PUBLI

O αψεγάδιαστος κος Denzel Washington

H πρεμιέρα στις ελληνικές αίθουσες του Τhe Equalizer, ενός θρίλερ δια χειρός Antoine Fuqua που θα έκανε τον Mel Gibson και τον Liam Neeson περήφανο, μας δίνει την αφορμή για να μιλήσουμε για τον 59χρονο κο Τέλειο.

Σιχαίνομαι τις αγιογραφίες celebrity. Όμως, μετά από δεκάδες ώρες ψαξίματος, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι ο ταλαντούχος γιος του εργατικού πάστορα αποτελεί όντως πρότυπο. Ηθοποιού, σταρ, πατέρα, συζύγου (αν και έχουν ακουστεί διάφορες φήμες) και ανθρώπου.

Το μικρό δάχτυλο του δεξιού του χεριού. Αυτό που έσπασε παίζοντας μπάσκετ ως πιτσιρικάς (σ.σ. όνειρό του ήταν να γίνει παίκτης στο NFL-τελικά έγινε ο γιος του). Το ίδιο που ‘κρέμεται’ σε γωνία 45 μοιρών. Αυτό είναι η μοναδική ‘ατέλεια’ του Αφροαμερικανού που αγάπησε και τίμησε η Αμερική περισσότερο από κάθε άλλο (ναι, πλέον, και από τον Sidney Poitier).

 

Ενός τόσο ταλαντούχου ηθοποιού που, όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος, δεν έχει υπάρξει ποτέ άνεργος. Συγκεκριμένα πήρε τον πρώτο του επαγγελματικό ρόλο ενώ ήταν δευτεροετής στο κολέγιο (σπούδασε υποκριτική και δημοσιογραφία), υπέγραψε το συμβόλαιό του με το πρακτορείο William Morris πριν καν αποφοιτήσει και, από τότε, έχει σπάσει όλα τα κοντέρ.

 

Τόσο όσον αφορά τις διακρίσεις του, οι οποίες περιλαμβάνουν δυο κερδισμένα Όσκαρ (Training Day, Glory), 4 υποψηφιότητες (Flight, The Hurricane, Malcom X, Cry Freedom) και δυο Χρυσές Σφαίρες.

Όσο, και εδώ είναι το ζουμί, τον αριθμό συνεχόμενων καλών ταινιών που μας έχει προσφέρει στα 40 χρόνια της καριέρας του. Τα οποία και ξεκίνησαν με τον ίδιο ως έναν από τους ληστές που πυροβολεί σε ένα σοκάκι ο Charles Bronson στο πρώτο Death Wish. Τι τα θες, όλοι από κάπου ξεκινάμε.

 

 

Ένας Αφροαμερικάνος A-list πρωταγωνιστής που, με άξονα το ταλέντο, το ήθος και την ομορφιά του (ήταν ο πρώτος που ψηφίστηκε από το People ως Sexiest Man Alive το 1996) έσπασε -ή βοήθησε να μειωθούν- όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα που υπήρχαν όταν ξεκινούσε. Αν και ο ίδιος επιμένει να μην καθορίζεται από το χρώμα του δερματός του. Εξού και οι περισ σότερες ταινίες του δεν έχουν σχέση με αυτό.

Ένας βαθιά θρήσκος άνθρωπος (διαβάζει ένα κεφάλαιο από την Βίβλο κάθε μέρα) που μιλάει δημόσια για την αξία της πίστης, χωρίς να πουσάρει για την ιδιαίτερη αξία της δικής του.

 

Ένας οικογενειάρχης που -σε αντίθεση με ότι συμβαίνει συνήθως στο Χόλιγουντ- παραμένει δίπλα στην γυναίκα που γνώρισε όταν ήταν ακόμη άσημος (‘Το μυστικό είναι ότι κάνω ότι μου λέει’).

 

Ένας πατέρας που έχει κάθε λόγο να είναι περήφανος για τα 4 παιδιά του (περιλαμβάνουν ένα επαγγελματία παίκτη ποδοσφαίρου και μια απόφοιτο του Yale) και αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι το να έχει φίλους άλλους ηθοποιούς ή σταρ.

 

Και, πάνω από όλα, ένας σοβαρός τύπος (από αυτούς που κάνουν μήνες έρευνας για τον ρόλο) που δεν παίρνει τον εαυτό του στα πολύ σοβαρά. Και ο οποίος, ακόμη και όταν μιλάει για το πόσο επιτυχημένος έχει υπάρξει, παραμένει συμπαθητικός (‘Είμαι ένας κανονικός άνθρωπος. Μπορεί να έχω στο γκαράζ μια Aston Martin, που αγόρασα όταν πέρασα την κρίση μέσης ηλικίας μου, αλλά οδηγώ ένα παλιό φορτηγάκι’)

 

Είπαμε, το παλικάρι (που εμφανώς περνάει καλύτερα παίζοντας κακούς-και εμείς μαζί του) έχει μόνο ένα στραβό δάχτυλο. Διαφωνείς;