Η καλή συνήθεια του να αλλάζεις κακές συνήθειες

Είναι θέμα μερικών εβδομάδων το να κλείσω έξι χρόνια στην πιο όμορφη γειτονιά του Παγκρατίου, μιας περιοχής που έχω παραδεχτεί πολλάκις (όταν δεν με ακούει) ότι εν πρώτοις, φάνταζε με το τελευταίο σημείο της Αθήνας στο οποίο θα ‘θελα να μένω. Τέλος πάντων, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι αυτά τα χρόνια, γι’ αυτό και δεν χάνω ευκαιρία να δηλώσω τον έρωτά μου για το νότιο Παγκράτι, όπως αυθαίρετα το έχω βαφτίσει.

Δεν ξέρω πού θα ζω είκοσι χρόνια από σήμερα, αλλά κάθε φορά που θα γυρίζω στα ‘χρόνια του Παγκρατίου’, υπάρχουν τρεις εικόνες που θα επιστρέφουν ακαριαία:

– το σπιτικό μας σε ένα κρυμμένο στενάκι πίσω από την Αρχελάου που είναι πιο καυτή κι απ’ τους φετινούς Rockets

– το περπάτημα μέχρι το Σύνταγμα τα πρωινά του Σαββάτου

– ο ΑΒ Βασιλόπουλος στη Σπύρου Μερκούρη, το επιστέγασμα, η επιβεβαίωση ότι ζούμε σε μια γειτονιά που έχει τα πάντα

Τις περιόδους που μπορώ να πω περήφανα ότι πορεύομαι με ένα στοιχειώδες πρόγραμμα, πηγαίνω μία φορά την εβδομάδα στον ΑΒ, ο οποίος απέχει μια μικρή κατηφόρα και μια καλή ανηφόρα από το σπίτι μου. Ο όγκος των εβδομαδιαίων ψώνιων, αυτές τις συνετές περιόδους, είναι πάνω κάτω ο ίδιος. Πριν την καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τη μείωση της χρήσης της πλαστικής σακούλας που αποτελεί έναν από τους τρεις άξονες της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της ΑΒ Βασιλόπουλος για το 2018, έφευγα σταθερά με πέντε πλαστικές σακούλες από το κατάστημα, οργισμένος συχνά που δεν μοίρασα τα ψώνια μου σε περισσότερες. Δεν ένιωθα ούτε περήφανος για την κατανάλωσή μου, αλλά ούτε και ένοχος.

Βγαίνοντας με τις σακούλες ανά χείρας από το κατάστημα, το μόνο που με ένοιαζε ήταν να τις φτάσω σώες μέχρι το σπίτι μου, να μην κυνηγάω χυμούς και σαμπουάν στο δρόμο

Η πιο σταθερή μου συνήθεια -κι αυτό το λέω με κάμποση ενοχή, δεν είμαι τόσο άνετος εδώ- είναι ότι δυσκολεύομαι φριχτά να αλλάζω συνήθειες. Ακόμα κι αν η αλλαγή είναι επιβεβλημένη. Για πολλά χρόνια άλλωστε, αντί για τους χιλιάδες σωστούς δρόμους, είχα τη μανία να επιλέγω τον μοναδικό που με έβγαζε σε αδιέξοδο. Δεν είναι ότι χρειάζομαι κάποιον να ντυθεί Σούπερμαν και να με πείσει. Είναι ότι ξέρω ότι πρέπει να νιώσω από μόνος μου την ευθύνη και την επιτακτικότητα της αλλαγής.

Το να αλλάξω συνήθειες σχετικά με τη χρήση της πλαστικής σακούλας ήταν μια διαδρομή με διάφορα στάδια. Στην αρχή, χρησιμοποιούσα τον ίδιο αριθμό με πριν, αλλά σταδιακά άρχισα να παρατηρώ ότι οι γύρω μου φαινόταν να αλλάζουν συνήθειες ευκολότερα από εμένα. Όλο και περισσότεροι έρχονταν στο σουπερμάρκετ με τις επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες των ΑΒ, που σημειωτέον υπήρχαν στα ράφια των καταστημάτων ήδη από το 2004. Φτάνω σιγά σιγά αφενός να θεωρώ τελείως περιττή ανάγκη την πλαστική σακούλα και αφετέρου, με κάθε πλαστική σακούλα που δεν χρησιμοποιώ, να νιώθω ότι κάνω κάτι χρήσιμο. Όντως κάνω κάτι χρήσιμο, προστατεύω το περιβάλλον.

Η σημασία του να βρίσκεται μια κραταιά και ευρέως δημοφιλής εταιρία πίσω από ένα χάσταγκ όπως το #allazoumesinithies είναι σημαντική, ακριβώς λόγω της επίδρασής της πάνω στο κοινό που τη στηρίζει. Η ΑΒ Βασιλόπουλος δεν είναι απλά ένας κράχτης πίσω από το σύνθημα να νοιαστούμε για το περιβάλλον. Οι πρακτικές και οι πράξεις της εγγυώνται ότι το σύνθημα δεν είναι απλά μια καμπάνια, αλλά μέρος του dna της εταιρίας.

Στην προσπάθειά της να εμφυσήσει τις σωστές συνήθειες στη νέα γενιά από νωρίς, η ΑΒ Βασιλόπουλος καλλιεργεί την περιβαλλοντική συνείδηση με έναν άκρως δημιουργικό τρόπο, ταξιδεύοντας το μήνυμα της ανακύκλωσης σε όλη τη χώρα. Μέσα από ένα σύγχρονο διώροφο λεωφορείο, το ‘Κινητό Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης’ που παρουσίασε και στη μεγάλη της εκδήλωση στις 20 Μαρτίου στην Τεχνόπολη, θα μεταδώσει με βιωματικό τρόπο σε μαθητές σε όλη την Ελλάδα τις αρχές της ανακύκλωσης, μέσα από εκπαιδευτικές δραστηριότητες και πλούσιο ειδικά σχεδιασμένο υλικό. Οι μαθητές θα μάθουν ποια είναι τα ανακυκλώσιμα υλικά, αλλά και έξυπνους τρόπους για να ανακυκλώνουν καθημερινά. Το βασικότερο όλων είναι ότι μέσω αυτού του ‘κινητού σχολείου’, οι μαθητές θα αποκτήσουν σημαντική γνώση για την προστασία του περιβάλλοντος και την ανακύκλωση.

Όπως και το χαμόγελο (φαντάζομαι), έτσι και η καλλιέργεια του να νοιάζεται κανείς έμπρακτα για το περιβάλλον είναι μεταδοτικό. Και η ΑΒ Βασιλόπουλος έχει προσπαθήσει με μια σειρά τρόπων να εμφυσήσει αυτό το αίσθημα ευθύνης του ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον. Και τα έχει καταφέρει. Μια από τις πιο χρήσιμες (και δωρεάν) ψυχαναλύσεις μου ως πιτσιρικάς ήταν το να βάζω χρησιμοποιημένα πλαστικά μπουκάλια στο Κέντρο Ανακύκλωσης του ΑΒ της παλιάς μου γειτονιάς, στην Ηλιούπολη. Να σημειωθεί ότι σήμερα, υπάρχουν 70 κέντρα ανακύκλωσης τοποθετημένα στα ισάριθμα καταστήματα του δικτύου της ΑΒ σε όλη την Ελλάδα.

Πολύ συχνά, περισσότερο στα σοβαρά παρά για πλάκα, διαμαρτύρομαι για την ηλικία μου (κλεισμένα 34) χρησιμοποιώντας σταθερά την ατάκα “μακάρι να έκανα όσα κάνω σήμερα στα 27 μου, και όχι στα 34”. Από τη μία, στηρίζω το παράπονό μου, έχει βάση ή έστω ξέρω γιατί το λέω, αλλά από την άλλη, είναι μια ανούσια γκρίνια. Κάθε μέρα είναι μια καλή μέρα για να αλλάξεις συνήθειες και να γίνεις πιο υπεύθυνος. Τόσο απέναντι στον εαυτό σου, όσο απέναντι και στο περιβάλλον. Έτσι άλλωστε γίνεσαι πιο υπεύθυνος και απέναντι στους άλλους.