Τον Toquel τον βάφτισε ψυχίατρος

Ο κύριος Αντρέας Καπλάνης είναι ο τυχερός ακροατής που κέρδισε την Πέμπτη 23 Μαΐου, στην κλήρωση που ξεκίνησε τη Δευτέρα 13 Μαΐου και θα διαρκέσει έως την Παρασκευή 31 Μαΐου.

Να ‘μαστε και πάλι εδώ, πώς περνάει ο καιρός ε. Αυτή τη φορά μου φάνηκε ότι πέρασε λίγος καιρός παραπάνω μέχρι να καταλήξουμε στο ‘εδώ’, αλλά ποιος είμαι εγώ για να κρίνω. Τελείωσε λοιπόν, αυτό ήταν. Πραγματικά πότε πέρασαν 8 σεζόν, νιώθω σαν όλα να διήρκησαν μόλις 3 επεισόδια.

Το φαινόμενο των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων που ξεπετάγονται σαν μανιτάρια σε κάθε γειτονιά, σε κάθε πόλη, σε κάθε χωριό της Ελλάδας, έκανε (προφανώς) την εμφάνισή του και σε αυτές τις εκλογές. Από τον Λάμπρο τον φούρναρη που έχει το φούρνο στη γωνία, μέχρι τον Γιώργο τον μαθηματικό που κάνει ιδιαίτερα στον γιο του γείτονα. Από τον πιο απλό, μέχρι τον πιο διάσημο, όλοι τους θέλουν να εκλεγούν δημοτικοί σύμβουλοι και να αλλάξουν (;) τον Δήμο στον οποίο κατοικούν.

Η νέα ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο πάντα επρόκειτο να είναι το μεγάλο γεγονός, το στέμμα των φετινών Καννών. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της αρχικής ανακοίνωσης του προγράμματος, όταν το “Κάποτε… στο Χόλιγουντ” απουσίαζε από το ρόστερ του Διαγωνιστικού, οι μεγάλοι τίτλοι δεν αφορούσαν τις 19 ταινίες που ανακοινώθηκαν, αλλά ετούτη που έλειπε. Το “θα προλάβει να τελειώσει την ταινία ο Ταραντίνο;” ήταν πιο μεγάλο ερώτημα από το “ποιος θα κερδίσει φέτος τον Χρυσό Φοίνικα;”.

O ήλιος κάνει τα τρελά του, απειλώντας να 'καταβροχθίσει' τη Γη στα επόμενα 100 χρόνια. Οπότε το ανθρώπινο είδος ενώνεται αναγκαστικά σε μια κυβέρνηση / γροθιά, βάζει μπροστά 10.000 θηριώδεις τουρμπο-κινητήρες (σόρι γεω-κινητήρες εννοούσα) που 'μασάνε' βουνά σαν πασατέμπο και 'ξερνάνε' ενέργεια και ξεκινάει να μεταφέρει τον πλανήτη στο διπλανό ηλιακό σύστημα.

Δεν είμαι σίγουρος αν ήμουν 19 ή 20 χρονών, θυμάμαι όμως ότι ήμουν ακόμα στο Πανεπιστήμιο. Εκείνα τα νωχελικά απογεύματα που δεν είχα σχολή, που δεν είχα όρεξη να βγω από το σπίτι και δεν πήγαινα σαν τους φίλους μου να κολλήσω στην οθόνη του υπολογιστή. Θυμάμαι μέχρι εκείνη την ηλικία να αντιδρώ στη λέξη ντοκιμαντέρ όπως αντιδρά κάθε παιδί σε ένα γάλα που δεν είναι σοκολατούχο. Μόνο που η εικόνα, όσο μεγάλωνα παραήταν ενδιαφέρουσα για να μην την προσέξω.

Αν κατά τη διάρκεια του Πάσχα μπήκες έστω και για μισή ώρα στο Instagram, θα κατάλαβες ένα πράγμα: φέτος στις γιορτές, εκτός από τα νησιά και τα χωριά του καθενός, προορισμός πολλών Ελλήνων υπήρξε και το Μαρόκο.