Τα καλύτερα που φάγαμε πρόσφατα με 10 ευρώ

Ποια ήταν η τελευταία φορά που πλήρωσες 10 ευρώ για το φαγητό σου (μπορεί να σου έμειναν και ρέστα) κι έφυγες χαρούμενος και χορτασμένος; Η αλήθεια είναι ότι παρά την υπερπληθώρα των εστιατορίων, street food, καφέ κτλ. που έχει η Αθήνα, οι τιμές που βλέπεις στους καταλόγους είναι δυσανάλογες σε σχέση με τις οικονομικές μας απολαβές και το βιωτικό επίπεδο που έχει βελτιωθεί, χωρίς στην πραγματικότητα να είμαστε κάπου κερδισμένοι.

Όπως προκύπτει από το ερώτημα που τέθηκε στην ομάδα για το πρόσφατο καλύτερο γεύμα τους με 10 ευρώ, το σουβλάκι είχε την τιμητική του. Είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε πιο ακριβό φαγητό στο χέρι αρκεί να είναι ποιοτικό, αλλά πόσο θεμιτό είναι το μόνο πράγμα που μπορείς να φας με ένα 10ευρω να αφορά μόνο street food; Ε, λοιπόν, είναι δύσκολο να καθίσεις σε ένα τραπέζι, να σε σερβίρουν, να αποφύγεις να σου χρεώσουν με το έτσι θέλω εμφιαλωμένο νερό και κουβέρ, και η τιμή να μην είναι διψήφια. Όχι όμως ανέφικτο και οι παρακάτω προτάσεις επιβεβαιώνουν ότι όποιος ρωτάει και ψάχνει, μαθαίνει.

Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσουμε ή να κλάψουμε με τις τιμές που βλέπουμε σε διάφορους καταλόγους (αλήθεια 9,5 ευρώ η χωριάτικη;) αλλά εδώ που τα λέμε μία η κρίση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μία στη Γάζα, μία η γέφυρα που έπεσε στη Βαλτιμόρη, πώς να μη φτάσουν τα πάντα στα ύψη; Παρόλα αυτά, ο Αιγύπτιος (αν δεν κάνω λάθος) Ιμπραήμ στην πλατεία Βάθη εξακολουθεί να φτιάχνει στο Al Sharq (Λιοσίων 1) το πιο συγκλονιστικά -και όσο καυτερό θες- νόστιμο φαλάφελ που θα βρει κανείς, τουρίστας ή μη, σε αυτή την καταταλαιπωρημένη πόλη (που έχει πάψει να μας ανήκει εδώ και καιρό). Συνεχίζει να κοστίζει 2,5 ευρώ. – Θοδωρής Κανελλόπουλος

Μία μερίδα καλαμάκια στον θρυλικό Καυτερό (Αγρινίου 5) στο Χαλάνδρι, που περιλαμβάνει τα σουβλάκια, πίτες, ντομάτα και κρεμμύδι και φυσικά την signature καυτερή σάλτσα (που είναι όντως πολύ καυτερή, αν έχετε θέμα με τα πολύ καυτερά δηλαδή μην το πάρετε αψήφιστα), μαζί με ένα αναψυκτικό, δεν πλησιάζουν καν κοντά στα 10 ευρώ και είναι από τα πιο νόστιμα και true πράγματα που μπορείς να φας αυτή τη στιγμή στην πόλη. – Κωνσταντίνος Αμπατζής

Είναι πια φοβερά δύσκολο να φας οικονομικά στην Αθήνα, αλλά όχι ανέφικτο. Ευτυχώς, η πρωτεύουσα τα έχει όλα, αν ξέρεις να ψάξεις. Βέβαια, είναι πλέον ελάχιστες οι φορές που θα πάω κάπου και θα με εκπλήξει η σχέση ποιότητας και τιμής σε ένα εστιατόριο. Η τελευταία φορά που πραγματικά ενθουσιάστηκα, ήταν όταν πριν από μερικούς μήνες πήγα για πρωινό στα Άκρα (Αμυντά 12), το πολυδιαφημισμένο εστιατόριο των Γιάννη Λουκάκη και Σπύρου Πεδιαδιτάκη στο Παγκράτι. Το μενού που είχε φτιάξει ο Λουκάκης θύμιζε πολύ το πρωινό που μας σέρβιραν οι γιαγιάδες μας στα χωριά, ήταν μπόλικο, νόστιμο και χορταστικό. Το πιο σημαντικό βέβαια, είναι πως κανένα πιάτο δεν ξεπερνούσε τα 10 ευρώ. – Ντενίσα Μπαϊρακτάρι

Τρία χοιρινά σουβλάκια με πίτα στον Κώστα της -μέχρι πρότινος Πεντέλης, τώρα πια- Φιλελλήνων 7. Κατά προτίμηση μέχρι τις 11:30πμ ώστε να μην έχουν σκάσει ακόμα οι ορδές των τουριστών. Το καλύτερο σουβλάκι της Αθήνας με διαφορά. – Θεοδόσης Μίχος

Στη Γαλιάντρα (Γιατράκου 4), στο Μεταξουργείο, το γιαγιαδίστικό combo κεφτεδάκια + πατάτες κοστίζει 7.5 ευρώ και μαζί με μια παγωμένη μπύρα οριακά φτάνεις στα 10 ευρώ ανά άτομο. Για τις καλοκαιρινές βραδιές, τα φωτάκια και η καλή διάθεση της καντίνας, σε συνδυασμό με τις τόσο οικονομικές τιμές, είναι ό,τι καλύτερο. Αν πετύχεις και κάποιο event, τότε μιλάμε για τον ορισμό του value for money. – Νίκος Παπαηλιού

Τηγανιά, με οποιοδήποτε κρέας, δεν τρώω. Δεν την παραγγέλνω ποτέ. Η γεύση του τηγανισμένου λαδιού είναι σχεδόν πάντα εκεί. Ασιατική τηγανιά όμως θα μπορούσα να τρώω κάθε μέρα. Αυτή που σερβίρει το Morgan All Jeans καφενείο (Οδυσσέως 16) στο Μεταξουργείο, σε βαθύ πιάτο: ζουμερό φιλέτο κοτόπουλο σε κομματάκια με αμπελοφάσουλα και γάλα καρύδας. Τόσο νόστιμη, τόσο ισορροπημένη θα μπορούσε να σταθεί σαν πιάτο σε οποιοδήποτε μενού της πιο γκουρμέ και εστιατορικής Αθήνας. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια δεν θα κόστιζε 7,50 ευρώ. – Χριστίνα Φαραζή

Κάθε φορά που επισκέπτομαι το μαγικό Αιγάλεω, επισκέπτομαι και τον Χρήστο. Για την ακρίβεια, το «Σουβλάκι ο Χρήστος» (Μάκρης 1). Το ίδιο έκανα και πριν από μερικές ημέρες. Ανοίγει αργά το απόγευμα και κλείνει σχετικά νωρίς το βράδυ. Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε. Δύο πίτες με το φημισμένο του μπιφτέκι και μία μπίρα, ο ιδανικός συνδυασμός. Προσοχή: Υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μην προλάβεις το μπιφτέκι, εξαφανίζεται όσο γρήγορα εξαφανίζεται και η υπομονή σου μόλις ανεβαίνει η θερμοκρασία στην Αθήνα. Και το χοιρινό του, βέβαια, είναι εκπληκτικό. Και οι τιμές του επίσης. – Κωνσταντίνος Δέδες

Εδώ και καιρό, δεν έχω εντοπίσει περισσότερο value for money μαγαζί από το παρεΐστικο στέκι που απλώνει τραπεζάκια στον πεζόδρομο της Πέλλης στον Βοτανικό και ακούει στο όνομα Ραφίκι, σαν τον ηλικιωμένο σοφό πίθηκο από τον Βασιλιά των Λιονταριών. Χαίρομαι ιδιαίτερα που στα πιάτα του (τα οποία ανανεώνει κάθε τόσο) βάζει φαντασία, φροντίδα, με προσοχή στην πρώτη ύλη, αλλά χωρίς να πλασάρει κάτι επιτηδευμένο ανεβάζοντας τις τιμές. Κανένα πιάτο δεν ξεπερνά τα 8 ευρώ, με προσωπικό αγαπημένο (και σταθερά του καταλόγου απ’ όσο θυμάμαι) το κεμπάπ με ανατολίτικη σάλτσα ντομάτας και καπνιστό γιαούρτι (7 ευρώ), το οποίο αφήνει επίσης περιθώριο στο budget για μπίρα, όπως η signature του μαγαζιού που έχουν εμφιαλώσει σε συνεργασία με την Strange Brew. – Άγγελος Κλάδης

Τον Ιούνιο του 2020, έγραφα γιατί το Πυρολίκι (Μ. Αλεξάνδρου 117) στον Κεραμεικό ήταν η πρώτη μου έξοδος για φαγητό μετά την αρχική καραντίνα. Τέσσερα περίπου χρόνια μετά, επιβεβαιώνω ως ειδική σκιουφιχτολόγος πανελλαδικής εμβέλειας, πως τα σκιουφιχτά με πράσο, απάκι κοτόπουλο και σάλτσα από πιπεριά φλωρίνης στο Πυρολίκι παραμένουν τα καλύτερα που έχω φάει οπουδήποτε, και μόνο με €9,20. – Ιωσηφίνα Γριβέα

Πριν λίγο καιρό πήγα για καφέ στο Κουκάκι, αλλά δεν ήθελα να πάρω κάτι από το ακριβό brunch menu, οπότε πετάχτηκα στο Guarantee. Πήρα μια σαντουιτσάρα από λαγάνα με τυρί, κοτόπουλο, πατάτες, µαρούλι, µαγιονέζα που έκανε γύρω στα 5 ευρώ – τίποτα στο μενού δεν ξεπερνάει τα 7 ευρώ. Απλό, κλασικό, αλλά χορταστικό και πεντανόστιμο, όπως πρέπει να είναι ένα σάντουιτς. – Γιώργος Περράκης

Δεν κατάλαβα ποτέ τα υπερτιμημένα πιάτα ζυμαρικών και την πίτσα. Γι΄ αυτό και αποφεύγω να τα πληρώνω έξω, όταν κι αν πρόκειται για κάποιες συγκεκριμένες περιπτώσεις. Αυτό δεν ισχύει όμως για τη Normandia (Γρ. Αυξεντίου 10). Τη συνοικιακή πιτσαρία της καρδιάς μου που για χάρη της Αραμπιάτα φούρνου (6,40) και της πίτσα πεπερόνι (από 5,80 αν επιλέξεις την ατομική μερίδα), παρακάμπτω τη σύγχυση του να ψάχνεις πάρκινγκ στου Ζωγράφου. Με 10 ευρώ πίνω και μπύρα ή αναψυκτικό, αφήνω tip κι έχω φύγει χαρούμενη. – Μάρω Παρασκευούδη

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ