10 συγκλονιστικές αλήθειες που δεν ήξερες για τη δουλεία

Παρότι η δουλεία απαντάται από τα πρώτα καταγεγραμμένα χρόνια του ανθρώπου, ωστόσο το πρώτο πράγμα που έρχεται συνήθως στο μυαλό μας όταν ακούμε αυτήν τη λέξη είναι η εκμετάλλευση των Αφρικανών από τους κατοίκους του ‘Νέου Κόσμου’.

Και αυτό γιατί μαζί με την εποίκιση της νέας ηπείρου, η οποία σύντομα θα ονομαζόταν ‘Αμερική’, ξεκίνησε κι ένα άνευ προηγουμένου σκλαβοπάζαρο από τους Ευρωπαίους, με θύματά τους κατοίκους των υποσαχάριων περιοχών. Κάτι που θα γιγαντωθεί σε μεγάλο βαθμό κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, προκαλώντας μία τεράστια ανθρωπιστική τραγωδία.

Ωστόσο, η ιστορία της δουλείας στην Αμερική έχει κάποια σημεία σκοτεινά, που ίσως να μην τα γνωρίζουμε ή να έχουμε εντελώς άλλη εικόνα γι’ αυτά απ’ την πραγματική.

Δες 10 απ’ αυτά:

1.

Οι Πορτογάλοι ήταν οι πρώτοι που ξεκίνησαν το διατλαντικό εμπόριο δούλων τον 16ο αιώνα και παρέμειναν οι ‘κυρίαρχοι’ σ’ αυτόν τον τομέα μέχρι και τον 19ο αιώνα. Υπολογίζεται ότι μέχρι την κατάργησή του, τουλάχιστον το 50% των σκλάβων είχαν διακινηθεί από πορτογαλικές αποικίες, όπως την Βραζιλία.

2.

Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι στο ίδιο διάστημα πουλήθηκαν σχεδόν 12 εκατομμύρια Αφρικανοί σκλάβοι. Από αυτούς, κοντά στο 1,5 εκατομμύριο πέθαναν μέσα στα πλοία κατά τη διαδρομή. Ακόμη 6 εκατομμύρια υπολογίζεται ότι πουλήθηκαν σε Ασιάτες δουλεμπόρους και άλλα 8 εκατομμύρια, τα οποία προορίζονταν για τις ‘αγορές’ της ίδιας της αφρικανικής ηπείρου.

3.

Πρόσθεσε στους νεκρούς και άλλα 4 εκατομμύρια, που υποχρεώθηκαν να ταξιδέψουν από το κέντρο της Αφρικής προς στα παράλια και δεν άντεξαν τις κακουχίες της διαδρομής. Βλέπεις οι Ευρωπαίοι δουλέμποροι δεν πλησίαζαν στο εσωτερικό της ηπείρου, από φόβο στις αρρώστιες, οπότε περίμεναν να φέρουν τους σκλάβους στα παράλια, προκειμένου να τους φορτώσουν στα πλοία και να τους πάνε για πούλημα.

4.

Αν και οι περισσότεροι νομίζουμε ότι το εμπόριο δούλων διενεργούταν κυρίως μεταξύ της Αφρικής και των σημερινών ΗΠΑ, αυτό είναι λάθος. Μόλις το 6% τον δούλων κατευθυνόταν προς τις πόλεις της Βορείου Αμερικής. Η πλειοψηφία -πάνω από 60%- κατευθυνόταν προς τις ισπανικές και πορτογαλικές αποικίες στη Νότια Αμερική.

5.

Οι καπετάνιοι στίβαζαν συνήθως 350 με 600 σκλάβους στα πλοία τους, με τα αμπάρια να είναι τόσο γεμάτα, ώστε οι άτυχοι Αφρικανοί να μπορούν να κουνηθούν ελάχιστα κατά τους δύο μήνες που διαρκούσε το ταξίδι. Πολλοί πέθαναν από αρρώστιες, καθώς αναγκάζονταν να κοιμούνται πάνω στα ούρα τους και στα περιττώματά τους, ενώ πολλοί ακόμη αυτοκτόνησαν πηδώντας στη θάλασσα. Ακόμα και οι ναύτες δεν ήθελαν να σαλπάρουν με δουλεμπορικά, καθώς κι εκείνοι συχνά πέθαιναν απ’ τις ίδιες ασθένειες. Αυτό βέβαια ήταν καλό για τους καπετάνιους και τους ‘επιχειρηματίες’, γιατί φτάνοντας στον προορισμό τους, είχαν λιγότερο προσωπικό για να πληρώσουν…

6.

Με το που έφταναν οι σκλάβοι στον ‘Νέο Κόσμο’, κρατούνταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης συνήθως στην Καραϊβική. Η δυσεντερία θέριζε σε αυτά τα μέρη και ήταν η κύρια αιτία θανάτου. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 5 εκατομμύρια σκλάβοι πέθαναν εκεί από δυσεντερία.

7.

Ανάμεσα στους Αφρικανούς που δίνονταν για σκλάβοι στους Ευρωπαίους δουλεμπόρους, υπήρχαν και αρκετοί εγκληματίες και φυλακισμένοι. Οι ντόπιες αρχές προτιμούσαν να τους πουλήσουν και να βγάλουν κέρδος, παρά να τους τιμωρήσουν όπως όριζε ο νόμος.

8.

Το 84% των σκλάβων που κατέληγαν στον ‘Νέο Κόσμο’, περνούσε όλη τη ζωή του δουλεύοντας σε ζαχαροφυτείες. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πουλιούνταν  στη Βραζιλία.

9.

Ωστόσο, μέχρι το 1825, τα υψηλά ποσοστό γονιμότητας ανάμεσα στους σκλάβους των ΗΠΑ, οδήγησαν το 1/4 των σκλάβων του ‘Νέου Κόσμου’ να ζουν πλέον εκεί.

10.

Αν και οι Αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ υποτίθεται ότι εδώ και δεκαετίες είναι ‘ελεύθεροι’, ωστόσο μέχρι πρόσφατα ίσχυαν νόμοι που τους διαχώριζαν από τους υπόλοιπους Αμερικανούς ως προς τα δικαιώματα τους, όπως εκείνα της ιδιοκτησίας, της εκπαίδευσης ή της εργασίας. Τον Νοέμβριο του 2000 η Αλαμπάμα έγινε η τελευταία πολιτεία που κατάργησε (επιτέλους) τον νόμο που απαγόρευε τον γάμο μεταξύ λευκών και μαύρων πολιτών. Αν και το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ είχε απαγορεύσει στην Αλαμπάμα να επιβάλλει αυτόν τον νόμο, αυτή η απαγόρευση παρέμενε τυπικά στα βιβλία.