουν με ελευθερία. Η κουζίνα τους έχει ρυθμό, αλλά όχι αυστηρότητα.
«Αν δεν χαίρεσαι σε αυτή τη δουλειά, δεν έχει νόημα να την κάνεις», λέει χαμογελαστά. Γι’ αυτό και το Σαββατοκύριακο είναι αφιερωμένο στο «ό,τι θέλουν»: κρουασάν, μπράουνι, εποχικές τούρτες, προσαρμογές στη διάθεση και τη στιγμή.
Η παραγωγή τους χωρίζεται, όπως λέει, σε «ζυμαράκια» και πιο pastry κομμάτια. Από cinnamon rolls, babka, maritozzi και buns με λεμόνι και crumble, τα ζυμάρια της είναι αρκετά ιδιαίτερα και ταιριάζουν στη vegan διατροφή. Όλα βασισμένα στην πρώτη ύλη, με φροντίδα στη λεπτομέρεια, όπως οι μαντλέν που θυμίζουν κοχύλια σε βυθό.
Τα παχουλά μπισκότα της, που φτιάχνονται μόνο για το Motiv, είναι το προσωπικό της καμάρι. «Αγαπάω τα μπισκότα μου. Τα θεωρώ πολύ έξυπνα και ασχολούμαι με αυτά όσο με τίποτα άλλο. Θέλουν προσοχή για να βγουν όπως πρέπει. Θέλω γλυκό με υφή, ένταση, και αλάτι. Και το λεμόνι γιατί έχει προσωπικότητα».
Αλλά δεν είναι μόνο τα γλυκά. Δύο προζυμένιες φοκάτσιες και ένα αλμυρό μπριός ολοκληρώνουν την εικόνα ενός εργαστηρίου που λειτουργεί με αρχές αλλά χωρίς περιορισμούς. Ο κόσμος ζητά, η ομάδα ανταποκρίνεται, η ευελιξία είναι κανόνας: «Αν κάποιος θέλει κάτι συγκεκριμένο, κάνουμε και παραγγελίες». Πίσω όμως από όλα αυτά υπάρχει μια κεντρική ιδέα: η κουζίνα ως τόπος δημιουργίας, όχι εκτέλεσης.
Η ίδια σπούδασε μαγειρική, μετά την Le Monde ξαναέδωσε πανελλήνιες και πέρασε Κοινωνική Ανθρωπολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Όπως λέει, η δεύτερη αυτή σπουδή τής έδωσε κάτι θεμελιώδες: «Σου φτιάχνει τη δομή της σκέψης σου». Δούλευε παράλληλα με τις σπουδές, και το έκανε επειδή της άρεσε. «Δεν έχει να κάνει με την κούραση αλλά με την ανεξαρτησία. Αν δεν μπορείς να κάθεσαι σε μια καρέκλα 8 ώρες την ημέρα, ίσως να θέλεις κάτι άλλο». Κάτι πιο σωματικό, χειροποίητο, άμεσο.
Στη δική της πορεία, η ζαχαροπλαστική δεν ήταν μια ανάγκη· ήταν μια επιλογή. Μια τέχνη. Και αυτή η διάσταση της τέχνης αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο στην κουλτούρα της κουζίνας. «Παλιά ο μάγειρας θεωρούνταν κάπως υποδεέστερο επάγγελμα. Τώρα αρχίζει να εκτιμάται η διαδικασία. Δεν είναι απλώς “βαράω πράγματα σε ένα μίξερ” – θέλει τεχνική, θέλει σκέψη, θέλει αισθητική». Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι πολλοί που καταλήγουν στη ζαχαροπλαστική προέρχονται από πεδία όπως η αρχιτεκτονική ή η διακόσμηση. Γιατί χρειάζεται να ξέρεις να «στήσεις» κάτι όμορφο και να το κάνεις να πει κάτι.
Στο Motiv, κάθε μικρό κομμάτι της παραγωγής είναι και μια μικρή δήλωση. «Δεν το βλέπω σαν υπηρεσία, είναι προϊόν – αλλά επειδή το μάτι πιάνει την αισθητική του άλλου, πρέπει να το επικοινωνήσεις». Το Instagram λειτουργεί για εκείνη ως εργαλείο καταγραφής – «σαν ημερολόγιο» – αλλά η ανάγκη να επικοινωνήσει την παραγωγή της πέρασε τελικά στον φυσικό χώρο. «Αν το κάνεις καλά, δεν σου φτάνει το Instagram».
Το πιο δύσκολο, ίσως, κομμάτι της δουλειάς είναι αυτό που δεν λέγεται εύκολα με λόγια. Η τεχνική ακρίβεια. Η προσαρμογή της συνταγής στο αλεύρι και στον καιρό. «Γι’ αυτό χρειάζεσαι ανθρώπους με αντίληψη. Δεν μπορώ να το πω λεκτικά αυτό που χρειάζεται». Πίσω από κάθε προϊόν υπάρχει μια προσπάθεια για μείωση της σπατάλης. «Το σχεδιάζουμε από την αρχή, να μην έχουμε φύρα. Και η βιγκανοποίηση συνταγών είναι καλή ιδέα όταν δεν εκμεταλλεύεσαι τους φυσικούς πόρους».
Ίσως τελικά, η γλυκιά δουλειά της Παρασκευής Τριανταφύλλου είναι και μια ήσυχη επανάσταση απέναντι στη λογική του βιαστικού και του εύκολου. Με τις πρώτες ύλες, τη φροντίδα, τις αντιφάσεις, τις εμμονές, και –πάνω απ’ όλα– τη χαρά. Γιατί όπως λέει κι η ίδια: «Αν δεν τη χαίρεσαι αυτή τη δουλειά, δεν έχει κανένα νόημα».
MOTIV
- Φορμίωνος 42, Παγκράτι
- 2107514104
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.