Δεν είναι μόνο αρχιτεκτονική, είτε ιστορική η αξία του κτιριακού μπλοκ που χτίστηκαν το ’30. Ανάμεσα στις οκτώ πολυκατοικίες υπάρχει η απάντηση στην πιο επιτακτική ανάγκη της εποχής μας.
Ένα βήμα κοντύτερα στην υλοποίηση βρίσκεται το μεγαλόπνοο πρότζεκτ: άρχισαν να εκδίδονται οι άδειες για τη δόμηση του ουρανοξύστη ύψους 200 μ., που θα αποτελέσει σύμβολο για όλη την ανάπλαση στο Ελληνικό.
Κτίρια-σημεία αναφοράς στο σώμα της πόλης, τα οποία παρά τη φήμη τους κρύβουν άγνωστες λεπτομέριες ακόμη και για εμάς τους ντόπιους.
Ο βραβευμένος σχεδιαστής ανοίγει το εργαστήριό του «ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες» / “Against all odds” και μας καλωσορίζει στον κόσμο του ντιζάιν. Σε μια δύσκολη, από κάθε άποψη χρονική στιγμή, κινείται αυτόνομα και δημιουργεί αντικείμενα που κάνουν τον κόσμο μας λίγο πιο λειτουργικό και σίγουρα πολύ πιο όμορφο.
Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός αθηναϊκού τοπόσημου με τεράστια σημασία.
Τι είναι ο συμμετοχικός σχεδιασμός; Πώς μπορεί να προσαρμοστεί η Αθήνα στις ανάγκες μας και όχι αντίθετο; Υπάρχει έμφυλο πρόσημο στον τρόπο που σχεδιάζονται οι πόλεις; Η διεπιστημονική ερευνητική ομάδα απαντά στα ερωτήματα που αφορούν έναν νέο και διαφορετικό δημόσιο χώρο, δείχνοντας ότι διαθέτει τη μεθοδολογία για να τον υλοποιήσει.
Για μερικά χρόνια, η Αθήνα μπορούσε να ψηλώσει όσο ήθελε και το μεγαλύτερο κατόρθωμά της έμελλε να είναι το εμβληματικό έργο του νεαρού τότε αρχιτέκτονα Ιωάννη Βικέλα: ένα φουτουριστικό κουτί με έμπνευση τα νεοκλασικά. Παραδόξως, ο Πύργος Αθηνών μοιάζει με την Ακρόπολη.
Το Μέγαρο Ψύχα δίπλα στη Βουλή ήταν η φετινή αποκάλυψη του Open House Athens: ένα υπέροχο κτίριο του Ernst Ziller με φοίνικες και μάρμαρο Πεντέλης. Κάτω απ’ το μανδύα του κρυβόταν όμως και μια «μελανιά» από το 1940.
Ιστορικά, μοντέρνα, μίνιμαλ και νεοκλασικά κτίρια υποδέχονται τους επισκέπτες για δωρεάν ξεναγήσεις στον πιο διάσημο αρχιτεκτονικό θεσμό της Αθήνας. Αυτά είναι όσα ξεχωρίσαμε.
Μιλήσαμε με την Ελένη Σταματίου για το Orfium Project, το έργο που απέσπασε ένα από τα Βραβεία Ελληνικής Αρχιτεκτονικής 2021. Άλλωστε, ποιος δεν θα ήθελε να κάνει διάλειμμα παίζοντας πινγκ-πονγκ και αράζοντας σε κερκίδες;
Χάρη στο πράσινο φως που έδωσε το Συμβούλιο Μουσείων για τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών σχετικά με το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το πολύπαθο κτίριο που βρίσκεται απέναντί του βρέθηκε ξανά στα πρωτοσέλιδα.
Κτίρια βαριά σε τόνους και ιστορία, τα οποία διασώθηκαν απ’ τα σαγόνια της μπουλντόζας και τη φούρια της κατεδάφισης, αποτελώντας σήμερα τους λίγους ζωντανούς μάρτυρες της βιομηχανικής εξέλιξης στην πόλη.
Κτίρια εμβληματικά λόγω μεγέθους, αισθητικής αλλά και ιστορίας, τα οποία ξεπέρασαν σε εκτόπισμα το εμβαδόν τους και σήμαναν αυτό που ονομάζουμε σήμερα «Αθήνα».
Όταν 5 χρόνια πριν ένα ευρωπαϊκού επιπέδου πάρκο που μιλούσε για την «κοινωνική βιωσιμότητα» εμφανίστηκε στην Καλλιθέα με τη σφραγίδα του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, είχαμε μία μικρή επανάσταση. Σήμερα, πάνω από 20 εκατομμύρια κόσμου το έχει επισκεφθεί.
Μια ερευνητική ομάδα από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ ανέπτυξε το γλυπτό στις τρεις διαστάσεις, καταλήγοντας σε ένα αστικό πάρκο που «κινείται» και «αναπνέει».