Γυμνές στο σανίδι

Είναι μέγιστη καφρίλα να σκέφτεσαι να πας σε μια παράσταση μόνο και μόνο επειδή περιέχει γυμνό. Όπως, αντίστοιχα, είναι μεγάλη ξεφτίλα να χρησιμοποιείς το γυμνό για να κόψεις εισιτήρια στο θέατρο (γιατί στον κινηματογράφο, εννοείται). Αλλά η ανθρώπινη φύση είναι ανίκητη. Και τι πιο ανθρώπινο από το να θέλεις να δεις τα αντικείμενα του πόθου σου γυμνά, μια απλωτή μακριά σου.

Το ελληνικό θεατρικό γίγνεσθαι μοιάζει απελπιστικά με ένα λιβάδι διάσπαρτο με πέη. Όπως συνέβη καταρχήν με τον Μηνά Χατζησάββα ως λασπωμένο και ματωμένο Διόνυσο στις ‘Βάκχες’ το 1997, τον Στράτο Τζώρτζογλου στο ‘Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι’, τον Γιώργο Κιμούλη στον ‘Ριχάρδο τον Γ’,  τον Απόστολο Γκλέτσο στη ‘Συνάντηση’ ή τον Αργύρη Ξάφη να φτύνει το μόριο του στο ‘Shopping and fucking’ . Πειράζει που εμείς είμαστε παλαιομοδίτες, προτιμώντας τα θεατρικά μας εξίσου γεμάτη με ήθη και στήθη. Όπως στις παρακάτω περιπτώσεις.

Στεφανία Γουλιώτη, 2008

Η υπερ-ταλαντούχα εκπρόσωπος της urban culture σκηνής κέρδισε δικαίως χειροκροτήματα όταν έσκισε τα ρούχα της και έμεινε ολόγυμνη ως Ηλέκτρα στην Επίδαυρο, μπροστά σε 21.000 θεατές. Άλλωστε το γυμνό, ήταν το τελευταίο πράγμα που την απασχολούσε ‘ Δεν έχω κανένα πρόβλημα με το γυμνό. Κυριαρχεί στη σκέψη μου το πώς θα ντυθώ, θα μπω στο πετσί του όποιου ρόλου κι όχι το πώς θα τον γδυθώ’, είπε. 

Γιουλίκα Σκαφιδά , 2011

Μια μικρή διαφάνεια ήταν το μόνο που προστάτευε την Γιουλίκα  -φρέσκια από την φήμη που απέκτησε λόγω Νησιού- και τα μάτια του κοινού στον ‘Κόκκινο Βράχο’ του Γρηγορίου Ξενόπουλου που ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο. Μια συγκλονιστική ιστορία για το πώς ένας ξάδελφος μετατρέπει την πρωταγωνίστρια από κοριτσάκι σε γυναίκα.

Εύη Λάσκαρη, 2010

Το ντεμπούτο της πολυαρτίστας (κατά το πολυεργαλείο) Εύας στο θεατρικό σανίδι ήταν εντελώς γυμνό. Φυσική συνέχεια της εντελώς γυμνής της παρουσίας στα αντρικά περιοδικά για πάνω από μια δεκαετία και προαπαιτούμενο μιας παράστασης με τίτλο ‘Χαμάμ Γυναικών’. Εκτός και αν εσύ στην σάουνα του γυμναστηρίου σου μπαίνεις με φούτερ και σπορτέξ.

Δήμητρα Ματσούκα, 2011

‘Το γυμνό το ζητάει το έργο και γίνεται με τεχνικό και διακριτικό τρόπο- δεν έχει τίποτα τολμηρό που θα σοκάρει… Το φέρνουν σιγά σιγά οι εξελίξεις του έργου… Δε μας αφορά να προκαλέσουμε και δε νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν το νομίζω’, δηλώνει η Δήμητρα σχετικά με την γυμνή σκηνή της στο ‘Μια πορνογραφική σχέση’ στο οποίο πρωταγωνιστεί μαζί με τον Στέλιο Μάινα. Και φυσικά κάνει απόλυτο λάθος.  Εννοείται πως θα είμαστε παρών στην πρεμιέρα (16/02).

Ιωάννα Παππά, 2008

‘ Όταν κάνεις αυτή την δουλειά είναι καλό να έχεις ξεπεράσει κάποια ταμπού και κάποιες ανασφάλειες γιατί ως ηθοποιοί δεν χρησιμοποιούμε το σώμα μας για να προβάλλουμε κάποιον ερωτισμό. Το χρησιμοποιούμε καθαρά σαν εργαλείο. Αλλά ούτως ή άλλως το γυμνό δεν είναι κάτι που θέλω να κάνω ιδιαίτερα συχνά’. Και εδώ είναι που διαφωνούμε πλήρως με την Ιωάννα, φαντασμαγορική στο ‘Ξύπνημα της άνοιξης’ του Φρανκ Βέντεκιτ . Και από τις λίγες ελληνίδες που δεν διστάζει να ξεγυμνωθεί για χάρη της τέχνης.

Φαίη Ξυλά, 2011

Είναι μεγάλο κρίμα που η πλειοψηφία του κοινού την γνωρίζει ως πρωταγωνίστρια σαπουνόπερας. Γιατί η Κερκυραία που πάντοτε αποθέωνα, έχει αποδείξει πόσο πολύ της πάει το γυμνό. Τυλιγμένη με μέλι στους ‘Λουκουμάδες με Μέλι’, καθώς πέφτει έξω από το τροχόσπιτο ενώ κάνει σεξ στο ‘Όλα θα πάνε καλά’, στο τηλεοπτικό ‘Φεύγα’ και πέρυσι το καλοκαίρι στο Ηρώδειο, στο ‘Υπηρέτες δυο αφεντάδων’. Όταν και έμεινε γυμνή από τη μέση και πάνω καλύπτοντας τα επίμαχα, καλοσχηματισμένα σημεία με τα μαλλιά της.

Μαριλίτα Λαμπροπούλου/Ιωάννα Παππά, 2002

Η παράσταση που θα σκότωνα να είχα καταφέρει να δω δεν είναι άλλη από το ΄Σπίτι των Κοιμισμένων Κοριτσιών΄ σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. Εκεί που δυο από τα προσωπικά μου κολήμματα, η Μαριλίτα και η Ιωάννα, μένουν εντελώς γυμνές στα πλαίσια μιας υπόθεσης που περιλαμβάνει οκτώ άνδρες, έξι παρθένες, μια χούφτα υπνωτικά και δυο βιντεοκάμερες. 

*Δεν έχω σπουδάσει θεατρολόγος, οπότε σίγουρα κάποιες εμφανίσεις έχω ξεχάσει. Παρακαλώ διαφωτίστε μας.

Γυμνές στο σανίδι