Η πρώτη φορά που είδα ένα κείμενό μου να δημοσιεύεται

Μετά από την ερώτηση “Ποιον αγαπάς πιο πολύ, τη μαμά ή τον μπαμπά;” το βραβείο απύθμενης χαζομάρας διεκδικεί η ερώτηση “προτιμάς το digital ή το έντυπο;”. Προσωπικά νιώθω την ίδια χαρά όταν αντικρίζω ένα κείμενο μου και στις δύο μορφές και σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ -όπως αρκετοί συνάδελφοι- το έντυπο ανώτερο του ψηφιακού. Το ότι η #protifora που δημοσιεύτηκε κείμενό μου ήταν σε σελίδες περιοδικού είχε να κάνει καθαρά με τη συγκυρία, αλλά και την χρονολογία που ξεκίνησα να γράφω (πόσα sites με πρωτογενή ύλη θυμάσαι εσύ από το 2008;).

Τέλος πάντων, μόλις είχα πάρει το πτυχίο μου και ανάμεσα στην προσπάθεια του να συντάξω ένα βιογραφικό της προκοπής, που θα έγραφε κάτι κάτι άλλο πέρα από πτυχιούχος και σερβιτόρος, για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να ανακαλέσω έγραψα ένα κείμενο για σχέσεις, που συγκεκριμένα ανέλυε το πώς αντιμετωπίζεις τις σχέσεις ανάλογα με το έτος σπουδών σου. Να με σταύρωνες, τώρα δεν νομίζω πως θα μπορούσα να το γράψω, γιατί αν εξαιρέσεις το πρώτο έτος και την #protifora μετάβασης από το προστατευμένο / καταπιεστικό σχολικό περιβάλλον στο ελευθεριακό / ακαδημαϊκό, όλα τα υπόλοιπα στο μυαλό μου είναι ίδια.

Τότε όμως, έχοντας πρόσφατη τη φοιτητική εμπειρία οι διαφορές μάλλον μου φαινόταν τεράστιες, ή τουλάχιστον άξιες αποτύπωσης. Όπως και να ‘χει, το έγραψα και το έστειλα σε ένα free press φοιτητικό περιοδικό που είχε διανομή σε όλα τα πανεπιστήμια της χώρας και σχεδόν το ξέχασα, μέχρι που ήρθε απάντηση από την αρχισυντάκτρια που μεταξύ άλλων μου ανακοίνωνε πως της ταιριάζει πολύ για το τεύχος Φεβρουαρίου (Αγίου Βαλεντίνου) και αν θα ήθελα στο μεταξύ να γράψω και κάτι για το επόμενο τεύχος – ήταν ακόμα Δεκέμβρης. Έτσι και έγινε, και στο πλέον αντίθετο κλίμα από το σχεσοθέμα που είχε προηγηθεί έγραψα ένα κείμενο επικαιρότητας.

Δεν θυμάμαι τη στιγμή που έπιασα το περιοδικό στα χέρια μου, θυμάμαι όμως πως πριν κυκλοφορήσει μου είχαν στείλε το pdf με το σαλόνι του κειμένου και το πόσο είχα γοητευτεί από τα γραφιστικά που πλαισίωναν τις λέξεις, που λίγο νωρίτερα τις έβλεπα μαύρες και άκεφες στο word του υπολογιστή μου. Αν και μόλις είχα δημιουργήσει facebook profile, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό να ανεβάσω το οτιδήποτε σχετικό με το περιοδικό και τη συμμετοχή μου, ενώ φαντάζομαι πως τώρα δεν θα δίσταζα ούτε στιγμή να το δημοσιοποιήσω. Ακριβώς την ανάγκη μας αυτή – να ψάχνουμε, να ανακαλύπτουμε και να μοιραζόμαστε στα social media – αναγνώρισε και ήρθε να καλύψει το CU, που για πρώτη φορά παρουσιάζει ένα social media πακέτο για όλους όσοι είναι έως και 24 ετών. Μπες στο www.protifora.gr και θα ανακαλύψεις πολλά περισσότερα που αφορούν και τη δική σου #protifora.

Λίγους μήνες αργότερα θα σταματούσα να στέλνω βιογραφικά γιατί αυτή η συνεργασία εξελίχθηκε σε κανονική δουλειά γραφείου. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία πρώτης φοράς. Αλήθεια, εσύ τι θα κάνεις σήμερα για #protifora;