PUBLI

Μήπως τον παρεξηγήσαμε (λίγο) τον Tom Cruise;

Στο εξαιρετικά διασκεδαστικό sci fi 'Στα όρια του αύριο', που κυκλοφορεί στις αίθουσες, ο κοντοπίθαρος σταρ είναι εξίσου αντιπαθητικός και ψυχαναγκαστικά παθιασμένος από ποτέ. Συνεχίζει όμως να είναι επίσης μπλοκμπαστεράτος, ασταμάτητος και, αν είναι δυνατόν, original.

Ο Cruise καταφέρνει να μας δείξει γιατί μετράει ακόμη ως κινηματογραφικός σταρ. Ένας από τους τελευταίους σε ένα είδος υπό εξαφάνιση που κάποτε κυριαρχούσε σαν κολοσσός στο multiplex. Είτε σας άρεσαν πολύ είτε απλά ανεχτήκατε τις τελευταίες του προσπάθειες ως πρωταγωνιστής, οφείλεται να παραδεχθείτε ότι ποτέ δεν μας έδωσε κάτι λιγότερο από το 100% αυτού που έχει. Συνεχίζει να νοιάζεται σε μια εποχή όπου αυτό μοιάζει παλιομοδίτικο και ξεπερασμένο‘.

Το συγκεκριμένο σχόλιο του κριτικού του Entertaiment Weekly, μαζί με την κριτική της ταινίας από τον δικό μας Θόδωρα με έκανε να ξεροκαταπιώ. Γιατί; Επειδή συνειδητοποίησα ότι με χαρά και αγωνία περιμένω, το επόμενο καλοκαίρι, να δω τι άλλο θα μας σερβίρει.

Συγκεκριμένα τα Mission Impossible 5, Van Helsing, Top Gun 2 και Jack Reacher: Never Go Back. Για να είμαι ειλικρινής η συγκεκριμένη τετράδα μου χαλάει κάπως τα σχέδια, γιατί σκόπευα να χαλάσω πολύ σάλιο μιλώντας για το πως, στην εποχή που τα στούντιο μας ‘σφηνώνουν’ στο λαιμό το ένα σίκουελ και την μια super hero movie μετά την άλλη, εκείνος τολμάει να είναι original.

Μην ξεχνάς ότι σήμερα Τρίτη στις 23:00 έχουμε live chat για το νέο επεισόδιο του Game of Thrones

Ότι τολμάει να ριψοκινδυνεύει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε ταινίες όπως το Oblivion και το Edge of Tomorrow. Με το πρώτο, το οποίο μου πάντως μου άρεσε, να είναι παταγώδης αποτυχία και το δεύτερο να θεωρείται από πολλούς η καλύτερη ταινία του μετά το Collateral του 2004 (σ.σ. στο Tropic Thunder είχε cameo, για αυτό δεν το μετράω).

Από την άλλη, στα 51 του, το δέχομαι να θέλει ο Tom για μερικά χρόνια να ‘αράξει’ και να εκμεταλλευτεί/’αρμέξει’ τις επιτυχίες του παρελθόντος. Στην τελική, το έχει κερδίσει αυτό το δικαίωμα. Και, για να είμαστε ειλικρινείς, και πολύ άντεξε να σκίζεται προκειμένου να παίρνει πράσινο φως για τέτοια καουμποϊλίκια.

Άλλωστε το σημαντικό εδώ δεν είναι το τι ταινία γυρίζει, αλλά το πόσο τρομακτικά επενδύει τον εαυτό του πάνω στην καθεμιά. Μια εμμονική αφοσίωση που προφανώς έχει να κάνει τόσο με το πως είναι φτιαγμένος ως άνθρωπος όσο και με τα πολυδιαφημισμένα θρησκευτικά του πιστεύω.

Η ουσία είναι ότι, κάθε φορά που βλέπεις τον Tom στην οθόνη, ξέρεις ότι έχει κάνει τα πάντα ώστε η ταινία να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη. Έχει συμμετέχει στο casting, στην παραγωγή και στο σενάριο, κάνει τα δικά του stunt και, χωρίς να το παίζει ντίβα, βοηθάει όσο μπορεί συμπρωταγωνιστές του όπως η Emily Blunt του Edge of Tomorrow.

Η οποία μάλιστα,  αν κρίνουμε από τις συνεντεύξεις της, δείχνει γνήσια εντυπωσιασμένη από το πόσο γενναιόδωρος έχει υπάρξει. Επίσης δείχνει εντυπωσιασμένη από το πόσο γνήσια ενθουσιασμένος είναι σε κάθε δεδομένη στιγμή. Ακόμη και μήνα Νοέμβριο, στην ύπαιθρο, υπό καταιγιστική βροχή, με τη θερμοκρασία να φλερτάρει με το μηδέν και τον ίδιο να φοράει μια στολή που ζυγίζει 30 κιλά.

Μια γενναιοδωρία που φαίνεται και επί της οθόνης καθώς, σε αντίθεση με πολλούς σταρ του βεληνεκούς του, ο Cruise δεν φοβάται (πλέον) να επιτρέψει σε αυτούς γύρω του να λάμψουν. Κάτι που είτε κάνει εσκεμμένα γιατί συνειδητοποιεί πόσο αντιπαθητικός είναι στον κόσμο, είτε συμβαίνει κατά λάθος επειδή οι πάντες είναι πιο ταλαντούχοι από αυτόν.

Είμαι πάντως σίγουρος ότι όταν ο Tom κάθεται στην έπαυλή του στο Beverly Hills για να παρακολουθήσει μια ταινία του, χαμογελάει συνεχώς. Και αυτό γιατί αισθάνεται ικανοποιημένος από τον εαυτό του. Δεν μετανιώνει για τίποτα γιατί δεν υπάρχει κάτι που παρέλειψε να κάνει.

Όπως είμαι βέβαιος ότι αν ποτέ συναντηθούν επαγγελματικά o Cruise με τον Tarantino το αποτέλεσμα θα είναι δυναμίτης. Γιατί ο πρώτος θα κάνει ότι του πει ο δεύτερος. Και ο δεύτερος θα καταφέρει να βρει τον ηθοποιό πίσω από τον σταρ.

Άλλωστε νομίζω ότι το παραπάνω ή κάτι παραπλήσιο (π.χ. μια συνεργασία με τον Fincher) είναι κάτι που θα συμβεί αναγκαστικά αφού ο Tom, ένα μόλις χρόνο μικρότερος του Clooney (ο οποίος επέλεξε εντελώς διαφορετική καριέρα, χωρίς προφανή ημερομηνία λήξης) , δεν έχει περιθώριο να μείνει για πολύ καιρό ακόμη ηθελημένα εγκλωβισμένος στο στερεότυπο του καλοκαιρινού blockbuster ήρωα.

Ή θα πρέπει να το πάρει απόφαση πως γέρασε και ήρθε η ώρα να κάνει στροφή σε ρόλους ουσίας ή ας πάρει από τώρα τηλέφωνο τον Stallone για να του κλείσει θέση για το Expendables VII. Η επιλογή είναι, για λίγο ακόμη, δική του.